An Introduction to Moral Philosophy
Hoofdstuk 1 Moral philosophy and moral reasoning
The point of moral philosophy
Als moraliteit vroeg komt, komt moraalfilosofie - wat ruim genomen de naam is voor denken en
nadenken over moraliteit - later als het al komt. Hoewel de oude Griekse filosoof Epicurus (341 - 270
vGT), in het openingscitaat, iedereen uitnodigt om al vroeg belangstelling voor filosofie te hebben,
was een andere opvatting uit de vroegste dagen van de filosofie dat moraalfilosofie niet voor
jongeren is.
Aristoteles suggereert dat de jonge man nog niet klaar is om moraalfilosofie te studeren, want hij
mist levenservaring en zelfbeheersing. Maar, voegde Aristoteles eraan toe, jeugdigheid is niet te
meten in jaren: je bent misschien oud maar onvolwassen, dus de waarde van moraalfilosofie zal aan
je voorbij gaan. Evenzo bent u misschien jong van leeftijd, maar al wijs genoeg om profijt te trekken
van studie.
Developing a moral outlook
Van tijd tot tijd wenden mensen zich tot moraalfilosofie omdat ze in hun eigen leven met een ernstig
moreel probleem worden geconfronteerd waarvan ze hopen dat het zal worden opgelost of op zijn
minst zal worden verlicht door de werken van de grote filosofen te begrijpen. Degenen met zulke
hoop behandelen filosofen zoals sommige mensen religieuze leiders benaderen, als een bron van
morele wijsheid en troost. Maar het is de zeldzame moraalfilosoof die is beproefd of toegerust om
op deze zeer directe manier te helpen.
Niettemin is moraalfilosofie een praktisch onderwerp, zij het met veel significante en belangrijke
theoretische elementen. Wat morele filosofie op zijn best kan doen, is je helpen je eigen morele kijk
op het leven te ontwikkelen. Hiermee bedoel ik dat het je kan helpen om tot een scherper beeld te
komen van wat er moreel wel en niet toe doet. Morele filosofie kan je helpen een beeld te vormen
van welke overwegingen wel en niet serieus moeten worden genomen, en hoe we onze redenering,
aandacht en emoties moeten ontwikkelen. Wat nog belangrijker is, het kan je helpen na te denken
over de aard van je relaties met andere mensen en met andere dingen van waarde, zoals de
dierenwereld en de natuurlijke omgeving. Het kan je helpen nadenken over hoe je je talenten en
energie het beste kunt gebruiken en wat je doelen in het leven zouden moeten zijn. Morele filosofie
kan ook implicaties hebben voor hoe u de mensen om u heen moet proberen te beïnvloeden en,
waar nodig, te onderwijzen.
Traditions of moral philosophy
We moeten ons bewust zijn van de belangrijkste tradities van de Westerse moraalfilosofie als we de
wereldgeschiedenis, literatuur en cultuur willen begrijpen, maar ook wanneer we willen deelnemen
aan debatten over oorlog en vrede, leven en dood, etc.
Westerse theorieën zijn niet de enige ideeën die de moeite van het onderzoeken waard zijn: Chinese,
Indiase, Arabische, Afrikaanse en andere tradities van ethiek zitten vol wijsheid en inzicht en zijn een
even diepgaande studie waard.
Door dit boek heen zult u de termen moraal en ethiek door elkaar heen gebruikt zien worden. De
meeste filosofen gebruiken de twee termen met dezelfde betekenis. Sommigen maken wel een
onderscheid. In het algemeen, tenzij uitdrukkelijk anders vermeld, worden de termen ethisch en
moreel hier als synoniemen gebruikt.
The nature of moral philosophy
Moraalfilosofie is de praktijk van het filosofisch nadenken over moraliteit. Moraliteit heeft betrekking
op ons gedrag, ons redeneren, onze emoties en onze neigingen, vooral in de manier waarop zij zich
verhouden tot of van invloed zijn op anderen. Toch lijkt het erop dat sommige dingen die we doen en
die anderen beïnvloeden eerder een kwestie zijn van manieren, of etiquette dan van moraal.
