STRAFRECHT
Tom Vander Beken
Elisa Drubbel
,2024-2025 Elisa Drubbel
Inhoudsopgave
DEEL I: STRAFRECHT 2
HOOFDSTUK 1: JURIDISCHE SITUERING 2
HOOFDSTUK 2: FUNCTIES EN ACHTERGRONDEN 4
DEEL II: STRAFWET 9
HOOFDSTUK 1: LEGALITEITSBEGINSEL 9
HOOFDSTUK 2: TOEPASSING VAN DE STRAFWET IN DE TIJD 11
HOOFDSTUK 3: TOEPASSING VAN DE STRAFWET IN DE RUIMTE 14
HOOFDSTUK 4: INTERPRETATIE VAN DE STRAFWET 17
DEEL III: MISDRIJF 18
HOOFDSTUK 1: BESTANDDELEN VAN EEN MISDRIJF 18
HOOFDSTUK 2: STRAFBARE POGING 20
HOOFSTUK 3: RECHTVAARDIGINGSGRONDEN 22
DEEL IV: DADER 24
HOOFDSTUK 1: STRAFRECHTELIJKE VERANTWOORDELIJKHEID 24
HOOFDSTUK 2: STRAFBARE DEELNEMING 26
HOOFDSTUK 3: DOORWERKING VAN VERZWARENDE BESTANDDELEN EN VERZWARENDE FACTOREN 27
HOOFDSTUK 4: SCHULD 27
DEEL V: STRAF 29
HOOFDSTUK 1: BEGRIPSBEPALING 29
HOOFDSTUK 2: DE STRAFFEN 30
HOOFDSTUK 3: STRAFTOEMETING 36
HOOFDSTUK 4: VERVAL OF TENIETGAAN VAN DE STRAF 40
DEEL VI: BURGERRECHTELIJKE BEPALINGEN EN BEVEILIGINGSMAATREGELEN 42
HOOFDSTUK 1: BURGERRECHTELIJKE BEPALINGEN 42
HOOFDSTUK 2: BEVEILIGINGSMAATREGELEN 43
DEEL VII: UITVOERING VAN STRAFFEN EN MAATREGELEN 45
HOOFDSTUK 1: UITVOERING VAN DE VRIJHEIDSBENEMENDE STRAFFEN 45
HOOFDSTUK 2: UITVOERING VAN DE VRIJHEIDSBEPERKENDE STRAFFEN 47
HOOFDSTUK 3: UITVOERING VAN DE VERMOGENSSTRAFFEN 48
HOOFDSTUK 4: UITVOERING VAN DE SPECIFIEKE STRAFFEN TOEPASSELIJK OP RECHTSPERSONEN 48
HOOFDSTUK 5: UITVOERING VAN ANDERE STRAFFEN 48
HOOFDSTUK 6: UITVOERING VAN OPSCHORTING EN UITSTEL 49
HOOFDSTUK 7: UITVOERING VAN BEVEILIGINGSMAATREGELEN 49
HOOFDSTUK 8: UITWISSING EN HERSTEL IN EER EN RECHTEN 50
CASUSLES 52
CASUS 1 52
1
,2024-2025 Elisa Drubbel
Deel I: Strafrecht
Hoofdstuk 1: Juridische situering
1 Een begripsomschrijving
Verschillende termen
1. Wat is strafrecht? Recht van misdrijf (wat mag er niet)
2. Is hoe dan ook meer: dader (minderjarigen, GS)
3. Welke straffen zijn er (geldboete, gevangenisstraf)
4. Als je straft, hoe doe je dat? Welke voorwaarden
5. Over de procedure, hoe gaan we organiseren? Welke rechtbanken?
Regels van recht over…
Wat is een misdrijf, welke gedragingen zijn misdrijven, welke onderdelen zitten er in een misdrijf, wat
stellen we strafbaar.
Wie is de dader, wie draagt verantwoordelijkheid.
Welke straffen bestaan er, welke straf op welk misdrijf.
Onder welke voorwaarden straffen worden opgelegd en uitgevoerd, hoe kan de rechter kiezen welke straf.
Hoe organiseren we het, welke rechtbanken zijn bevoegd om te oordelen.
