Hoofdstuk 1:
Het is december 2001 en onze verteller, die zijn verhaal in de eerste persoon vertelt, herinnert zich een
gebeurtenis die plaatsvond in 1975, toen hij twaalf jaar oud was en opgroeide in Afghanistan. Hij zegt niet
wat er gebeurd is, maar wel dat de gebeurtenis hem gemaakt heeft tot wie hij is. Na deze herinnering
vertelt hij over een telefoontje dat hij afgelopen zomer kreeg van een vriend in Pakistan genaamd Rahim
Khan. Rahim Khan vraagt onze verteller, die Amir heet, naar Pakistan te komen om hem te zien. Als Amir de
telefoon neerlegt, maakt hij een wandeling door San Francisco, waar hij nu woont. Hij ziet vliegers opgaan
en denkt aan zijn verleden, waaronder zijn vriend Hassan, een jongen met een gespleten lip die hij een
vliegeraar noemt.
Hoofdstuk 2:
Als kinderen klommen Amir en Hassan in bomen en gebruikten spiegels om zonlicht te weerkaatsen in het
raam van de buren, of ze schoten walnoten naar de hond van de buren met een katapult. Dit waren Amirs
ideeën, maar Hassan nam het Amir nooit kwalijk als ze betrapt werden. Amir woonde met zijn vader Baba
in een luxueus huis in Kabul. Hassan en zijn vader Ali woonden in een kleine lemen hut op het landgoed
van Baba en Ali werkte als Baba's bediende. Amir noch Hassan hadden een moeder. Amir stierf tijdens de
geboorte en Hassan liep weg na de geboorte. Op een dag, terwijl de jongens aan het wandelen zijn, zegt
een soldaat tegen Hassan dat hij ooit seks heeft gehad met Hassans moeder, Sanaubar. Sanaubar en Ali
waren een onwaarschijnlijke match. Ali las vroom de Koran, de onderste helft van zijn gezicht was verlamd
en polio had de spieren in zijn rechterbeen vernietigd, waardoor hij ernstig mank liep. Sanaubar was
negentien jaar jonger dan Ali, mooi en naar verluidt immoreel. De meeste mensen dachten dat Sanaubar's
vader het huwelijk had gearrangeerd om de eer van zijn familie te herstellen. Sanaubar verafschuwde Ali's
fysieke verschijning openlijk. Vijf dagen na de geboorte van Hassan liep ze weg met een groep rondreizende
artiesten.
De soldaat verwijst naar Hassan als een Hazara, wat een vervolgde etnische groep is in Afghanistan. De
Hazara's komen oorspronkelijk van verder naar het oosten in Azië en hun kenmerken zijn meer Aziatisch
dan Arabisch. Hassans ouders waren ook Hazara. Amir en Baba daarentegen zijn Pashtun. Toen Amir
geschiedenisboeken doorbladerde, ontdekte hij informatie over de Hazara. Ze hadden een opstand in de
negentiende eeuw, maar die werd wreed onderdrukt door de Pashtuns. Het boek vermeldt enkele van de
denigrerende namen die ze kregen, zoals muizeneters en platneuzen, en zegt dat een deel van de reden
voor de vijandigheid is dat de Hazara sjiitische moslims zijn terwijl de Pashtuns soennitische moslims zijn.
Hoofdstuk 3:
Amir mengt zijn herinneringen aan Baba met deze informatie. Baba was een grote man, 1,80 meter lang
met een dikke baard en wild, krullend haar. Volgens één verhaal worstelde hij zelfs een keer met een beer.
Baba deed alle dingen waarvan mensen zeiden dat hij ze niet kon. Hoewel hij geen opleiding tot architect
had, ontwierp en bouwde hij een weeshuis. Hoewel mensen zeiden dat hij geen zakelijk inzicht had, werd
hij een van de meest succesvolle zakenmannen van de stad. Hoewel niemand dacht dat hij goed zou
trouwen omdat hij niet uit een vooraanstaande familie kwam, trouwde hij met de moeder van Amir, Sofia
Akrami, een mooie, intelligente vrouw uit een koninklijke bloedlijn. Baba heeft ook zijn eigen sterke morele
gevoel. Terwijl Baba zichzelf een glas whisky inschenkt, vertelt Amir hem dat een godsdienstleraar op zijn
school, Mullah Fatiullah Khan, zegt dat het zondig is voor moslims om alcohol te drinken. Baba vertelt hem
dat er maar één zonde is: diefstal. Elke andere zonde is een variant van diefstal. Iemand vermoorden is
bijvoorbeeld zijn leven stelen. Hij noemt Mullah Fatiullah Khan en mannen zoals hij idioten.
