Tentamen media content
1. Danesi (2004) H1: what is semiotics
2. Carey: A cultural approach to communication
3. Danesi (2004) H2: Basic Sign Theory
4. Polyorat et al.: Impact of narrative versus factual print ad copy on product evaluation
5. Kleemans et al.: Picture perfect: The direct effect of Manipulated Instagram photos
on body imagine in adolescent girls.
6. Baran & Davis: Mass communication theory
Framing:
7. Scheufele: Framing as a theory of media effects
8. Entman: Framing US coverage of international news: contrast in narratives of the KAL
and Iran Air incidents.
Cultural indicators:
9. Morgan et al.: Yesterday’s new cultivation, tomorrow.
10. Daalmans et al.: Gender representation on gender-targeted television channels: a
comparison of female- and male-targeted TV channels in the Netherlands
Entertainment and morality
11. Raney: Expanding disposition theory: reconsidering character linking, moral
evaluations and enjoyment.
12. Kleemans et al.: Explaining the role of character development in the evaluation of
morally ambiguous characters in entertainment media.
Vanaf lecture 10:
13. Shafer & Raney: Exploring how we enjoy antihero narratives
14. Blom: Verhalen waarin wij geloven
15. Wagenaar et al.: The theory of anchored narratives
,1: What is semiotics
Semiotics is de wetenschap die probeert de volgende vraag te beantwoorden: wat betekent X? Als
we de betekenis (of betekenissen) vertegenwoordigen die X codeert met de letter Y, dan kan de
centrale taak van semiotische analyse in wezen worden teruggebracht tot het bepalen van de aard
van de relatie X = Y. Bijvoorbeeld, rood is een voorbeeld van een teken. Het is iets, X (een kleur), dat
staat voor iets anders, Y. Semiotiek is uitgegroeid tot een werkelijk enorm gebied van alles dat door
mensen wordt gebruikt, uitgevonden of aangenomen om betekenis te produceren.
SIGNS
Een teken is alles - een kleur, een gebaar, een knipoog, een object, een wiskundige vergelijking, enz. -
dat staat voor iets anders dan zichzelf. Het ding waarnaar een teken verwijst, staat logischerwijs
bekend als de referent. Er zijn twee soorten referenten: (1) een concrete referent, zoals het dier dat
wordt aangeduid met het woord kat, en (2) een abstracte referent, zoals het concept van het
"heldere idee" dat wordt aangeduid door een gloeilampfiguur. Tekens stellen ons in staat om naar
dingen en ideeën te verwijzen, ook al zijn ze misschien niet fysiek aanwezig voor onze zintuigen om
waar te nemen. De afbeelding zelf wordt een concept genoemd. Er zijn drie soorten concepten.
Na te hebben bepaald wat voor soort
concept een teken oproept,
concentreert de semioticus zich
vervolgens op het concept zelf en
probeert hij te ontrafelen wat het
cultureel en persoonlijk inhoudt. Uit de
voorgaande discussie kan worden
opgemaakt dat er drie dimensies zijn
aan een teken: (1) een fysiek, zoals de opeenvolging van geluiden kat, die (2) een concept oproept
("een soort katachtige"), dat (3 ) krijgt een cultureel geconditioneerde vorm ('een huisgenoot', 'een
bang dier', enz.). Een teken kan nu nauwkeuriger worden gedefinieerd als iets dat in een bepaald
opzicht of hoedanigheid voor iemand anders staat.
Natural sign Een die letterlijk in de natuur wordt gevonden.
Lichamelijke symptomen, geritsel van bladeren.
Conventional sign Een bord gemaakt door mensen
Woorden, gebaren, symbolen
Verbal sign Woorden en andere taalstructuren
(uitdrukkingen, uitdrukkingen, enz.)
Nonverbal sign Tekeningen en gebaren
Sacred sign Als borden met boodschappen van God
Zoals wonderen
SIGNIFICATION
Semiotici zoeken antwoorden op het wat, het hoe en het waarom van betekenis. Het probleem
wordt nog groter door het feit dat wanneer we de betekenis van iets proberen te 'definiëren', we
steevast in cirkels rondlopen. Dit luspatroon komt naar voren met alle definities. Het ontstaat omdat
woorden worden gebruikt om andere woorden te definiëren.
