Boekverslag Siegfried
Informatie boek:
I. Samenvatting
A. De Nederlandse, internationaal bekende schrijver Rudolf Herter (begin 70) komt met zijn 30 jaar jongere
vrouw/vriendin Maria aan in Wenen. Hij komt daar een aantal interviews en een lezing geven. Hij heeft
namelijk net een nieuwe roman geschreven (De uitvinding van de liefde, wat eigenlijk een
herschrijving van het oude verhaal Tristan en Isolde is.). Nadat zij hun spullen in de hotelkamer hebben
gezet, gaan ze samen een stadswandeling in Wenen maken. Elke keer als Rudolf hier is, voelt hij zich er
heel vertrouwt. Zijn familie stamt namelijk uit Oostenrijk.
Kijkend uit het raam denkt hij terug aan zijn eerste bezoek aan Wenen. Aan de ontmoeting die hij had
met een Russische soldaat Joeri. Hij zag nog het puin dat de straten van Wenen vulde voor zich. Op dat
moment realiseert hij zich eigenlijk hoezeer zijn werk uit memoires bestaat, dat geldt eigenlijk voor zijn
werkelijke leven maar ook dat van zijn verbeelding.
B. Rudolf geeft een tv-interview . Tijdens het tv-interview komt het gesprek op de rol van fantasie in zijn
werk. Rudolf Herter, die dit soort gesprekken zeer geroutineerd voerde en vaak al wist wat hij ging
zeggen, probeert zijn standpunt over fantasie uit te leggen: volgens hem is de fantasie een werktuig
waarmee je iemand kunt proberen te begrijpen die je niet helemaal begrijpt, bijvoorbeeld door hem in
een gefingeerde, extreme situatie te plaatsen en te zien hoe hij zich dan gedraagt. Als concreet
voorbeeld draagt Herter Hitler aan: iemand aan wie talloze studies zijn gewijd, zonder dat iemand ooit
tot de kern van zijn persoon is doorgedrongen. Herter zegt: “misschien is fictie het net waarin hij
gevangen kan worden”. Zo komt Rudolf op het idee om een boek te schrijver over Hitler. In het
interview maakt hij duidelijk dat hij een idee heeft voor een nieuw boek, maar hij weigert iets te
vertellen daarover.
C. Het idee dat Hitler na vele studies nog steeds een mysterieus persoon is, fascineert Herter. Hij ziet Hitler
als iemand die met zijn rug naar het publiek staat gekeerd. Niemand zal ooit de voorkant zien, daarom
wil Herter hem een visuele spiegel voorhangen. Hij wil weten wanneer Hitler geworden is zoals hij in
vele geschiedenisboeken staat beschreven, als een tiran. Hoe komt Hitler aan het vermogen om
beslissingen te nemen die ten gevolgen waren voor vele miljoenen mensen. Andere hebben nog
ergere verschrikkingen meegemaakt, maar hebben geen racistische ideeën van Hitler gekregen. Zij zijn
geen Hitler geworden. Dit idee blijft Herter achtervolgen tijdens het vervolg van zijn verblijf in Wenen.
Wanhopig vraagt hij zich af in wat voor setting hij Hitler moet plaatsen om hem beter te begrijpen.
D. De volgende dag heeft Rudolf twee interviews. Hierna wil hij graag naar buiten voor frisse lucht. In de
middag gaat hij naar een diner bij de ambassadeur waar hij een bekende musicus ontmoet. Constant
Ernst, wat zijn naam is, vertelde dat hij een opvoering over Tristan en Isolde opvoerde. Ook hier
komen zijn tafelgenoten terug op de uitspraken die Herter deed over Hitler.
E. Als hij terug is in zijn appartement, belt hij zijn zoontje Marnix. Hij krijgt eerst zijn vrouw Olga aan de
lijn. In het tv-interview had hij haar in gedachte toen hij het had over iemand die onbegrijpelijk is voor
hem. Marnix zegt dat als hij dood gaat, hij niet begraven wil worden maar verbrand wil worden.
Verder wil hij graag dat zijn as in een zandloper gaat zodat hij voor eeuwig nog ergens voor kan zijn.
