Titelbeschrijving
Özcan Akyol, Eus, Prometheus, 2012 Amsterdam, 264 blz.
Eigen keuzes maken blijkt toch lastig in de praktijk
Eus groeit op met zijn ouders en zijn twee broers, Mahir en Kosta. De familie is totaal niet
strenggelovig, waardoor Eus er vaak buiten valt in het dagelijks leven. De vader van Eus, Turis, is een
gierigaard en een dronkenlap. Hij laat zijn kinderen al snel werken, maar stort het geld op zijn eigen
rekening. Wanneer Eus iets ouder wordt begint hij met stelen, eerst kranten en later worden dit
toetsen op school. Hij start met echt werken in een restaurant. Bijna iedere avond zit hij daar met
zijn broer en een vriend, te eten. Als ze klaar zijn gaan ze ook vaak nog uit. Nu krijgt Eus veel
vriendinnetjes en hij wordt steeds populairder, vooral bij de meiden. Een aantal van die meiden
waren niet helemaal normaal, maar ook veel die eigenlijk veel te goed voor hem waren. Hij krijgt
contact met Meltem en ze hebben ook gemeenschap. Later komt hij erachter dat Meltem een man
heeft, maar zij wil van hem weg. Hij en Eus komen in gevecht en Eus vlucht naar Turkije.
Teruggekomen uit Turkije, gaat hij mee met door Europa met de schoonfamilie van zijn broer. Ze
gaan met ze allen beroven. Dit gaat lang goed, tot Eus op een dag heel vroeg wordt opgepakt en na
een verhoor wordt opgesloten in de gevangenis in Scheveningen. Hij heeft geen geld, en bijna alles
moet je daar betalen. Zijn moeder heeft 114 euro op zijn bajesrekening gestort, het geld dat zij had
gekregen toen ze hem voor het laatst zag.
Eus behoort tot de nieuwe benaming migrantenliteratuur. Hiermee wordt bedoeld dat de schrijver
of een ouder uit een ander land komt, maar ook gaat het over de problematiek van het leven tussen
de twee culturen. In dit soort romans gaat het vooral het racisme en onbegrip van huis uit en in de
omgeving waarin vaak de jongeren leven.
Het boek bevat veel autobiografische elementen, dat wil zeggen dat er veel waargebeurde verhalen
van Özcan Akyol in staan. Dit betekent dat hij zich heeft laten inspireren door de gebeurtenissen in
zijn eigen leven. Verhalen zoals dit zijn vooral heel leuk om te lezen, omdat je weet dat het echt is en
daar houden veel mensen toch wel van om te lezen. Het soort stereotypen beeld dat vaak wordt
gedacht, daar gaat Eus zijn leven op een gegeven moment ook naartoe. Geen steun van huis uit en
hij beland later ook in de criminaliteit. Hierdoor zijn er in het boek echt weinig verrassingen. Het
boek is heel realistisch en er zit weinig spanning in. Veel dingen zijn voorspelbaar. Het einde van het
verhaal is eigenlijk iets wat aanzet tot een nieuw verhaal of een nieuw hoofdstuk, wat jammer is dat
het dan het einde van het boek is. Het zou daarom tof zijn, als het verder gaat. Dus dat het verhaal
een vervolg krijgt.
Doordat het boek zo realistisch is en er aardig wat grof taalgebruik in wordt gebruikt, gecombineerd
met botte grappen, is het soms wel erg grappig. Dit zorgt er vooral voor dat het boek niet te saai
wordt om te lezen. Het verhaal is in chronologische volgorde geschreven, wat soms een beetje saai
kan zijn, zonder flashbacks. Maar het is zo realistisch dat bij dit boek de chronologische volgorde
juist klopt, en het verhaal maakt. Om het zo realistisch te maken, werd er een aantal keer toch wel
iets te diep op iets in gegaan. Het stoorde niet zo erg, maar toch een minpuntje aan het boek.
Het boek is geschreven door Eus, en ook met een ik-verteller. Alle gebeurtenissen liggen al achter
hem dus dit is allemaal verleden tijd. Wanneer een boek in de ik-verteller is geschreven is het vaak
een stuk makkelijker om je in te leven, net als met de alwetende-verteller. Het maakt het verhaal
naar mijn idee een stuk interessanter om door te lezen.