Nederlandse samenvatting van de artikelen voor het vak 'de Postkoloniale Wereldorde' aan de UU, onderdeel van het verdiepingspakket Globalisering en Wereldorde. De samenvatting bevat de volgende artikelen:
Die Gründung der Liga gegen Imperialismus und für nationale Unabhängigkeit, Münzenberg/ T...
Münzenberg Die Gründung der Liga gegen Imperialismus und für nationale Unabhängigkeit
De auteur schrijft over een conferentie in Brussel in 1927. Hij heeft het over hoeveel
delegaten met verschillende wereldbeelden er wel niet bijeengekomen zijn om te vechten
tegen de onderdrukking door het imperialisme. Veel delegaten konden echter niet aanwezig
zijn vanwege reisbeperkingen opgelegd door de regering. Tijdens de conferentie wordt de
Liga gegen Imperialismus opgericht. De volgende onderwerpen worden besproken:
● De anti-imperialistische strijd in China
● Amerikaanse interventies in Latijns Amerika
● De claims van zwarte mensen
De auteur is een communist en ziet de strijd tegen het imperialisme als verbonden met de
strijd van het communisme. Hij hoopt op de steun van arbeiders en arbeidsorganisaties in de
strijd tegen het imperialisme.
Vitalis The Midnight Ride of Kwame Nkrumah and Other Fables of Bandung
De Bandung conferentie wordt gezien als de geboorteplek van twee globale ‘solidariteiten’
die sommige geleerden verwarren:
● De non-aligned movement
● Een globaal raciaal bewustzijn, een beweging van de darker nations
Dit essay daagt deze manieren om na te denken over de politiek van de Bandung
conferentie en de nasleep ervan uit. Deze mythes bestaan nog steeds omdat er erg weinig
wetenschappelijk onderzoek naar is gedaan. Historici hebben geen onderzoek gepubliceerd
gebaseerd op archiefonderzoek van de bestaande internationale organisatie, de Non-
Aligned Movement (NAM), dat in 1961 in Belgrado werd opgericht. Hierdoor ontstaat er
verwarring over waar de Bandung Conferentie eigenlijk om draaide. Daarnaast vereist het
bespreken van ras en Bandung een analyse van het discours van de termen over
‘beschavingen’ die anders zijn dan die van het Westen.
De auteur begint met een onderzoek van recente journalistiek over solidariteit en de claims
door diplomatische en postkoloniale historici over Bandung, die allemaal niet geworteld zijn
in geleerdheid maar in popular memory. Een these die verklaart waarom velen blijven
geloven dat Bandung heeft geleid tot Belgrado, is dat er veel verwarring bestaat over wie er
aanwezig was en wat er precies besproken is. De auteur overweegt ook een paar dimensies
van de politiek van Bandung vs. Belgrado, en Pan-Afrikaanse vs. Afro-Aziatische solidariteit
als onderdeel van het process van state-building en interventie.
Q: Which of the Following Leaders Met at Bandung? a. Tito b. Nkrumah c. Castro d. None of
the Above
De politicoloog scientist George McTurnan Kahin was een van de aanwezige Amerikanen bij
de conferentie van Bandung. Zijn toenmalige conclusies komen goed overeen met wat er
sinds onthuld is over de conferentie uit de declassified records. De vijf leiders van Azië
hadden de conferentie op de eerste plaats namelijk ondernomen uit angst dat toenemende
spanningen tussen de VS en China tot een nieuwe grote oorlog in de regio kon leiden. In dit
opzicht wordt de conferentie als een succes gezien. Het optreden van Zhou Enlai stelde de
leiders gerust. Niet alle delegaties waren echter bewust van de ware motieven van de
organisatoren. Er is daarom een tweede manier waarop het succes van de conferentie
bepaald kan worden, namelijk in termen van ‘gebieden van overeenstemming’. De
delegaties werden verenigd door een weerstand tegen kolonialisme en white supremacy.
