Samenvatting
Samenvatting artikel Complexity Theory of Psychopathology
Samenvatting artikel Complexity Theory of Psychopathology. Dit artikel moest gelezen worden voor het 5e college van het vak Complex Systems Theory (SOW-PWM020).
[Meer zien]Voorbeeld 2 van de 5 pagina's
Voorbeeld 2 van de 5 pagina's
In winkelwagengesponsord bericht van onze partner
Voorbeeld van de inhoud
Samenvatting artikel Complexity Theory of PsychopathologyGeneral Scientific Summary
In dit artikel wordt een transdiagnostische theorie voorgesteld, gebaseerd op de principes van
patroonformatie in complexe, adaptieve systemen.
Psychopathologie is een complex fenomeen dat gekarakteriseerd wordt door een sterke
heterogeniteit binnen diagnostische categorieën, comorbiditeit en variatie over de tijd. In
tegenstrijd met voorspellingen van specifieke reductionistische theorieën (bijv. de dopamine
theorie van psychoses), is er nu meer bewijs dat psychopathologie sterk geïndividualiseerd is,
wat resulteert van een complexe interactie tussen biologische, psychologische en
socioculturele factoren. Er bestaat grote overeenstemming tussen onderzoekers over deze
twee eigenschappen van psychopathologie, maar er is weinig invloed in de wetenschappelijke
praktijk. Het meeste onderzoek naar psychopathologie richt zich op vergelijkingen op
groepsniveau op specifieke biologische of psychologische factoren. Er is dus een kloof tussen
ons huidige begrip van psychopathologie (als complex en individueel fenomeen) en de manier
waarop het onderzocht wordt.
Een mogelijke oplossing lift in een complex systems paradigma, waar theorie en methoden
leiden tot een meer individueel, multi-level en dynamisch begrip van psychopathologie.
Introduction to complex adaptive systems
Een complex adaptief system is een samenvoeging van delen en gehelen waarin een
wederzijdse afhankelijkheid tussen de delen leidt tot het ontstaan van het geheel. Complexe
adaptieve systemen zijn vaak genesteld: het geheel kan bestaan uit delen van grotere gehelen.
Bijvoorbeeld: een cel is genesteld in een orgaan, wat genesteld is in een dier, wat genesteld is
in een ecosysteem en al deze delen worden ook weer gezien als een complex adaptief
systeem op zichzelf.
De toekomstige staat van een complex adaptief systeem wordt tot stand gebracht door zijn
huidige interne staat in interactie met zijn externe omgeving, wat leidt tot structuren in de tijd
(= dynamische patronen).
Wat gelijk is aan alle complexe adaptieve systemen is dat de patronen die ze als geheel laten
zien niet begrepen kan worden uit het gedrag van alle onderliggende systemen. Een voorbeeld
is voortbeweging/motoriek. Motoriek is een zeer complex georganiseerd dynamisch patroon
op het niveau van het hele menselijke lichaam, wat voortkomt van complexe interacties tussen
heel veel delen, zoals de gewrichten, spieren en cellen. Deze delen kunnen gezien worden als
variabelen, die de mate van vrijheid representeren waaruit het systeem gedrag kan opwekken.
Om motoriek te begrijpen moet je het probleem van coördinatie oplossen = hoe het organisme
zoveel mate van vrijheid beheerst om gecoördineerde dynamische patronen op te wekken. Dit
probleem is niet beperkt tot beweging, maar komt voor bij alle patroon formaties in complexe
adaptieve systemen. Complexiteit wetenschappers verklaren patroon formatie zonder
afhankelijk te zijn van een centrale controle eenheid = een eenheid die instructies geeft aan
patroon formaties (net zoals een dirigent zijn orkest leidt).
Centrale controle eenheden zijn problematisch, omdat ze leiden tot een logische afname met
betrekking tot wat de controle eenheid leidt. Een controle eenheid kan ook geen nieuwe
patronen verklaren, omdat ze noodzakelijkerwijs moeten pre-bestaan in de controleur. Een
alternatief voorstel is dat dynamische patronen ontstaan uit de interacties tussen de delen van
het systeem: patronen zijn zelf-georganiseerd (self-organized). Dit impliceert ook dat
dynamische patronen opkomende fenomenen zijn in de zin dat ze door het systeem getoond
worden als geheel, in plaats van door de onderliggende delen. Kijk eventueel pagina 6 voor
een voorbeeld.
