Vergeef mij
Op 2 oktober 2018 verdween de Saoedi-Arabische journalist Jamal
Khashoggi toen hij bij het Saoedisch-Arabisch consulaat in Istanbul naar
binnen was gegaan. Hij was daar op gruwelijke wijze om het leven
gebracht door een Saoedisch moordcommando, zo zou later blijken. Er
volgde een twijfelachtig proces waar vijf verdachten een doodsvonnis
kregen. Toch zou dit vonnis later niet worden voltrokken, omdat de zoons
van Khashoggi het hun vaders moordenaars vergeven hebben.
Ik stond versteld toen ik dit las. Ik heb nooit begrepen hoe mensen soms in
staat kunnen zijn een ander de ergst denkbare daden te vergeven, maar ik
heb wel altijd diepe bewondering gehad voor het vermogen om dat te
kunnen.
Zo stel ik mij soms voor hoe fijn het moet zijn om in gedachten de strijdbijl
te kunnen begraven. Net zoals de kleuterjuf die vroeger zei: “zand
erover”, nadat je over iets onbenulligs ruzie had gemaakt met een ander
kind, en waarna je vervolgens weer vrolijk verder speelde. Dan heb ik het
niet over totaal onverschillig kunnen zijn, maar het oprechte gevoel dat
iets goed is zo en dat je het kunt laten rusten. Ik zeg ook niet dat ik net als
in het voorbeeld met de zoons het mijn vaders moordenaars zou willen
vergeven. Ik denk alleen wel dat er te leren valt van mensen die dat wel
doen.
Gaat het bij vergeven alleen om het vergeven van anderen of ook om het
vergeven van mijzelf, iets waar ik misschien spijt van heb of bang ben spijt
om te gaan krijgen? Zou het vergeven van een ander iets kunnen zijn wat
ik mijzelf nooit zou kunnen vergeven? Zoals het vergeven van mijn vaders
moordenaars.
Nu prijs ik mijzelf gelukkig dat het laatste voorbeeld een hypothetische is,
namelijk mijn vader leeft nog. Juist daarom probeer ik voorzichtig te zijn
met het idee dat ik mijzelf in staat zou kunnen stellen iemand te vergeven,
ik kan namelijk op geen enkele manier weten welke emoties mij allemaal
zouden overladen als het werkelijkheid zou zijn. Toch zijn er mensen die
laten zien dat zoiets mogelijk is. Hoe kan iemand een schijnbaar
onvergeeflijke daad vergeven? En waarom zou iedereen dat moeten
kunnen?
Emanuel Levinas zegt dat alleen een slachtoffer de dader kan vergeven en
niemand anders, dat zou het onrecht enkel vergroten (Poorthuis, 2010).
Daarmee is meteen duidelijk dat volgens Levinas er in de eerste plaats
alleen sprake kan zijn van echte vergeving als het slachtoffer zich op die
manier uitspreekt tegen de dader (de Ander zoals Levinas zegt). In het
voorbeeld van de zoons die hun vaders moordenaars vergeven zou dat
betekenen dat de zoons nooit de moord zouden kunnen (en mogen)
vergeven, want de vader is immers degene die vermoord is. Toch is de
vader niet de enige die wat aangedaan is, de betreffende zoons hebben
elk hun eigen verdriet overgehouden en zijn net zo goed een slachtoffer.
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper semgroen. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €5,39. Je zit daarna nergens aan vast.