Amir probeert Baba te behagen door meer op hem te lijken, maar heeft zelden het gevoel dat hij daarin
slaagt. Hij geeft ook toe dat hij zich verantwoordelijk voelt voor de dood van zijn moeder. Omdat Baba van
voetbal houdt, probeert Amir het ook leuk te vinden, zij het zonder succes. Waar Amir wel goed in is, is
, poëzie en lezen. Maar hij maakt zich zorgen dat zijn vader dit niet als mannelijke bezigheden ziet. Toen hij
met Baba naar een wedstrijd van buzkashi ging kijken, een populair spel in Afghanistan waarbij een ruiter
een dierenkarkas in een scoringscirkel moet leggen terwijl andere ruiters proberen het van hem af te
pakken, werd een ruiter vertrapt nadat hij van zijn paard was gevallen. Amir huilde en Baba kon zijn
minachting voor de jongen nauwelijks verbergen. Amir hoort Baba later praten met zijn zakenpartner,
Rahim Khan, de man die Amir later opbelt uit Pakistan. Baba zegt dat Amir niet is zoals andere jongens en
hij maakt zich zorgen dat als Amir als kind niet voor zichzelf kan opkomen, hij dat als volwassene ook niet
zal kunnen.
Hoofdstuk 4:
Het verhaal springt terug in de tijd naar 1933, het jaar waarin Baba wordt geboren en Zahir Shah koning
van Afghanistan wordt. Rond dezelfde tijd worden Ali's ouders aangereden en vermoord door twee
dronken en high rijdende jongemannen. Amirs grootvader neemt de jonge Ali in huis en Ali en Baba
groeien samen op. Baba noemt Ali echter nooit zijn vriend. Op dezelfde manier zegt Amir dat hij Hassan als
kind nooit als vriend heeft gezien vanwege hun etnische en religieuze verschillen. Toch lijkt Amirs jeugd
voor hem een lange periode van spelletjes spelen met Hassan. Maar terwijl Amir 's ochtends opstond en
naar school ging, maakte Hassan het huis schoon en haalde boodschappen. Amir las Hassan, die analfabeet
was, vaak voor. Hun favoriete verhaal was "Rostam en Sohrab", waarin Rostam Sohrab dodelijk verwondt in
de strijd en dan ontdekt dat Sohrab zijn verloren zoon is.
Tijdens een voorleessessie onder hun favoriete granaatappelboom begint Amir zijn eigen verhaal te
verzinnen terwijl hij Hassan voorleest. Hassan zegt dat het een van de beste verhalen is die Amir heeft
gelezen. Die avond schrijft Amir zijn eerste korte verhaal, over een man wiens tranen in parels veranderen.
De man vindt nieuwe manieren om zichzelf verdrietig te maken, zodat hij kan huilen en rijker kan worden,
totdat het verhaal eindigt met hem zittend boven op een berg parels, snikkend over de vrouw die hij heeft
neergestoken. Amir probeert Baba het verhaal te laten zien terwijl Baba met Rahim Khan praat, maar Baba
schenkt er niet veel aandacht aan. Rahim Khan neemt het verhaal over. Als Rahim Khan later die avond
vertrekt, geeft hij Amir een briefje. In het briefje vertelt hij Amir dat hij een groot talent heeft. Amir gaat
naar Hassan die slaapt en maakt hem wakker zodat hij hem het verhaal kan voorlezen. Als Amir klaar is,
vertelt Hassan hem dat het verhaal geweldig is. Hij heeft maar één vraag: waarom heeft de man zichzelf
niet aan het huilen gemaakt met uien? Amir vindt het vervelend dat hij daar zelf niet aan heeft gedacht en
heeft een nare gedachte dat Hassan een Hazara is, maar hij zegt niets.
Hoofdstuk 5:
Op een nacht wordt er op straat geschoten. Ali, Hassan en Amir verbergen zich in het huis tot de ochtend.
Amir zegt dat die nacht het begin was van het einde van het Afghanistan dat ze kenden. Het glipte verder
weg in 1978 met de communistische machtsovername, en het verdween helemaal in 1979 toen Rusland
binnenviel. De geweerschoten waren onderdeel van een staatsgreep waarbij Daoud Khan, de neef van de
koning, de regering overnam. Omdat de wegen die nacht zijn afgesloten, komt Baba pas bij zonsopgang
thuis. Die ochtend horen Amir en Hassan op de radio wat er is gebeurd, maar ze begrijpen niet wat het
betekent dat Afghanistan een republiek is geworden. Ze besluiten in een boom te gaan klimmen.
Terwijl ze lopen, wordt Hassan geraakt door een steen. Amir en Hassan ontdekken Assef en twee andere
jongens uit de buurt. Assef is een beruchte pestkop. Hij is een van de kinderen die Ali's mankheid bespot
en hem uitscheldt. Hij heeft ook een stel koperen knokkels bij zich. Assef noemt Hassan een platneus en
vraagt of hij van de nieuwe republiek heeft gehoord. Hij zegt dat zijn vader Daoud Khan kent en dat hij de
volgende keer dat Daoud Khan komt eten met hem over Hitler gaat praten. Hitler had het juiste idee over
etnische zuiverheid. Afghanistan is het land van de Pasjtoen en de Hazara's vervuilen het land. Assef haalt
zijn boksbeugel tevoorschijn. Hij zegt dat Amir deel uitmaakt van het probleem omdat hij bevriend is met
