Samenvatting
Samenvatting Schoolpedagogiek H 9
- Vak
- Pedagogiek
- Instelling
- Hogeschool IPABO (IPABO)
Samenvatting van 7 pagina's voor het vak Pedagogiek aan de IPABO
[Meer zien]Voorbeeld 2 van de 7 pagina's
Voorbeeld 2 van de 7 pagina's
In winkelwagengesponsord bericht van onze partner
Voorbeeld van de inhoud
Samenvatting schoolpedagogiekHoofdstuk 9 leren.
9.1 verschillende visies op leren.
Zie blz. 178
Er is sprake van leerinhouden, dat wil zeggen verschillende samenhangende
begrippen en regels.
In de casus 9.1 zijn dat bijvoorbeeld medeklinker en spellingregel.
In de casus 9.2 marktplein.
De leerlingen komen hiermee in contact door middel van bepaalde werkvormen,
respectievelijk klassikale uitleg, voordoen en oefeningen, en het in groepjes
werken aan een opdracht. Ten slotte wordt deze les gegeven met het oog op het
bereiken van verschillende soorten doelstellingen.
De leraar van casus 9.1 wil dat de kinderen na afloop va de les een spellingsregel
kennen en kunnen toepassen.
De lerares van casus 9.2 streeft ernaar da de kinderen geïnteresseerd zijn in et
dagelijks leven in Marokko en daar gemotiveerd mee aan het werk gaan.
De eerste situatie is een variant van het zogenaamde directe-instructiemodel. In
grote lijnen start de les volgens dit model met een terugblik op eerdere lessen,
daarna presenteert de leraar iets nieuws, hij geeft de regel, laat de leerlingen
oefenen en toetst het geleerde. In het basisonderwijs is dit een veel gebruikt
model vooral in de lessen rekenen en taal. Het is een nogal gesloten vorm van
onderwijs die erop is gericht dat de leerlingen een voortgeschreven programma
doorlopen. We noemen dit kortweg ‘programmagericht onderwijs’
In de tweede situatie is geen sprake van het aanbieden van een regel, maar van
de verkenning van een interessegebied. De lerares start de instructie wel door
aan te knopen bij iets bekends, maar de stappen daarna zijn veel ‘opener’ dan in
het eerste model. De inhoud van wat gaat volgen wordt vooral door de inbreng
en persoonlijke inkleuring van de kinderen bepaald en niet door een vooraf
gegeven programma. De lerares nodigt de kinderen uit om door middel van
observeren, discussiëren en samenwerking een beeld van de wereld te creëren.
We zien deze manier van werken vooral terug bij wereld oriënterende vakken en
soms ook bij realistisch rekenen. Dit zou je ‘ontwikkelingsgericht onderwijs’
kunnen noemen.
In de twee lessituaties zien we de kern van twee tegengestelde visies op, of
paradigma’s van, leren terug. Het directe-instructie model met zijn
programmatische aanpak heeft zijn wortels in de psychologische theorieën van
Herbart en de didactische uitwering daarvan door diens volgelingen. Herbart
bouwde op zijn beurt weer voort op het werk van Pestalozzi. In de strakke
uitwerking door de Herbartianen werd het leerproces vooral gestuurd door
instructie, leiding en controle door de leraar. Het is de psychologie van de leraar
die bepaalt wat er gebeurt en in welke volgorde.
Anders is het in het ontwikkelingsgerichte leermodel, waaraan vooral de namen
van Jhon Dewey (1859-1952), Ljev Vygotskij (1896-1934) en Jerome Bruner
(1915-) verbonden zijn. Leren staat bij hem in dienst van het oplossen van
problemen van uit een persoonlijke betrokkenheiden motivering. Het is daarom
volgens de pedagogen en psychologen noodzakelijk om kinderen te confronteren
met levensechte problemen en vooral de toepassing van het geleerde in he
, dagelijks leven centraal te stellen. Veel meer dan in het directe-instructiemodel
vormt de psychologie van het kind het vertrekpunt en is het de taak van de
leraar het leren uit te lokken en te begeleiden.
