Samenvatting
Samenvatting kritisch denken K2
- Instelling
- Juridische Hogeschool (JHS)
Met deze samenvatting behaalde ik een 9,0 Martijn/Dimitri, Dobelli en universiteit van Nederland
[Meer zien]Voorbeeld 3 van de 22 pagina's
Voorbeeld 3 van de 22 pagina's
In winkelwagengesponsord bericht van onze partner
Voorbeeld van de inhoud
Maurits Martijn + Dimitri TokmetzisHoofdstuk 1
1. Geef aan wat bedoeld wordt met de term ‘black box’ in relatie tot de smartphone. (p. 24)
Een apparaat wat werkt als een trein maar waarvan de echte werking mysterieus blijft. We
weten hoe we het moeten gebruiken. Waar we op moeten drukken en wat er dan gebeurt.
Maar we weten niet hoe dit precies gebeurt.
2. Wat houdt ‘realtime bidding’ in? (p. 29)
Dit is een geautomatiseerde veiling. Wanneer je op een site komt gaan bedrijven jouw data
analyseren en bieden om een advertentie op de app te mogen plaatsen in de hoop dat jij erop
gaat klikken.
3. Waarom bieden trackers op jouw gegevens? (p. 29)
Zodat ze een op jouw gerichte advertentie kunnen plaatsen.
4. Leg uit wat de schrijvers van het boek bedoelen met “de smartphone blijkt een glimmend
surveillanceapparaat waar je toevallig ook mee kunt bellen”. (p. 32)
Je gegevens die worden rondgestuurd door de apps die je gebruikt en die je koppelt met
bijvoorbeeld Facebook worden verkocht op digitale veilingen en schieten de hele wereld over.
Zonder dat je het in de gaten hebt liggen je gegevens bij tientallen bedrijven over de hele
wereld. Dit allemaal dankzij de mobiel die dit heeft verzameld.
5. Wat wordt bedoeld met de ‘veronachtzaming van de integriteit van context’? (p. 34)
We vinden iets pas privacy schending zodra onze data niet meer worden verspreid op de
manieren die wij verwachten. Bij het vliegveld vinden we het logisch als we onze informatie
moeten prijsgeven en onze tassen doorzocht worden, maar als een bakker dit wil doen dan
geven we hem een klap. Daarom zijn we ook zo geschokt over dat apps zo veel met onze data
doen, we verwachten dit namelijk helemaal niet en dus vinden we dit ineens schending van
de privacy.
6. Wat wordt bedoeld met de ‘privacyparadox’? (p. 37)
We doen ons voor alsof we privacy het aller belangrijkste is wat er bestaat. Maar
tegelijkertijd doen we bizar weinig om dit te beschermen. Na iedere privacy update van
Facebook roepen mensen dat er nu echt mee gaan stoppen, maar dit gebeurt vervolgens niet.
We lijken het gratis gebruiksgemak en het bij de rest willen horen uiteindelijk toch
belangrijker te vinden. En misschien is dat het ook wel.
7. Waarom is het argument dat de consument toestemming aan bedrijven geven om zijn
informatie te verzamelen, niet sterk? (p. 40)
We lezen dit toch niet. we krijgen privacyvoorwaarden voorgeschoteld die ons volgens
onderzoek 5 werkweken per jaar zou kosten om te lezen. Bovendien begrijpen we veel van
wat er staat toch niet en kunnen we de site/app niet gebruiken als we er niet mee akkoord
gaan.
8. Waarom is het onderscheid ‘privé- en publieke ruimte’ betekenisloos? (p.42/43)
De wetgeving betreffende privacy is verouderd. We denken in ons huis volledige privacy te
hebben en we denken dat er niemand mee kijkt. Dit terwijl er veel bedrijven zijn die precies
volgen wat jij online doet. Verder denken we dat we in de publieke ruimte relatief anoniem
kunnen bewegen, terwijl onze telefoon de locatie doorgeeft aan zendmasten, er
wifitrackingstechnologieën worden gebruikt en er camera’s hangen. Allemaal om mensen te
, herkennen en mensenstromen te analyseren. We nemen ook veel van thuis via onze telefoon
mee naar buiten. Denk aan onze foto albums, je mails en je adressenboekje. Privé en publieke
ruimte zijn dusdanig met elkaar verwezen dat dit onderscheid betekenisloos is geworden.
