Wij, allemaal, leven in een hectische samenleving gestuurd door
interactie, samenwerking, gezamelijke en individuele doelen en de druk
die daarop uitoefend. Naast zijn aantrekkelijke kanten van prestaties,
kansen, zelfontplooiing en ambities eist het een hoge mate van
zelfstandigheid en verantwoordlijkheid van ons op om dit effectief te laten
verlopen. Wij zijn competente individuen en aan deze groep wil iedereen
zijn interdisciplinaire of sociale bijdragen maar al te graag leveren.
Ondanks onze goedgewilde doelen hebben wij een gemeenschappelijk
probleem van het stellen van prioriteiten. Volgens Covey, en voor hem
vele andere generatie Timemanagment Experts is de erkennig en
herkennig hiervan een belangrijk onderdeel om ons in een juiste richting
bewust van dit fenomeen te worden, Covey’s visie vormen hierbij de
hulpmiddelen om het vanuit Persoonlijke Effectifiteit te trainen en onze
doelen te bepalen. In de praktijk verschuiven prioriteiten, urgentie en
belang gemakkelijk van plaats in onze aanpak. Prioriteiten verschuiven
vaak richting het uitstellen en jij blijft maar ronddolen in de cirkel van
Urgentie. Dit vormt de nodige stress en frustrratie gevoelens waaruit wij
het liefst zouden ontsnappen, diep van binnen als innerlijk verlangen.
Door de druk, als gevolg hiervan, leven we voorduurdend in een
onbehagelijke crissis situatie in het nastreven van onze doelen. Vaak leven
wij met het idee, uit ons zelf of volgens een van de vele bronnen,
technieken en instrumenten die het thema: timemanagement van dichtij
bekeken, dat we de druk moeten verhogen; Better, Meer in mindertijd,
Sneller, Alles in de ik-vorm. Dit lijkt onze illusie van de klok als eerste wet
alleen maar te verergen, het wordt eens tijd om die toename van
ftustraties en schuldgevoelens op met een vernieuwende blik te
verhelpen. De tijd willen controleren, en jouwd doelen volgens een aanpak
die geen rekening houdt met de Wij’ gedachten, is de verkeerde manier
om jouw persoonlijke prioriteiten op te stellen. Traditionele concepten
‘propageren’ volgens Covey vaak over controle op je leven, dit klinkt als
het antwoord om jouw doel te veranderen maar efficientie is nou net het
verkeerde begrip voor een efficiente verandering. Wij hebben nouwelijks
invloed op de universele wetten en princiepes die de tijd bepalen. Is de
tijd dan wel een goeie basis om jouw keuzes, en de gevolgen die daarbij
komen kijken, afhankelijk van te stellen ?. Is het niet veel belangrijker om
met jouw princiepes en wetten invloed op jouw prioriteiten, keuzes,
tijdsgebruik uit te oefenen. Kijken we wel de goeie kant op ?. Een
belangrijke uitspraak van Covey die daar mischien antwoord op kan geven
luidt: Waar je naar toe gaat is in hoge mate belangrijker dan hoe snel. Zijn
advies zal dus eerder zijn dat je de juiste richting vanuit jouw innerlijk
levende princiepes moet bepalen aan de hand van het Kompas. Hij stelt
,de regel van het Compas metaforisch tegenover die van de klok. Een
vergelijking waarin er met inadecuaat beheren van jouw tijd zich een gat
vormt waaruit we niet gemakkelijk ontsnappen zonder een goed
bewustzijn van jouw visie, missie, je persoonlijke doelen om jouw
tijdsbesteding te benutten met prioriteiten.
Ik probeer in dit korte essay (sammenvattend) in te gaan op de potentie
van de aanpak volgens Covey, en hoe ik dit zelf in de praktijk zou brengen
in de dagelijkse hectiek. Het was desondanks een heldere visie die mij
toch nadenken heeft over m’n huidige gewoontes rond dit onderwerp, en
in welke mate ik doelbewust keuzes maak. Met de kennis die ik hieruit heb
opgedaan heb ik een nuttige tool in handbereik, de hulpmiddelen en zijn
visie spelen af op de achtergrond, en in nood zeer toepasselijk om je uit
de wildernis te redden.
§ Klok en het Kompas
Volgens Covey willen wij graag een bijdrage leveren aan onze belangen.
, Toch zijn we constant brandjes aan het blussen, hebben we mischien de
verkeerde defenitie van geluk en zijn we meer bezig met prestaties. Staat
de laddeer die we opklimmen wel tegen de juiste muur ?. We verkeren ons
in het gevoel van veiligheid en zekerheid als we ons handelen dicht bij
vertrouwde gewoontes houden. Hierdoor nemen we ongewild risico’s om
uit balans te raken. Dit heeft als effect dat we ons gedesorienteerd voelen,
we verliezen overzicht en werken ons van activiteit naar activiteit. De
invulling van tijd komt vaak instrijd met onze belangen, we presteren en
raken in deze routine van onze koers. Belangrijkere mometen van
waarden als: vissie, missie, richting, geweten, ontwikkeling of keuze’s
tussen een goeie relatie en werk vereist de nodige inspanning en
helderheid. We gebruiken instant, lap middelen om onze crississituatie,
tussen de tijd en onze besteding, te verhelpen maar missen hierdoor de
structurelere oorzaak. Deze toenemende spanning is een kenmerk in onze
samenleving waardoor er een bom aan literatuur en kennis explodeerde,
niet alles is volgens Covey Relevant, wij geven ons gemakkelijk over aan
lapmiddelen. Drie generaties van deze hulpmiddelen richten zich op
gradaties van prioriteiten met de toepassing van veel elektronische
hulpmiddelen. We benaderen volgens Covey nog niet het fundamentele
niveau van de juiste paradigma’s. Prioriteiten zonder bewustzijn van jouw
persoonlijke levenslage visie en doelen lijken vaak genoeg; we richten
onze aanpak op onze prestaties en urgentie lijstjes waardoor je juist
mensen waarvan je afhankelijk ben als potentiele intteruptie afzijdig
houdt. We isoleren ons, en de interruptie van de menigde creeert het zelf
distructieve verlangen om de coextentie niet uit te buiten op zijn
potentele neven effecten; oa. (...). Vanuit deze crississitatie in ons zelf zijn
we geneigd de menigde een hulpmiddel van onze onderhuidse
urgentieverslaving te maken.
We ervaren veel prestaties als tegenvallers die niet het gevoel geven dat
we dit echt belangrijk vinden. Er onstaat een grotere kloof tijdens tussen
de klok en het Kompas. We willen tot het uitderste gaan en belanden vaak
in de cirkel van urgentie, terwijl we worstelen om prioriteiten te stellen.Wij
dragen een te grote last aan verantwoordlijkheden van anderen, hierdoor
wordt je geleeft en geef je jezelf over aan Urgentie-stress. We gaan in
urgente verwachtingen van andere mee als gewoonte. Het beste, de
resultaten een bijdrage leveren, staat het goede, jouw ineffectieve
gewoontes, in de weg. Wij vinden de prijs van verandering te hoog, en
nemen te weinig risico’s om dit te doorbreken.