,Gewoonten verschillen tussen groepen binnen een bepaalde samenleving. De grens tussen etiquette
en moraal is behoorlijk vaag. In veel gevallen kan het herhaaldelijk niet naleven van de normale
omgangsregels, impliciet of expliciet, een manier zijn om minachting of gebrek aan respect te tonen
voor de mensen om je heen. Dit is war etiquettekwesties de grens overschrijden naar moraliteit.
Moraliteit heeft betrekking op de wijze waarop onze handelingen anderen op betrekkelijke ernstige
wijze helpen of schaden. De moraalfilosoof Immanuel Kant stelde dat we ook morele plichten
hebben tegenover onszelf, wat, als het waar is, betekent dat moraliteit niet alleen betrekking heeft
op onze plichten tegenover anderen.
Moraliteit zelf is een raadsel. Het is niet zoals de wetenschap, waar we waarnemingen doen en
experimenten uitvoeren om kennis te vergaren en te verbeteren. Er schijnen morele normen te zijn.
wat zijn die? Wat eisen zij van ons? Waar komen ze vandaag? Hoe weten we wat ze zijn?
Sommige vragen lijken meer filosofisch van aard en gaan over de fundamentele aard van de
werkelijkheid en hoe we haar waarheden kunnen ontdekken: waar komen morele normen vandaan
en hoe weten we wat ze zijn? andere zijn meer praktisch van aard: wat zijn de regels en wat
verlangen ze van ons? In feite hebben filosofen een driedeling gemaakt tussen de gebieden van de
moraalfilosofie: meta-ethiek, normatieve ethiek en toegepaste ethiek.
Meta-ethics
Voor moraalfilosofen zijn vragen over de aard van waarde, waar de regels van de ethiek vandaan
komen en hoe we daarover kunnen leren, vragen van de meta-ethiek. Voor veel mensen is het zelfs
zo dat hun eerste meta-ethische discussie al heel vroeg in hun leven zou kunnen plaatsvinden. ‘wees
lief voor je zus’ ‘wie zegt dat ik dat moet doen?’ Dit stukje dialoog roept een aantal fundamentele
meta-ethische vragen op.
Normative ethics
Het gebied van onderzoek naar wat we moreel zouden moeten doen wordt vaak normatieve ethiek
genoemd. Normatieve ethiek is dus de tak van de ethiek die zich afvraag: welke morele regels,
principes of doctrines moeten we aanvaarden? Volgens welke maatstaven of normen moeten we
leven?
Vragen van normatieve ethiek en meta-ethiek kunnen sterk met elkaar verbonden zijn. meta-ethiek
is schijnbaar het ‘diepere’ onderwerp omdat het de meest fundamentele vragen van waarheid en
rechtvaardiging aan de orde stelt.
Applied ethics
Kwesties die te maken hebben met het echte leven schreeuwen om een morele analyse. Toegepaste
ethiek is de naam voor de manier waarop deze analyse wordt gedaan. Denk aan het wel of niet
toestaan van euthanasie.
Toegepaste ethiek verschilt van normatieve ethiek vooral in de focus en nadruk. In de normatieve
ethiek proberen we een algemene benadering van de moraal te vormen, die naar hopen, een brede
toepassing zal hebben. toegepaste ethiek daarentegen heeft de neiging te beginnen met een
specifiek probleem en dan te zoeken naar waarden, principes of andere normatieve normen die
kunnen worden toegepast om het probleem op te lossen.
In de toegepaste ethiek is het gebruikelijk om een probleem vanuit verschillende gezichtspunten te
bekijken om te zien welke argumenten het sterkst en het meest overtuigend zijn.
Quick review: meta-ethics, normative ethics, and applied ethics
De meta-ethiek stelt vragen over de aard en het bestaan van waarde en onze kennis daarvan.
