Jeugdcriminaliteit is te definiëren als strafbaar gedrag van jongeren tot en met 24 jaar.
Voorbeelden van strafbaar gedrag zijn: geweld plegen, stelen, overvallen en bedreigen. Bij
bestrijding van jeugdcriminaliteit ligt de nadruk op het voorkomen dat jong begonnen
delinquentie uitmondt in een langdurige criminele loopbaan, echter een uniforme aanpak
van jeugdcriminaliteit is er niet. Een jeugdige die voor de eerste keer een strafbaar feit
pleegt, vergt een andere aanpak dan een jeugdige veelpleger. Datzelfde geldt voor de
verschillende problematische jeugdgroepen, dit ga ik in dit betoog aantonen. Het beleid is
primair gericht om crimineel gedrag van jongeren te voorkomen. ‘Gaan jongeren toch de
fout in? Dan maken politie en justitie meestal gebruik van zogeheten ‘pedagogisch gerichte
sancties’ zoals verwijzing naar Halt. Pas in een later stadium gaan zij over tot straffen of
maatregelen. Of soms zelfs het inzetten van het volwassen strafrecht’ (politie, z.d.). Maar zal
streng straffen echt betekenen dat er minder jeugdcriminaliteit is? Ik denk van niet en
daarom is mijn standpunt: jeugdcriminaliteit moet minder streng worden aangepakt.
Verkeerde aanpak.
Ten eerste past het streng straffen van jongeren helemaal niet bij de aanpak van jonge
criminelen. De foute aanname is dat straffen helpt. Wie gestraft wordt heeft daarom nog
niet geleerd hoe zich wel goed te gedragen. In het huidige strafmodel voor jonge
delinquenten ligt de nadruk te veel op streng straffen en dat heeft geen enkele zin. dat stelt
de Raad voor de Strafrechttoepassing en Jeugdbescherming (Joop, 2011). Voormalig
staatssecretaris Fred Teeven (VVD) wil voorkomen dat de regering jonge delinquenten nog
verder in de verdrukking brengt. Streng straffen leidt volgens hem helemaal niet tot
gedragsveranderingen bij jongeren.
‘Er moet natuurlijk altijd genoegdoening zijn. En we zijn ook zeker niet tegen straffen.
Integendeel. Maar lang niet alle jongeren zijn daar gevoelig voor. Dat betekent dat je
het strafrecht niet te snel van stal moet halen, maar vooral moet zoeken naar andere
manier om hen weer op het juiste pad te krijgen.’ (Joop, 2011)
De RSJ (2011) schreef in zijn rapport dat de nadruk in de behandeling moet liggen op de
(her) opvoeding en resocialisatie. Wat ook wordt vergeten is dat de enige reden om een
strafmaatregel op te leggen de roep is om vergelding en wraak vanuit de samenleving. Het
streng straffen is dus helemaal niet de juiste aanpak van jonge criminelen. De regering moet
de nadruk leggen op de behandeling en de resocialisatie van jonge criminelen.
Opnieuw de fout in
Daarnaast vergroot streng straffen juist de kans dat jongeren opnieuw de fout in gaan.
Meestal worden jongeren bestraft volgens het jeugdstrafrecht. Maar in Engeland kan een
minderjarige die een zwaar delict pleegt worden berecht volgens het gewone strafrecht. Uit
onderzoek van Kruidhof (2015) hadden Minderjarigen die volgens het volwassenrecht
werden berecht ruim 26, 39 of zelfs 77 procent meer kans opnieuw gearresteerd te worden
dan minderjarigen die volgens het jongerenrecht werden berecht, blijkt uit een overzicht van
de Centers for Disease Control and Prevention (CDC). Het streng straffen volgens
bijvoorbeeld het gewone strafrecht heeft dus geen zin. Jongeren gaan hierdoor sneller
1
Anouk Wildemors ESW1VG2
, opnieuw de fout in. Ook in Nederland is er onderzoek gedaan naar het straffen van jongeren
volgens het volwassenstrafrecht. Berechting van jongeren volgens het volwassenstrafrecht
vergroot de kans dat ze opnieuw de fout ingaan. Dat stelt bijzonder hoogleraar
Jeugdrechtspleging Ido Weijers van het Willem Pompe Instituut voor
strafrechtwetenschappen in Utrecht (trouw, 2006). Volgens Weijers wordt de beslissing om
jonge daders als volwassene te berechten vaak onvoldoende onderbouwd.