STRUCTURE, TEXT, AND MESSAGE
Om betekenis uit een vorm X te halen, moet men het in de eerste plaats als teken kunnen
herkennen. Dit betekent dat borden structuur hebben. In het bijzonder is een vorm X een teken als:
, (1) het onderscheidend is; en (2) het is op een voorspelbare manier opgebouwd. De eerste wordt
meer specifiek paradigmatisch genoemd en de laatste syntagmatische structuur. Iets is een teken als
het zowel een waarneembare (herhaalbare en voorspelbare) vorm heeft en het op een definieerbare
(patroon) manier is geconstrueerd. Het X-deel van een teken kan elke vorm aannemen, of "grootte",
die we het willen geven, zolang het de paradigmatische en syntagmatische structuur niet schendt, en
het op de een of andere manier betekenis (X = Y) aanneemt. In de hedendaagse semiotische theorie
worden dergelijke “grotere X'en” teksten genoemd, in plaats van louter tekens; en de betekenissen,
of "grotere Y's" die ze coderen, worden berichten genoemd.
SEMIOSIS, REPRESENTATION, AND INTERPRETATION
Het vermogen van de hersenen om tekens te produceren en te begrijpen wordt semiose genoemd,
terwijl de kennismakende activiteit die dit vermogen alle mensen laat uitvoeren bekend staat als
representatie. Charles Peirce noemde de feitelijke fysieke vorm van een representatie, X, het
representamen (letterlijk 'dat wat het representeert'); hij noemde de Y waarop het de aandacht
vestigt, het object van de voorstelling; en de betekenis of betekenissen die mogelijk kunnen worden
ontleend aan de representatie (X = Y), de interpretant. Het hele proces van het bepalen van de
betekenis van het representamen wordt natuurlijk interpretatie genoemd.
CODES
Taal is een systeem dat de structuren biedt en de relaties specificeert die deze met elkaar in verband
brengen om berichten te maken. De term die in de semiotiek wordt gebruikt om naar al dergelijke
systemen te verwijzen, is code. Taal, kleding, muziek en gebaren zijn voorbeelden van codes. Deze
kunnen worden gedefinieerd als tekensystemen (verbaal, visueel, gebarend, enz.) die specifieke
eigenschappen hebben en dus steeds weer kunnen worden gebruikt om teksten en hun berichten te
coderen en decoderen. Codes begeleiden interpretatie in een context. In de semiotiek wordt de term
context gedefinieerd als de omgeving, situatie of procesfysiek, psychologisch en sociaal waarin de
interpretatie zich ontvouwt.
2: Carey (1992): A cultural approach to communication
Volgens Carey zijn er twee contrasterende definities van communicatie in het westerse denken. Dit
zijn de transmission view of communication en ritual view of communication.
The transmission view of communication
Deze visie komt het meest voor in onze cultuur en wordt gedefinieerd door termen als zenden,
verzenden of het geven van informatie aan anderen. Het middelpunt van dit idee van communicatie
is de overdracht van signalen of berichten over afstand met het oog op controle. Het stamt af van de
droom van mensen om de snelheid en het effect van boodschap te verhogen.
Definitie transmission view = Communicatie is een proces, waarbij boodschappen worden
verzonden en gedistribueerd in ruimte voor de controle over afstand en mensen.
Idea of transmission = Communicatie is een proces waarbij berichten worden verzonden en
verspreid in de ruimte voor controle over afstand en mensen.
De transmissie visie stamt uit christelijke tradities. De morele betekenis van transportatie of van
communicatie bestond uit het verkondigen van het woord van God in nieuwe gebieden op aarde.
Ontwikkelingen op het gebied van communicatie, zoals de telegraaf en de spoorweg, stonden in het
teken om de christelijke gedachten aan anderen te communiceren. Later ging men de technologie
van communicatie als belangrijker beschouwen en verdwenen kerkelijke motieven.
Korte samenvatting: Communicatie werd gezien als een proces en een technologie die (soms voor
religieuze doeleinden) kennis, ideeën en informatie verder en sneller zou verspreiden en doorgeven
met het doel de ruimte en mensen te beheersen.