Hoofdstuk 2
1. Waarom zijn openbare wifinetwerken onveilig? (p. 53 e.v.)
Via openbare netwerken kan een hacker met een bepaald apparaat precies zien welke
apparaten er op dit wifi-netwerk aangesloten zitten. Met een programma kan hij precies zien
wat voor apparaat het betreft, wat voor beschermingsprogramma erop staat, wat je aan het
doen bent, wat je gedaan hebt, wat je van plan bent te doen, wat je interesses zijn enzovoort.
Als je een verouderd beveiligingsprogramma op je apparaat hebt staan kan de hacker precies
de zwakker plekjes vinden en je telefoon overnemen. Ook kan hij je zonder dat je het door
hebt lijden naar foute websites waardoor je virussen krijgt of geld overmaakt naar de hacker.
2. Wat houdt het ‘dark web’ in? Wat zijn de gevaren van dat web? (p. 58 e.v.)
Ondergronds internet die je alleen kunt bereiken met een browser die de gebruikers
anonimiseerd. Zo kun je anoniem illegale producten kopen. Van wapens tot illegaal verkregen
data. Je kan er op bepaalde sites gestolen creditcardinformatie kopen. Alsof je eten besteld.
3. Waarom zijn onze data zo slecht beschermd? (p. 60-63)
Zo wordt onze internet technologie ontworpen. Rommelig en stuk bij beetje. Daarom zijn er
ook zo vaak updates of downloads bij je laptop. Aan de andere kant komt het door botsende
belangen. We willen niet dat iedereen overal bij kan, maar wel als dit zorgt voor meer
veiligheid.
4. Waarom heeft de overheid baat bij slecht beschermde data? (p. 63)
Zodat we makkelijk op te sporen zijn in opsporingsonderzoeken. Verder kun je makkelijker
iemand onderscheppen die illegale praktijken uitvoert.
5. Welke fouten maken veel consumenten? (p. 64/65)
Wij kiezen de simpelste wachtwoorden, installeren de laatste beveiligingsupdate niet of te
laat, zetten onze intiemste documenten onbeschermd op ons bureaublad, mailen inlogcodes.
6. Waarom ervaren we volgens Keymolen geen onveiligheid? (p. 66)
Wij zien alleen de gebruikersversie van apps of sites. Wij vertrouwen onze telefoon en apps
omdat ze doen wat we verwachten dat ze doen. Zolang alles werkt denken we precies te
weten hoe alles in elkaar zit. Wij ervaren niet dat er meegekeken kan worden met onze
camera’s of dat onze data gestolen kan worden. Als we gaan nadenken weten we dat het
logisch is om de technologie niet volledig te vertrouwen. Maar zodra we het gebruiken
verdwijnt dit op de achtergrond omdat we denken te weten wat we doen. Stoppen is haast
geen optie meer omdat het dagelijks leven volledig met technologie gevlochten zit.
Hoofdstuk 3
7. Wat is het verschil tussen de e-Overheid en de iOverheid? (p. 75/76)
Een e-overheid is een overheid die alles regelt via digitale programma’s. Op deze manier is
men de burger van dienst. Denk aan Digi-d waarmee burgers leningen en vergunningen
kunnen aanvragen. Of het digitale kind dossier. Een iOverheid is een overheid waarin al deze
digitale programma’s met elkaar verbonden zijn. informatie is niet overgeslagen op deze
programma’s maar springt steeds over van het ene naar het andere.
8. Wat is het probleem met de iOverheid? (p. 76)
, Er is geen coördinatie. niemand voert de regie of heeft het overzicht. Hierdoor weet jij als
burger niet zeker of jouw data bij de instantie blijft waar je het hebt achtergelaten. En wie
spreek je aan als dit misgaat? Er is een grote kans dat de privacy in de knel komt.