Misdrijven en straf in de wet bepaald
Misdrijf: dat wat de wet zegt dat een misdrijf is, gedragingen die we niet willen, die niet zouden mogen
gebeuren, dingen die zo erg zijn dat we vinden dat als mensen het toch doen we vinden dat er een straf
moet gegeven worden, een leed. Afwijkingen van een norm. Wat een misdrijf is, verschilt in tijd en ruimte,
wat vroeger niet aanvaardbaar was, nu wel en dingen die vroeger aanvaard werden nu niet meer
(euthanasie, foltering). Verschillen tussen landen, niet universeel, misdrijven zijn niet overal gelijk, het zijn
keuzes. Steeds nieuwe wetten, veel meer dan vroeger, veel dingen worden strafbaar gesteld, veel ter
weinig nagedacht of dat wel moet.
Dader: wie is de dader, wie kan strafrechtelijk verantwoordelijk worden gesteld (dieren, kinderen en gs
niet), wel andere natuurlijke personen en rechtspersonen. Wie een misdrijf heeft gepleegd is een dader.
Straf: dat wat de wetgever zegt wat een straf is, voor elk misdrijf is een specifieke straf voorzien.
Beveiligingsmaatregelen: het is mogelijk dat op een misdrijf op een andere manier gereageerd wordt dan
met een straf. Het idee: we kunnen niet straffen, maar er is wel een gevaarlijke situatie gecreëerd dus
beveiligingsmaatregel om het gevaar te minimaliseren of weg te werken (internering bij gs, want gevaar,
maar geen strafrechtelijke verantwoordelijkheid) zit buiten het strafrecht, er is wel een misdrijf, maar geen
straf en een straf is belangrijk om van strafrecht te kunnen spreken
Procedureregels: hoe het strafrecht wordt toegepast, hoe de bevoegde instanties oordelen
2 Strafrecht als publiek recht
Privaatrecht: recht tussen personen (contracten, buitenctt schade) op initiatief van de burger (ik wil de
schade die ik heb geleden vergoed zien) de overheid trekt zich daar weinig van aan (voorziet enkel de
rechtbanken en rechters)
<-> publiekrecht: tussen personen en de overheid of overheden onderling (wat de overheid ons geeft aan
recht, een verplichting van de overheid tot naleven van de gekregen rechten) de straf komt van de
overheid (recht om te straffen, burgers kunnen geen straffen opleggen) regels van OO: je kan onderling
niet afspreken om de regels niet te volgen. Toestemming van het slachtoffer is geen
rechtvaardigingsgrond (vragen bij sm → is het strafbaar, toestemming is niet voldoende dus je kan niet
zeggen ‘het is geen misdrijf voor mij’)
Slachtoffers: geen bevoegdheid om te kiezen of iets al dan niet een misdrijf is en niet de bevoegdheid om
te straffen, ze moeten via de overheid een straf eisen. Heeft weinig tot niets te maken met de straf, ook
geen recht op. Je kan wel aan de rechter dingen vragen ‘ik wil niet dat hij naast mij komt wonen’, maar niet
‘hij gaat niet naast mij wonen’. Een misdrijf blijft bestaan ook als er geen klacht is. (Vroeger wel) kan zich
ook burgerlijke partij stellen om een schadevergoeding te krijgen
3 Materieel en formeel recht
Materieel strafrecht: wat wij gaan doen (eerste 4 puntjes van definitie)
2
,2024-2025 Elisa Drubbel
Formeel strafrecht: procedureregels, strafvordering, strafprocesrecht (5e puntje van definitie)
Strafuitvoeringsrecht: heeft materieelrechtelijke componenten en formeelrechtelijke componenten dus
geen aparte tak
4 Nationaal en internationaal strafrecht
4.1 Nationaal strafrecht
Heel erg verbonden met de staat, met de soevereiniteit van de staat. Dit vinden wij belangrijk als staat om
deze dingen op deze manier strafbaar te stellen. Heel nationaal bepaald, Belgisch strafrecht. We zien het
strafrecht dat geldt in België.
Strafrecht niet alleen gemaakt door federaal parlement, maar door de staatshervormingen ook gemaakt
door de gewesten en de gemeenschappen. Ze hebben bevoegdheden die enkel aan hen toekomen en niet
aan de federale staat → binnen de bevoegdheden kunnen ze strafrecht maken
Bv. Vlaamse gewest: bevoegd voor milieu, ook voor te bepalen welke zaken m.b.t. milieuvervuiling
strafbaar zijn
Ook andere vormen van parlementen zoals bijvoorbeeld de gemeenteraad → ze hebben ook bepaalde
bevoegdheden zoals openbare veiligheid op eigen grondgebied dus ze kunnen daar ook misdrijven aan
vasthangen. Gemeentelijk strafrecht
Bv. Op zondag namiddag mag je je gras niet afmaaien
Ook provinciaal strafrecht
Gaat heel ver, Belgische rechters kunnen enkel de Belgische strafwet toepassen, waar het misdrijf ook
gebeurd is.
