Tentamenstof – Introducing the
New Testament
Inhoud
Chapter 11 – New Testament Letters.....................................................................................................2
Chapter 12 – Paul...................................................................................................................................5
Chapter 13 – Romans.............................................................................................................................8
Chapter 14 – 1 Corinthians...................................................................................................................11
Chapter 15 – 2 Corinthians...................................................................................................................15
Chapter 16- Galatians...........................................................................................................................17
Chapter 17 – Ephesians........................................................................................................................20
Chapter 18 – Philippians.......................................................................................................................23
Chapter 19 – Colossians........................................................................................................................25
Chapter 20 - 1 Thessalonians................................................................................................................28
Chapter 21 – 2 Thessalonians...............................................................................................................30
Chapter 22 – The Pastoral Letters: 1 Timothy, 2 Timothy, Titus...........................................................32
Chapter 23 – Philemon.........................................................................................................................35
Chapter 24 – Hebrews..........................................................................................................................36
,Chapter 11 – New Testament Letters
Samenstelling van de brieven in het NT
De 21 brieven zijn georganiseerd als volgt: (1) brieven door Paulus aan kerken; (2) brieven door
Paulus tot een individu; (3) de onbekende brief aan de Hebreeën; (4) brieven door Jakobus, Petrus,
Johannes en Judas. De brieven in categorie 1 en 2 zijn op volgorde van lengte geplaatst. Aangezien ze
niet gedateerd zijn, kan er geen sprake zijn van chronologische wijze. De brieven in categorie 3 en 4
zijn gearrangeerd in de volgorde van de auteurs namen welke genoemd in Galaten 2:9 (waar Judas
overigens niet wordt genoemd).
Kerken geven soms andere labels aan bepaalde groepen van geschriften:
De Pastorale Brieven zijn drie brieven geadresseerd aan collega’s van Paulus welke zijn berust
met pastoraal leiderschap van kerken: 1 Timotheüs, 2 Timotheüs, Titus;
De Gevangenis Brieven zijn de vijf brieven welke indiceren dat ze geschreven zijn door Paulus
in gevangenschap: Efeziërs, Filippenzen, Colossenzen, 2 Timotheüs, Filemon;
De Algemene Brieven zijn zeven geschriften welke geadresseerd waren naar de kerk in het
algemeen: Jakobus, 1 Petrus, 2 Petrus, 1-3 Johannes, Judas.
Hoe werden de brieven geschreven
Er werd op van alles geschreven, men schreef op kleitabletten en op pottenscherven en op stukken
hout of dierenhuid. Het meest voorkomende schrijfmateriaal was papyrus. Pennen werden gemaakt
van gescherpt riet of stokjes. Inkt werd gemaakt van een combinatie van schoorsteen roet en boom
gom.
Velen waren analfabeet in die tijd, daarom was schrijven veelal weggelegd voor secretarissen. Deze
konden opschrijven wat ze zelf wilden ook al werd het niet zo gezegd. Ze gebruikte vaak een kladblad
om snel te kunnen schrijven en het later nogmaals net uit te schrijven. Door het gebruik van anderen
om te schrijven wat jij zegt, worden geleerden aangewakkerd om te kijken naar stilistische verschillen
om er zo achter te komen of de auteur wel een en dezelfde is. Paulus maakt daarom soms gebruik
van coauteurs.
Typische structuur of format van een brief
De oudheid had zijn eigen stereotypische patroon voor het schrijven van een brief. De opbouw was
als volgt:
Groet
Een brief werd vaak geopend met een groet welke identificeerde wie de schrijver en de ontvanger
was, gevolgd door een groet. Er werd hierbij gebruik gemaakt van het Griekse ‘’charis’’, wat genade
betekent. Dit zou een vervolg zijn op het Hebreeuwse gebruik van ‘’shalom’’.
De schrijver en ontvanger werden ook vaak anders aangeduid. Paulus bijvoorbeeld als ‘’Paulus de
apostel van Christus Jezus door de wil van God’’. Ook de ontvanger wordt vaak aangeduid als ‘’de
Kerk van God in (plaats). Hebreeën en 1 Johannes hebben geen opening groet.
Dankzegging
Brieven in Grieks-Romeinse tijd bevatten vaak een kort woord van dankzegging voor de goden en
voor goede gezondheid, bevrijding, of iets van een voordeel. De dankzegging in Paulus brieven gaan
,uit naar God in specifiek Christelijke termen. Paulus verandert sommige dankzeggingen in preken, en
daardoor is het in zijn brieven moeilijk te zeggen waar deze stopt. Galaten bevat er geen,
waarschijnlijk omdat hij furieus was met hun gedragingen binnen de kerk.
