Nederlands boekverslag ‘de Passievrucht’
, Zakelijke gegevens
Titel: De Passievrucht
Auteur: Karel Glastra van Loon
Eerste druk: April 1999
Indeling: Het boek heeft 84 hoofdstukken en 237 bladzijdes. De hoofdstukken
verschillen van korte naar lange lengtes.
Motto: From the start
Most every heart
That’s ever broken
Was because
There always was
A man to blame
Dolly Parton (‘It Wasn’t God Who Made Honkytonk Angles’)
Genre: liefde, bedrog
Stroming: literaire stroming, moderne romankunst
Beknopte Samenvatting van de inhoud
'Wereldwijd is een op de tien kinderen niet verwekt door de man waarvan men
aanneemt dat hij de vader is. Dat cijfer is in de westerse wereld niet anders dan
elders.' Dat is een verbluffend percentage, als je er even bij stilstaat bij het zien van
een uitgaande school, of een crèche met leuke geëmancipeerde afhaalpapa's met
draagzakbaby. Een op de tien is dus een schijnverwekker, hun geliefde een
vreemdgangster, een leugenaar. Deze nepvaders zijn de genetische verliezers op
het slagveld van de liefde: 'Een op de vijfentwintig concepties vindt plaats terwijl zich
in de baarmoeder van de betrokken vrouw minstens twee verschillende
spermalegers bevinden.'
Deze statistische gegevens treft Armin, de hoofdpersoon in de roman De
passievrucht, aan tijdens zijn zoektocht naar de harde feiten over vruchtbaarheid,
conceptie en de wegen der genen. Hij stort zich in het onderwerp sinds de dag dat
een arts hem vertelde dat hij lijdt aan de ziekte van Klinefelter, een afwijking aan de
geslachtschromosomen die tot totale onvruchtbaarheid leidt. 'De kinderen die een
vrouw gaat baren, lijken op degene die ze liefheeft. Als dat haar man is, dan lijken ze
op haar man. Als dat een echtbreker is, dan lijken ze op die echtbreker', leest hij in
het voorwetenschappelijke Evangelie van Philippus. Ook die observatie geeft te
denken: de 13-jarige Bo die hij al die tijd zijn zoon noemde, lijkt sprekend op hem.
Natuurlijk, want Bo's moeder, de tien jaar geleden overleden Monika, hield van hem.
Wat doet een man die na dertien jaar tot de verbijsterende ontdekking komt dat zijn
kind zijn kind niet kan zijn? Dat het aanbiddelijke jongetje dat hij, de weduwnaar, elke
dag koesterde, voorlas, in bad deed, met wie hij door de stad sjouwde, ging vissen
en hagedissen zoeken, andermans zoon is? Dat zijn grote liefde een geheim
meenam in haar graf, en hij bij zijn nieuwe vriendin nooit een kind zal kunnen
verwekken? Zo'n man wil zich koste wat het kost wreken op de vader. 'Op de dader'.
De vijandelijke spermalegers mogen aan zijn lamme zaadcellen een makkie hebben
gehad, de tegenstander dient alsnog vermorzeld te worden. Dit intrigerende gegeven