HC 1
Global Trade Advisory (GTA)
Door groei van webwinkels vooral uit derde landen in de Corona-periode, verslechterde de
Europese markt. Vraag groeide hard, waardoor de prijzen ook stegen. Spullen uit derde
landen werden vervoerd in containers en liggen hier in de haven. Waardoor er een tekort is
aan containers, prijzen stegen enorm. Wie betaalt dit? De consumenten. Dit werd gedaan
door de prijzen van goederen omhoog te gooien.
Handelspolitiek in fiscale jas (ruzie met een ander land, uitvechten door fiscale handelingen)
In de tijd van oorlogen was staal- en kolenproductie booming. Dus dit was het eerste wat
landen van elkaar opbliezen. Echter, om nu de economie weer op te bouwen hebben we
staal- en kolenfabrieken nodig. Initieel spraken 6 landen een verdrag (Europese
gemeenschap van kolen en staal) af om de productie weer op gang te brengen, wat
uiteindelijk de EU heeft gevormd. Hoewel Europa een achterstand had op Amerika,
gebruikten zij de meest actuele technieken. Zo kregen zij een voordeel op de markt en
werden zij goedkoper. De Amerikaanse producent ervaarde hinder hiervan. Daarom gingen
zij klagen en wilden staatssteun. In de WTO is afgesproken dat staatssteun niet mag. Je mag
met elkaar concurreren op de wereldmarkt, mits je aan bepaalde regels houdt. George W.
Bush deed dus iets wat verboden was volgens het WTO-recht. Europa heeft daarop een
klacht ingediend bij het WTO-panel. Zij waren het er mee eens, maar hebben geen jurisdictie
in Amerika. Konden hen niet straffen, maar zei: wat Amerika doet, mag de rest ook. Ze
hebben geheven op producten uit staten waar voornamelijk op Bush wordt gestemd. Bush
verloor dus steun uit de staten. De tariefverhoging ging net zo lang door totdat Bush toegaf.
Waarom bij Trump niet gelukt? – er werd toen geheven op patriottische producten. Het
interesseerde hem niet.
Inleiding tot het douanerecht
Heffen in het douanegebied van de Europese Unie. Dus het gebied is niet de EU zelf. In het
douanegebied zijn er geen onderlinge invoerrechten. Verder één gemeenschappelijk buiten
tarief. Waarom één gemeenschappelijk buiten tarief? Zodat er geen onderlinge concurrentie
optreedt. Uitvoer relevant voor douane? – uitvoeren gebeurt tegen het nultarief, dus handig
om btw terug te vragen. Maar wordt ook steeds belangrijker in de controlesfeer. In de EU
hanteren wij de nietgoedgeldkwijt-principe. Houdt verband met het vrij verkeer van
goederen. Je wilt geen controle uitoefenen als het zich eenmaal in die situatie bevindt. Stel
goederen vanuit Amerika naar R’dam invoeren om uiteindelijk in Zwitserland het goed te
verkopen door middel van een regeling – douaneregelingen. Je hebt in VV brengen,
bijzondere regelingen en (weder)uitvoer.
- Douanevervoer: Goederen komen aan in R’dam, bestemd voor Rusland. Kan onder
douanevervoer brengen naar Duitsland, nog steeds geen invoerrechten betalen want
niet in VV gebracht.
- Opslag: Goederen opslaan zodra ze binnenkomen. Mag daarna niet meer aan het
goed komen/niks meedoen. Als de goederen gestolen zijn dan is de importeur
uiteindelijk toch aansprakelijk. Wordt geacht in het VV te hebben gebracht, dus
alsnog invoerrechten daarover betalen.
- Specifieke bestemming: Bepaalde producten willen we stimuleren. Kan ertoe leiden
dat het lager wordt belast. Bijvoorbeeld minerale olie gebruikt voor paracetamol is
, lager dan olie gebruikt voor voertuigen. Moet wel kunnen aantonen dat die goederen
in die bestemming is aangekomen. Afhankelijk van de bestemming kan je in een heel
ander regime komen.
- Veredeling: Goederen naar EU halen om te bewerken, met voorwaarde dat de
goederen weer worden uitgevoerd. Creëert werkgelegenheid.
In aangifte aangeven als bijzondere regeling. Wat creëert deze aangifte? Importeur krijgt
de verplichting om te laten weten wat hij dan wél met de goederen gaat doen. Douane hoeft
dan niks te doen. Importeur is nog niks verschuldigd op deze manier (schorsing). Zo worden
alle controleverplichtingen verschoven naar de importeur. In Amerika krijg je wel de
douanerechten terug als je uitvoert, maar creëert daarom ook controleverplichting voor de
douane.