4.2 Internationaal strafrecht
Er is wel wat internationaal strafrecht, maar eigenlijk niet zo veel.
Er is wat recht, maar het is nationaal recht dat een internationale achtergrond heeft. Internationale
organisaties dei zich bezighouden met strafrecht, ze willen landen op dezelfde manier aanpakken (VN or
EU) Verdragen en afspraken tussen laden om bepaalde feiten strafbaar te maken → geen internationaal
recht, want er staat dat je je nationaal recht zo moet aanpassen, maar het is uiteindelijk wel nationaal
Wat wel internationaal is, zijn internationale tribunalen die eigen gedragingen strafbaar stellen (bv.
oorlogsmisdrijven, genocide, misdaden tegen de mensheid) → echt internationaal strafrecht, maar
andere tak
Rechtsmachtrecht: staten kunnen beslissen om het toepassingsbereik van hun strafrecht uit te breiden
tot buiten het grondgebied. Ook in het buitenland gaan we onze Belgische strafwet van toepassing
maken, is Belgisch recht, België beslis het bereik. Belangrijke vraag en mogelijke conflicten voor
buitenland, ‘waar moeit gij u mee’
5 Algemeen en bijzonder strafrecht
5.1 Algemeen en bijzonder
We gaan ons niet bezighouden met de studie van specifieke misdrijven (bijzonder), enkel met welke
voorwaarden misdrijven zijn, welke dader, welke straffen en oplegging en uitvoering (algemeen)
5.2 Algemeen strafrecht
Boek I van het strafrecht: algemene regels van het strafrecht (78 art)
Complementaire wetten: wetten die tot stand gekomen zijn na het strafwetboek van 1967, die voegen iets
toe aan het algemeen strafrecht, maar niet invoegen want een beetje en andere visie → we zetten het
ernaast.
Vb. In Sw. van 1867 niets over internering (tot dan: mensen met GS niet gestraft dus enige mogelijkheid
was vrijspraak, dan internering ingevoerd → zegt iets anders, doet iets meer dan Sw. dus is gereld in
aparte wet: interneringswet)
Vb. Probatie, op een gegeven moment beslist dat het nuttig kon zijn bij oplegging van de straf dat deze niet
effectief moest worden uitgevoerd, maar dat die wordt uitgesteld onder voorwaarden (helft zitten en de
rest voorwaardelijk) → idee dat ontstaan is na het strafwetboek dus in bijzondere wet (probatiewet)
Probatie staat wel in nieuw strafwetboek, dus niet meer in een complementaire wet. Voor internering
heeft men dat er niet ingezet, die is nog steeds apart
5.3 Bijzonder strafrecht
Boek 2: lijst van misdrijven (voorbeelden in de les, maar bij toepassing van boek I) laatste tijd heel veel
toegenomen
3
,2024-2025 Elisa Drubbel
5.4 Toepassingen van het algemeen strafrecht op het bijzonder strafrecht
Het algemeen strafrecht is van toepassing op het bijzonder strafrecht. De logica is dat de regels uit boek I
over bv. poging van toepassing zijn op de misdrijven uit boek 2
Soms zegt boek 2 dat het niet zo is, ‘voor dit misdrijf is het anders’, dit kan.
Bijzonder strafrecht; Boek 2 (belangrijkste wetten, maar kan je vragen bij stellen want bv. drugwetten zijn
heel veel gebruikt) + bijzondere strafwetten (drugswet, wapenwet, …)
Boek I is ook van toepassing op de bijzondere wetten, tenzij er in de bijzondere wet zelf specifiek staat dat
er wordt afgeweken
Hoe zit het met decreten en ordonnanties? Ja, boek I is van toepassing, maar ook daar kunnen de
gemeenschappen en gewesten beslissen dat ze ervan afwijken, maar ze moeten het opnieuw specifiek
vermelden. We willen geen apart Vlaams, Waals strafwetboek, dus geen nieuwe ‘regels’, dus enkel
mogelijk als er eensluidend advies is op federaal niveau
OUDE STRAFRECHT NIET KENNEN
Hoofdstuk 2: Functies en achtergronden
1 Strafrecht als mensenwerk in een context
Strafrecht is niet zomaar een gegeven dat iemand plots op een bepaald moment heeft uitgevonden.
