SAMENVATTING CRIMINELE CARRIERES
1
,PROBLEEM 1 | Seriemoordenaars
Crimineel Edmund ‘Co-ed Killer’ Kemper’
August 27, 1964 (first arrest)
April 24, 1973 (second arrest)
Edmund kemper was een hele intelligente man, maar zeer koelbloedig als moordenaar. Hij werd
geboren in 1948 in Californië. Hij leek vanaf kinds af aan al niet op andere kinderen. Toen hij 4 jaar was
begon hij al met vreemde seksrituelen op de poppen van zijn zus. Toen hij 10 was heeft hij de kat levend
begraven en daarna het hoofd eraf gesneden. Hierna werd hij door zijn moeder opgesloten in de kelder.
Op zijn 15e had hij ruzie met zijn oma en toen schoot jij haar dood, net daarna deed hij dit ook bij zijn
opa. Zijn ouders hadden hem daar gebracht omdat ze niet wisten hoe ze met hem om moesten gaan.
Edmund zijn vader was afstandelijk en zijn moeder dominant, zijn ouders hadden ook vaak ruzie.
Uiteindelijk gingen ze scheiden. Na de moord op zijn grootouders werd hij gearresteerd, maar na 6 jaar
vastgezeten te hebben werd hij vrienden met zijn psycholoog en kwam hij vrij: hij wist precies hoe hij dit
moest doen. In de periode mei 1972 tot april 1973 vermoordde hij 5 unistudentes en een
gymnasiumstudente. De eerste twee meisjes sneed hij in stukken in het huis van zijn moeder en voordat
hij ze dumpte had hij seks met hun lijk. In de tijd hierna vermoordde hij nog 4 andere studentes en hakte
hij hun hoofd af en had seks hiermee. De laatste moord die hij pleegde was op zijn moeder en haar
beste vriendin. Zijn moeder vermoordde hij met een hamer en hierna had hij orale seks met het hoofd:
‘Dat leek me wel op zijn plaats, na al die jaren dat ze zo tegen mij tekeer was gegaan, ’ zou Edmund
Kemper later zeggen.
Hij gaf zichzelf aan bij de politie, hij was geestelijk uitgeput. Hij wilde graag doodgemarteld worden maar
hij kreeg levenslang:
‘Ik heb het best goed in de gevangenis. En bovendien ben ik niet normaal genoeg om me in de
samenleving te kunnen begeven,’ heeft hij gezegd.
Het ontstaan
- Hij had een complexe relatie met zijn moeder
o Moeder weigerde o.a. affectie naar hem te tonen omdat hij homo zou zijn
- Hij had in de kindertijd al (seksuele) fantasieën > poppen van zijn zus
- Hij mishandelde dieren > kat
- Hierna werd hij in de kelder opgesloten > eventueel trauma
- Zijn vader was afwezig > absentie zorgde voor gedragsstoornis
- Hij werd gepest en was een eenling
- Ideeën over het vermoorden van mensen o.a. zijn opa en oma, vroeger speelde hij met zijn zus de
gaskamer na
- Hij had geen empathie > geen spijt na het vermoorden van zijn opa en oma
De ontwikkeling
Als hij 15 jaar oud is dan pleegt hij de eerste moord op zijn oma en opa. Na 6 jaar wordt hij vrijgelaten
door zijn intelligentie. Hij kreeg de diagnose paranoïde schizofrenie, maar de psychiaters waren het niet
eens, ze vonden hem te slim daarvoor. Rond zijn 21 e begon hij met het vermoorden van schoolmeisjes à
zijn moeder werkte op de universiteit. Hij had grote fantasieën. Op zijn 25 e laatste moorden van zijn
moeder en vriendin.
Einde/desistance
Hij heeft zichzelf aangegeven en hij noemde zichzelf gestoord.
Methode
Het is van belang om hier vooral gebruik te maken van dagboeken, blogs, tekeningen, foto’s en video’s
van de dader. Er blijft anders veel onbekend als er naar officiële bronnen gekeken wordt. Daarnaast zijn
getuige- en familieverslagen relevant.
2
,LITERATUUR
- Miller, L. (2014). Serial killers: I. Subtypes, patterns, and motives. Aggression and Violent Behavior,
19(1), 1-11.