Voorbeeld – 6 aangiftes – geen douanerechten
Onttrekking – al dan niet tijdelijk kunnen uitoefenen van toezicht van de goederen. Wanneer
kan je deze toezicht niet uitoefenen? Bijvoorbeeld wanneer het wordt gestolen. Stel een
boot moest binnen 10 dagen arriveren in Duitsland, maar die is er nog steeds niet. Geen
sprake van het uit kunnen oefenen van toezicht door de douane. Dus per definitie sprake
van onttrekking. Zowel fysiek als administratief. Ook onttrekking als je geen documenten kan
aantonen of onjuist hebt aangetoond (zonder aangifte vervoeren). Kan veel misgaan met de
zendingen. Neem als voorbeeld het vervoer van 10.000l cola. Komt niet daadwerkelijk
10.000l uit bij aankomst. Alles wat ‘kwijt’ raakt in bijvoorbeeld de leidingen, resulteert in een
belastbaar feit. Dit alles is alleen zo wanneer de goederen zich bevinden in het
douanegebied (territorialiteitsbeginsel).
Samenstelling invoerrechten
Douanetarief – Vaste tarieven geregeld in DWU.
Indeling – GN-codes. Zo kan je het product categoriseren en indelen. Elk product kent zijn
eigen tarief. Dus per product kijken wat je ervoor moet betalen. Zeer lastig qua
administratie. Dit doen zij omdat wellicht een specifiek product zwaarder/lichter wilt
belasten, dan zou dat in dit geval kunnen. Maar stel smartphone, wordt gebruikt voor
verschillende doeleindes met verschillende tarieven. Waar valt dit dan onder? Dit is het
probleem van classificatie. Probeer met objectieve kenmerken te onderscheiden, als dit niet
lukt dan het hoogste tarief pakken. Stel Tesla, hoofdcomponent is een batterij (3,7%) maar
geclassificeerd als een auto (10%). Mag dit apart vervoerd worden? Ja, bij aangifte wordt
alleen gevraagd WAT het product precies is. In theorie makkelijk, in praktijk moeizaam.
Douanewaarde – Wat er feitelijk wordt betaald voor het goed. Geen WEV omdat dit niet te
bepalen is = subjectief. Dus aan de hand van vraag en aanbod de douanewaarde bepalen
(transactiewaarde). Moet wel kunnen aantonen wat daadwerkelijk voor is betaald d.m.v.
een factuur bijvoorbeeld. O.g.v. art. 70 lid 1 DWU is de primaire basis altijd de
transactiewaarde, ook in gelieerde situaties (als kortingen worden gegeven). Als er geen
transactie is dan andere methoden gebruiken. Bijvoorbeeld eigen overbrengingen, want je
kan niet van jezelf kopen. Ook bij het huren is er geen transactie.
Oorsprong – Waar komt het vandaan. Goed om te weten voor handelsregelingen. Verschil
herkomst en oorsprong. Als je geboren bent is je oorsprong daar, je verhuist dat is je
herkomst. Stel goed wordt vanuit Amerika naar Europa vervoert om daar bewerkt te
worden, als dit tot een zekere hoogte wordt gedaan dan veranderd oorsprong van Amerika
,naar Europa. Oorsprong is belangrijk voor vrijhandelsakkoorden om verlaagde tarieven toe
te passen.
HC 2
Huidige wet wat wordt gebruikt door de Douane: Douane Wetboek van de Unie (DWU).
Oude wetgeving nog relevant door overgangsbepalingen. Dit omdat de huidige wetgeving
nog niet volledig gebruikt kan worden. Vanwege het feit dat automatisering van het systeem
niet in zijn geheel geïmplementeerd kan worden.
Guidance documenten – soort van uitvoeringsinstructies van de Europese Commissie (EC)
voor de Europese lidstaten. Dit is van belang omdat eerst in EU-ministerraden geen
overeenkomst konden bereiken of dat EU-lidstaten écht hetzelfde doen qua regelgeving
over douane. Geclassificeerd als soft law.
Brussel 24 juli 2003 kwam een drastische herziening van het douanerecht, alles moest
gedigitaliseerd en vereenvoudigd worden. Elke douanetransactie is ook een btw-transactie.
Dat is de reden om de complexiteit weg te werken. Echter, de veiligheid in de supplychain
werd een prioriteit. Door de aanslag met het vliegtuig in het WTC. Dit is wel het initiatief om
het douanerecht te modernisering, de introductie in de veiligheid in de douanerecht en
automatisering/harmonisering hiervan. Gekwalificeerde meerderheid van de stemmen geldt
hier in plaats van unaniem stemmen in het belastingrecht, omdat lidstaten het nooit
allemaal eens zijn. EC heeft hier dus een leidende rol. Kan na consultatie van de lidstaten,
zelf wetgeving afschieten na nieuwe verdrag van Lissabon. Belangrijk uitvloeisel van dit
initiatief: Modernised Customs Code (2013 – 2015) na het nieuwe verdrag van Lissabon
(2009).
