Samenvatting
Samenvatting SV artikelen Artrose & Veroudering
- Instelling
- Vrije Universiteit Amsterdam (VU)
SV artikelen Artrose & Veroudering
[Meer zien]Voorbeeld 3 van de 16 pagina's
Voorbeeld 3 van de 16 pagina's
In winkelwagengesponsord bericht van onze partner
Verkoper
Volgen
Voorbeeld van de inhoud
Artikelen Deeltentamen 1 – Mobiliteitsprobleem bij veroudering & ArtroseMobiliteitsprobleem bij veroudering
1. Age-Related Change in Mobility: Perspectives From Life Course Epidemiology and
Geroscience (Ferrucci et al., 2016)
Abstract
Mobiliteit is het meest bestudeerde en meest relevante fysieke vermogen dat de kwaliteit van leven
beïnvloedt, met een sterke prognostische waarde voor invaliditeit en overleving. Natuurlijke selectie
heeft de "motor" van mobiliteit gebouwd met een grote robuustheid, redundantie en functionele
reserve. Efficiënte mobiliteitspatronen kunnen tijdens de ontwikkeling worden verworven, zelfs door
kinderen met ernstige beperkingen. Analoog worden leeftijdsgebonden beperkingen in
mobiliteitsgerelateerde fysiologische systemen gecompenseerd en treden openlijke
mobiliteitsbeperkingen alleen op wanneer de ernst niet langer kan worden gecompenseerd.
Mobiliteitsverlies bij ouderen is meestal het gevolg van meerdere stoornissen in het centrale
zenuwstelsel, spieren, gewrichten en energetische en sensorische fysiologische systemen. Vroege
preklinische veranderingen in deze fysiologische systemen die voorafgaan aan mobiliteitsverlies, zijn
slecht bestudeerd. Piekprestaties, snelheid van achteruitgang, compenserend gedrag of subklinische
achteruitgang van fysiologische hulpbronnen kunnen cumulatief zowel de timing van
mobiliteitsverlies als de kansen op herstel beïnvloeden, maar hun rol als risicofactoren is niet
voldoende gekarakteriseerd. Het begrijpen van de natuurlijke geschiedenis van deze vroege
veranderingen en daarop ingrijpen zou waarschijnlijk de meest effectieve strategie zijn om de last
van handicaps voor de bevolking te verminderen. Jonge vrouwen met een lage botpiekmassa kunnen
bijvoorbeeld worden geadviseerd om krachtweerstandsoefening te starten om hun hoge risico op
het ontwikkelen van osteoporose en fracturen op latere leeftijd te verkleinen. Om deze benadering
uit te breiden naar andere fysiologische domeinen, moeten gegevens uit epidemiologische
levensloopstudies worden verzameld en geïnterpreteerd, normatieve maten voor mobiliteit, fysiek
functioneren en fysieke activiteit worden vastgesteld en deze moeten worden verbonden met
levenslooppaden van de mobiliteitsrelevante fysiologische domeinen.
Gerowetenschappen is gericht op het begrijpen van de fundamentele mechanismen achter
veroudering om zodoende interventies te ontdekken die kunnen worden ingezet om chronische
ziektes te voorkomen en om gezond ouder worden te stimuleren.
Het meeste wat we weten over verouderen bij mensen, komt van longitudinaal onderzoek die de
fysiologische parameters in de late stadia van het leven hebben gekarakteriseerd, en de
mechanismen achter hoe veroudering effect heeft op afname en uiteindelijke gebrek aan mobiliteit
en cognitieve functies. Met mobiliteit wordt in dit artikel met name geduid op loopsnelheid. Weinig
van deze wetenschappelijke kennis is echter vertaald naar effectieve adviezen voor promotie van
gezond verouderen. Hoewel symptomen van veroudering pas op latere leeftijd opduiken moet er
over het gehele leven gekeken worden naar hoe veroudering beïnvloed kan worden. Een afname in
mobiliteit met veroudering is alleen evident in het volwassen stadia van het leven wanneer
uitdagende taken vereist zijn.
Hoewel de achteruitgang van mobiliteit bekeken vanuit een populatie na de leeftijd van ongeveer 70
geleidelijk af lijkt te nemen is dit niet realistisch voor individuen. Voor individuen lijkt de mobiliteit
snel af te nemen wanneer de mogelijkheid voor compensatie door het lichaam uitgeput raakt.
