Samenvatting

Samenvatting Alle literatuur Interculturele Pedagogiek

0 keer verkocht

Vak
PABA2053

Instelling
Rijksuniversiteit Groningen (RuG)

Alle literatuur voor het vak Interculturele Pedagogiek in één document. Alle artikelen zijn in het Nederlands geschreven. Ghorashi, H. (2003). Multiple Identities between continuity and change. The narratives of Iranian women in Exile. FOCAAL-UTRECHT-, 63-76 download via:  Keller, H. (2003)....

[Meer zien]

Voorbeeld 4 van de 221 pagina's

Bekijk voorbeeld

Geupload op 11 januari 2022
Aantal pagina's 221
Geschreven in 2021/2022
Type Samenvatting

interculturele pedagogiek
pedagogische wetenschappen
rug

Volgen

LianHuising Lid sinds 5 jaar 26 documenten verkocht

€8,98

In winkelwagen

Op verlanglijstje

100% tevredenheidsgarantie
Direct beschikbaar na je betaling
Lees online óf als PDF
Geen vaste maandelijkse kosten

Inhoudsopgave
Ghorashi (2003) – Multiple identities between continuity and change. The narratives of Iranian women in
exile.............................................................................................................................................................. 2

Keller (2003) – Socialization for competence: Cultural models of infancy......................................................11

Harkness & Super (1986) – The developmental niche: A conceptualization at the interface of child and
culture......................................................................................................................................................... 22

Bucx et al. (2015) - Demografie en Achtergrond (Hoofdstuk 2) in Bucx en de Roos (eds) Opvoeden in niet
westerse migranten gezinnen...................................................................................................................... 24

Sam, DL., & JW. Berry. (2010). Acculturatie: wanneer individuen en Groepen van verschillende culturen
Achtergronden Ontmoeten.......................................................................................................................... 33

Kagitcibasi, C. (2013). Adolescent autonomy‐relatedness and the family in cultural context: What is optimal?
.................................................................................................................................................................... 42

Bucx et al. (2015) – De opvoedingspraktijk: doelen, beleving en strategieën van ouders...............................52

De Bruijn (2020) Interethnic prejudice against Muslims among White Dutch children...................................58

Katz (2003) – Racists of Tolerant Multiculturalists? How Do They Begin?......................................................69

Pels & De Ruyter (2012) – The influence of Education and Socialization on Radicalization: An exploration of
theoretical presumptions and empirical research.........................................................................................79

Stroinks (2007) – Process and Preconditions Underlying Terrorism in Second-Generation Immigrants...........88

Abacioglu (2020). Teachers’ multicultural attitudes and perspective taking abilities as factors in culturally
responsive teaching..................................................................................................................................... 98

Gay (2013) – Teaching To and Through Cultural Diversity............................................................................106

Stevens (2019). The Netherlands: From diversity celebration to a colorblind approach...............................120

Stevens, G.W.J.M. & Verhulp, E.E. (2017). Migratie en psychische problematiek bij jeugdigen: reden tot
(professionele) zorg?.................................................................................................................................. 143

Van Bergen et al. (2009) – Suicidal behaviour of young immigrant women in the Netherlands. Can we use
Durkheim’s concept of ‘fatalistic suicide’ to explain their high incidence of attempted suicide?..................151

East (2006). Father absence and adolescent development: a review of the literature..................................160

McLanahan (2013). The causal effects of father absence.............................................................................161

Osinga (2021). “We Say ‘Mothers’ But Mean ‘Parents’”: Qualitative Perceptions and Experiences With Father
Absence Among Curaçaoan, Curaçaoan-Dutch, and Dutch Young People....................................................176

Degener, C. J., van Bergen, D. D., & Grietens, H. W. (2020). The ethnic identity complexity of transculturally
placed foster youth in the Netherlands...................................................................................................... 188

Geldof (2018) – Superdiversity as a lens to understand complexities..........................................................198

1

,Smith (1996) – Analysing Ethical Conflict in the Transracial Adoption Debate: Three Conflicts Involving
Community................................................................................................................................................ 207