Het onderzoek van Kahin werd langzaamaan echter vergeten, terwijl een ander onderzoek
werd herdrukt. Dit onderzoek blies nieuw leven in het romantische verhaal van Bandung als
,een vergadering van alle darker en non-aligned nations. Naast de misvattingen over de
organisatie van de conferentie, bestaat er veel verwarring over wie er aanwezig waren. Zo is
de mythe ontstaan dat Tito en Nkrumah aanwezig waren. Bandung wordt namelijk vaak
verward met andere vergaderingen die later pas kwamen. Deze vergaderingen draaiden wel
om darker en non-aligned nations.
Color Curtain
Het meest recente probleem is dat de nieuwe sociale en culturele historici de politieke
wetenschap van de jaren ‘50, ‘60 en ‘70 achter zich lieten en zich keerden tot bijvoorbeeld
de Color Curtain om verhalen over Bandung te doen herleven. Het is alsof de nieuwe
historici het officiële transcript nooit verder hebben gelezen dan Soekarno’s welkomstwoord.
Er wordt onterecht veel nadruk gelegd op ras.
“The Atlantic Charter: It Means Dark Races Too”
We kunnen twee stappen nemen richting een beter begrip van de politiek van de Aziatisch-
Afrikaanse Conferentie en zijn connectie met de reeks vergaderingen die parallel groeide
aan de toename in nieuwe onafhankelijke landen. De eerste stap is om te herkennen dat de
versie van de geschiedenis zoals hierboven besproken een spiegelbeeld is van de
geschiedenis die is bedacht door de US State Department en British Foreign Office.
The Many Roads Leading into and out of Belgrade
De tweede stap is moeilijker omdat het vereist dat we de concurrerende nationale state-
building projecten en regionale staats-systematische logica erkennen als primair analytisch
terrein. Bijvoorbeeld, de Aziatisch-Afrikaanse Conferentie vond niet plaats toen het
plaatsvond om een anti-Koude Oorlog beweging te starten, maar om Soekarno’s kansen te
verhogen in een komende verkiezing.
Spreading Enlightenment and Civilization to the Remotest Depths of the Jungle
Transnationaal populair geheugen presenteert nog een obstakel op de weg naar een minder
romantisch verhaal over Bandung, Accra, Cairo en Belgrado.
“The Glorious Era of Nasser and Nkrumah Is Sadly Over”
De 1955 Aziatisch-Afrikaanse Conferentie lanceerde geen beweging van staten, laat staan
mensen, in steun van dekolonisatie. De 1961 vergadering van Non-Aligned States and
Heads of Governments was geen uitbreiding van Bandung. Geleerden vandaag de dag
verwarren het moment in de jaren 1960 toen bewegingen en denkers neokolonialisme
begonnen te promoten met de Aziatisch-Afrikaanse Conferentie van 1955 en de Conferentie
van Belgrado.
Chatterjee Colonialism, nationalism, and colonialized women: the contest in India
The women’s question in ‘tradition’
Een centraal element in de biologische rechtvaardiging van Britse koloniale overheersing
was de kritiek op de ‘barbaarse’ sociale gewoonten van het Indiase volk, gesanctioneerd
door hun religieuze traditie. In het identificeren van deze traditie als ‘barbaars’ herhaalden
kolonisten een lange lijst van gruwelijkheden die gepleegd werden tegenover Indiase
vrouwen door een heel lichaam van schriftelijke canons en rituele praktijken. Door een
positie van sympathie aan te nemen tegenover de onvrije en onderdrukte vrouwen van India,
was de koloniale geest in staat om dit figuur van een Indiase vrouw te veranderen in een
, teken van de inherent onderdrukkende en onvrije aard van de culturele traditie in het land.
De praktische implicatie van het kritiek op Indiase traditie was noodzakelijk een project van
de Indiase mensen ‘civiliseren’: het gehele koloniale discours werd fundamenteel opgericht
rondom dit project.
