Week 1: De aard van het recht
The case of the Speluncean Explorers
- De speleologen (en ook beklaagden) zijn lid van een groep die is
geïnteresseerd in het ontdekken van grotten. Toen zij een grot aan
het ontdekken waren, ontstond er een aardverschuiving waardoor
de enige in- en uitgang werd geblokkeerd. Zij wachtten op een
reddingsteam. Het reddingsteam had grote moeite om deze in- en
uitgang te openen, veel personen waren betrokken en vele zijn
uiteindelijk overleden. Het was bekend dat de ontdekkingsreizigers
slechts schaarse levensmiddelen bij zich hadden en ook dat er geen
dierlijke of plantaardige stoffen in de grot waren waarvan zij zouden
kunnen overleven, men was al vroeg bezorgd dat zij de hongerdood
zouden kunnen sterven voordat men toegang tot hen kon krijgen.
Via een communicatieapparaat vroegen zij aan de artsen of ze het
zouden overleven als ze heen van hen zouden veroorloven en dat
zouden opeten, de arts beantwoorde deze vraag met tegenzin
bevestigend. Uiteindelijk is Whetmore op de 23ste dag vermoord en
opgegeten en zijn de andere op de 32ste dag bevrijdt. Uit de
getuigenis van de andere bleek dat Whetmore diegene was die heeft
verloren tijdens het gebruiken van de methode van de
dobbelstenen. Voordat het spel begon wilde Whetmore zich
terugtrekken, maar dat mocht niet meer van de andere. De andere
dobbelden voor hem en Whetmore had verloren.
- De vijf rechters van dit Hooggerechtshof buigen zich over de vraag
of een groep speleologen, die opgesloten zat in een grot en alleen in
leven kon blijven door na een afgesproken loting één hunner te
doden en op te eten, zich daardoor schuldig heeft gemaakt aan
overtreding van het strafrechtelijke verbod om anderen opzettelijk
van het leven te beroven.
- Dit was een rigide strafwet en het was bijna onmogelijk om hiervan
af te wijken, dit zou moord zijn en dat verdient de doodstraf. De
voorzitter van de jury vond dat gratie verleend moest worden bij de
hoogste uitvoerende macht: de president.
- Vrijwel alle belangrijke rechtsfilosofische vragen worden door Fullers
rechters opgeworpen (uiteenzetting van het onderscheid tussen
positief- en natuurrecht, onderscheid tussen taal en doel van
wettelijke bepalingen, scheiding tussen wetgevende- en rechterlijke
macht en scheiding rechterlijke rechtsvorming en wettelijke
rechtsvorming)
Truepenny
Truepenny beweert dat de rechters zich aan de letter en de geest van de
wet moeten houden. In de wet van Newgarth staat geen uitzondering die
van toepassing is voor dit geval, dus de ontdekkers moeten gestraft
worden voor het opzettelijk doden van een ander (…). Hij vindt dat wat er
gebeurd is in eerste aanleg (veroordeeld + gratieverzoek aan de
president) prima. Hij stuurt als rechter niet het signaal dat het oké is om
de wet te overtreden. Hij wil dat ze vrijkomen, maar niet vrijspreken. Dit
,oordeel is geen zuiver juridische oplossing omdat hij het recht te buiten
gaat. Hij volgt de wet en steunt daarna in tegenstelling weer het
gratieverzoek.
Rechtspositivist
NB: Positief recht geldt alleen als het rechtvaardig is.
Foster
Foster is van mening dat zij niet veroordeeld mogen en baseert zijn
conclusie op vrijspraak.
(1) de positieve (geschreven) wetgeving zou niet van toepassing zijn,
maar de natuurwet. Er bestaat niet alleen positief recht, maar ook tribunal
of common sense kenmerk van natuurrecht. Het positieve recht geldt in
de samenleving, maar wanneer een situatie ontstaat waarin het
samenleven van mensen onmogelijk wordt, dan houdt het positief ook op
te bestaan. Als we kijken naar de doelstellingen van de wet/regering en
naar de vooronderstellingen die ten grondslag liggen aan onze positieve
wetgeving, dan waren deze mannen, toen zij hun noodlottige beslissing
namen, even ver verwijderd van onze rechtsorde als wanneer zij zich
duizend mijl buiten onze grenzen hadden bevonden (territoriale grenzen).
