Samenvatting fysiologie & anatomie
1.1 Wat zijn kenmerken van het leven:
• Metabolisme (stofwisseling) = bepaalde stoffen omzetten in andere stoffen met als doel het
verrichten van een andere vorm. Ook de functies van het opnemen van stoffen zoals voedsel,
zuurstof en uitscheiden van afbraakproducten.
Bestaat uit 2 deelprocessen;
- Anabolisme
- Katabolisme
Onder katabolisme wordt verstaan het uiteenvallen van grote naar kleinere moleculen bv
verbrandingsprocessen in de cellen.
Onder anabolisme wordt het totaal van alle opbouwreacties verstaan.
• Groei = hierbij treedt een volumevergroting van het lichaam op doordat het lichaam nieuwe
bouwstenen vormen met behulp van stofwisselingsprocessen
• Voortplanting = het aantal individuen neemt toe
• Adaptie = het vermogen om zich aan te passen aan veranderde levensomstandigheden.
• Prikkelbaarheid = het vermogen om te reageren op prikkels
• Prikkelverwerking= de inwendige reacties doorgeven en verwerken
• Beweging = het veranderen in vorm en plaats van het lichaam
Animale functies; functies in het lichaam in staat stellen te reageren op prikkels op plotselinge
veranderingen van de omgeving zoals prikkelbaarheid, prikkelverwerking en beweging
Vegetatieve functies; zijn functies die de groei, de ontwikkeling en het voortbestaan van het individu
maken. Hier behoren; voedsel en zuurstof, celstofwisseling, uitscheiding , groei en voortplanting
1.2
Cel – kleinste levende eenheid
Weefsel – een groep cellen met dezelfde vorm en functie
Orgaan – opgebouwd uit verschillende weefsels
Orgaanstelsel – bestaat uit een groep samenwerkende organen bv spijsverteringskanaal wordt
gevormd door mond, oesophagus, maag, darmen, pancreas en galblaas
Organisme – het menselijk lichaam wat bestaat uit verschillende orgaanstelsels
1.3
Zenuwstelsel – signalen met hoge snelheid door gehele lichaam te sturen waardoor de werking van
organen bijv. het hart en longen plotseling versneld of vertraagd wordt.
Hormoonstelsel – werkt trager, omdat de hormonen speciale klieren of bepaalde weefsels worden
afgescheiden. Hormonen hebben een stimulerende werking op bepaalde organen.
Homeostase ( gelijk blijven) het streven van het lichaam naar het constant te houden van inwendige
milieu, waartoe bloed behoort.
, Dagelijks 2,1 liter water moet worden opgenomen worden. Er wordt per etmaal 0,4 l oxidatiewater
geproduceerd tijdens verbrandingsproces in de cellen.
Vochtbalans; de opgenomen hoeveelheid vocht moet gelijk zijn aan de hoeveelheid vocht met de
urine, zweet, feces en via uitademhaling verlaat. Vochtbalans is gekoppeld aan elektrolytenbalans.
Elektrolyten – zouten of mineralen = geladen deeltjes die gesplitst zijn
Positieve ionen (kationen) voorbeeld; H+, NA+, K+ en CA2+
Negatieve ionen (anionen) zijn CI- (Chloride) en HCO3- (Bicarbonaat)
Functies elektrolyten:
- Bouwstof bijv. calcium en magnesiumzouten in de botten en ijzer als bouwsteen van
hemoglobine.
- Osmolariteit; dit begrip gaat om het evenwicht dat moet bestaan in de samenstelling van
lichaamsvloeistoffen (bloed, lymfe, weefsel)
- Bestanddelen van hormonen en enzymen (jood in de schildklierhormonen T3 en T4 en
koper.
- Impulsgeleiding
- Spiercontractie
Hoe meer H+ ionen hoe sterker de zuren zijn.
Zoutzuur wordt als sterk zuur gezien. De chemische reactie ziet er zo uit; HCI H+ CI-
Azijnzuur is een zwak zuur. HAc H+ Ac-
Een base is een stof die H+ ionen kan binden
Voorbeeld van een base
Hydroxide-ionen binden waterstofionen volgens de reactie; OH- + H+ H2O
De pH van zuiver water is gelijk aan 7,0. Een zure oplossing heeft een pH die lager is dan 7,0. Hoe
lager de pH hoe zuurder de oplossing (hoe meer waterstofionen) de pH van arterieel bloed is tussen
de 7,35 en 7,45 dus licht alkalisch.
Acidose = lage pH waarde daardoor komen er meer H+ ionen vrij en kunnen eiwitten beschadigd
raken.
Metabole acidose = komt voor bij diabetici, omdat hun stofwisseling ketozuren bevatten.
Alkalose= grotere pH waarde, worden meer eiwitten afgehaald
Respiratoire alkalose = gevolg van te snelle ademhaling
Metabole alkalose = kunnen optreden bij overmatig braken, verlies van te veel waterstofionen
Fase om te voorkomen dat de pH van het bloed, ondanks factoren te veel gaat veranderen;
• pH buffers; dit zijn stoffen die bij verandering van de concentratie waterstofionen in het
bloed de pH constant houden. Wanneer het bloed te zuur dreigt te worden fungeren zij als
base. Wanneer de pH van het bloed dreigt te stijgen geven ze meer H+ ionen af. De
belangrijkste buffers in het bloed zijn; fosfaat, bicarbonaat, plasma eiwitten en hemoglobine.
• Ademhaling, koolstofdioxide wordt uit het bloed weer verwijderd door ademhaling
