Capita Selecta Criminologie – Bijeenkomst 2
Het meten van criminaliteit
Binnen de criminologie is het vanzelfsprekend belangrijk om te meten hoe veel criminaliteit
er op een bepaald moment op een bepaalde plek is. Uit dergelijke cijfers kunnen dan
vervolgens conclusies getrokken worden en kunnen trends ontwaard worden. Maar wat voor
cijfers hebben we nou, en hoe komen we daaraan? Hoe meten we de prevalentie (hoe veel
drugscriminaliteit + de hoeveelheid schade)? En wat zijn de cijfers waard?
Er zijn een aantal bronnen die gebruikt kunnen worden om de omvang en spreiding van
(drugs)criminaliteit vast te stellen. Belangrijk om te weten is wel dat er altijd een bepaalde
hoeveelheid misdaad onder de radar zal blijven. Het zal dan veelal gaan om meer onzichtbare
vormen van criminaliteit zoals witteboordencriminaliteit. Dit wordt de ‘dark figure’
genoemd.
De cijfers van politie en justitie: de officiële politiestatistieken. Deze statistieken
geven weer hoe veel criminaliteit er bij de politie geregistreerd wordt. De officiële
statistieken kunnen een rol spelen bij het bekijken van historische trends in de
hoeveelheid misdaden die gepleegd worden en welke misdaden er gepleegd worden.
De bruikbaarheid van deze statistieken wordt echter door enkele factoren sterk
beperkt. Zo moet je bijvoorbeeld goed kijken naar coverage. Misschien zijn er sociaal-
maatschappelijke ontwikkelingen waardoor er meer gerapporteerd wordt, of misschien
wordt er op een andere manier gerapporteerd of worden andere feiten geregistreerd.
Beperkingen:
- Wat gezien wordt als misdaad is sterk afhankelijk van de wetgeving die op dat
moment van kracht is.
- Een misdaad wordt niet aangegeven omdat er geen (bewust) slachtoffer is.
- Een misdaad wordt niet aangegeven omdat het slachtoffer denkt dat dat geen nut
heeft of omdat het slachtoffer niet durft.
- De manier waarop de samenleving naar een misdaad kijkt kan veranderen.
Daardoor kan het vaker of juist minder vaak aangegeven worden.
- De politie registreert een misdaad niet, bijvoorbeeld omdat er onvoldoende bewijs
is, of omdat er druk bestaat om het percentage opgeloste zaken hoog genoeg te
houden.
- Door administratieve keuzes worden meerdere losse misdaden onder één noemer
geregistreerd, of worden bijvoorbeeld niet alle misdaden bijgehouden.
, - Zegt meer over de prioriteiten die worden gesteld dan over de daadwerkelijke
hoeveelheid criminaliteit.
- Breng en haalzaken. In bepaalde gevallen ben je afhankelijk van wat de burger je
meldt. Drugszaken komen dus minder vaak naar boven.
- Attrition rate: het deel van de zaken die bij de politie bekend zijn die binnen het
systeem van justitie belanden, en dan specifiek de zaken die eindigen met een
waarschuwing of veroordeling. Het probleem met attrition is dat je niet weet welke
cijfers je krijgt. Krijg je de cijfers over alles wat bij de politie terecht is gekomen?
Of alleen maar over de cijfers die binnen de attrition rate vallen?
- Clear-up rate: dit is een indicator van de efficiëntie van de politie. Er zijn
meerdere situaties waarin een misdrijf als ‘cleared up’ aangemerkt mag worden.
Dit mag als iemand vervolgd wordt of gewaarschuwd is, wanneer een zaak in
behandeling genomen is bij een rechtbank, wanneer er voldoende bewijs is om
iemand te vervolgen maar dit niet gedaan wordt, wanneer het slachtoffer geen
bewijs wil geven, wanneer de dader de leeftijd van strafrechtelijke
aansprakelijkheid niet heeft bereikt, of wanneer de dader zich al in
gevangenhouding bevindt voor een ander feit. Dit is dus een veel bredere groep
gevallen dan enkel die gevallen die onder de attrition rate vallen.
Zoals te zien zijn officiële statistieken te beperkt om te kunnen afleiden waardoor een
bepaald getal zo hoog of laag is als het is. Er kunnen allerlei oorzaken zijn die niet af
te leiden zijn uit de statistieken, waardoor het moeilijk is om er conclusies aan te
verbinden. Behalve politie en justitie statistieken kan je ook naar cijfers kijken van
ziekenhuizen, of van EHBO posten (op festivals of feesten), of van rioolcijfers om de
hoeveelheid drugsmateriaal te bepalen.
Ook kan je cijfers gebruiken die uit slachtofferenquêtes, daderenquêtes of
getuigenenquêtes komen, of uit een ander soort enquête (zoals onder daders of getuigen).
In dergelijke onderzoeken ondervraagt men een representatieve groep mensen of zij in een
bepaalde periode het slachtoffer (of dader of getuige) zijn geweest van een misdaad, en zo
ja welke en of ze dit hebben gemeld bij de politie. Beide methoden hebben hun
beperkingen en mogelijkheden.
Eerst met betrekking tot slachtofferenquêtes. Dit is een wat genuanceerdere manier van
onderzoek doen naar de hoeveelheid en ontwikkeling van criminaliteit. Ze kunnen
bijvoorbeeld gebruikt worden om het gat tussen de officiële statistieken en de
daadwerkelijke hoeveelheid misdaad in te schatten, om de houding van de maatschappij
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper carmenftr. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €3,48. Je zit daarna nergens aan vast.