LEES ALLE VERPLCHTE LITERATUUR OOK ZELF DOOR! DIT IS EEN SAMENVATTING GEMAAKT VOOR
EIGEN GEBRUIK. DUS GEEN GARANTIES
,Week 1:
Criminological verstehen: Inside the immediacy of crime,
Ferrell (1997):
Dit artikel gaat over veldwerk (onderzoek) in een criminele wereld en illegale gebeurtenissen. Een
dergelijke methodologische oriëntatie zorgt voor problemen binnen ethiek en legaliteit.
Onderzoekers moeten rekening houden, wanneer ze zich echt mengen in het criminele leven, met
professionele en persoonlijke risico’s. Ferrell zelf deed onderzoek naar graffiti makers in New York.
Het is methodologisch etnografische onderzoek naar criminelen en criminologie. Vanwege de
verwevenheid kan men zich niet volledig distantiëren van het studieobject. Het is een methode die
verdergaat dan objectiviteit. De grens tussen illegaal en legaal kan vervagen.
Als we niet alleen objectief kijken, kunnen we nieuwe bevindingen doen. Vroeger werd deze manier
van onderzoek gezien als ‘professionele suïcide’. Criminologen die dit pad kiezen moeten goed
afwegen welke soort criminaliteit benaderbaar is en welke niet. Ze moeten hun
verantwoordelijkheden naar de criminelen, crime control en slachtoffers goed afwegen.
Criminologisch verstehen is een proces van subjectieve interpretatie door de onderzoeker. Het is een
zekere mate van begrip tussen de onderzoeker en de onderwerpen van studie, de onderzoeker wilt
deel uit maken van de betekenissen. Verstehen is een onderzoekers subjectief begrip van een
betekenissen en emoties bij criminaliteit (de momenten van plezier en pijn, logica en opwinding etc.).
Dat betekent dus wel dat criminologen aanwezig moeten zijn bij criminaliteit.
Katz kwam met de ‘voorgrond’ van criminaliteit; het onmidelijke, interactie waarin een criminele
misdaad plaatsvindt. Voorgrond is de ‘magical’ opwinding van bijv. diefstal of andere misdaden. Ook
in het onderzoek van Ferrell zie je in het geval van graffiti de adrenaline rush. Het gaat er dus om dat
veel misdaden gepaard gaan met excitement en pleasure. Het gaat dus niet om iets wat gepland of
rationeel is, maar het gaat om the heat of the moment, en iets doen gewoon voor het plezier dat het
veroorzaakt. Criminologisch verstehen kan ons de specifieke momenten van illegaliteit laten zien. Het
gaat dus niet alleen om het begrijpen van situaties, maar ook het waarderen van bepaalde soorten
logica en emotie. Verstehen iis dus ook een soort emotionele empathie, plezier, opwinding en angst
kan ons meer leren over criminaliteit dan abstracte analyses. Het gaat er dus niet om dat
criminologen in andermans hoofd kunnen kijken, het is meer sociologisch onderzoek; bij verstehen
neem je deel aan collectieve ervaringen, emoties en betekenissen van degene die je bestudeert.
Ookal kan het gevaarlijk zijn en is het geen perfecte methode, verstehen blijft belangrijk om de
ervaringen (excitement, pleasure en fear) te begrijpen.
Het nadeel is dat de grenzen (illegaliteit en moraliteit) niet alleen door de onderzoeker, maar ook
door de politiek en justitie worden aangegeven. Het moeilijke is ook dat neutraliteit vaak geen optie
is; kies je dan de legale kant of de kant van diegene die je onderzoekt? Soms moet je daardoor ook je
professionele ethiek doorbreken. Voorts is het soms lastig om de grens aan te geven tussen activisme
en etnografie (stel dat homo’s weer gecriminaliseerd werden).
,Cultural Criminology, Jeff Ferrell (1999)
Culturele criminologen verwijst naar toegenomen aandacht vanuit criminologen naar cultuur
constructies, en specifieke massa media constructies, van criminaliteit en criminaliteitsbeheersing.
Kidd-Hewitt bepaalde vijf key werken die de belangrijkste onderzoeken naar criminaliteit en sociale
controle zijn: Young (1971), Cohen (1972/1980), Cohen & Young (1973), Chibnall (1977) en Hall et al
(1978). Culturele criminologie sluit tevens erg goed aan bij het postmodernisme. Cultureel
criminologen bestuderen de netwerken van verbindingen, contact, contiguïteit, feedback en
gegeneraliseerde interface, uit welke misdaad en misdaadbestrijding zijn geconstrueerd.