Zelf-organisatie gebeurt onder twee condities: (1) delen van het systeem moeten
verbonden/wederzijds afhankelijk zijn, wat betekent dat ze elkaar continu beïnvloeden en (2)
, stabiele dynamische patronen moeten beschikbaar zijn waar het systeem zich in kan settelen.
Verschillende bewegingen, zoals zitten, kruipen, lopen, rennen etc. kunnen begrepen worden
als stabiele dynamische patronen die ontwikkelingen vormen en afhankelijk van het systeem
worden om zich in te settelen onder bepaalde condities.
Self-organized patroon formatie in complexe adaptieve systemen gebeurt door fase transities.
Fase transities zijn plotselinge, kwalitatieve veranderingen in het globale gedrag van een
complex systeem: veranderingen op het niveau van het geheel. Een goed onderzocht
voorbeeld van een fase transitie in beweging is het loopgedrag van baby’s. Als een kind net
geboren is, zal hij zijn benen in een lopende beweging bewegen als je hem omhooghoudt. Dit
patroon verdwijnt na twee maanden en verschijnt 4 of 6 maanden later opnieuw. Het
verdwijnen en opnieuw verschijnen van dit patroon is lang een mysterie geweest en er is lang
gedacht dat het een belangrijke rol speelt in de ontwikkeling van de hersenen. Later werd
echter een heel simpele reden gevonden voor het verdwijnen en opnieuw verschijnen van de
loopreflex: de verhouding tussen het gewicht van de benen en de sterkte van de benen.
De sterkte van de benen en het gewicht van de benen functioneren daarom als controle
parameters in de overgang van verschijning via verdwijning naar het opnieuw verschijnen
van loopgedrag. Controle parameters vatten beperkingen samen die samen bepalen welke
dynamische patronen mogelijk zijn in een specifiek systeem. Veranderingen in controle
parameters leiden daardoor de fase transities tussen verschillende delen, welke zich voordoen
op bepaalde kritieke niveaus waar nieuwe dynamische patronen beschikbaar worden (zoals
het kantelpunt waarop het been sterk genoeg is om zijn gewicht te tillen).
A complexity theory of psychopathology
Psychopathologie kan gezien worden als een dynamisch patroon dat opgewekt wordt vanuit
self-organized interacties tussen wederzijds afhankelijke/verbonden biopsychosociale
processen in een complex adaptief systeem die bestaat uit een persoon en zijn omgeving.
Wederzijdse afhankelijkheid
Wederzijdse afhankelijkheid van biopsychosociale processen is de meest fundamentele
aanname van de theorie. Wederzijdse afhankelijkheid betekent dat er een interactie is tussen
biopsychosociale processen, in de zin dat ze elkaar continu beïnvloeden over de tijd.
Wederzijdse afhankelijkheid heeft een lange geschiedenis in psychopathologie en is een
hoofdpunt in het biopsychosociale model, maar ook in symptoom netwerken en
eigenschapsclusters. Meerdere onderzoekers hebben bijvoorbeeld gezegd dat de wederzijdse
afhankelijkheid tussen symptomen negatieve of positieve feedback loops kan creëren, zoals
vergeetachtigheid vermoeidheid concentratieproblemen herkauwen
vergeetachtigheid … en zo verder.
In complexe adaptieve systemen betekent wederzijdse afhankelijkheid onafscheidelijkheid:
het is onmogelijk om unieke bijdragen van elk deel van het systeem te isoleren, aangezien
elke staat van een proces noodzakelijkerwijs afhankelijk is van de staten van alle andere
processen. Je kunt psychopathologie zien als een stuk stof waarin alle aaneen geweven
draadjes de biopsychosociale processen vertegenwoordigen. Om alle draadjes uit elkaar te
halen zodat je ze onafhankelijk kunt bestuderen, maakt het onmogelijk om er weer achter te
komen hoe alle draadjes ineen geweven waren in de stof. Wederzijdse afhankelijkheid
impliceert dus dat je psychopathologie niet volledig kunt begrijpen door het te verdelen in
kleinere stukjes. Dit is contrast met het idee van onafhankelijkheid = het idee dat delen van
een systeem met elkaar interacteren op een aanvullende manier en daardoor geïsoleerd
kunnen worden.
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper ilsevdveenx. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €3,99. Je zit daarna nergens aan vast.
Is Stuvia te vertrouwen?
4,6 sterren op Google & Trustpilot (+1000 reviews)
Afgelopen 30 dagen zijn er 53340 samenvattingen verkocht
Opgericht in 2010, al 14 jaar dé plek om samenvattingen te kopen