Dit document is een essay over privacy met betrekking tot DNA-onderzoek, geschreven voor het vak Nederlands. In de tekst worden meerdere vragen gesteld over het onderwerp, die later worden beantwoord. Daarnaast komen verschillende meningen en onderbouwingen aan bod. Ook zijn de gebruikte bronnen aa...
Privacy: een onzekere verzekering?
De privacy van Nederlandse burgers loopt regelmatig gevaar en wordt op het gebied van
betrouwbaarheid en duidelijke grenzen vaak als wankel gekenmerkt. Neem bijvoorbeeld
de bekende zaak over de vermoorde Nicky Verstappen. Het gaat hier niet alleen om het
feit dat de verdachte eerst Jos Brech en later Jos B werd genoemd, maar ook om het
gebruik van zijn DNA bij het oplossen van de misdaad. Er ontstaan verschillende vragen
met betrekking tot privacy bij deze zaak: Wanneer mag er DNA gebruikt worden bij het
oplossen van een moord? Is dit een inbreuk op de privacy van de verdachte? Moet er altijd
toestemming worden gegeven voor het afnemen van DNA? Stel, de politie onderzoekt een
moord. Bij forensisch onderzoek van deze moord is DNA gevonden van de dader, maar er
zijn geen aanwijzingen wie de moord gepleegd heeft. Een nationaal ziekenhuis beschikt
over een database met DNA-monsters van alle burgers. Naar aanleiding van deze casus
ontstaat het dilemma, waarbij gekozen moet worden tussen het wel of niet gebruiken van
DNA voor een onderzoek. Het is nou eenmaal niet op het voorhoofd af te lezen of iemand
schuldig is. Wie heeft het recht om DNA-gegevens in te zien en wanneer heeft diegene dit
recht? Het is een goede vraag om over na te denken, aangezien er tegenwoordig over
iedereen informatie te vinden is en deze niet altijd eerlijk wordt verkregen.
Privacy is een moeilijk onderwerp en brengt verschillende opinies met zich mee. De ernst van de
misdaad wordt vaak als een belangrijke factor gezien om te bepalen of een DNA-afname gepast is.
Het is bijvoorbeeld geen goed idee om bij diefstal DNA af te nemen van eventuele verdachten, omdat
dit misdrijf niet zo ernstig is als een moord. Het afnemen van DNA is bovendien een inbreuk op de
privacy van mensen, aangezien het een van de meest persoonlijke gegevens is. De afgenomen
gegevens bij het oplossen van de misdaad moeten betrouwbaar zijn en er mag dus geen misbruik
ontstaan. Het DNA kan bijvoorbeeld opzettelijk neergelegd zijn op de plaats delict. Om te kijken of
het DNA betrouwbaar is, moet er dus goed onderzoek worden gedaan. De beschikbaarheid van DNA
in de databank is ook een belangrijke factor, want is er wel DNA bekend van mensen die familie in
het buitenland hebben zitten en zelf ook uit het buitenland komen? Een ander argument is dat de
gegevens in de databank misschien kunnen uitlekken, maar dit is van minder belang in de zaak. Het
gaat in de casus namelijk meer om het afstaan van DNA en niet om het uitlekken van deze gegevens.
Factoren die vooral belangrijk gevonden worden, zijn de toestemming en grenzen met betrekking tot
de casus. Moet er verplicht toestemming worden geven om DNA af te laten nemen of mag men dit
zelf weten? Wordt een dader niet sowieso al gepakt als deze persoon geen toestemming geeft? Als
mensen namelijk zelf mogen kiezen of ze hun DNA afstaan, is een dader misschien alsnog makkelijk
te pakken. De dader wordt dan wellicht uitgefilterd, aangezien hij een van de enige personen is die
weigerden. Een blijvend nadeel is echter de angst dat het DNA oneerlijk wordt verkregen. Hiermee
komt meteen de tweede belangrijke factor ter sprake, namelijk de grenzen. Als patiënten
bijvoorbeeld hun bloed laten onderzoeken, mag dit natuurlijk niet gebruikt worden om de DNA-
databank aan te vullen. Er is geen toestemming gegeven om het DNA op te slaan en het dus voor
andere doeleinden te gebruiken. Ook is het belangrijk om duidelijk te maken wanneer het DNA mag
worden gebruikt. Mag dit bij elk misdrijf of alleen bij ernstige delicten, zoals moord? Er zullen dus
duidelijke grenzen moeten worden gesteld, zodat burgers zich veilig voelen. Tegenstanders van deze
onderzoeksmethode vinden dat de betrokken instanties niet te vertrouwen zijn. Dit is echter geen
grote zorg, aangezien het hier om belangrijke gegevens gaat en er dus sprake is van goede
beveiliging. De desbetreffende instanties zijn tenslotte nodig voor de veiligheid.
1
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper EmmaDuits. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €2,99. Je zit daarna nergens aan vast.
