De werking van verslavende
middelen
Aantal woorden: 1100
1
, Uit het artikel van Du Pont, Coleman, Bucher, en Wilford (2008) blijkt dat het gebruik
van ritalin onder studenten toeneemt. De medicatie voor bijvoorbeeld patiënten met
Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) wordt gebruikt om niet medische
redenen. De gewenste effecten komen hoofdzakelijk tot stand door de aanwezigheid van
methylfenidaat. Deze stof vertoont gelijkenissen met cocaïne, ze werken op dezelfde
manier (Godfrey, 2009). Toch zijn er geen overtuigende aanwijzingen dat
methylfenidaat tot verslaving leidt, terwijl bij het gebruik van cocaïne de kans op een
verslaving groot is (Kenemans, 2017). Hieruit rijst de vraag waarom sommige drugs
verslavend zijn.
Het onvermogen om een gewoonte met negatieve effecten te stoppen wordt een
verslaving genoemd. Het onbeheerst gebruiken van bepaalde middelen veroorzaakt
doorgaans schade aan de gezondheid en omgeving (Kalat, Cacioppo, & Freberg, 2016).
Het gebruik van drugs brengt een risico tot verslaving met zich mee. Tijdens het gebruik
van drugs ontstaat er doorgaans een euforisch gevoel. Om te begrijpen hoe drugs onze
gevoelens, waarnemingen en gedrag beïnvloeden, is het belangrijk om de communicatie
tussen neuronen in de hersenen te begrijpen. Drugs hebben invloed op ons bewustzijn,
ze beïnvloeden het proces van neurotransmissie in de hersenen. (D’Haenick &
Dekeersmaeker, 2014). Neuronen communiceren met elkaar door middel van
neurotransmitters. Neurotransmitters zijn chemische stoffen die effect hebben op
neuronen. Drugs werken stimulerend, remmend of verstorend op de neurotransmissie.
Bij een stimulerende werking wordt een neuron geëxciteerd. In tegenstelling tot
excitatie heeft inhibitie een remmende werking op een neuron. Door middel van
specifieke receptoren in het membraan van neuronen, waarop neurotransmitters
kunnen binden, kan een neuron geëxciteerd of geïnhibeerd worden. In een keten van
2