- Miller, L. (2014). Serial killers: II. Development, dynamics, and forensics. Aggression and violent
behavior, 19(1), 12-22.
- Murray, J. L. (2017). The role of sexual, sadistic, and misogynistic fantasy in mass and serial killing.
Deviant behavior, 38(7), 735-743.
- Reid, S., Katan, A., Ellithy, A., Della Stua, R., & Denisov, E. V. (2019). The Perfect Storm: Mapping
the Life Course Trajectories of Serial Killers. International Journal of Offender Therapy and
Comparative Criminology, 0306624X19838683.
- Hodgkinson, S., Prins, H., & Stuart-Bennett, J. (2017). Monsters, madmen… and myths: A critical
review of the serial killing literature. Aggression and violent behavior, 34, 282-289.
Miller, L. (2014). Serial killers: I. Subtypes, patterns, and motives. Aggression and Violent
Behavior, 19(1), 1-11.
In de introductie wordt verteld hoe seriemoordenaars, net als normale mensen graag naar films en
series kijken over hoe we mensen uitmoorden, ook al doet de normale mens dit zelf niet. Voor hen zijn
dit niet enkel fantasieën, en houdt het daar niet bij op. Het kan een leidend doel en missie opleveren.
Geschiedenis
Vroeger werden mensen al verkracht en uitgemoord met macht in het achterhoofd, bijvoorbeeld door
romeinse keizers. Dit werd vaak toegeschreven aan buitenaardse krachten.
Hoe herken je ze? Deze omvatten de neiging om te liegen en te manipuleren, souvenirs van de plaats
delict te nemen, marteling te verlengen voor meer seksuele opwinding en plezier, een escalatie van
sadistisch gedrag te vertonen, pornografie te gebruiken, slachtoffers te vernederen en te vernederen
en de moorden zorgvuldig te plannen.
De term seriemoordenaar werd bedacht door een agent van de FBI. In de jaren 80 waren er zo’n 35
actief in de VS en dit is gegroeid naar 200 tot 500. Zij zijn verantwoordelijk voor 10% van de moorden in
de VS. Seriemoordenaars stoppen niet snel, vaak wanneer ze doodgaan of worden aangehouden
(=desistance).
We zijn ook heel erg geboeid door seriemoordenaars: de enorme macht die iemand tracht te hebben.
Anderzijds zijn we ook bang voor hen. Naast terrorisme is het de grootste angst. Het weerspiegelt het
feit dat iemands eigenzinnige noties van "goed" en "slecht" menselijk gedrag vaak worden bepaald door
individuele persoonlijkheden, omstandigheden, ideologie en cultuur.
Volgens de operationele definitie van de FBI zijn seriemoordenaars degenen die, alleen of met
een medeplichtige , gedurende een bepaalde periode ten minste drie mensen doden, met
afkoelingsperioden tussen de moorden, wat aangeeft dat elke moord met voorbedachten rade is
gepleegd.
à Vaak laten ze bepaalde handtekeningen (signatures) achter waaraan we ze herkennen.
Verschil met massamoordenaars:
Seriemoordenaars worden onderscheiden van massamoordenaars, die meerdere slachtoffers in een
enkel incident doden, en wiens fantasieën de neiging hebben om wraak te nemen op werkelijke of
ingebeelde vervolgers. Bij massamoordenaars is het doel om zo snel en veel efficiënt mogelijk te doden.
De martel- en moordactiviteiten van seriemoordenaars zijn meestal langzaam en close-up, met low-tech
wapens die gutsen, villen of wurgen.
Kenmerken van seriemoordenaars
De typische seriemoordenaar is een blanke man van in de twintig tot veertig, hoewel oudere gevallen
ook voorkomen, vooral voor moordenaars die jarenlang aan detectie zijn ontsnapt. Minderheidsgroepen
worden steeds meer vertegenwoordigd. Het individu is vaak een eenling, hoewel velen getrouwd zijn of
3
, in relatief stabiele relaties leven. Hij lijkt vaak intelligent en charmant. Hij kan stabiel gehuisvest en
tewerkgesteld zijn of hij kan vaak van baan en woonplaats veranderen.
