Hoofdstuk 16: Psychopathology
Psychische problemen ontstaan door een mengeling van nature en nurture, zwakheden en
stressoren.
Conceptions of mental disorders
Ieder mens is verschillend, zowel in positieve als in negatieve eigenschappen. Maar ondanks deze
verschillen worden de meeste mensen wel als ‘normaal’ beschouwd. Wanneer iets niet meer als
normaal wordt beschouwd gaan we op zoek naar welke psychische stoornis deze persoon zouden
kunnen hebben en plakken we die persoon een stickertje op. De studie die onderzoek doet naar
mensen die afwijken van het normale heet ‘psychopathologie’.
Early conceptions of mental disorders
Vroeger dacht men dat iemand met een psychische stoornis bezeten was door bozen geesten. Om
deze geesten te verdrijven probeerde men een hele hoop ‘vreemde’ dingen, zoals uithongeren. Later
bedacht men dat een psychische stoornis een ‘somatogenic hypohesis’ is. Dat betekend dat een
psychische stoornis een ziekte in het lichaam is en ook zo behandeld moet worden. Aan de hand van
dat gegeven werden medicijnen ontwikkeld die de psychische stoornissen moesten behandelen of
zelfs voorkomen. Helaas bleek dit niet in alle gevallen te werken. Hieruit voort kwam de ‘psychgenic
hypothesis’. Dit houdt in dat gedacht werd dat een psychische stoornis voortkomt uit een
psychologisch proces en niet een biologisch proces. De conclusie van veel mensen was toen dat een
psychische stoornis komt omdat er verkeerd gedrag is aangeleerd. Dit gedrag moet je dus afleren en
dan is de stoornis weg.
Modern conceptions of mental disorders
Tegenwoordig weten we dat zowel biologische als psychische factoren een rol spelen bij het ontstaan
en de ontwikkeling van psychische stoornissen.
Diathesis-stress models
In het diathesis-stress model wordt gezegd dat een psychische stoornis altijd 2 kanten bevat. Aan de
ene kant heb je biologische aanleg voor een stoornis nodig om deze te krijgen (verhoogd risico) maar
deze ontwikkeld zich niet bij iedereen. Hij ontwikkeld zich alleen als er zich een traumatische ervaring
voordoet. Wanneer beide factoren zich voordoen heb je kans om deze psychische aandoening te
ontwikkelen.
Multicausal models
Vaak wordt gezegd dat het diathesis-stress model te simpel is omdat er vaak meerdere risicofactoren
aanwezig moeten zijn om een stoornis te ontwikkelen. Ook is één traumatische ervaring niet genoeg
om een stoornis te ontwikkelen maar bestaat dit uit meerdere gebeurtenissen. Daarom werd het
multicausal model ontwikkeld. Hierin kunnen meerdere factoren opgenomen worden. Uiteindelijk is
dit model uitwerkt tot het ‘biopsychosociaal model’. Hierin worden alle verschillende factoren
onderverdeeld in biologisch, psychologisch en sociaal (omgeving).
Defining, assessing and diagnosing mental disorders
Defining mental disorders
Vaak wordt er gedacht dat het handig is om een beeld te maken van wat normaal is. Alles wat niet
binnen dit kader past is abnormaal en zou dan een psychische stoornis zijn. Maar soms zijn dingen
die heel veel mensen hebben (en dus normaal zijn) wel een probleem. Hierbij gaat deze theorie dus
niet op. Ook zijn veel dingen abnormaal maar wijzen ze niet meteen op een stoornis. Er is daarom
een andere manier ontwikkeld om te bepalen of iets een psychische stoornis is. Dit is beschreven in
Psychische problemen ontstaan door een mengeling van nature en nurture, zwakheden en
stressoren.
Conceptions of mental disorders
Ieder mens is verschillend, zowel in positieve als in negatieve eigenschappen. Maar ondanks deze
verschillen worden de meeste mensen wel als ‘normaal’ beschouwd. Wanneer iets niet meer als
normaal wordt beschouwd gaan we op zoek naar welke psychische stoornis deze persoon zouden
kunnen hebben en plakken we die persoon een stickertje op. De studie die onderzoek doet naar
mensen die afwijken van het normale heet ‘psychopathologie’.
Early conceptions of mental disorders
Vroeger dacht men dat iemand met een psychische stoornis bezeten was door bozen geesten. Om
deze geesten te verdrijven probeerde men een hele hoop ‘vreemde’ dingen, zoals uithongeren. Later
bedacht men dat een psychische stoornis een ‘somatogenic hypohesis’ is. Dat betekend dat een
psychische stoornis een ziekte in het lichaam is en ook zo behandeld moet worden. Aan de hand van
dat gegeven werden medicijnen ontwikkeld die de psychische stoornissen moesten behandelen of
zelfs voorkomen. Helaas bleek dit niet in alle gevallen te werken. Hieruit voort kwam de ‘psychgenic
hypothesis’. Dit houdt in dat gedacht werd dat een psychische stoornis voortkomt uit een
psychologisch proces en niet een biologisch proces. De conclusie van veel mensen was toen dat een
psychische stoornis komt omdat er verkeerd gedrag is aangeleerd. Dit gedrag moet je dus afleren en
dan is de stoornis weg.
Modern conceptions of mental disorders
Tegenwoordig weten we dat zowel biologische als psychische factoren een rol spelen bij het ontstaan
en de ontwikkeling van psychische stoornissen.
Diathesis-stress models
In het diathesis-stress model wordt gezegd dat een psychische stoornis altijd 2 kanten bevat. Aan de
ene kant heb je biologische aanleg voor een stoornis nodig om deze te krijgen (verhoogd risico) maar
deze ontwikkeld zich niet bij iedereen. Hij ontwikkeld zich alleen als er zich een traumatische ervaring
voordoet. Wanneer beide factoren zich voordoen heb je kans om deze psychische aandoening te
ontwikkelen.
Multicausal models
Vaak wordt gezegd dat het diathesis-stress model te simpel is omdat er vaak meerdere risicofactoren
aanwezig moeten zijn om een stoornis te ontwikkelen. Ook is één traumatische ervaring niet genoeg
om een stoornis te ontwikkelen maar bestaat dit uit meerdere gebeurtenissen. Daarom werd het
multicausal model ontwikkeld. Hierin kunnen meerdere factoren opgenomen worden. Uiteindelijk is
dit model uitwerkt tot het ‘biopsychosociaal model’. Hierin worden alle verschillende factoren
onderverdeeld in biologisch, psychologisch en sociaal (omgeving).
Defining, assessing and diagnosing mental disorders
Defining mental disorders
Vaak wordt er gedacht dat het handig is om een beeld te maken van wat normaal is. Alles wat niet
binnen dit kader past is abnormaal en zou dan een psychische stoornis zijn. Maar soms zijn dingen
die heel veel mensen hebben (en dus normaal zijn) wel een probleem. Hierbij gaat deze theorie dus
niet op. Ook zijn veel dingen abnormaal maar wijzen ze niet meteen op een stoornis. Er is daarom
een andere manier ontwikkeld om te bepalen of iets een psychische stoornis is. Dit is beschreven in
