Casussen FEC – 2020/2021
Week 1
Familie Visser/Eurocommerce: Eurocommerce was een groot vastgoedbedrijf waar Ger Visser
eigenaar van was. Hij had het overgenomen van zijn vader, die ooit is begonnen met een handel in
tuinschuurtjes. Hij werd ook wel de ‘kantorenkoning’ genoemd, omdat hij zoveel panden bezat. Op
zijn hoogtepunt werd zijn vermogen geschat op 145 miljoen euro.
Simpel gezegd leende Eurcommerce geld van de bank, bouwde mooie kantoorpanden, zorgde dat er
huurders in kwamen en verkocht het vervolgens (met veel winst) door aan investeerders. De gang
van zaken was echter altijd al dubieus, het ging als volgt: een pand werd ontwikkeld, dat kostte 10
miljoen. Het werd aan een belegger verkocht voor 20 miljoen, maar met tienjarige huurgarantie. De
winst werd gebruikt om huurders te verleiden om voortijdig door te schuiven naar een nieuw pand,
ook in bezit van Eurocommerce. De belegger eindigde dan ineens met een leeg pand, Visser betaald
de huur nog wel door, maar een leeg pand is niet goed voor de waarde van het pand. Beleggers die
panden kochten, zagen niet welke afspraken er waren gemaakt met huurders (side-letters). Dit is niet
illegaal, maar ook niet moreel gerechtvaardigd.
Het ging mis toen de crisis uitbrak, en steeds meer beleggers en banken zelf in de problemen
kwamen. Mensen huren minder panden, waardoor Visser huurcontracten gaat vervalsen, om zo
financieringen te blijven krijgen en de bedrijvigheid in stand te houden. Banken lenen hem vaak grote
bedragen, maar vragen hem op een gegeven moment wel persoonlijk garant te staan. Op een
gegeven moment krijgen ze door dat hij huurcontracten vervalst, waarna er aangifte wordt gedaan
van valsheid in geschrifte. Uiteindelijk gaat het bedrijf failliet, maar dan heeft hij al veel bezittingen
en geld overgezet aan zijn familie. Zo schenkt hij zijn vrouw zijn (extreem) dure auto’s en verkoopt hij
hun woning aan haar voor 1.- euro. Ook zijn kinderen geeft hij een grote schenking en een hotel dat
hij bezit, wordt overgezet op zijn dochters naam.
Hij stond persoonlijk garant voor meer dan 100.- miljoen aan leningen aan zijn eigen bedrijf. Zelf had
hij 55.- miljoen geleend van zijn bedrijf, dus hij deed een greep uit de kas.
In de media wordt veel aandacht besteed aan het type man dat Visser was: imposant en charmant.
Ook zijn levensstijl had aandacht: hij reed bijv. in dure auto’s en had een eigen jacht. Hij dacht zelf
dat hij onschendbaar was en overschatte zichzelf en zijn bedrijf enorm.
Het gaat om de familie omdat niet alleen Ger, maar zijn zoon ook veroordeeld werd. Ook zijn vrouw
was erbij betrokken.
Toen het faillissement en de aangiften een feit waren, raakte hij diep in de problemen, vooral
mentaal. Hij gaat er bijvoorbeeld vanuit dat er sprake is van een Rabobank-complot tegen hem. Zijn
broers, ook Kees, die eerst zijn zakenpartner was bij Eurocommerce, willen geen contact meer met
hem.
Hij pleegde onder meer faillissementsfraude, valsheid in geschrifte en oplichting. Zijn delicten vallen
onder business crimes (Edelhertz). Hij wordt veroordeeld tot 3.5 jaar cel. Ook nadat de
beschuldigingen uit zijn gekomen, wordt hij verdachte van het voortzetten van illegaliteit. Zo
verkoopt hij een van zijn paarden, op papier voor een hele lage prijs, die hij doorgeeft aan
schuldeiser Rabobank. Er wordt waarschijnlijk veel meer voor betaald, geld dat hij privé kan houden.
Voor het hoger beroep van zijn strafzaak wil hij opnieuw vervalste documenten inbrengen, waarvan
hij stelt dat die hem bij toeval zijn toegezonden. Zo wordt hij opnieuw verdacht van valsheid in
geschrifte.
Palm Invest: In deze zaak hebben twee mannen een bedrijf opgezet, wat een goed voorbeeld van
piramidefraude/ponzi scheme lijkt te zijn, genaamd ‘Palm Invest’. Ze stimuleerden mensen om te
beleggen, met dat geld zouden ze investeren in vastgoed in Dubai. Ze zouden winst maken door
middel van koop en verkoop van het vastgoed en huuropbrengsten. Mensen werden gestimuleerd
om geld te investeren en vervolgens werd het dividend dat andere investeerders zouden moeten