Hieronder staat de aanleiding van dit adviesrapport beschreven. Wat volgt met de huidige
situatie op het moment van schrijven van dit adviesrapport binnen Levvel Driehuis. Hiervoor
zijn er meerdere gesprekken gevoerd met belanghebbende om een goed beeld te krijgen
van de gehele situatie.
1.1 AANLEIDING
Jade (gefingeerde naam) is zestien jaar en woont op het moment van schrijven van dit
adviesrapport een jaar bij Levvel. Levvel biedt tijdelijke woonopvang voor jongeren die
psychiatrische zorg of ondersteuning nodig hebben op verschillende locaties. Jade heeft last
van herbelevingen, een licht verstandelijke beperking (LVB) en ook is Jade gediagnosticeerd
met een posttraumatische stressstoornis (PTSS). Op een avond zocht Jade contact met de
groepsbegeleider door via een Whatsapp bericht ‘help’ te sturen. De groepsbegeleider
handelde direct en ging naar Jade toe maar Jade had zichzelf al in haar arm gesneden en
was buiten bewustzijn geraakt. De groepsbegeleider wist niet wat hij moest doen belde 112
en de ambulance was onderweg. Als de ambulance niet op tijd ter plaatste was geweest,
had de situatie van Jade mogelijk anders afgelopen. Op het moment dat Jade weer bij
bewustzijn kwam, ging de groepsbegeleider met Jade in gesprek over het incident. De
groepsbegeleider liet na het gesprek met Jade weten dat hij handvatten miste in het gesprek
(K. Massouh, persoonlijke communicatie, 5 januari 2022). Op verzoek van Jade liet de
groepsbegeleider Jade alleen zodat Jade kon mediteren. Gezien de stressvolle situatie
waarin Jade zich bevond, gaf de groepsbegeleider akkoord en mocht Jade alleen op de
slaapkamer mediteren. De ondersteuning die de groepsbegeleider aan Jade bood, draagt
volgens het sociaal competentiemodel bij aan het vergroten van Jade haar vaardigheden. De
vaardigheden die vergroot worden zijn het door Jade benoemen haar behoeften en daardoor
voor zichzelf opkomen (Haspels & Hemminga, 2015). De groepsbegeleider is later op de
avond niet meer met Jade in gesprek gegaan. Door handelingsverlegenheid was de
groepsbegeleider bang dat Jade zichzelf weer zou snijden (K. Massouh, persoonlijke
communicatie, 5 januari 2022).
Op de desbetreffende avond ging de groepsbegeleider op zoek naar een protocol over
automutilatie. Collega’s van andere afdelingen van Levvel gaven aan geen protocollen of
richtlijnen voor automutilatie te hebben. In de organisatie is geen protocol over automutilatie
bij cliënten van Levvel. Automutilatie kent verschillende synoniemen: zelfbeschadigend
gedrag, zelfverwonding, zelfverminking en zelfdestructief gedrag (Draijer, 2000). In dit
verslag wordt er gesproken over automutilatie.
Vanwege bovenstaande casus is er vanuit de afdeling een voorstel gedaan om een advies te
vragen over de behandeling en benadering rondom automutilatie onder jongeren bij Levvel.
Hieronder staat beschreven wat de huidige situatie bij Levvel is.
Huidige situatie
De casus zoals hiervoor beschreven, is een praktijkvoorbeeld van groepsbegeleider K.
Massouh. Niet alleen Massouh ervaart handelingsverlegenheid in het geval van automutilatie
bij jongeren die woonachtig zijn bij Levvel. Een andere groepsbegeleider gaf in een gesprek
2
, aan dat zij na een automutilatie incident nooit in gesprek gaat met de cliënt omdat zij niet
weet hoe zij dit gesprek moet aangaan. Er heerst bij deze groepsbegeleider een angst dat
een gesprek aanzet tot automutilatie (J. Reijne, persoonlijke communicatie, 10 januari 2022).