Een systeem om te bestraffen gaat heel ver terug en heeft evolutionaire wortels.
Strafrecht is een gevolg van bepaalde keuzes die gemaakt zijn, het is op een bepaalde manier verdeeld.
Het is een weerspiegeling van de machtsverhouding en politiek en dus nooit neutraal.
2 Een sociale constructie met diepe wortels
2.1 Straffen is geen exclusief menselijk gedrag
Poetsvis verhaaltje → als de poetsvis de gastvis bijt, dan gaat een andere poetsvis de bijtende poetsvis
‘straffen’ omdat hij bijt en de gastvis, dus ook de straffende poetsvis zijn eten, niet terugkomt
→ De regels naleven zit in het DNA van de poetsvis zodat er nog gastvissen zouden komen dus er is een
systeem van interne handhaving
2.2 Wortels van het strafrecht
Er is op een of andere manier nood geweest aan bestraffing van overtredingen, de nood, de functie van
een straf in de gemeenschap. Er ontstonden complexe emoties zoals schaamte en schuld waardoor ook
complexere handhaving mogelijk was.
Religie liet toe om emoties te reguleren en uit te groeien tot instrumenten om de solidariteit te bevorderen
Jager-voedselverzamelaars: egalitaire gemeenschap: groepen van mensen waar ze met elkaar omgaan
als gelijken, geen leider, maar iedereen heeft wel een rol om te overleven.
Onderling wil je niet te veel ruzie maken en er is een systeem om conflicten op te lossen, om je groep te
ordenen. Het doel is samenleven in die kleine groep te kunnen garanderen.
Een van de meest primitieve bestraffingen is wraak (talio recht). Als je dat ongebreideld toelaat, escaleert
het tot geweld en zorgt het ervoor dat je groep/maatschappij uiteenvalt. Heel wat studies verbinden religie
direct met straffen. (Offeren van mensen als zogezegde bestraffing van iemand)
Landbouwers: meer op een plek, grotere groepen hebben nog meer nood om ervoor te zorgen dat ze niet
altijd met elkaar in ruzie liggen. Hun strafrecht is zoals bij ons opgedeeld in materieel en formeel
strafrecht en er ontstonden vormen van rechtsbanken. Het strafrecht werd ook meer en meer schriftelijk
vastgelegd.
Ze hebben elkaar nodig, ze kunnen elkaars vijand niet zijn, ze moeten samenleven zonder dat ze elkaar
afmaken.
Er komen steeds meer lijsten met verboden gedragingen en regels over hoe erop moet gereageerd
worden. Ook komt er een ‘staat’ of ‘overheid’ die het regels, waardoor het steeds minder een individuele
aangelegenheid is waarbij de mensen zelf moeten straffen zoals bij het talio-recht.
2.3 Strafrecht als beperking van intern geweld
Functie, mensen straffen (mensen mogen pijn doen), maar de primaire functie is het regelen van geweld.
Talio-recht was toegestaan, hetzelfde, maar niet meer. Begrenzend, hetzelfde geweld maar niet meer,
stop hier.
Beginselen van klassieke strafrecht:
Legaliteit (= geen misdrijf en geen straf behalve als de wet het zegt) wat wijst op afbakening. Strafrecht is
wat de wet zegt, maar niet meer.
4
,2024-2025 Elisa Drubbel
Proportionaliteit (= straffen in verhouding tot de ernst van het misdrijf)
Subsidiariteit (=enkel straffen als het niet anders kan)
2.4 Strafrecht als toelating
Niet alleen de begrenzing, maar ook een toelating: een toelating die genomen wordt door een overheid of
een staat. Strafrecht is het publiekrecht, de overheid die het gebruikt om geweld uit te oefenen tegenover
het volk/misdadigers.
In eerste instantie was dat nodig om de bloedwraak en vergelding van slachtoffers en families in te
perken, maar na verdere ontwikkeling werd strafrecht voorbehouden aan de overheid. Deze heeft een
monopolie op geweld en strafrecht is dus een instrument om aan gedragsbeheersing te doen.
2.5 Instrumentaliteit en rechtsbescherming
Instrumentaliteit: Als de overheid, de staat het zich kan veroorloven om sterker te zijn en het strafrecht te
gebruiken als een instrument om macht te tonen en om een beleid af te dwingen. Bij gecentraliseerd
beleid, bij een persoon of bij een groep machthebbers. Overtreding is een gebrek aan respect voor het
gezag. Veel geweldsuitoefening en zware straffen gaan hiermee gepaard.
