Patricia
Titel van
het boek: Patricia
Auteur: Peter Terrin
Jaar eerste uitgave: 2018
Uitgeverij, plaats: De Bezige Bij
Naam leerling: Kiana
Klas: -
,Docent: -
Datum: 01-01-2022
Motivatie en verwachting
Ik heb dit boek gekozen want in de klas werd er over een paar boeken verteld en het
boek “Patricia” zat er ook tussen. Het leek me het interessantste boek van allemaal
en iets wat ik niet eerder heb gelezen. Dit boek is van een schrijver van wie ik nog
nooit had gehoord en daarom vind ik het wel leuk dat ik door dit boek een nieuwe
schrijver heb ontdekt. Ik verwacht dat het boek veel met emoties gaat spelen en met
identiteitsproblemen. Ook denk ik dat maatschappelijke problemen aanbod komen
zoals een burn-out. Het boek hoort bij leesniveau 4. Ik heb zelf leesniveau 4 omdat ik
wil doordringen in niet-alledaagse, soms complexe personages, situaties en
gebeurtenissen.
Uitgebreide mening
Het onderwerp is niet echt heel duidelijk af te leiden want het wordt nergens explicit
genoemd maar er kan wel op gespeculeerd worden namelijk identiteitscrisis of
identiteitsverlies want Astrids naam wordt ineens Patricia. Dus is David wel echt
David en is Astrid wel haar echt naam of heette ze Patricia al die tijd al?
De grootste gebeurtenissen zijn duidelijk eruit te halen zoals dat Astrid wegrent en
naar specifieke plekken gaat, met Roman gaat, de nep begrafenis, huwelijksfeestje,
Canada en het gesprek over Portugal op het einde. Al de gebeurtenissen zijn op
chronologische volgorde en zijn niet echt speciaal. Het enige wat me opviel was de
gebeurtenis dat Astrid wakker werd in het bedje van haar zoon en dat ze ineens
Patricia heet. Dat was wel absurd want David zag er ook ineens anders uit dus was
het een droom of werkelijkheid?
Omdat het perspectief bij Astrid ligt, zien we de personages voornamelijk vanuit haar
blik. De belangrijkste personages zijn, Astrid zelf, David, Roman en Kristien. Astrid is
de hoofdpersoon en is vaak best vaag. Ze omschrijft dingen duidelijk maar toch zijn
de gebeurtenissen vaag. Je weet eigenlijk niet wat je met Astrid aan moet want je
weet niet of alles een droom is of dat ze hallucineert.
De opbouw van het boek is gewoonlijk, niet zo speciaal. De roman is in twee delen
gedeeld en het heeft geen titels. Wat wel opmerkelijk is dat in het eerste deel van de
roman Astrid de ik-persoon is en in het tweede deel het Patricia is. Dit zorgt wel voor
verwarring omdat in principe de ik-persoon dezelfde persoon is, alleen heeft de
persoon een andere naam. Verder wordt het verhaal in een chronologische volgorde
verteld.
Op het gebied van taalgebruik was het heel gemakkelijk om te volgen. Er werden
geen moeilijke woorden gebruikt en het wordt goed beschreven. Wel kwamen er
soms Vlaamse woorden in voor zoals frenetiek en verwittigd omdat de schrijver
Vlaams is.
, In het kort was het boek wel gemakkelijk te lezen maar het verhaal concept was wel
erg vaag en ik vond het einde apart. Het einde had weinig te maken met het hele
verhaal en het verhaal eindigde net alsof er niks gebeurd was en Astrid nooit was
weggaan en uiteindelijk een andere naam heeft gekregen.
Verwerkingsopdracht
Happy-end schrijven: Op het einde van een boek hoop je dat het goed met de
hoofdpersoon afloopt. Toch lees je ook zeker een boek dat niet aan die verwachting
voldoet. Kopieer het einde van je boek. Maak van dat open en/of trieste einde een
happy-end. Een eind goed, al goed versie dus. Je houdt je natuurlijk wel aan de
voorafgaande elementen van het boek. Beide versies komen in je leesverslag. 500
woorden.
Veranderde tekst
David wist precies wat te doen in het hok dat half onder het terras lag, met een
deurtje beneden in de tuin. Pompen en kranen en klokmeters. Ik zat met mijn armen
om mijn benen geslagen op de ligstoel, mijn gezicht naar de zon. Als ik goed
luisterde hoorde ik David door het rooster van het hok. Hij liep rond, gaf planten
water, snuisterde in de garage, kon niet langer dan een kwartier blijven zitten. Hij
sprong in het water, dreef even op zijn rug, kwam uit het zwembad. We rookten. Hij
trok mijn broekje uit. Hij zei, niemand ziet ons.
Het was donker. We hadden een film bekeken en waren weer naar buiten gegaan,
zaten in de gloed van het verlichte zwembad. Het was zaterdag, we ontkurk ten nog
een fles, aten het restje kip en praatten wat na. Ik was met mijn hoofd op zijn buik
kort in slaap gevallen en had een stukje van de film gemist, dat hij invul de. Ik was nu
wakker en helder, we zagen de Melkweg. Later stond David op en hij wandelde de
tuin af. Het roerloze water hypnotiseerde me en uiteindelijk nam ik een duik. Ik
betastte de ribbels en onregelmatigheden in de licht blauwe verf op de bodem,
voelde de druk van de watermassa boven me, zwom naar een lamp en staarde van
dichtbij in het licht.
Ik stak mijn hoofd boven het water uit en keek rond om te kijken of David in de buurt
was. Hij was nergens te bekennen en ik stapte daarom uit het zwembad. Ik wikkelde
mezelf in een handdoek en ineens kwam er een terreinwagen op het pad. De
terreinwagen kwam steeds dichterbij, hobbelend, naast het janken van de motor
hoorde ik harde gitaarmuziek.
Ik nam aan dat David aan de andere kant van de villa de auto opwachtte. Maar hij
dook op uit het donker en zei, we hebben bezoek. Hij kwam bij me staan, zijn ene
hand in zijn zij, de andere om mij heen, en beiden keken we naar het huis. We
hoorden de terreinwagen het zandpad verlaten en de oprit op rijden. De motor werd
stil, de muziek ging door.
Wie waren toch die mensen?
We verroerden ons niet. Ineens kwamen de mensen zwaaiend en lachend naar ons
toe en voelde ik mezelf kalmeren. Het waren twee vriendelijke mannen die Bacalhau