Ghorashi (2003) – Multiple identities between
continuity and change. The narratives of Iranian women
in exile
Meerdere identiteiten tussen continuïteit en verandering: De verhalen van Iraanse vrouwen in
ballingschap
Dit artikel gaat over de verhalen van Iraanse vrouwelijke ballingen die in Nederland en de VS (Californië) wonen
en de manier waarop ze zich positioneren in de landen waar ze nu wonen. De vrouwen die deel uitmaakten van
dit onderzoek namen deel aan de Iraanse revolutie van 1979 binnen linkse organisaties. Ze verlieten Iran toen
de jaren van onderdrukking na 1981 begonnen. Mijn veldwerk, dat in elk land acht maanden in beslag nam,
was geconcentreerd in Amsterdam in 1996 en Los Angeles in 1997. Gedurende deze tijd luisterde ik naar de
levensverhalen van twintig vrouwen in elk land. Ik heb ook enkele maanden participerende observatie gedaan
binnen de lokale Iraanse gemeenschappen om de dynamiek die in beide contexten bestond te begrijpen. De
Iraanse vrouwen die voor dit onderzoek zijn geïnterviewd, hebben veel gemeenschappelijke kenmerken: ze
kwamen beide landen binnen vóór de jaren negentig en de meesten hebben een hogere opleiding en werken in
banen die verband houden met hun studie. De belangrijkste focus van het vergelijkende onderzoek was om
inzicht te krijgen in de impact van hun nieuwe landen op de manier waarop ze verhalen over het verleden, het
heden en de toekomst vertelden. De meest opvallende uitkomst van dit onderzoek was dat deze linkse
politieke activisten zich met hun relatief gemeenschappelijke verleden totaal anders positioneren in hun
nieuwe land. De vrouwen in Nederland voelden zich buitengesloten en begonnen een complexe relatie met het
verleden te ontwikkelen. Ze voelden sterk nostalgisch over Iran en positioneerden zich exclusief als Iraans. De
vrouwen in Los Angeles voelden zich echter thuis in de nieuwe samenleving en positioneerden zich op een
hybride manier door zichzelf Iraans-Amerikanen te noemen. Echter, zowel een exclusieve positionering van
alleen Iraniërs zijn als een meervoudige positionering van Iraans-Amerikanen zijn gerelateerd aan de manier
waarop verhalen over het zelf worden verteld en geconstrueerd. Om de redenen voor deze verschillen in
positionering te verklaren, ligt de nadruk in dit artikel op de impact van de discursieve ruimte in beide landen
op de manier waarop de verhalen van deze vrouwen worden geconstrueerd. In dit artikel verwijst de term
'discursieve ruimte' naar discussies over migratie in verband met nationale identiteit en de manieren waarop
dit de meervoudige –lees hybride– positionering van deze vrouwen stimuleert of beperkt. Ik zal echter eerst
enkele theoretische concepten uitwerken die essentieel zijn voor mijn betoog.

Het verleden en het heden in het verhaal van het leven
Identiteit, als een verhaal van het zelf, is een dynamisch proces: een veranderende kijk op het zelf en de ander
die voortdurend nieuwe betekenissen en vormen krijgt door interacties met sociale contexten en binnen
historische momenten (zie ook Giddens 1991). Dit relationele proces van identiteitsvorming omvat zowel de
goedkeuring als de afwijzing van verschillende identificatieniveaus. Op deze manier heeft context een directe
impact op de veranderende configuratie van meerdere identiteiten binnen het verhaal van het zelf. De
dynamische dimensie van identiteit is een gesitueerde verandering die bepaalde elementen van continuïteit
omvat. Deze interactie tussen verandering en continuïteit omvat een reeks praktijken die zowel ervaringen uit
het verleden als huidige ervaringen en toekomstige verwachtingen omvatten. Op deze manier wordt identiteit
“niet aan individuen opgelegd door socialisatie [...] maar ze construeren actief hun identiteit binnen een
bepaald sociaal kader ...” (Räthzel 1995: 82).

Dit 'gegeven sociale kader' omvat zowel het verleden als het heden. Met betrekking tot het vroegere sociale
kader is Bourdieu's concept van habitus nuttig. Habitus is geen mechanisch, geobjectiveerd verleden of een
systeem van gewoonten dat individuen controleert. Het is eerder een set voorkeurs- en routineschema's,
gevormd in het verleden, die nieuwe vormen krijgen door interactie met nieuwe instellingen in het heden. In
Bourdieu's eigen woorden:
“De habitus – belichaamde geschiedenis, geïnternaliseerd als een tweede natuur en zo vergeten als
geschiedenis – is de actieve aanwezigheid van het hele verleden waarvan het het product is. Als zodanig is het
wat praktijken hun relatieve autonomie geeft met betrekking tot externe bepalingen van het onmiddellijke
heden. Deze autonomie is die van het verleden, uitgevoerd en handelend, die, functionerend als geaccumuleerd

