- De ontwikkeling van autonomie is een centraal onderdeel van educatie in liberale
democratieën.
- Er zijn problemen binnen de beschrijvingen van autonomie, en wat de implicaties zijn die
deze beschrijvingen hebben voor educatief beleid.
- doel van het artikel: voorstellen van een manier om over autonomie te praten die anders is
van vroegere opvattingen. Er is namelijk kritiek op deze opvattingen:
1) Degene die autonomie als een set van cognitieve skills en capaciteiten zien missen het
belangrijke element dat autonomie de capaciteit vraagt om in overeenstemming te
handelen met de eisen van rechtvaardigheid en gelijkheid.
2) Degene die autonomie opvatten als in staat zijn en bereid zijn om goede beslissingen te
maken die nodig zijn voor burgers in een liberale democratie, hebben het onduidelijk of de
actie of beslissing zelf ook goed moet zijn om autonoom te zijn.
Conceptualizing Autonomy
- De autonomie van Kant à een vorm van zelfwetgeving waarin mensen gehoorzamen aan de
universele wetten vanwege hun eigen erkenning van verplichtingen, zowel om de morele
wet te gehoorzamen als om invloeden buiten hun eigen reden te excluderen.
- Er zijn elementen van deze opvatting die we nu ook willen gebruiken als we het hebben
over autonomie, maar een persoon moet wel goed kunnen redeneren. Iemand kan niet
zichzelf ‘besturen’ door slechte redenering.
- De standaarden voor goede redenering zijn openbaar, en hierin dus anders van de
opvatting van Kant. Bij zijn opvatting zou er geen externe autoriteit zijn waar de acties of
beslissingen een beroep op moeten doen.
- één criterium voor een idee van autonomie is dat het autonome individu handelt volgens de
verwachtingen van standaarden zoals respect en eerlijkheid.
- Moderne liberale filosofen interpreteren volledige autonomie als wanneer burgers
handelen vanuit principes van rechtvaardigheid, die de termen van samenwerking die ze aan
hunzelf zouden geven als gelijke en vrije personen specificeert. à Dit vergt morele principes:
de capaciteit voor een gevoel van gerechtigheid; en de capaciteit voor een opvatting van ‘het
goede’
- Een autonome keuze of actie:
1) heeft beslissing op het uitleven van een waardevol leven van een individu
2) het individu wil bewust aan de normen van het maken van zo’n beslissing voldoen
3) gaat een lange weg naar het voldoen aan die normen
- Voorbeelden van normen/principes bij keuze maken: (komen voort uit rechtvaardigheid en
kennis)
1) kiezen volgens principes die redelijk aanvaardbaar kunnen zijn voor iedereen
2) rekening houden met de impact van je keuze op anderen.
3) Oordelen naar een erkenning van het eigen recht om voor zichzelf te kiezen
4) Bewust de keuze voor zichzelf goedkeuren
De normen voor de uitkomsten van een autonome keuze includeren: het respecteren van de
principes van rechtvaardigheid en rationaliteit, moreel acceptabel zijn, redelijk zijn,
,realistisch zijn, en samenhangend zijn met je eigen waarden en opvatting over wat het goede
leven inhoudt.
Discussion:
- Manieren waarop de in dit artikel genoemde opvatting van autonomie anders is dan
anderen:
1) Het is een beschrijver van acties, keuzes en oordelen die drie aan drie criteria voldoen
(rechtvaardigheid, vrijheid, en gelijkheid)
2) Het legt nadruk op de relevante normen die overwogen moeten worden bij de afweging
met wie iemand zijn leven wil delen, door te kijken naar hoe iemand zijn idealen over
relaties openbaart.
3) Het maakt duidelijk hoe de leerstellingen van liberalisme een fundering vormen voor
autonomie: liberalisme voorziet ons van de relevante normen waartegen we iemands keuzes
en acties oordelen als autonoom of niet.
- Een bruikbare opvatting van autonomie moet reflecteren wat de meeste mensen al denken
over de betekenis van de term (zelfbestuur volgens iemands eigen redenering). Deze
betekenis zit verworven in de huidige opvatting waarin een keuze autonoom is als hij voldoet
aan normen, waaronder ook morele normen (zoals eerlijkheid en respect, en dat jouw actie
anderen niet mag benadelen), en veel mensen hebben deze normen zelf al.
Teaching for autonomy
- Het nut van een beschrijving van autonomie is dat het helpt verduidelijken wat leraren
moeten doen om autonomie bij de leerlingen bij te brengen.
- Autonomie bijbrengen lukt niet door leerlingen te drillen of te indoctrineren. De leerlingen
moeten namelijk in staat zijn om (te leren om) zelf goede oordelen te vormen. Om dit te
doen moeten de persoonlijkheid, het recht om autonome keuzes te maken, en hun
ontwikkelende geschiktheid daarin gerespecteerd worden.