Hoofdonderdeel
Het hoofdonderdeel van een brief had enkele vaste kenmerken, de structuur was vastgesteld door
wat belangrijk was voor de inhoud. De NT brieven bevatten een gevarieerde retorische stijl, en velen
van deze bevatte verschillende sub genres van literatuur in hun inhoud:
- Hymnes (Filippenzen, Colossenzen);
- Liturgische formules (1 Korinthe, Galaten, Efeziërs);
- Kerk tradities (1 Korinthe);
- Credo’s (1 & 2 Timotheüs);
- (On)deugd lijsten (Galaten, Efeziërs, Titus);
- Huishoudelijke regels (Efeziërs, Colossenzen, 1 Petrus);
- Autobiografie (Galaten, 1 Thessalonicenzen);
- Reisverslagen (Romeinen);
- Actuele discussies (Romeinen, 1 Korinthe);
- Tegenstellingen (Romeinen, 1 Korinthe);
- Gebeden (Filippenzen, 1 Thessalonicenzen).
Slot
De twee meest voorkomende Grieks-Romeinse sluiten in brieven waren een wens voor goede
gezondheid en een expressie van ‘’vaarwel’’. Paulus’ brieven daarentegen sluiten wat lukraak met
reisplannen, groeten naar specifieke individuen, diverse aansporingen, een herhaling van een
significant punt, een persoonlijke handtekening, een doxologie, of een slotgebed.
Pseudepigrafen en de vraag naar auteurschap
Pseudepigraaf: valse tenaamstelling. Deze term wordt in deze context gebruikt voor brieven waarvan
plausibel is dat deze geschreven is door een ander dan genoemd.
Welke boeken?
Van de 21 brieven uit het NT zijn er vier anoniem en deze zijn voor discussie elders: Hebreeën, 1-3
Johannes. Dan blijven er zeventien brieven over, waarvan er zeven worden gezien als brieven van
Paulus: Romeinen, 1 & 2 Korinthe, Galaten, Efeziërs, Filippenzen, 1 Thessalonicenzen en Filemon
(onbetwiste brieven van Paulus).
Dan resteren er nog tien brieven, waarvan zes soms als pseudepigraaf worden aangeduid: Efeziërs,
Colossenzen, 2 Thessalonicenzen, 1 & 2 Timotheüs en Titus. Deze worden ook wel de ‘’deutero-
Paulus brieven genoemd – ondergeschikte brieven van Paulus. Toch is niets uitgesloten.
Welke niveaus van authenticiteit?
Er zijn zeven mogelijke constructies, of niveaus, voor hoe de namen van vooraanstaande kerkleiders
aan een brief gekoppeld kunnen worden. Geleerden die ruzie maken over authenticiteit proberen
niet vaak een zaak te maken over ofwel literair auteurschap of dictaat. Liever maken geleerden claim
over dat een van deze brieven authentiek is, gewoonlijk ruziën ze over gedelegeerd auteurschap.
Geleerden denken liever na over de niveaus 4-6. Zo wordt 2 Timotheüs gekoppeld aan ‘postuum
auterschap’ – het is nagelaten aan een ander na de dood van de originele schrijver. Ook wordt er
, vaak stilgestaan bij ‘leerling auteurschap’, waarbij een leerling is geautoriseerd om voor de ander te
spreken (wat veelal bij Pythagoras voorkwam).
Bij niveau 6 komt er al wat meer spanning, aangezien hier wordt aangenomen dat een bewonderaar
in naam van de ander schreef, wellicht om hem te eren.
Wat dacht de Vroege Kerk over pseudepigrafen?
De vroege kerk vond in ieder geval dat namaak arrogant was. Zelfs als het wel beviel, dan nog mocht
niks in valse naam geschreven worden. Daarom mogen we aannemen dat er geen pseudepigrafen
opgenomen zijn in de NT canon.
Hoe werden beslissingen over pseudepigrafen genomen?
Er werd gekeken naar zes verschillende zaken:
1. Intrinsieke waarschijnlijkheid . Wanneer iemand schreef in de diepste overtuiging kon niks
kwaad, maar naamvermelding maakt het opzettelijk bedrog;
2. Betrouwbaarheid van de kerk traditie
3. Taal en stijl. Geleerden zien vaak verschil in taal en stijl, maar er kan ook sprake zijn van een
secretaris wat het weer anders doet blijken;
4. Theologische inconsistentie. Wanneer het opvattingen bevat welke de echte auteur niet zou
goedkeuren;
5. Historisch anachronisme. Wanneer iets niet in overeenstemming is met hoe het in die tijd
was. Waar tegenstanders vinden dat het ook mogelijk is dat er überhaupt geen bewijs was
van hoe het in die tijd was;
6. Biografische discrepantie: Wanneer het niet overeenkomt met wat bekend is uit de biografie
van Paulus. Tegenstander pleiten voor het überhaupt ontbreken van gegevens uit Paulus
biografie.
Waarom maakt dit uit?
De tijd waarin het geschreven is kan verschil maken. Zo kan wanneer 1 Petrus geschreven is door
Petrus, het aangenomen moet worden dat het geschreven is tijdens het Romeinse Rijk onder Nero.
Wanneer het een pseudepigraaf is dan zou het tijden later geschreven kunnen zijn. Dit maakt het
moeilijk om NT brieven te lezen als een chronologische getuigenis van ontwikkelingen in het vroege
christendom.