Voorbeelden van meta-ethische vragen zijn: zijn warden objectief? Hoe weten we welke dingen of
handelingen goed zijn?
Normatieve ethiek stelt vragen over wat we zouden moeten doen en hoe we zouden moeten leven.
Bestaat er een reeks morele principes die ik zou moeten volgen of misschien een andere
beslissingsprocedure om goed van kwaad te onderscheiden?
,Toegepaste ethiek stelt vragen over specifieke morele probleme zoals de vraag of abortus of
terrorisme soms toelaatbaar zijn op dat het juist was om de atoombom in de tweede wereldoorlog te
gebruiken. Normatieve theorieën worden vaak gebruikt om deze vragen te beantwoorden, hoewel
verschillende normatieve theorieën verschillende antwoorden kunnen geven.
Moral reasoning
Er is geen algemeen aanvaarde overkoepelende methode om de moraalfilosofie te bedrijven. Wel
zijn er veel technieken en redeneerpatronen die steeds weer terugkomen. Moraalfilosofie is, net als
zoveel andere onderzoeksgebieden, nog steeds in ontwikkeling; nieuwe methoden kunnen morgen
geïntroduceerd worden, oude methoden kunnen in onbruik raken of uit het verleden herrezen
worden. De bespreking van de methodologie zal in vier gebieden opgesplitst worden:
- Logische principes van redeneren die op alle onderwerpen van toepassing zijn
- Informele technieken van argumenteren die ook op alle onderwerpen van toepassing zijn
- Gedachte-experimenten en morele intuïties.
- Specifieke methodologische hulpmiddelen die in de moraalfilosofie gebruikt worden.
Formal logic: validity, soundness, equivocation, circularity
In de filosofie is een argument een manier om steun te verlenen aan een bepaalde conclusie door te
redeneren vanuit andere beweringen. De formele logica is een methode van argumenteren, waarbij
gebruik wordt gemaakt van deductie en waarbij conclusies worden afgeleid uit premissen volgens
een aantal logische regels.
Een veel voorkomende en eenvoudige vorm van argumentatie beweegt zich van twee initiële
beweringen, die elk een premisse worden genoemd, naar een conclusie, die het eindpunt van een
argument is. BV: argument 1
- Premisse 1: Socrates is een mens
- Premisse 2: alle mensen zijn sterfelijk
- Conclusie: Socrates is sterfelijk
Dus in een geldig argument, wanneer de premissen waar zijn, moet de conclusie ook waar zijn. een
goede manier om de geldigheid van een argument te testen is dus zich een wereld voor te stellen
waarin de premissen waar zijn maar de conclusie onwaar.
Quick review: logical argument
Een redenering is een logische deductie die begint met een of meer premissen en eindigt met een
conclusie.
Een argument is geldig als de conclusie correct is afgeleid uit de premissen. Het argument is ongeldig
als de conclusie van het argument niet kan worden afgeleid uit de premissen, zelfs als de conclusie
waar is. Als de premissen waar zijn en de deductie geldig is, dan is het argument correct en moet de
conclusie ook waar zijn.
Een manier om de geldigheid te testen, is door te vragen of het mogelijk is dat de conclusie onwaar is
terwijl de premissen waar zijn. Als de conclusie mogelijk onwaar zou kunnen zijn terwijl de premissen
waar zijn, dan is het argument ongeldig.
Soms heeft een argument een impliciete premisse (een bewering die niet expliciet wordt vermeld),
die moet worden toegevoegd bij het evalueren van de geldigheid van het argument.
Logica laat je zien wat uit bepaalde overtuigingen volgt, of wat er niet mee in overeenstemming is,
maar kan je niet laten zien of een overtuiging waar is of niet. Een argument geeft je alleen reden om
een conclusie te geloven als je al reden hebt om de premissen te geloven. Evenzo toont een onjuiste
conclusie die op geldige wijze is afgeleid uit een reeks premissen aan dat ten minste één van de
premissen onjuist is.