2

,kapitaal, geschiedenis voortbrengt op basis van geschiedenis en zo de duurzaamheid in verandering verzekert
die van de individuele agent een wereld binnen de wereld maakt” (Bourdieu 1990: 56).
Deze 'belichaamde geschiedenis' in de vorm van habitus geeft het proces van identiteitsvorming een zekere
continuïteit of 'de permanentie in verandering'. Een ander aspect van habitus is bewustzijn. Individuen worden
gevormd door reacties op situaties die niet altijd gebaseerd zijn op bewust gemaakte beslissingen, maar ook op
wat Bourdieu 'praktisch bewustzijn' noemt.1 Praktisch bewustzijn verwijst naar die acties die we niet hoeven te
definiëren of waarvoor we toegekend. Het toepassen van het begrip habitus op het begrip identiteit levert
twee punten op. Ten eerste veranderen mensen hun identiteit niet vrijelijk. Deze verandering vindt plaats door
middel van onderhandelingen die zowel oude als huidige instellingen omvatten en elementen van verandering
en continuïteit omvatten. Zoals Stuart Hall het stelt: “identiteit komt naar voren als een soort onrustige ruimte
(...) tussen een aantal elkaar kruisende discoursen” (1991: 10). Ten tweede kiezen mensen niet altijd bewust
voor identiteit. Habitus werkt als diepgewortelde schema's die richting geven aan de manier waarop mensen
handelen en denken. Om de impact van het belichaamde verleden op het verhaal van het zelf te laten zien,
focus ik op het element continuïteit op twee niveaus: politieke en culturele/sociale habitus van het verleden.
Met politieke habitus bedoel ik de impact van linkse politieke idealen op de manier waarop het verhaal van het
leven op dit moment wordt geconstrueerd. Met culturele/sociale habitus verwijs ik naar de feitelijke
aanwezigheid van de culturele en sociale elementen zoals culturele rituelen en sociale bijeenkomsten uit het
verleden in de huidige context. Alvorens de impact van deze twee vormen van habitus toe te lichten, zal ik
eerst ingaan op de achtergrond van de vrouwen in dit onderzoek.

De vrouwen van dit onderzoek
De vrouwen van dit onderzoek waren betrokken bij linkse politieke organisaties tijdens de Iraanse revolutie van
1979. Deze activiteiten werden twee jaar na de revolutie illegaal. Hun politieke identiteit domineerde tijdens de
eerste jaren van de revolutie, en ze werden geconfronteerd met vele wreedheden tijdens de jaren van
onderdrukking vanaf 1981. Tijdens de interviews kleurden de pijnlijke ervaringen van de jaren van
onderdrukking de meeste verhalen uit het verleden. Sommigen benadrukten zelfs de ervaring van het verliezen
van hun thuisgevoel in Iran en hadden het gevoel dat ze vluchtelingen waren geworden in hun eigen thuisland.
Op basis van hun politieke verleden ontwikkelden deze vrouwen gemeenschappelijke kenmerken. Hun
betrokkenheid bij linkse politieke organisaties en hun ervaringen tijdens de jaren van vrijheid en de jaren van
onderdrukking veranderden deze vrouwen op vier belangrijke manieren:
1. Politieke revolutionaire training maakte van deze vrouwen strijders. Ze leerden dat ze niets konden
verwachten zonder ervoor te vechten. Deze levenshouding was voor deze vrouwen een belangrijke
drijfveer om zich in een nieuw land te vestigen. Tijdens en na de jaren van onderdrukking leerden de
vrouwen dat ze niemand anders konden vertrouwen dan zichzelf. Ze konden niet langer 'gelukkig'
worden door een leven dat hun werd aangeboden, noch door de maatschappij, noch door hun
families, noch door hun echtgenoten. Ze waren vastbesloten om hun leven in eigen handen te nemen.
2. De vrouwen konden niet langer tevreden zijn met een eenvoudig leven zonder hogere idealen. Een
vrouw zei: "Er is geen weg terug, als je de complexiteit van het leven hebt ervaren en hogere idealen
had, kun je niet teruggaan en een eenvoudig leven accepteren door alleen maar een mooi huis te
hebben, te koken en de kinderen op te voeden". Voor velen hebben nieuwe idealen de oude politieke
idealen vervangen. Wat ze bijna allemaal gemeen hebben, is de wens om op zijn minst een kleine
bijdrage te leveren aan het veranderen van de wereld.
3. De kijk van vrouwen op internationalisme weerspiegelde de impact van oude socialistische ideeën.
Vrouwen die actief zijn in linkse organisaties die gericht waren op internationalistische idealen,
bekritiseren nationalistische noties van thuisland. Hoewel de politieke kwesties die verband houden
met internationalisme voor velen zijn veranderd, is de impact van het begrijpen van 'de wereld als het
thuisland' niet helemaal verdwenen. Sommigen noemden de term zelfs toen ik hen naar hun
vaderland vroeg. Deze visie kan bijdragen aan de openheid naar een nieuwe start in een nieuw land.
4. Revolutionaire training in zelfkritieksessies naast de pijnlijke ervaringen uit het verleden maakte deze
vrouwen erg zelfkritisch. Ze zagen hun culturele achtergrond niet automatisch als iets dat behouden
moest blijven. Ze stonden open voor verandering en stonden relatief meer open om na te denken over
hun sociale achtergrond dan de gemiddelde Iraniër. Om deze reden stonden deze vrouwen relatief
meer open voor verandering in het algemeen, wat de interactie met een nieuwe cultuur
vergemakkelijkt.