Beide instructiemodellen hebben een lange geschiedenis: het directe-instructie
model bestaat al meer dan anderhalve eeuw, het ontwikkelingsgerichte model is
inmiddels ook al meer dan een eeuw.
Het ontwikkelingsgerichte model is in een aantal opzichten het tegendeel van het
directe-instructiemodel: het is ingewikkelder, vraagt meer voorbereidingstijd van
de leraar en is minder voorspelbaar voor wat betreft de resultaten. Het vraagt
meer van de leerlingen, die niet geheel op het kompas van de leraar kunnen
varen. Tegenover de grotere complexiteit staan veel voordelen: het onderwijs
wordt levensechter, leerlingen worden persoonlijk aangesproken, er wordt een
beroep gedaan op vaardigheden als samenwerken en er wordt meer een
gemeenschapsgevoel tot stand gebracht. Net als de beheersing van de
instrumentelen vaardigheden zijn dit belangrijke aspecten van het onderwijs.
9.2 naar een sociaal-constructivistische visie op leren.
Achter moderne visies op leren zit het idee dat mensen hun begrip van de wereld
construeren doordat ze bepaalde dingen ervaren. Wat wil zeggen: mensen
handelen en – zoals John Dewey zegt- ondergaan de consequenties van dat
handelen, denken daar vervolgens over na (met andere woorden : ze bewerken
op reflectieve wijze de ervaring) en vergroten daardoor gaandeweg hun denk –
en handelingsmogelijkheden. We noemen dit een constructivistische visie op
leren.
Als we iets nieuws mee maken of tegenkomen, proberen we dat eerst een plek te
geven in wat we al weten. Dat zal in veel gevallen probleemloos gebeuren. Maar
het kan ook zijn dat het nieuwe zodanig haaks staat op de al aanwezige kennis
en tegelijkertijd zo overtuigend is, dat we de bestaande kennis moeten
aanpassen. Dit noemen we re-constructie. Door het nieuwe feit komt al het oude
als het ware in een ander daglicht te staan. Het is dus net zo dat nieuwe kennis
bovenop de oude wordt gestapeld: het hele kennisnetwerk veranderd.
We spreken over kennis, maar wat is dat precies? Bestaat kennis uit feiten die je
uit het hoofd moet leren? Of is kennis inzicht, bijvoorbeeld hoe je een
ingewikkelde som moet oplossen? We vatten kennis op als cognitieve
gereedschappen waarmee mensen de wereld begrijpen. Zoals je met het
gereedschap ‘sleutel’ een slot kunt openmaken, zo kun je met het gereedschap
‘kennis’, bijvoorbeeld een begrip og een theorie, toegang tot de wereld krijgen.
Toegang tot de wereld verkrijg je door middel van begrippen. Aan de samenhang
tussen begrippen liggen regels ten grondslag, en een vaardige aanpak zegt iets
over oe met de begrippen wordt gewerkt. Begrippen, regels en werkwijzen zijn
dan ook belangrijke cognitieve gereedschappen dat, met al zijn samenhangende
begrippen – geld, kopen, verkopen, producten, handel, vervoer ect. – net als een
echte sleutel de kinderen toegang verschaft tot dat deel van de wereld.
Het is een vuist regel dat kennis wordt opgebouwd op bestaande kennis en dat
nieuwe vaardigheden de ondergrond van andere (minder complexe)
vaardigheden nodig hebben. De Amerikaanse leerpsycholoog Davind Ausubel
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper xx-judith. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €2,99. Je zit daarna nergens aan vast.
Is Stuvia te vertrouwen?
4,6 sterren op Google & Trustpilot (+1000 reviews)
Afgelopen 30 dagen zijn er 52510 samenvattingen verkocht
Opgericht in 2010, al 14 jaar dé plek om samenvattingen te kopen