, Logical traps
Er zijn een aantal valkuilen waarbij wat een gezonde logische deductie lijkt, dat niet is. Eén van die
valstrikken staat bekend als ‘equivocatie’ waarbij hetzelfde woord in verschillende premissen een
verschillende betekenis heeft. voorbeeld:
- Premisse 1: every river has two banks
- Premisse 2: a bank is a financial institution
- Conclusie: elke rivier heeft twee financiële instellingen. Bank kan hier ‘kant van een rivier’
betekenen of ‘financiële instelling’. In dit geval betekent het een ander ding in elke premisse.
Een andere drogreden is die welke vaak een cirkelredenering wordt genoemd. Een cirkelredenering is
een redenering waarbij de conclusie weliswaar op geldige wijze uit de premissen volgt, maar waarbij
de premissen reeds uitgaan van de waarheid van de conclusie.
Informal logic: analogy, induction, inference to the best explanation
Logisch onderbouwde argumenten, die een vorm van bewijs leveren, kunnen bevredigend zijn. Toch
zijn er andere manieren om steun te vinden voor een conclusie door middel van redeneerpatronen
die niet strikt bewijsbaar zijn.
Een eenvoudige opvatting van wetenschap is dat het een proces is van het verzamelen van gegevens
tot een punt waar het mogelijk wordt om een algemeen principe te ontwikkelen. Deze procedure
staat bekend als inductie en wordt vaak vergeleken met deductie. Deductie bewijst de waarheid van
een conclusie als de geldigheid is afgeleid uit ware premissen. Inductie is een nuttige manier om
bewijsmateriaal te verzamelen ter ondersteuning van een hypothese, maar hieruit volgt niet altijd
dat de hypothese ook waar is. inductie is nooit bewijs; in het beste geval is het de opeenstapeling van
bewijzen ter ondersteuning van een wetenschappelijke hypothese.
Inductie lijkt dus niet direct toepasbaar te zijn in de moraalfilosofie. Niettemin heeft inductie in een
uitgebreide vorm een groter nut. Deze uitgebreide vorm is een ander methodologie die algemeen
gebruikt wordt in de wetenschap en elders, bekend als gevolgtrekking tot de beste verklaring, soms
ook ontvoering genoemd.
Bij het kiezen van een theorie vragen we onszelf af: ‘welke theorie verklaart de gegevens het best?’
in plaats van: ‘welke theorie is consistent met de gegevens?’ In de praktijk voelen we ons dus veel
beter op ons gemak met het idee om een beroep te doen op gevolgtrekking naar de beste verklaring
– op zoek naar een onderliggend oorzakelijk mechanisme, reden of theorie – dan met pure inductie
alleen.
Thought experiments and moral intuitions
Gedachte-experimenten zijn situaties die worden beschreven waarvan het onwaarschijnlijk is dat
iemand die ooit in het echte leven zal tegenkomen. Er wordt een hypothetische situatie bedacht om
mensen tot die nadenken aan te zetten. utilitarisme stelt dat het juiste is om te doen hetgeen waarbij
er zoveel mogelijk geluk wordt bewerkstelligd.
Een gedachte-experiment wordt gezien als een manier om een morele theorie te testen door na te
gaan hoe ze zich verhoudt tot onze morele intuïties. Als ze overeenkomt met je morele intuïties, dan
is ze voor jou intuïtief en zo niet dan is ze contra-intuïtief.
Morele intuïties kunnen op tenminste vier manieren gebruikt worden: om een theorie te
ondersteunen, om tegenvoorbeelden te geven, om een puzzel op te wepen over ons moreel denken
en om een moreel argument te ontwikkelen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de techniek om
morele intuïties te ontlokken door middel van gedachte-experimenten zeer wijdverbreid is in de
moraalfilosofie.
Special moral arguments
Dit zijn nog weer andere typen argumenten:
- Universalisering: morele geschiktheid van een actie bekijken door je een wereld voor te
stellen waarin iedereen datzelfde zou doen.