Hierdoor kan er bij een persoon opeens een snelle achteruitgang aan mobiliteit plaatsvinden. Deze
snelle, plotse achteruitgang wordt meestal veroorzaakt door een ziekte of een traumatische ervaring.
De belangrijkste onderliggende factoren die invloed hebben op piekprestatie en preventie van
afname in mobiliteit zijn:
, Lichaamscompositie en -kracht
Spiermassa heeft een directe relatie met spierkracht. Hoeveelheid spiermassa bereikt
zijn piek in ongeveer het derde decennia van het menselijk leven, heeft daarna een
geleidelijke afname en rond de 60 en 70 jaar versnelt deze afname. Ook de kwaliteit
van de spieren neemt geleidelijk af met veroudering. Een afname in spierkracht en
lange termijn overgewicht en obesitas zijn grote risicofactoren voor een sterke
afname in mobiliteit op latere leeftijd.
Energetica
De energetica verslechterd progressief met veroudering. Het kost ouderen meer
energie om een bepaalde activiteit uit te voeren, en het verschil tussen de
energiebehoefte voor het onderhouden van vitale processen en de maximale aerobe
capaciteit neemt af. Een toename in energetische kosten is dus een indicator voor
afname in mobiliteit op oudere leeftijd. Verbeteren van fitheid vroeg in het leven kan
dan ook een effectieve strategie zijn om gebreken in mobiliteit op latere leeftijd te
voorkomen.
Homeostatische (dis)regulatie
In het volwassen leven is er een relatie gevonden tussen een defect aan enkele
homeostatische systemen en een afname aan mobiliteit. Complexe hormonale
disregulatie gekarakteriseerd door een wanverhouding in katabole en anabole
hormonen kan optreden met veroudering, wat belangrijke consequenties heeft voor
mobiliteit en fysieke functies. Ook diabetes en weerstand tegen insuline heeft grote
potentiele negatieve gevolgen voor mobiliteit.
Functies van het perifere en centrale zenuwstelsel
Veranderingen in centrale en perifere zenuwstelsel, hun ontwikkeling, onderhoud, en
afname heeft waarschijnlijk een vergelijkbaar traject als motorische prestatie. De
dynamische interactie tussen cognitieve en fysieke functionaliteit heeft dan ook een
wetenschappelijke interesse op de lange termijn. Veroudering is geassocieerd met
loss of myelinated and unmyelinated nerve fibers, demyelination partially
compensated by remyelination, axonal atrophy, which cause decline in nerve
conduction velocity, muscle fibers denervation, impaired sensory discrimination, and
altered autonomic responses. Some of these changes have been associated with
muscle strength decline, mobility impairment, and disability. It has been postulated
that dysfunction of the central nervous system is the most frequent cause of mobility
impairment in older persons, leading to slow movement, balance instability, and gait
variability.
Vanuit een perspectief voor volksgezondheid, zou het adresseren van alle grote risicofactoren voor
een afname in mobiliteit om zo onafhankelijkheid en gezondheid op oudere leeftijd te bevorderen de
ideale oplossing zijn, alleen misschien niet de meest realistische. Daarom zal de belangrijkste
risicofactor geïdentificeerd moeten worden en als eerst geadresseerd moeten worden met
geconcentreerde en agressieve interventies. Voor individuen dienen natuurlijk wel individuele
factoren die voor afname in mobiliteit kunnen zorgen aangepakt te worden.
Aantekeningen…
• Snelheid omlaag (minder 0.8 m/s) – Ferruci et al.