Zij bevonden zich, om de ouderwetse taal van negentiende-eeuwse
schrijvers te gebruiken, niet in een "staat van de burgermaatschappij"
(vreedzaam samenleven) maar in een "natuurtoestand" (overleven). Dit
heeft tot gevolg dat de wet die op hen van toepassing is, niet de
uitgevaardigde en gevestigde wet van dit Gemenebest is, maar de wet die
is afgeleid van de beginselen die passend waren voor hun toestand. Hij
aarzelt niet om te zeggen dat zij volgens die beginselen onschuldig waren
aan welke misdaad dan ook.
Natuurrecht
Wat deze mannen deden was het gevolg van een overeenkomst die door
hen allen werd aanvaard en die voor het eerst door Whetmore zelf werd
voorgesteld. Hij stelt dat de beklaagden, toen zij Whetmore aanvielen en
hem doodden de rechten uitoefenden die hun door hun overeenkomst
waren toegekend. De overeenkomst was het begin van een nieuwe
rechtsorde. Er is een nieuw sociaal recht en dus een ander positief recht
(2) Het positieve recht is wel van toepassing, maar hij probeert hen alsnog
vrij te pleiten. Een van de oudste juridische wijsheden is het gezegde dat
een man de letter van de wet kan overtreden zonder de wet zelf te
overtreden dus er moet gekeken naar het doel van de wet (teleologische
interpretatie). Strafrecht zou alleen een doel hebben: afschrikken. Dit
onderhavige geval moet volgens hem hetzelfde bekeken worden als de
uitzondering zoals bij het geval van zelfverdediging (strafuitsluitingsgrond)
volgens Foster.
Constructivisme
Hij concludeert dat deze beklaagden, ongeacht het standpunt dat men in
deze zaak inneemt, onschuldig zijn aan de moord op Roger Whetmore en
dat de veroordeling moet worden vernietigd.
,Tatting
Tatting stelt dat hij op het emotionele vlak heen en weer wordt geslingerd
tussen sympathie voor deze mannen en een gevoel van afschuw en
walging van de monsterlijke daad die zij hebben begaan. Hij had gehoopt
dat hij deze tegenstrijdige emoties als irrelevant terzijde zou kunnen
schuiven en de zaak zou kunnen beslissen op basis van een overtuigende
en logische demonstratie van het resultaat dat onze wet vereist. Helaas is
hem dit niet gelukt.
Hij is van mening dat de argumenten van Foster tegenstrijdig en
drogredenen zijn. Het is hem niet duidelijk wanneer/waarom het
natuurrecht wordt ingeroepen. Komt het door de rots die de in-en uitgang
heeft geblokkeerd? Omdat zij honger hadden? Wanneer is het ingegaan?
Omdat zij een overeenkomst waren aangegaan op grond van de methode
van de dobbelstenen? Is zo een contract rechtsgeldig? Hoe zit het met de
instemming van iedereen bij het contract? Met welk gezag maken wij
onszelf tot een rechtbank van de natuur? Als deze mensen inderdaad
onder de wet van de natuur stonden, vanwaar komt dan onze autoriteit
(rechters van het positief recht) om die wet uit te leggen en toe te passen
in het natuurrecht? De principes die Foster uiteenzet, bevatten andere
implicaties die niet kunnen worden getolereerd. Hij kan zich niet vinden in
zijn argumentatie. Het natuurrecht zou onrechtvaardig en limiet loos zijn.
Hij kijkt verder naar de tweede grond die Foster stelt. Het lijkt erop dat hij
het enigszins daarmee eens is. Hij is van dezelfde mening als Foster over
dat er naar het doel moet worden gekeken. Alhoewel de preventie
(afschrikking) hier niet van toepassing is, is hier echter wel een ander
strafdoel namelijk vergelding. Er zouden meerdere strafdoelen zijn die in
tegenstrijd zijn met elkaar (herstel als tegenhanger). Volgens Tatting kan
niet dezelfde analogie als bij zelfverdediging toegepast worden in deze
zaak omdat deze alleen ingeroepen kan worden als er niet willens/wetens
hebben gehandeld. Deze mannen handelden niet alleen opzettelijk
(willens/wetens), maar met grote weloverwogenheid en na uren van
overleg over wat zij zouden doen.