9. Hoe reageert de politiek op de iOverheid? (p. 77)
Enthousiast. Er is een heilig geloof van het opstellen van nieuwe databases. Hierdoor
ontstaan een web van databases die alleen maar groter wordt door de toestroom van data
van burgers.
10. Leg uit of de belastingdienst data van SMSParking mocht opvragen. (p. 79)
Ja. Volgens de wet mag de belastingdienst fiscaal belangrijke data opvragen. Maar door de
verweving van iedereen zijn digitale data maken we alle data fiscaal belangrijk en mag de
belastingdienst dus alle data opvragen.
11. Waarom is dat volgens de auteurs onwenselijk? (p. 80)
Privacy komt streng in het geding.
12. Beschrijf kort de zaak Kowsoleaa. (p. 85 e.v.)
Kowsoleaa stond jarenlang verkeerd in de databases van de overheden. Hierdoor kon een
junk misdrijven plegen en de naam van Kowsoleaa doorgeven in plaats van zijn eigen naam.
Hij is meerdere malen ten onrechte gearresteerd. Hij werd uit een vliegtuig gehaald en kreeg
hij de FIOD over de vloer omdat ze dachten dat hij betrokken was bij een drugszaak. Foutieve
informatie bleef elke 24 uur gesynchroniseerd worden en naar alle diensten gestuurd te
worden. hij durfde niet meer naar buiten omdat hij bang was gearresteerd te worden.
13. Hoe komen datamakelaars aan data over ons en hoe onderzoekt Goslinga dat? (p. 93-95)
Bedrijven verkopen jouw persoonlijke data aan datamakelaars. Jij bent hiermee akkoord
gegaan door algemene voorwaarden te accepteren waar dit heel klein in beschreven staat.
Goslinga maakt gebruik van haar wettelijk recht tot inzage. Ze stuurde inzageverzoeken naar
25 bedrijven met de vraag of ze persoonlijke gegevens over haar hebben, zo ja welke en wat
ze ermee doen. 3 bedrijven die zij totaal niet kent hebben informatie over haar leefomgeving.
Die bedrijven moeten die informatie dus van andere bronnen hebben gekregen. Maar
wanneer ze vraagt wat die bronnen zijn wordt dat een “bedrijfsgeheim” genoemd. Veel
datamakelaars halen dit soort informatie uit het kadaster, Handelsregister van de KVK, CBS
enzovoort. Dan wordt er niet zo op individuen gekeken maar vooral op wijkniveau. Maar
daardoor kunnen datamakelaars informatie over jou hebben die helemaal niet kloppen.
14. Hoe komt de FBI aan gegevens over ons? (p. 102 e.v.)
Sinds de aanslag op de twin towers is het PATRIOT act gesloten. Hiermee kan de FBI
wereldwijd bij alle bedrijven informatie opvragen. Bedrijven die dit weigeren overtreden de
wet. Ieder bedrijf die enigszins een relatie heeft met Amerika valt onder deze wetgeving.
Informatie over andere personen kunnen gehaald worden via zaken als dropbox of Google
Drive. Deze providers krijgen vergoedingen als ze medewerking verlenen.
15. Welk voorstel heeft prof. Prins met betrekking tot de bescherming van onze privacy? (p. 107)
Er moet een soort rechtelijke macht komen en toezicht georganiseerd op een hoog niveau die
toezicht houden op datahongerige bedrijven. We kunnen niet van de burger verwachten dat
hij zich in zijn eentje wapent tegen al dit datageweld van grote instanties.
Hoofdstuk 4
16. Leg uit wat bedoeld wordt met ‘metadata zijn gedragsgegevens’. (p. 118 e.v.)
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper Rechtenstudentstan. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €5,99. Je zit daarna nergens aan vast.
Is Stuvia te vertrouwen?
4,6 sterren op Google & Trustpilot (+1000 reviews)
Afgelopen 30 dagen zijn er 54879 samenvattingen verkocht
Opgericht in 2010, al 14 jaar dé plek om samenvattingen te kopen