Rechtsbescherming: strafrecht kan dienen als een dam tegen de overheid die zich te veel wil bemoeien
met wat de burgers doen. Er is een lijst met bepalingen wat de burgers niet mogen doen, wat niet op de
lijst staat mag wel. Op bepaalde momenten wordt er strafrecht gemaakt tegen de overheid. Vaak waar er
weinig sprake is van machtsconcentratie, straffen heeft minder als functie gedragsbeheersing. Belang en
impact van verbodsregels neemt af en bestraffing wordt moeilijker. Straffen worden minder hard en
zelden publiek uitgevoerd.
3 Strafrechtsgeschiedenis en -theorie
3.1 Feiten, bronnen en theorieën
Strafrecht verandert in tijd en ruimte, voornamelijk een tijdreis. Visies op strafrecht veranderen in tijd en
ruimte en het verschil kan gigantisch groot zijn naargelang politieke en sociale gebeurtenissen. Het is een
soort spiegel van de machtsverhoudingen.
3.2 Van wraakrecht naar publiek strafrecht (11e eeuw – 15e eeuw)
Sluit een beetje aan bij hoe diep het wraakrecht geworteld zit in het mens zijn. Het belang van de inperking
van wraak. Dat heeft ertoe geleid dat het wraakrecht is geëvolueerd naar meer, naar publiek recht. Er zijn
vandaag nog rechtssystemen waar het wraakrecht nog een belangrijke rol speelt (bepaalde delen in
Albanië). Ook de eer van de familie, vetes zitten diepgeworteld in vele culturen.
Wraakrecht is een private aangelegenheid, het is vaak families die worden toegelaten om wraak te nemen
op elkaar als er een familielid slachtoffer is geworden van een misdrijf. Dit leidt tot ontregeling van
groepen dus was er nood in een samenleving die zich verder ontwikkelde om het aan banden te leggen.
In het begin: niet te veel wraak, enkel waar het mag en evenveel
Later: we gaan er zelf tussenkomen (graven en hertdogen) en een overeenkomst te proberen bereiken.
Dat ging dan vaak door middel van betaling, afkoping (= bloedgeld: schadevergoeding + later vredegeld:
‘boete’). ‘Probeer dit op te lossen’
De overheid die zegt ‘jullie hebben elkaar pijn gedaan, maar je moet mij betalen’ → Publiekrecht
Meer en meer komt er een publiek i.p.v. een volledig privaat strafrecht, de plaatselijke overheden worden
steeds machtiger en trekken de afhandeling naar zich toe.
3.3 Strafrecht van en voor de vorst (15e eeuw – 18e eeuw)
De sociaaleconomische omstandigheden veranderen (de centralisatie van de macht zal in deze periode
heel snel vergroten). Er komen kiezers en koningen met algemene macht. Het zal een instrument worden
van de vorst, er is veel strafrecht, dat hij kan gebruiken voor zijn macht.
Lokaal: plaatselijke overheden gaan in het begin van die periode rechten (vrijheden, keuren) vrijgeven. Dit
waren beperkingen van de macht van de plaatselijke overheid. Naarmate het meer en meer werd lokaal
vastgelegd, werden er meer en meer lijstjes gemaakt met misdrijven. Door de centralisatie van de macht
komt er een soort gecentraliseerd strafrecht/beleid. De vorsten (Spaans, Oostenrijks en Bourgondisch)
hielden zich echter enkel bezig met het formeel stafrecht, het materieel was aan de lokale vorsten om
vast te leggen.
Mensen werden heel zwaar gestraft, dit komt door de macht die het zich kan veroorloven. Hoe sterker de
macht hoe strenger de straffen.
Weinig materieel strafrecht, veel formeel strafrecht.
5
, 2024-2025 Elisa Drubbel
Rechtsgeleerden brengen de uitspraken van de rechtscolleges samen. Met probeerde de praktijk vast te
leggen, dat kon dan inspireren voor nieuwe praktijk. Hoe kunnen we het recht structureren, inventariseren
en beschrijven.
Het instrumenteel strafrecht (strafrecht van en voor de vorst) groeit. Overheid en vorst bepalen de
misdrijven en straffen, geen overleg met de burgers, enkel in functie van eigen prioriteiten. Meer en meer
ingezet als ondersteuning van het beleid. Strafrecht kende geen grenzen ‘ik straf omdat ik je wil’ of ‘in
naam van de koning wil ik dat mijn regels worden nageleefd en wie ze overtreedt wordt gestraft’
Het strafrecht werd heel fel ingezet (ketterij, heksenprocessen), werd heel strekt en fors ingezet. Het werd
vaak geassocieerd met pijn, menselijk leed. (Foltering was een onderzoeksmiddel.)