Tatting haalt terug naar een eerdere zaak. Eerder werd een andere
verdachte aangeklaagd voor het stelen van een brood, en als verweer
aanbood dat hij in een toestand verkeerde die de hongerdood naderde. De
rechtbank weigerde deze verdediging te aanvaarden. Als honger de
diefstal van gezond en natuurlijk voedsel niet kan rechtvaardigen, hoe kan
het dan het doden en opeten van een mens rechtvaardigen? Vroeg Tatting
zich af. Foster zijn argumentatie over het natuurrecht gaat tegen de
eerdere jurisprudentie hierover en is dus niet haalbaar. Hij blijft het een
moeilijke zaak vinden. Hij merkt op dat bijna elke overweging die van
invloed is op de beslissing van de zaak, wordt gecompenseerd door een
tegengestelde overweging die in de tegenovergestelde richting gaat. Door
de twijfels verklaart hij zich terug te trekken uit deze zaak.
CLS
Keen
, Hij wil als eerste twee vragen behandelen die niet aan het Hof zijn
voorgelegd en dus ook niet aan hen is toebedeeld. (1) De eerste vraag is
of aan deze beklaagden clementie (gratie) moet worden verleend als de
veroordeling wordt bevestigd. Dit zou toebedeeld moeten zijn aan de
uitvoerende macht en niet aan de rechterlijke macht. Een bevel van de
rechterlijke macht hieromtrent zou niet rechtsgeldig kunnen zijn. Hij geeft
aan dat als hij regeringsleider zou zijn, hij deze mannen volledig gratie zou
verlenen, omdat hij van mening is dat zij al genoeg hebben geleden om te
boeten voor de overtredingen die zij eventueel hebben begaan. Als
privépersoon had hij ze vrijgesproken. (2) De tweede (morele) vraag is of
wat deze mannen hebben gedaan "goed" of "fout" was, "slecht" of "goed".
Ook die vraag is irrelevant voor het uitoefenen van mijn ambt als rechter,
die gezworen heeft niet mijn opvattingen over moraal, maar de wet van
het land toe te passen. Zijn doel hieruit is rechtszekerheid.
Er was een tijd dat het primaat van de wetgever niet gold en dat de
rechter recht aan het maken was. Dit leidde tot een burgeroorlog omdat er
geen rechtszekerheid was. (sterkste argument) We hebben een primaat
wetgever, toen we dat niet hadden was er rechtsongelijkheid en onzekere
situatie. Dus wat Keen doet is laten zien wat er op het spel staat, de
sociale vrede.
De enige vraag die voor ons ligt is of deze gedaagden, in de zin van N. C.
S. A. (n. s.) 12-A, opzettelijk het leven van Roger Whetmore hebben
genomen. Hijzelf is ook niet blij om zich te moeten buigen over de morele
kwesties in deze zaak, maar in tegenstelling tot zijn broers respecteert hij
de verplichtingen van een ambt dat van hem verlangt dat hij mijn
persoonlijke voorkeuren buiten beschouwing laat wanneer hij de wet van
dit Gemenebest moet interpreteren en toepassen. Volgens hem is het aan
de wetgevende macht om de wetten te bepalen en aan de rechters om
slechts recht te spreken volgens deze wetten los van onze persoonlijke
voorkeuren en- of meningen. Hij vindt dat de veroordeling bevestigd moet
worden. Als er sprake is van een rigide wet (slechte wet) en deze wordt
toepast, dan komt er een signaal naar de wetgevers om deze wet aan te
passen.
Rechtspositivist
Handy
Handy stelt dat er vele kwesties zijn besproken, maar het enige wat er niet
is besproken door zijn broers is hetgeen over de overeenkomst. Niemand
heeft de vraag aan de orde gesteld wat de juridische aard van het in de
grot gesloten akkoord was, of het eenzijdig of bilateraal was, en of
Whetmore niet kon worden geacht een aanbod te hebben herroepen
voordat er actie werd ondernomen. Deze factoren hebben te maken met
hetgeen wat met de beklaagden gedaan moet worden.
Handy is een democraat en luistert naar de wil van het volk. Het volk was
voor 90% van mening dat er gratie verleend zou moeten worden aan de
beklaagden. Volgens hem is “good government” belangrijk: je moet goed
luisteren naar de wil van het volk. Volgens hem zou het verstandige weg
zijn om een gesprek met de uitvoerende macht aan te gaan en de zaak
door te nemen, zijn standpunten te weten komen en misschien met hen