Inmiddels DWU al zo oud dat de implementatie hiervan geëvalueerd is. De wetgeving is
volgens lidstaten en het bedrijfsleven niet voldoende geautomatiseerd. Zo wordt het
voornamelijk voor bedrijven moeilijk om het overzicht te houden.
Wat doet de Douane? – Controleert bij invoer de goederen. Heffen van invoerrechten.
Toezicht houden van de goederen. NIET controleren van personen, alleen als een persoon
fraude/verkeerde aangifte doet/vergunning aanvragen. Intra-EU: toezicht houden op het
accijnsverkeer, in NL het geval niet noodzakelijkerwijs in alle lidstaten het geval. Correcte
heffing en inning van eigen middelen van de EU (invoerrecht).
Basisprincipe van de douanewerking
Wat nodig is: goederen, aangifte van welk soort dan ook en bijbehorende documenten. VB.
Ik heb wapens, daarvoor doe ik aangifte maar daarvoor heb je een invoervergunning nodig.
Als in deze schakel iets ontbreekt, kan je in principe geen aangifte doen behoudens
uitzonderingen. Dit alles moet elektronisch beschikbaar zijn (hoofdregel).
Toezichtstelsel heeft verschillende fasen. Pre-load, binnenbrengen, tijdelijke opslag (houden
van toezicht totdat de goederen het vrije verkeer betreden), uitvoer/uitgang (fiscale
formaliteiten en veiligheid).
, Missie van EU-douaneadministratie – art. 3 DWU
Bescherming van de EU tegen illegale handel en de financiële interests, tegelijkertijd het oog
houden van het faciliteren van de betrouwbare handel die loopt in de EU. De veiligheid van
de inwoners van de EU garanderen als het gaat om het internationale handelsverkeer. Het
hebben en houden van de balans van de douanecontrole enerzijds, en de legitieme handel
anderzijds.
Scope van de DWU – art. 1 DWU
Algemene regels en procedures van goederen die worden ingevoerd of uitgevoerd in het
territorium van de Unie. De DWU wordt in het algeheel geharmoniseerd toegepast in alle
lidstaten. Sommige delen van de DWU kan als uitzondering van toepassing zijn in landen
buiten de Unie. Ook kan de DWU van toepassing zijn op handel in Unie-goederen tussen
fiscale en niet-fiscale territoriums binnen de EU (denk aan BTW en accijnzen).
ATA – bijvoorbeeld een symfonie die eigen instrumenten meeneemt moet aangifte doen,
daar is deze vereenvoudiging voor. Elke grenspassage moet worden bevestigd bij invoer en
uitvoer. Vooral gedoeld op reizigersverkeer.
Uitwisselen van data en algemene voorwaarden – art. 6 DWU
Dit artikel geeft aan dat de basisregel is dat het uitwisselen van data en de opslag via digitale
weg wordt uitgevoerd. Maar moeilijk uitvoerbaar in werkelijkheid. Uitgewerkt in bijlage A
[standaardisatie vergunningen] en B [standaardisatie formaliteiten/aangifte] van de
gedelegeerde uitverordening.
Level-playing field – maakt niet uit waar je de goederen inbrengt, invoer procedures en
uitkomst in elke lidstaten moeten hetzelfde zijn. Daarom is harmonisatie belangrijk.
Fase 1: Formaliteiten voor fysieke toetreding goederen [1e aangifte]
Containerloot vertrekt uit Shanghai, China naar Rotterdam, Nederland. Dan moet een
summiere aangifte worden gedaan voorafgaand de binnenkomst van goederen in Shanghai
(24u voor vertrek). Dit ten behoeve van waarborging van de veiligheid tegen illegale
goederen, denk aan wapens. Douane ontvangen deze aangifte elektronisch. Om het
resultaat van de risicoanalyse mededelen heeft de douane 24 uur de tijd. No load beslissing:
boot in Shanghai mag de container niet meenemen naar Europe = hoog risico. Maar kan een
nieuwe aangifte indienen met een iets andere omschrijving/andere verantwoordelijke partij,
om zo toch goedkeuring te krijgen.
De controle dichtheid is zeer laag, niet alles kan worden gecontroleerd en natuurlijk geeft
geen enkel leverancier aan wanneer diegene verboden goederen probeert in te voeren.
Risicoanalyse wordt gedaan op basis van no-load. Als het wel een hoog risico is, kan deze wel
naar de eerste haven van binnenkomst. Daar moet de container wel gecontroleerd worden.
Als het een acceptabele risico is, wordt het doorgeschoven naar de plek van uitladen. Als een
boot zijn tijdschema misloopt, en zijn knooppunt misloopt (Suez-kanaal boot bijvoorbeeld)
dan kost dat vreselijk veel geld. Dus als het ware een hele hoge administratieve last, met een
laag rendement.
