Markering geel of dik gedrukt zijn belangrijke begrippen, worden afbeeldingen gebruikt, er wordt vaak aangegeven wat wel of niet belangrijk is voor op de toets die wij kregen. Het zou kunnen dat sommige dingen dus niet toepasselijk zijn voor een andere opleiding, maar die heb ik er dan wel instaan....
HOOFDSTUK 9 CELLULAIRE SIGNALERING
Cel communicatie is de Universele mechanismen van cel regulatie (deze mechanismen komen overal op
‘dezelfde’ manier voor) de Communicatie vindt plaats via chemische signalen, bijvoorbeeld de “fight-or-flight-
or-freeze” reactie wordt uitgelokt door het
signaalmolecuul epinephrine (adrenaline).
Lokale regulatormoleculen zijn de
boodschappers die korte afstanden
overbruggen voor signalen, voor lange
afstanden worden hormonen gebruikt. Het
vermogen van de cel om te reageren op een
signaal hangt af of de cel een specifieke
receptor heeft voor dit specifieke signaal.
§1 UIT HET BOEK:
Signaaltransductieroutes zijn cruciaal voor veel processen. Bacteriële cellen kunnen de lokale dichtheid van
bacteriële cellen detecteren (quorum sensing). Ze sturen signalen naar elkaar door middel van
signaalmoleculen waarbij de andere bacteriën kunnen detecteren wat de dichtheid is. Hierdoor weten ze dus
met hoeveel ze ongeveer zijn en kunnen ze zich aanpassen aan die hoeveelheid en zelfs samenwerken.
Een voorbeeld van samenwerking tussen bacteriën d.m.v. die dichtheid, is een biofilm. Dit is een laagje van
organismen (die bacteriën) die ze maken door aan elkaar te
hechten en zich te hechten aan een oppervlak.
Signalisatie tijdens het paren van gistcellen heeft veel
gemeen met processen in meercellige organismen, wat duidt
op een vroege evolutionaire oorsprong van
signaleringsmechanismen.
Veel dieren- en plantencellen hebben cel verbindingen die
de cytoplasma's van aangrenzende cellen rechtstreeks met
elkaar verbinden. In deze gevallen kunnen signaalstoffen die
zijn opgelost in het cytosol tussen naburige cellen
passeren. Dit is dus een voorbeeld van lokale signalering.
Een vorm van lokale signalering die belangrijk is bij
embryonale ontwikkeling, immuunrespons en het in stand
houden van volwassen stamcelpopulaties is het directe
contact tussen celoppervlakte moleculen. Er zijn ook
situaties waarbij er korte afstanden moeten worden afgelegd door de signaalmoleculen naar de naburige
cellen. Dit wordt paracriene signalering genoemd. Synaptische signalering is een speciale vorm van lokale
signalering dat plaatsvindt in het zenuwstelsel van een dier. Hier worden de transmittermoleculen getriggerd
door een elektrisch signaal langs een zenuwcel.
Endocriene signalering is de signalering die over lange afstanden wordt gebruikt. Hier wordt gebruikt gemaakt
van hormonen. Dit wordt gedaan door gespecialiseerde cellen die een signaal afgeven voor ook een specifiek
einddoel.
, De drie stadia van cel signalering:
- Signaalontvangst/signaalreception: Een chemisch signaal wordt “gedetecteerd” wanneer het
signaalmolecuul zich bindt aan een receptoreiwit dat zich op het celoppervlak bevindt (of in de cel,
waarover later meer). Bij deze stap gaat het dus om de onvangst/trigger.
- Signaaltransductie: De binding van het signaalmolecuul verandert het receptoreiwit op de een of
andere manier, waardoor het transductieproces wordt geïnitieerd. De transductiefase zet het signaal
om in een vorm die een specifieke cellulaire respons kan veroorzaken. Transductie vindt soms plaats in
een enkele stap, maar vereist vaker een opeenvolging van veranderingen in een reeks verschillende
moleculen - een signaaltransductieroute. De moleculen in het pad worden vaak relaismoleculen
genoemd. Deze stap gaat dus voornamelijk om het versterken en overdragen van het signaal.
- Cellulair response: is de reactie op het signaal.
§2 UIT HET BOEK:
Signaalontvangst: Een signaalmolecuul bindt zich aan een receptor, waardoor deze van vorm verandert.
De binding tussen een signaalmolecuul aan een receptor is specifiek. De signaalmolecuul wordt ook wel een
ligand genoemd. Deze ligand is dus specifiek voor een bepaald receptor. Door vormverandering van de
receptor wordt vaak de transductie-fase gestart, maar deze vormverandering kan ook zorgen voor andere
gebeurtenissen waarbij de receptoren de samenvoeging van 2 of meer receptoreiwitten bevorderd, wat voor
leidt tot verdere moleculaire gebeurtenissen om of in de cel kan zorgen. Veel van die receptoren
(receptoreiwitten) zijn plasma-membraan-eiwitten, maar andere bevinden zich in de cel.
De meeste in water oplosbare signaalmoleculen binden zich aan specifieke plaatsen op
transmembraanreceptoreiwitten die informatie van de extracellulaire omgeving naar de binnenkant van de
informatie sturen.
De 3 belangrijkste receptoren in het
plasmamembraan/transmembraanreceptoreiwitten zijn:
G-proteïne-gekoppelde receptoren (GPCR’s):
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper semvanwieringen. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €4,29. Je zit daarna nergens aan vast.