, F. ’s Avonds geeft Rudolf een lezing over zijn in-het-duits-vertaalde boek. Onderweg in de auto denkt hij
over zijn eigen werkkamer thuis, waar hij het liefste is. Hij noemt het ‘niemandsland’. Er wordt
duidelijk gemaakt hoe hij was op school: hij haalde slecht cijfers, niet omdat (zoals de leraren
beweerden) hij dom was, maar omdat hij zich niet interesseerde in de schoolboeken.
Op het podium, voor het hele publiek, werd Rudolf zich bewust van zichzelf. Hij onderscheidde zich
van Hitler, omdat hij moeite had naar de hele mensenmassa te kijken.
Herter wordt vaak vergeleken met grote namen, zoals Hugo de Groot of Homerus, maar ondanks dat
probeert hij bescheiden te blijven.
Na de lezing wordt hij gevraagd om een signeersessie te doen. Na de signeersessie komt een ouder
echtpaar naar hem toe. Zij vragen of zij hem kort kunnen spreken.
G. Het echtpaar stelt zich voor als Ullrich en Julia Falk. Zij hebben toevallig het interview op de televisie
gezien en waren geboeid door wat Herter daarin over Hitler had gezegd. Dat hij Hitler wilde vangen
met fantasie. Falk zegt dat hij misschien kan helpen om Hitler te begrijpen. Dan blijkt dat het niet om
de fantasie gaat, maar om de werkelijkheid! Herter raakt meer dan geïnteresseerd. Ze spreken af dat
hij de volgende morgen, bij het echtpaar in het bejaardentehuis, op de koffie komt. Hij voelt meteen
dat het echtpaar iets weet.
Als het echtpaar terug naar hun huis loopt, worden ze overvallen door hevige rukwinden/strom.
H. Het echtpaar vertelt dat zij vroeger in dienst van Hitler zijn geweest op villa Berghof. Zij zijn een van de
laatste overlevenden van WOII en zij hebben zeer belangrijke informatie. Ze willen niet dat die
informatie nooit wordt gedeeld als komen te overlijden. Ze hebben echter de eed met Hitler gezworen
niks te delen over alle gebeurtenissen op . Daarom vragen ze aan Herter of hij het verhaal pas naar
buiten wil brengen als zij dood zijn.
I. Julia Falk vertelt over Eva Braun. Het mocht van Hitler niet naar buiten komen dat zij zijn vriendin was,
want dan zou hij vrouwelijke aanhangers verliezen. Eva Braun was ongelukkig en eenzaam. Daarom
nam zij Julia al snel in vertrouwen. Zij deelde met Julia haar haatgevoelens jegens meneer Bormann. Zij
vond dat Bormann teveel invloed had op Hitler, die ze liefkozend Adi noemde.
Doordat Julia een goede band had met Eva Braun, wist ze bepaalde details uit hun privéleven, die voor
velen onbekend waren.
Eva vertelt Julia over de ontmoeting met Hitler en over de zelfmoordpogingen in Hitlers
vriendenkringen. Zijzelf heeft ook ooit een poging gedaan toen Hitler haar verwaarloosde.
Na een tijdje leerden het echtpaar Falk Hitler zelf ook kennen. Zij vertellen hoe elke beweging van hem
was ingestudeerd en hoe hij altijd een rol leek te spelen. Hiermee zitten ze op een lijn met Herter die
Hitlers ware aard ook niet kan vangen zonder fantasie. Er wordt gespeculeerd over het feit of Hitler in
staat was liefde te voelen voor iets/iemand.
Herter voelt de drang om alles te noteren. Hij concludeert dat het lastig gaat zijn Hitler een literaire
spiegel voor te houden, aangezien Hitler de personificatie van het niets was.
J. Ullrich verteld nog verder over Hitler en zegt dat hij er spijt van heeft dat hij toen, toen het nog mogelijk
was hem niet vergiftigt heeft, maar dat hij het niet heeft gedaan omdat er toen nog geen rede voor
was. Hij vertelt ook over de nachtmerries die Hitler wel een had. Ullrich praat heen om hetgene waar
het werkelijk om draait. Hij heeft het steeds over andere dingen dan over de ware aard van het
gesprek. Herter merkt het en wordt ongeduldig, maar hij weet zich in te houden. Aan het einde van
het hoofdstuk verteld Ullrich het dan toch: Hij en Julia moesten langs komen bij Hitler. Hij vertelde hen
dat Eva Braun in verwachting was.