Meer dan de helft van de seriemoordenaars hebben een crimineel verleden. Daarnaast is er een
frequent verband tussen seriemoord en twee andere misdrijven: inbraak en verkrachting. Hoewel de
redenen voor deze specifieke associatie niet zijn vastgesteld, lijkt het duidelijk dat beide misdaden de
opzettelijke schending van iemands intieme zelf inhouden, hetzij hun huis of hun fysieke
lichaam. Inbraken en verkrachtingen zijn in wezen beide invasies van een andere persoon die is
ontmenselijkt. Het hoeft daarom niet te verbazen dat dit gedragspatroon vaak escaleert tot de ultieme
schending van iemands lichaam: moord.
Ed Kemper
-Demografisch: witte man tussen de 20 en 40.
- Loner, intelligent en charmant.
- Hij was vriendjes met iedereen maar wel alleen.
- Had een IQ van 145 dus intelligent en was 25 toen hij veroordeeld werd.
- Criminele achtergrond: geen overvallen maar wel vaak verkrachtingen. Dit escaleert vaak in moord.
Meestal gebeurde de moord eerder dan de verkrachting.
- Karaktereigenschappen van de misdaad: zijn slachtoffers zijn vaak jonge, blanke vrouwen.
De slachtoffers
De slachtoffers van seriemoorden zijn overwegend vrouwelijke, blanke en jonge volwassenen, hoewel
moorden van hetzelfde geslacht niet ongewoon zijn, en sommige seriemoordenaars richten zich op
kinderen. Vaak is het interraciaal. Veel seriemoordenaars verzamelen trofeeën van de plaats delict die
ze bewaren als aandenken aan de moord. Deze kunnen variëren van sieraden of kleding tot inwendige
organen of andere lichaamsdelen. Andere seriemoordenaars houden zich bezig met necrofilie (=hebben
seks met het lijk) sommigen bewaren zelfs het lichaam of delen ervan voor later gebruik, of keren terug
naar de verborgen plaats delict om herhaaldelijk seksueel contact te hebben met het ontbindende lijk.
Een aanzienlijk aantal seriemoordenaars houdt zich bezig met een vorm van postmortale manipulatie,
verminking en/of kannibalisme van hun slachtoffers, sommigen drinken het bloed of eten delen van hun
slachtoffers op de plaats delict of later, een praktijk die antropofagie wordt genoemd. Bij het syndroom
van Reinfield , ook wel bekend als klinisch vampirisme , voelt de moordenaar een dwang om het bloed
van het slachtoffer te drinken.
à Gelijkenis met roofdieren of pre-industriële samenlevingen.
Ontdekking
De identificatie van seriemoordenaars gebeurt vaak omdat ze, door hun fantasieën uit te voeren, hun
karakteristieke handtekening achterlaten op de lichamen van de slachtoffers of op de plaats delict. Deze
kunnen patronen van aanval, vormen van slavernij en marteling omvatten, zoals piquerisme (intense,
gerichte verwonding aan de borsten van het slachtoffer), type moord, postmortale lichaamshouding, aan-
of uitkleden, postmortale verminking of verminking (necrosadisme) zijn.
Seksuele seriemoordenaars
Seksuele seriemoordenaars hebben een intense fantasierelatie met hun slachtoffers waarbij seksuele
bevrediging bereikt moet worden. In deze conceptualisering zijn de selectie, stalking en
gevangenneming van hun slachtoffers in wezen hun versie van het voorspel , waarbij het martelen en
doden culmineert in de orgastische climax. Sommige van de karakteristieke gedragingen van
seriemoordenaars kunnen een of meer parafilieën omvatten, zoals
- fetisjisme (seksuele preoccupatie met lichaamsdelen, levenloze objecten of bizarre activiteiten);
- travestie (aankleden in kleding van het andere geslacht); exhibitionisme (openbare seksuele
uitingen) en
- voyeurisme (stiekem kijken naar de seksuele activiteit van anderen)
à Veelvoorkomend is blinddoeken > verdere ontmenselijking of niet in de ogen aan willen kijken (evt.
schaamte voorkomen die de mood doorbreekt, maar meeste hebben niet echt een geweten).
Typologieën
Deitz typologie, moordenaars in 5 categorieën:
4