Om interacties tussen cultuur en criminaliteit te onderzoeken, gebruikt men etnografische modellen
vanuit de sociologie, criminologie, culturele wetenschappen en antropologie. Een extreme variant of
het etnografische perspectief is criminologisch verstehen, wat voortkomt uit Weber’s versie van
verstehen, wat ‘interpretive understand’ en ‘sympathetic participation’ betekende. Het gaat om het
begrijpen van meningen, symbolen en emoties bij criminaliteit. Naast etnografische analyse kan je
ook tekstonderzoek doen, bijv. naar beelden van criminaliteit in muziek, op televisie, in de
kranten, cyberspace en anderen culturele teksten. Je kan ook twee methodologische orientaties
laten integreren. Soms is dit zelfs nodig, omdat etnografisch onderzoek criminele subculturen en
situaties kan onderzoeken, en tekst analyses kan de media constructies van criminaliteit en
criminaliteitsbeheersing onderzoeken.
Culturele criminologen verwijst naar toegenomen aandacht vanuit criminologen naar cultuur
constructies, en specifieke massa media constructies, van criminaliteit en criminaliteitsbeheersing.
Kidd-Hewitt bepaalde vijf key werken die de belangrijkste onderzoeken naar criminaliteit en sociale
controle zijn: Young (1971), Cohen (1972/1980), Cohen & Young (1973), Chibnall (1977) en Hall et al
(1978). Culturele criminologie sluit tevens erg goed aan bij het postmodernisme. Cultureel
criminologen bestuderen de netwerken van verbindingen, contact, contiguïteit, feedback en
gegeneraliseerde interface, uit welke misdaad en misdaadbestrijding zijn geconstrueerd.
Om interacties tussen cultuur en criminaliteit te onderzoeken, gebruikt men etnografische modellen
vanuit de sociologie, criminologie, culturele wetenschappen en antropologie. Een extreme variant of
het etnografische perspectief is criminologisch verstehen, wat voortkomt uit Weber’s versie van
verstehen, wat ‘interpretive understand’ en ‘sympathetic participation’ betekende. Het gaat om het
begrijpen van meningen, symbolen en emoties bij criminaliteit. Naast etnografische analyse kan je
ook tekstonderzoek doen, bijv. naar beelden van criminaliteit in muziek, op televisie, in de
kranten, cyberspace en anderen culturele teksten. Je kan ook twee methodologische oriëntaties
laten integreren. Soms is dit zelfs nodig, omdat etnografisch onderzoek criminele subculturen en
situaties kan onderzoeken, en tekst analyses kan de media constructies van criminaliteit en
criminaliteitsbeheersing onderzoeken.
Om criminaliteit als een cultuur te kunnen zien moeten we toegeven dat wat we als crimineel gedrag
labelen vaak ook subcultureel gerag is. Criminele subculturen bestaan uit conventies van uiterlijke
verschijning en presentatie, en zijn dus een collectieve uiting van een gedeelde mening. Cultureel
criminologen bestuderen stijl dan ook als het uitdrukken van interne karaktertrekken van
, deviante/criminele subculturen en externe constructies ervan. Ferrell stelt dat stijl culturele en
criminele uitoefeningen combineert. Criminele subculturen zijn dus gedefinieerd door hun
aesthetische (stijlvolle, modieuze uiting) en symbolische organisatie.
Cultuur als misdaad staat voor het publieke labelen van populaire criminele uitingen als crimineel.
Oftewel het criminaliseren van culturele ‘producenten’ d.m.v. media en wettelijke opties. Bijv. punk-
en heavy metal bands werden vaak tijdens concerten gestopt door de politie. Makers van gangster
rap zijn vaak gearresteerd, maar waren ook slachtoffer van protesten, boycotts en overhoren door
politieke figuren. Dit valt binnen het domein van culturele criminologie omdat fotografen,
muzikanten, televisiemakers etc. per definitie cultureel zijn. Maar ook omdat het criminaliseren
hiervan een cultureel proces is. Door de mediated spiral worden populaire culturele vormen en
figuren die door de media zijn gemaakt juist weer gecriminaliseerd door andere delen van de media.
Mediadynamiek bepaalt en definieert de criminalisering van de populaire cultuur.
Een grote groep cultureel criminologen onderzoekt de natuur van het begrijpen en de publieke
dynamiek. Ook hierbij worden modellen gebruikt van de interactie sociologie, zoals moral
entrepreneurship en folk devils/moral panic. Deze concepten zouden volgens McRobbie & Thornton
wel moeten heroverwogen worden in maatschappijen met multimedia.
Ook culturele criminologie houdt zich bezig met machtsrelaties, sociale controle en de intersectie
tussen cultuur en criminaliteit. Er worden soms ‘cultuur oorlogen’ gehouden door media en het
strafrechtsysteem tegen alternatieve vormen van kunst, muziek en entertainment. Daarbij worden
mensen en daden gecriminaliseerd. Maar, verschillende groepen verzetten zich hier ook tegen.
Cultureel criminologen willen voorkomen dat iemand als ‘outsider’ benoemt wordt, en dan vooral
mensen die slachtoffer worden van geweld, zoals graffiti makers, homo’s en heroine verslaafden.