Vele straffen waren op het lichaam van de mens gedaan, zichtbaar op het lichaam van de mens. Er
werden ook veel geldboeten uitgesproken. De lijfstraffen waren er wel en ze waren bijzonder wreed,
openbaar, disproportioneel. Dit was mogelijk waar de centrale macht sterk was.
Later van bestraffing op het lichaam naar bestraffing op de ziel (gevangenisstraf)
3.4 Daad- en schuldstrafrecht – klassieke leer (eind 18e eeuw – eind 19e eeuw)
Machtsverschuiving naar de burgerij: heeft veel repercussies op het strafrecht. Het oude, strenge,
ondoorzichtige recht aanvaardden ze niet. We aanvaarden de macht van de vorst niet. Het recht om te
straffen (ius puniendi) komt niet van god of van de vorst, maar van ons (sociaal contract). (Strafrecht als
beschermende functie) Mensen stellen de effectiviteit en legitimiteit in vraag.
Alleen het strafrecht dat we zelf zijn overeengekomen, bescherming tegen de overheid, legitiem strafrecht
komt naar voor
Legaliteit: misdrijf en straf bij wet bepaald
Proportionaliteit was er niet hiervoor maar nu wordt het heel belangrijk
Subsidiariteit: als alles kan geen strafrecht, zo weinig mogelijk strafrecht
Personaliteitsbeginsel: alleen de persoon gestraft niet anderen niet de familie
Gelijkheid: dezelfde wijze + voor dezelfde rechtbanken
Publiciteit: iedereen kan het proces komen bekijken + motivatie van de beslissingen
Straf heeft ook een functie nadien: dat mensen terugkeren naar de maatschappij en dat ze geen
criminaliteit meer gaan plegen
→ Strafrecht en straffen moeten mensen verhinderen om misdrijven te plegen
1. Het feit van het bestaan van het strafrecht zal misdrijven verhinderen (rationele mens)
a. Generale/algemene preventieve werking van de strafwet
b. Kost hoger maken dan baat voor de persoon die zou plegen
2. Straffen moeten hoog genoeg zijn om de mens te laten inzien dat het misdrijf een vergissing was
a. Individueel preventieve werking van de straf
b. De gestrafte na de straf komt tot inkeer en is verbeterd
Invoer van gevangenisstraffen: je moet de straf alleen ondergaan en tot inzicht komen dat wat je het
gedaan fout is. Het doel is veranderen van de gestrafte.
Panopticongevangenissen: centraal toezicht, maar de opgeslotenen zelf verblijven in isolatie
→ Ducpétieuxgevangenissen: vele gevangenissen vandaag zijn nog steeds zo
De mens is een ‘homo economicus’ en heeft dus vrije wil. Hij heeft een idee van goed en kwaad en kan
daarover zelf kiezen. Bij het kiezen voor een misdrijf kies hij voor het kwade. De mens weegt altijd kosten
en baten af dus de straf moet net hoog genoeg zijn om het misdrijf niet te plegen. Als hij het misdrijf wel
pleegt moet de straf voldoende zwaar zijn om de persoon te laten inzien dat hij een fout heeft gemaakt en
ervoor zorgen dat hij het niet opnieuw zal doen.
De mens is vrij en gelijk dus er is weinig ruimte tot interpretatie en specifieke invulling van de wetten, de
strafwet moet worden toegepast hoe hij is en niet specifiek voor de dader.
De daders zijn allemaal gelijk en kunnen schuld dragen: aandacht voor de daad en niet voor de dader
De mens treft schuld en is verantwoordelijk, in de bijzondere gevallen (GS en minderjarige) dat het niet zo
is, wordt de dader niet bestraft.
Het klassieke strafrecht: basis van ons strafrecht en onze strafwetboeken. Veel aandacht voor legaliteit
en proportionaliteit. Bestraffing naarmate de ernst van het misdrijf, zwaarder misdrijf = zwaardere straffen
lichter misdrijf = lichtere straf.
Beccaria, Bentham (panopticon-gevangenissen), Howard (gevangenissen beschreven, hele leven gereisd
en gevangenissen bezocht en toen hij in Gent langskwam zei hij dat het de beste gevangenis was die hij
6