De bovengenoemde kenmerken van Iraanse vrouwelijke politieke activisten zijn om verschillende redenen
essentieel. Allereerst vormt het oude sociale idee van internationalisme een sterk potentieel voor deze

3

, vrouwen om een transnationalistisch in plaats van nationalistisch standpunt te hebben. Er kan dus worden
gezegd dat het voor deze vrouwen mogelijk gemakkelijker zou zijn om zichzelf te positioneren in de veelheid
van culturen en niet vast te houden aan een nostalgische en essentialistische kijk op de Iraanse cultuur als iets
statisch en onveranderlijks. Ten tweede maakt het vechtlustige karakter van deze vrouwen het overleven in het
nieuwe land voor hen gemakkelijker dan voor anderen. Ze hebben de meest gruwelijke situaties in hun eigen
land overleefd en zijn klaar om nieuwe moeilijkheden het hoofd te bieden. En tenslotte schept de ervaring van
zelfkritiek de mogelijkheid om zelfreflexief te worden en open te staan voor nieuwe culturen. Op deze manier
vormen verschillende elementen van de vroegere ervaringen van deze vrouwen sterke overlevingskansen in
een nieuw land. De bevindingen van het onderzoek tonen echter aan dat niet zozeer de ervaringen uit het
verleden, maar het samenspel van dit verleden met de nieuwe context essentieel wordt in het proces van
identiteitsvorming van deze vrouwen.

Het heden: ervaringen in twee landen
Vanaf het begin van de jaren tachtig kwamen Iraniërs als politieke vluchtelingen naar Nederland. Nu wonen er
tot 30.000 Iraniërs in Nederland. De politieke, culturele en sociale activiteiten van Iraniërs zijn in Nederland
beperkt. Iraanse bijeenkomsten zijn incidenteel; men kan in Nederland niet spreken van een sterke Iraanse
gemeenschap. In Californië is het tegenovergestelde het geval. In het gebied van Los Angeles, dat bekend staat
als Irangeles, bestaat het grootste aantal Iraniërs dat buiten Iran woont. Dit draagt op verschillende manieren
bij aan een groot Iraans netwerk en bijbehorende activiteiten. De schatting van het aantal Iraniërs in LA
varieert. Het aantal wordt geschat op ongeveer 200.000, ergens tussen de officiële aantallen van 100.000
(volgens de volkstelling van 1990, Bozorgmehr et. al: 1996: 376, noot 15), en de cijfers die door de media zijn
vrijgegeven (tussen 200.000 en 300.000 medio jaren 80, Bozorgmehr et al. 1993: 73). Iraniërs in LA kwamen
over het algemeen aan als immigranten met geld, onderwijs en de vaardigheden die nodig zijn om goede banen
te krijgen. Ze kwamen niet “de Amerikaanse economie binnen als een etnische onderklasse, maar als een soort
transnationale elite, die kleine aanpassingen nodig had, maar geen massale omscholing” (Naficy 1993: 6).
Eenmaal in een nieuw land begonnen alle geïnterviewde vrouwen een nieuw leven op te bouwen. Deze
vrouwen, die in hun thuisland van hun toekomst werden beroofd, hoopten in hun nieuwe land een beter leven
en een zekere toekomst op te bouwen. De verhalen uit het verleden van deze vrouwen waren over het
algemeen vrij gelijkaardig. De jaren van tijdelijke vrijheid tussen 1979-1981 werden verteld als jaren van
empowerment en hoge idealen. Ook werden de jaren van onderdrukking na 1981 verteld als jaren van afschuw
en machteloosheid. De indruk die de verhalen achterlieten was dat de macht van de politiek van die jaren in
Iran zo dominant was dat het de verschillen tussen de vrouwen overschaduwde. Ondanks de verschillen in hun
specifieke ervaringen, werden ze allemaal even gemakkelijk overweldigd door de kracht van vrijheid als ze al
snel hard genoeg gedesillusioneerd raakten door de kracht van onderdrukking.