De etikettingstheorie sluit hierop goed bij aan (Weenink, Rusinovic, Wilterdink, & Van
Heekhuizen, 2017). In deze benadering wordt sociale afkeuring niet zozeer als gevolg, maar
meer als oorzaak gezien van afwijkend gedrag. Omdat mensen het etiket afwijkend of
crimineel krijgen opgeplakt, zouden ze geneigd zijn en min of meer gedwongen worden zich
ook als zodanig te gaan gedragen. Criminelen die dus het etiket crimineel krijgen opgeplakt
doordat ze vaak te streng worden gestraft gaan zich dus ook als een zware crimineel
gedragen. Dit zal hetzelfde zijn bij jeugdcriminaliteit. Jeugdigen die een zwaar delict plegen
en dus de naam jeugdcrimineel krijgen zal zijn hele leven zich gedragen als een crimineel.
Zorg er dus voor dat een jeugdige niet dit etiket opgeplakt krijgt.
Anderen zullen juist zeggen dat we zwaarder moeten gaan straffen aangezien uit recent
onderzoek (Cornelisse, 2005) blijkt dat ruim 70 procent van de jeugdigen opnieuw de fout
ingaan na een straf. Je zou ze dan langer moeten opsluiten omdat je het risico niet kunt
nemen dat ze terug vallen in hun oude rolpatroon. Maar dit is verkeerd gedacht. Uit
onderzoek (Kreulen, 2002) blijkt dat het niet uitmaakt hoelang een crimineel in de
gevangenis zit, zolang er geen behandeling klaarstaat zullen ze terugvallen in hun oude
patroon. Langer opsluiten heeft dus geen zin. In plaats van al het geld en moeite te steken in
het langer opsluiten van de jeugdcrimineel kun je dit beter steken in de resocialisatie.
Jongeren langer opsluiten lost dus niet alles op.
Kosten
Ten slotte kost het streng straffen van criminelen veel geld. Dit geldt ook voor
jeugdcriminaliteit. Hoe meer mensen in de gevangenis komen hoe duurder dat is voor de
maatschappij. Uiteindelijk moet iemand het betalen en dat doen burgers indirect door
middel van belasting. Israel (2014) concludeert dat in 2008 een dag jeugddetentie 398 euro
kostte. Op 1 januari 2008 zaten er tweeduizend jeugdigen vast. Dit betekend dat er in dat
jaar al €796.000 ging naar het opsluiten van jeugdigen. Voor kleine misdaden waar nu al snel
5 tot 12 maanden cel op staat, zal jeugdhulpverlening een goede optie zijn. Er wordt beroep
gedaan op de goodwill van mensen in de wijk van de jeugdige en op die manier wordt er
rondom dit gezin een netwerk van solidariteit gecreëerd. In 2018 onderzocht Van Acker dat
als een jeugdhulpverlener op die manier zou werken de kostprijs van deze behandeling 833
euro per maand is. De kans op recidive met deze methodiek: 27 procent. De behandeling die
hier wordt voorgesteld kost slechts een fractie van de plaatsing in een jeugdgevangenis en
zal met grote waarschijnlijkheid leiden tot duurzame en positieve gedragsveranderingen. Het
kost veel te veel om jeugdigen op te sluiten. In plaats daarvan moeten we ons richten op
jeugdhulpverlening. Ook zal de jeugdige hier veel meer van leren dan opgesloten te worden
in jeugddetentie. Denk aan de samenleving en schakel jeugdhulpverlening in.
2
Anouk Wildemors ESW1VG2
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper anoukwildemors. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €5,29. Je zit daarna nergens aan vast.