> Lopen vergt veel meer aandacht bij ouderen --> “Stop talking when walking” --> dubbele
taken worden tijdens lopen lastiger
, 2. Tripping without falling; lower limb strength, a limitation for balance recovery and a
target for training in the elderly – Pijnappels
Abstract
Om het aantal valpartijen op oudere leeftijd te verminderen, moeten we de mechanismen
begrijpen die ten grondslag liggen aan een val, wie het risico lopen te vallen, en welke
interventies kunnen voorkomen dat dergelijke personen vallen. Dit artikel geeft een
overzicht van ons recente onderzoek naar struikelen en spierkracht bij ouderen, waarbij
deze vragen worden beantwoord. Om een val na het struikelen over een hindernis te
voorkomen, worden hoge eisen gesteld op de spieren van de onderste ledematen. Er werd
aangetoond dat het steunbeen een belangrijke rol speelt bij het herstel van het evenwicht
door het juiste te genereren gezamenlijke momenten tijdens het afzetten. Ouderen
vertonen een lagere frequentie van het genereren van moment in alle ondersteunende
ledemaatgewrichten en een lagere piek enkel moment dan jongvolwassenen. Naarmate de
kracht afneemt met de leeftijd (als gevolg van spier-, tendineuze en neurale veranderingen),
kan de spierkracht van de benen de beperkende factor zijn bij het voorkomen van een val.
Vallers met een hoog risico kunnen inderdaad worden geïdentificeerd op basis van de
maximale afzetkracht van de legpress capaciteit. Weerstandstraining kan het door
veroudering veroorzaakte verlies aan kracht omkeren. Daarom werden de effecten van 16
weken weerstandstraining op struikelreacties bestudeerd bij een kleine groep ouderen. De
maximale afzetkracht nam aanzienlijk toe door te trainen. Bovendien, trainers meer
verbeterd dan de bediening in het genereren van momenten na het struikelen, vooral rond
de enkel. Geconcludeerd kan worden dat overdracht van krachttrainingseffecten naar
balansherstel haalbaar is.
- Concluderend geven deze gegevens duidelijk aan dat de kans op een succesvol evenwichtsherstel
na een trip bij ouderen veel lager is dan bij jonge volwassenen. Maar waarom vallen ouderen
vaker na het struikelen?
- 2 strategieën om te herstellen na struikelen
- Dus hoewel vallen kan optreden tijdens of na de landing van het herstelbeen (Pavol et al., 2001),
vindt het meeste evenwichtsherstel plaats tijdens het afzetten door het steunbeen. Hoe meer
impulsmoment wordt verminderd door het steunbeen, des te minder er nog moet worden
vervuld door het herstellid. Bovendien is het zo dat hoe meer tijd en ruimte er door de steunpoot
wordt geboden om het herstellid naar voren te zwaaien, hoe beter het herstellidmaat kan
worden gepositioneerd (d.w.z. anterieur van het lichaam) en hoe gemakkelijker het het
resterende impulsmoment kan verminderen. Ouderen kunnen problemen hebben bij het voldoen
aan de vereisten voor een adequaat evenwichtsherstel, aangezien bekend is dat spierkracht en
coördinatie afnemen met de leeftijd, zoals hieronder zal worden besproken.
- De belangrijkste oorzaken van krachtverlies bij veroudering zijn spier-, tendineuze en neurale
veranderingen
- Het verlies van spiermassa bij veroudering, ook wel seniele sarcopenie genoemd, is een van de
belangrijkste oorzaken. De spieromvang is bij oudere volwassenen ~20% kleiner dan bij jonge
volwassenen (door grootte en hoeveelheid spiervezels (omlaag), verdeling spiervezels, spiervezels
korter, pennatiehoek smaller, spanning omlaag, peesstijfheid)
- Desalniettemin geven de hierboven beschreven bevindingen aan dat ouderen moeite hebben om
een passend patroon van spierbewegingen te coördineren. Dit is met name relevant als een val
moet worden voorkomen omdat de richting van heup- en kniemomenten snel moet worden
omgekeerd (vergeleken met dezelfde fase van de loopcyclus tijdens normale voortbeweging) bij
het struikelen zoals hierboven beschreven.
- Daarom lijkt het erop dat metingen van de capaciteit van de beenkracht kunnen worden gebruikt
om ouderen te identificeren met een hoog valrisico en die het meeste baat hebben bij op
oefeningen gebaseerde interventies zoals krachttraining om vallen te voorkomen. Deze
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper cathelijne2000. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €3,99. Je zit daarna nergens aan vast.
Is Stuvia te vertrouwen?
4,6 sterren op Google & Trustpilot (+1000 reviews)
Afgelopen 30 dagen zijn er 50843 samenvattingen verkocht
Opgericht in 2010, al 14 jaar dé plek om samenvattingen te kopen