Binnen het discours was er veel debat en controverse over de specifieke manieren waarop
dit project uitgevoerd moest worden. Achter ieder optie lag het koloniale geloof dat Indiase
mensen moesten gaan geloven in de onwaardigheid van hun traditionele gewoonten en de
nieuwe vormen van een geciviliseerde en rationele sociale orde moesten overnemen. Er
moet opgemerkt worden dat de zogenaamde vrouwenkwestie op de agenda van Indiase
sociale hervorming in de vroege 19e eeuw niet zozeer draaide om de specifieke
omstandigheden van vrouwen binnen een bepaalde reeks sociale relaties als het draaide
om de politieke ontmoeting tussen een koloniale staat en een veronderstelde ‘traditie’ van
een overwonnen volk. Het was juist het kolonialistische discours dat de traditie definieerde
die bekritiseerd en hervormd werd door aan te nemen dat de Brahmanische religieuze
teksten hegemonisch waren, dat alle Hindoes onderworpen waren aan de dictaten van die
teksten, en dat de praktijken in de teksten de basis vormden voor de traditie.
The women’s question in nationalism
De auteur gebruikt een raamwerk om het tegenstrijdige gebruik van nationalistische
ideologie in de strijd tegen de dominantie van kolonialisme en de oplossing die het bood
voor die tegenstrijdigheden te analyseren. Deze oplossing was opgebouwd rond een
scheiding van het domein van cultuur in twee sferen: materieel en spiritueel. Het was in de
materiële sfeer dat de claims van de Westerse beschaving het krachtigst waren en dat de
Europese landen de kracht had gegeven hun dominantie over de wereld te vestigen. Om
deze dominantie te overkomen, moesten de gekoloniseerde volkeren de superieure
technieke van het materiële leven leren en deze in hun eigen culturen opnemen. Dit was één
aspect van het nationalistische project van het rationaliseren en hervormen van de
traditionele cultuur. Dit kon echter niet betekenen dat het Westen in alle aspecten geïmiteerd
moest worden. Indiase nationalisten in de late 19e eeuw stelde dat het spirituele domein van
het Oosten wel superieur was aan dat van het Westen.
De manieren waarop dit ideologische raamwerk de loop van nationalistische politiek vormde,
is het principiële onderwerp van moderne Indiase historiografie. Het is noodzakelijk om op te
merken dat nationalisme niet simpelweg een politieke strijd voor macht was: het relateerde
de vraag van de politieke onafhankelijkeid van de natie aan praktisch elk aspect van het
materiële en spirituele leven. Er bestond een probleem in het selecteren wat er van het
Westen moest worden overgenomen en wat afgewezen moest worden. Het discours van
nationalisme laat zien dat de materiële/spirituele onderscheiding gecondenseerd werd in een
analoge dichotomie tussen het uitwendige en het innerlijke. De nationalistische schrijvers
stelden dat het materiële domein buiten ons ligt (het heeft invloed, maar is onbelangrijk) en
dat het spirituele domein ons innerlijk vormt (true self, essentieel). Zo lang India de spirituele
onderscheidenheid van de cultuur behield, kon het zich aanpassen aan de vereisten van
een moderne materiële wereld zonder identiteit te verliezen.
Toegepast op dagelijks leven representeert de wereld, traditioneel het domein van de man,
het buitenste en het huis, traditioneel het domein van de vrouw, het innerlijke. Dit is een
identificatie van sociale rollen volgens gender die overeenkomt met de splitsing van sociale
ruimte in ‘thuis’ en ‘wereld’.
De materieel/spiritueel dichotomie hadden een speciale significantie in de nationalistische
geest. De wereld was waar Europese macht de non-Europeanen door middel van materiële
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper lfem. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €3,49. Je zit daarna nergens aan vast.