The resources necessary for making good judgements
- Kennis van de normen van goed denken en goede prestaties
- Achtergrondkennis van de context waarin iemands oordeel plaatsvindt
- Kennis van kritische concepten en woordenschat
- Kennis van een verscheidenheid aan strategieën en heuristieken voor het onderzoeken van
informatie en het nemen van beslissingen
- Goede gewoonten van de geest (luisteren naar anderen, uitvinden wat de beweegredenen
van anderen zijn om je iets te laten geloven, bereid zijn om te worden verplaatst door
redenen, open-minded zijn, en bereid zijn om je beslissing uit te stellen totdat je meer
relevante info hebt).
Knowledge of, and Desire to Meet, the Relevant Standards for Autonomous Actions
- De relevante normen zijn degenen eerdergenoemd (kiezen volgens principes die redelijk
aanvaardbaar zijn voor iedereen; rekeninghouden met de impact van je acties op anderen;
oordelen naar een erkenning van het eigen recht om voor zichzelf te kiezen; bewust de
keuze voor zichzelf goedkeuren).
à Van deze normen moeten leerlingen dus kennis hebben, en ze moeten hiernaar willen
streven
,Application to Controversial Issues in Education
- Een tegenstrijdigheid is de issue van het recht wat ouders hebben om de educatieve
content van de opleiding van hun kind te controleren.
à Mozert vs. Hawkings County: duidelijk voorbeeld van hoe de eisen van de liberale staat in
conflict zijn met de overtuigingen van sommige burgers. Dit leidt tot een druk op scholen.
- Het lesmateriaal voor leren lezen van de school beledigde de geloofsovertuigingen van de
ouders. Er kwam een protest waarin de ouders eisen dat er les wordt gegeven zonder dat
materiaal.
, Artikel De Jong en Snik (2002)
- Abstract
Het wordt over het algemeen geaccepteerd dat liberale staten publieke scholen voor
verplichte educatie moeten financieren. Maar of staten ook confessionele scholen moeten
financieren is controversieel. Zullen zulke fondsen het principe van liberale neutraliteit niet
(compromise) schipperen? In dit artikel worden twee tegengestelde inzichten geëvalueerd.
Beide inzichten geven verschillende interpretaties van liberale neutraliteit en beide hebben
contrasterende/afwijkende inzichten op de relatie tussen educatie en concepten van het
’goede’. Beargumenteerd waarom beide inzichten niet overtuigend zijn, wordt er een
alternatief inzicht verdedigd, welke inhoudt dat de liberale staat onder bepaalde condities
confessionele scholen moet financieren.
- Tekst
Educatie is een publiek en primair goed dat voordeel oplevert voor beide het individueel en
de maatschappij. Daarom zou in een liberale democratische maatschappij de staat publieke
scholen moeten financieren. Dit is algemeen geaccepteerd.
Confessionele scholen: scholen waar educatie gebaseerd is op een bepaalde religie of
conceptie van het ‘goede’. Of deze gefinancierd moeten worden is controversieel.
Centrale vragen: Is fundering niet vreemd m.b.t. separatie kerk en staat? Schippert principe
of liberale neutraliteit? Is confessionele educatie een primair goed? Zou het financieren van
confessionele scholen gebonden moeten worden aan de conditie van individuele
autonomie?
Hoofd issue: Niet welk type educatie we willen als private personen, maar: Welk soort staat-
gefinancierde educatie ouders en gemeenschappen vrij zouden moeten mogen kiezen.
Focus: Wat zou de liberale staat moeten toestaan en welke condities zou de liberale staat
moeten zetten voor publieke gefinancierde educatie?
In debatten over staat support van confessionele scholen:
Landen waar confessionele scholen relatief slechte positie (getolereerd, maar niet/volledig
gefinancierd) hebben.
Idee om alle primaire educatie te financieren maakt voortgang (gain ground).
US: vouchersysteem: staat geeft indirect geld aan confessionele scholen.
UK: idee wordt verdedigd: Ouders zouden kind naar hun primaire cultuur staat-gefinancierde
confessionele school moeten kunnen brengen.
Goede positie (volledig gefinancierd), confessionele scholen worden aangevallen
NL:
Financieren is tegenstrijdig met scheiding kerk en staat.
Ze dragen bij aan Religieuze en morele scheiding
Ze voeden sociale en economische segregatie → deels omdat immigrante groepen het recht
op vrijheid van educatie gebruiken.
Pedagogisch verdacht/wantrouwen → Ze geven ouders/gemeenschappen de mogelijkheid
om te indoctrineren.
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper zoehalder. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €6,99. Je zit daarna nergens aan vast.