Zoals hierboven vermeld, was de positionering in de huidige landen, ondanks hun relatief vergelijkbare
verhalen over het verleden, opvallend verschillend tussen Nederland en de VS. De vrouwen in Nederland
voelden zich vreemden en waren bang voor de toekomst. “Wat gaat er hier van ons worden? We zullen hier
nooit onze plek vinden, maar is er nog plek voor ons in Iran?” Het gevoel er niet bij te horen in Nederland
betekent niet dat ze geen deel uitmaken van de samenleving. Het tegendeel is het geval: ze spreken de taal en
zijn actieve deelnemers in de samenleving. Maar waarom voelden ze zich daar vreemden en waarom waren ze
bang voor de toekomst? De vrouwen in Los Angeles hebben op dezelfde manier bijgedragen als actieve
deelnemers aan hun nieuwe samenleving. Het grote verschil is dat ze het gevoel hadden dat ze in hun nieuwe
land thuishoorden. Ze voelden zich thuis in Los Angeles en waren niet bang voor de toekomst. “Als ik in de tien
jaar dat ik hier woon zoveel heb kunnen winnen, dan zal ik over twintig jaar nog meer bereiken. Waarom zou ik
dan bang zijn voor de toekomst?” Om de verschillen tussen de twee landen te onderzoeken, heb ik een
combinatie van factoren uitgewerkt die betrekking hebben op ervaringsniveaus, structuur en discours (zie
Ghorashi 2003). In het volgende deel van dit artikel beperk ik me tot de verschillen tussen de discursieve
ruimtes van beide landen.

Verhandelingen over migratie en nationale identiteit in Nederland
De eerste contacten van Iraanse vrouwen met Nederlanders waren over het algemeen positief. Openheid en
gretigheid om deel uit te maken van deze samenleving was een van de punten die bijna alle activisten
noemden. Een praktisch teken van de gretigheid van vrouwen voor een nieuwe start is dat de meesten van hen
in minder dan een jaar Nederlands hebben geleerd en vervolgens zijn gaan studeren in verschillende
vakgebieden. Dit positieve gevoel tegenover de Nederlandse samenleving maakte uiteindelijk plaats voor
frustratie. Ondanks hun pogingen om deel uit te maken van de samenleving, begonnen de vrouwen een soort

4

Dit zijn jouw voordelen als je samenvattingen koopt bij Stuvia:

Bewezen kwaliteit door reviews

Studenten hebben al meer dan 850.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet jij zeker dat je de beste keuze maakt!

In een paar klikken geregeld

Geen gedoe — betaal gewoon eenmalig met iDeal, creditcard of je Stuvia-tegoed en je bent klaar. Geen abonnement nodig.

Direct to-the-point

Studenten maken samenvattingen voor studenten. Dat betekent: actuele inhoud waar jij écht wat aan hebt. Geen overbodige details!

Veelgestelde vragen

Wat krijg ik als ik dit document koop?

Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.

Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?

Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.

Van wie koop ik deze samenvatting?

Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper LianHuising. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.

Zit ik meteen vast aan een abonnement?

Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €8,98. Je zit daarna nergens aan vast.

Is Stuvia te vertrouwen?

4,6 sterren op Google & Trustpilot (+1000 reviews)

Afgelopen 30 dagen zijn er 68175 samenvattingen verkocht

Opgericht in 2010, al 15 jaar dé plek om samenvattingen te kopen

Begin nu gratis

Samenvatting

Samenvatting Alle literatuur Interculturele Pedagogiek

Document informatie

Onderwerpen

Geschreven voor

Verkoper

Ontvangen beoordelingen

Voorbeeld van de inhoud