Capita Selecta Criminologie – Bijeenkomst 1
Wat is criminaliteit?
De definitie van criminaliteit is vanzelfsprekend relevant binnen de criminologie. Hoe weet de
criminoloog immers anders welke gedragingen bestudeerd moeten worden? Waar de lijn
wordt getrokken met betrekking tot crimineel gedrag is echter lastig. Als de definitie te
beperkt is betekent dat bepaalde gedragingen die wel schadelijk zijn niet bestudeerd worden.
Bij een te brede definitie wordt bijna elke deviatie een misdrijf. Belangrijk is dat criminaliteit
contextueel is. Wat het inhoudt is afhankelijk van de tijdsperiode, de specifieke context, de
sociale setting, de locatie, etc. We criminaliseren en decriminaliseren gedrag wanneer de
publieke opinie verandert. Verder is criminaliteit een ‘sociale constructie’. De inhoud van het
begrip berust op door mensen gemaakte afspraken en conventies. Het spreekt niet voor zich.
Advocaten en criminologen zullen vaak anders denken over wat nou ‘crime’ is. Advocaten
zien het als datgeen wat door de wet strafbaar wordt gesteld. Criminologen vinden dit te
beperkt en vinden dat een beperkt beeld voor problemen kan zorgen.
- Tappan definieert crimineel gedrag als gedragingen (of juist nalatigheid) die in strijd
zijn met het strafrecht, zonder justificatie of verdediging, die door de staat als misdrijf
of overtreding worden gedefiniëerd. Alleen personen die door een strafrechter zijn
berecht zijn criminelen.
- Sutherland stelt dat als we dat als startpunt nemen, er te veel gedragingen niet door
criminologen bestudeerd kunnen worden. Het gaat dan vooral om gedragingen die
nauwelijks onderzocht kunnen worden, laat staan vervolgd. Een voorbeeld hiervan is
witteboordencriminaliteit. Dit wordt vaak via andere rechtsgebieden bestreden. Een
ander argument van Sutherland is dat de wet ten alle tijden beïnvloed wordt door
cultuur, plaats en de tijd waarin hij geschreven wordt. Sutherland vindt dan ook dat
alle gedragingen die sociaal schadelijk zijn als crimineel bestempeld moeten worden.
Over het algemeen wordt gedrag dat schadelijk, immoreel, anti-sociaal is gezien als crimineel
door criminologen. Volledige overeenstemming bestaat echter nog altijd niet.
Consensusbenadering: dat is strafbaar waarover de hele samenleving het eens is. Misdrijven
zijn gedragingen die de samenleving als geheel als onacceptabel aanmerkt. ‘Moral outrage’ is
hier het sleutelpunt, die moet vanuit de samenleving komen. Er zou volgens aanhangers van
deze benadering een consensus zijn tussen alle mensen van elke economische, sociale en
politieke status over welke gedragingen acceptabel zijn, en welke dat niet langer zijn en dus
als crimineel aangemerkt moeten zijn. Probleem van deze benadering: er is eigenlijk geen
, enkele gedraging die door iedereen wordt afgekeurd. Zelfs moord niet. Er zijn altijd
uitzonderingen. Verder komt de vraag omhoog wiens moraliteit belangrijk is bij het trekken
van de morele grens. Wat als er een minderheid kwaad aan wordt gedaan? Keurt de
meerderheid dit dan af?
Conflictbenadering: criminaliteit is niet een gegeven, geen enkele gedraging is per definitie
crimineel. Hier is namelijk discussie over mogelijk. Welke gedragingen bestempeld worden
als crimineel is afhankelijk van wie de discussie wint en welke belangen deze winnaar
behartigt. Het conflict kan gebaseerd zijn op verschillende factoren: cultuurverschillen,
verschil in financiële middelen
De ‘Crime Prism’
De Crime Prism, die voortkomt uit de crime pyramid van Hagan, komt voort uit de
conflictbenadering (criminaliteit is niet een gegeven, niks is per definitie crimineel. Hier is
discussie over mogelijk.), niet uit de consensusbenadering (Sr = strafbaar, daar is consensus
over en dus is dat gedrag crimineel). Hagan, de criminoloog die voor het eerst kwam met het
idee van de ‘crime pyramid’, definieert crime als “a kind of deviance, which in turn consists
of variation from a social norm that is proscribed by criminal law”. Volgens hem is er een
glijdende schaal van criminaliteit, waarbij het varieert van kleine doorbrekingen van regels
naar grote misdrijven. Verder definieert hij misdaden gebaseerd op drie elementen. Zo maakt
hij ten eerste een onderscheid op basis van de de hoeveelheid consensus over een misdaad.
Tot in hoeverre zijn mensen het eens over de goed- of foutheid van een daad? Vind iedereen
een daad fout of is daar verwarring over? Ten tweede kijkt Hagan naar de reactie van de
samenleving op een daad. Wordt iemand verstoten uit de samenleving of volgt er slechts een
waarschuwing? Ten slotte moeten volgens Hagan de gevolgen beoordeeld worden. Hoe veel
leed veroorzaakt een daad?
John Hagen onderscheidt dus de volgende drie factoren binnen zijn piramide:
1. Consensus about the norm
2. The level of social harm
3. The severity of societal responses
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper carmenftr. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €3,48. Je zit daarna nergens aan vast.