Binnen Levvel wonen er op elke afdeling acht jongeren. Op elke afdeling zijn een
orthopedagoog, groepsbegeleiders en een teamleider werkzaam. Om erachter te komen of
meerdere medewerkers dezelfde ervaring hebben als K. Massouh over automutilatie zijn er
gesprekken gevoerd met de verschillende disciplines. Door deze gesprekken werd er
gekeken of het probleem vanuit meerdere disciplines als hetzelfde wordt ervaren. Uit de
gesprekken kwamen de volgende punten naar voren:
1. Groepsbegeleiding T. Eindhoven laat weten dat hij tijdens de benadering van cliënten
die automutileren ook handvatten mist. Wel gaat hij het gesprek aan met de jongeren
om erachter te komen wat de cliënt op het moment van automutileren nodig heeft (T.
Eindhoven, persoonlijke communicatie, 11 januari 2022). Het lijk erop dat T.
Eindhoven geen handelingsverlegenheid ervaart.
2. Volgens groepsbegeleiding R. Dulkes zijn er op het gebied van auotmutileren weinig
handvatten bij Levvel. Dit vindt zij binnen het beleid van Levvel onprofessioneel. R.
Dulkes geeft aan dat zij na een automutilatie incident niet met de jongeren in gesprek
gaat. Zij laat dit over aan aanwezige collega’s die meer ervaring hebben met
jongeren die automutileren (R. Dulkes, persoonlijke communicatie, 10 januari 2022).
Uit het gesprek blijkt dat R. Dulkes zich niet comfortabel voelt bij het voeren van
gesprekken met cliënten nadat zij automutilerend gedrag hebben vertoond.
3. Orthopedagoog I. Oudolf gaf aan dat er voor medewerkers weinig handvatten zijn om
te handelen in situaties waarbij cliënten automutileren. Hierbij gaf de orthopedagoog
de casus van Jade als voorbeeld. Ook benoemde zij dat medewerkers van Levvel
niet naar haar toe komen voor handvatten (I. Oudolf, persoonlijke communicatie, 3
november 2021). Mogelijk is er sprake van schaamte bij de medewerkers van Levvel
om deze vraag voor te leggen bij de orthopedagoog.
4. Teamleider W. Meddens heeft van meerdere collega’s gehoord dat zij inderdaad
handvatten missen over het onderwerp automutilatie. Hij gaf aan dat het opstellen
van handvatten een taak de orthopedagogen en psychologen is. Hij is van plan om
de orthopedagogen en psychologen hierover aan te spreken (W. Meddens,
persoonlijke communicatie, 15 november 2022). De teamleider houdt het
functioneren van alle medewerkers binnen Levvel Driehuis in de gaten. Opvallend is
dat de orthopedagoog en de teamleider niet op de hoogte zijn van de situatie die de
groepsbegeleiders wordt ervaren.
5. Cliënt X gaf het volgende aan ‘Ik heb het niet altijd even makkelijk gehad. Mijn ouders
weten niet meer wat zij met mij aan moeten. Verblijven bij Levvel was de enige optie.
Het voelde als falen. Ik kon mijn eigen problemen niet oplossen. Elke dag snijden,
soms zo diep dat ik geen gevoel meer had in mijn armen en geopereerd moest
worden. Een belemmering is het zeker in mijn leven. Ik weet nooit hoe de dag loopt.
Vaak denk ik het zou beter zijn als ik er niet meer ben, maar doodgaan dat wil ik
niet…’ (Cliënt X, persoonlijke communicatie, 22 maart 2022).
Om te verifiëren of het protocol automutilatie binnen Levvel ontbreekt, is navraag gedaan bij
de orthopedagoog van de meidengroep en de manager van locatie Driehuis. Beiden gaven
aan niet op de hoogte te zijn van een protocol over automutilatie. Uit de oriënterende
gesprekken kan voorzichtig geconcludeerd worden dat er onder de groepsbegeleiding
3
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper student55555. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €6,99. Je zit daarna nergens aan vast.