Samenvatting
Samenvatting artikelen Politie en Veiligheid - deel 2
- Instelling
- Vrije Universiteit Amsterdam (VU)
Document bevat de samenvatting van de voorgeschreven artikelen voor het tweede deel van het vak Politie en Veiligheid.
[Meer zien]Voorbeeld 3 van de 17 pagina's
Voorbeeld 3 van de 17 pagina's
In winkelwagengesponsord bericht van onze partner
Voorbeeld van de inhoud
Samenvatting Politie en Veiligheid:Week 8: The New Structure of Policing
De politie is veranderd en geherstructureerd door de moderne wereld. De sleutel van de transformatie
betekent dat het politiebestel, het veilig maken van de samenleving, niet slechts gedaan wordt door de
overheid, maar tevens door andere partijen zoals private beveiliging. Er zijn een aantal statements
over wat de politie nu is:
1) In de meeste democratische landen zijn de private veiligheidsbedrijven groter in aantal dan de
politie;
2) Mensen besteden meer tijd op plaatsen waar zichtbare criminaliteitspreventie en controle
verzorgd worden door private bedrijven;
3) De reconstructie van de politietaak gebeurt wereldwijd ondanks de verschillen in welzijn en
economische systemen.
Uit de geschiedenis blijkt dat de politietaak doorgaans een taak was van private bedrijven en dat het
slechts de afgelopen 100 à 200 jaar een overheidstaak is geworden. De geschiedenis herhaalt zich
dus nu wat betreft de politietaak, maar tegelijkertijd wordt de politietaak nu anders vormgegeven
omdat de samenleving er nu anders bijstaat. Dit artikel richt zich op de intentionele pogingen om de
distributie van fysieke veiligheid geproduceerd door het gebruik van macht te reguleren.
- Auspices = nemen zelf de verantwoordelijkheid om eigen veiligheid te organiseren;
- Providers = voeren de politietaak uit waarom gevraagd wordt.
Beide taken kunnen zowel privaat als voor de overheid worden uitgevoerd.
Hoofdstuk 2: Auspices
Tot voor kort had de overheid primair de verantwoordelijkheid voor de veiligheid. De overheid
bepaalde wat voor veiligheid er nodig was en bood de noodzakelijke middelen om die standaard te
behalen. In de reconstructie worden deze twee functies gescheiden, omdat groepen buiten de
overheid de controletaak en de invulling daarvan op zich nemen. Het scheidt de autorisatie van
veiligheid en de activiteit van de uitvoering van de politietaak. Het is nauwkeuriger om wat er gaande
is te karakteriseren als multilateralisering in het veiligheidsbeheer in plaats van als privatisering van
het politiewerk.
Econonomie
De meest bekende deelverzameling van economische belangen bestaat uit bedrijven, die individueel
of gezamenlijk kunnen optreden om de veiligheid te organiseren. Echter zijn de economische
belangen is het vormen van veiligheid niet altijd legaal (criminele organisaties spelen rol door de
tegengestelde veiligheidszorg van de overheid te worden drugsbende als baas). De politie of
overheid kan hier tevens een rol in spelen door bepaalde activiteiten door de vingers te zien (p.7). Het
algemene punt is dat criminele ondernemingen door regeringen "beter bezuinigd kunnen worden" op
voorwaarde dat ze bijdragen aan de openbare veiligheid op een manier die de openbare politie niet
kan.
Gated communities
Woongemeenschappen bestaan in veel verschillende vormen. Gated communities ontstaan waar de
politietaak wordt geconstrueerd door vastgoedbedrijven of door henzelf. De politietaak bestaat uit het
reguleren van toegang, surveillance en toezicht. De bewoners van bepaalde buurten betalen een
bepaald bedrag om bij te dragen aan de private veiligheidsdienst. Daarnaast kunnen buren
gezamenlijk adviesraden vormen om gemeenschapsmiddelen te mobiliseren die inspelen op de
veiligheidsbehoeften. Soms is het echter ingewikkeld om te bepalen of het gaat over privé of publieke
actie, omdat bijvoorbeeld de overheid bepaalde initiatieven financieel steunt.
Culturele communities
Het gaat om groepen waarbij lidmaatschap afhankelijk is van een vrijwillige keus of als erfstuk. Het zijn
groepen waarmee mensen zich identificeren vanwege gedeelde culturele overtuigingen en praktijken,
die soms dienen als auspices voor de constructie van politiediensten.
Individuen
Individuen zijn altijd auspiciën van politie geweest in die zin dat ze zich zorgen maken over de
veiligheid, nadenken over manieren om risico's te minimaliseren en handelen om hun persoonlijke
veiligheid te verbeteren. Het verdedigen van het zelf is een geaccepteerd mensenrecht waarbij de
invulling van dit recht verschillende vormen aanneemt (huis beveiligen tot een bodyguard).
,De staat
Overheden zijn de afgelopen eeuw zowel de primaire auspiciën als de primaire aanbieders van
politiewerk geweest. Paradoxaal genoeg hebben ze ook, in hun rol als autoriteit van het politiewerk,
substantieel bijgedragen aan de huidige multilateralisering van het politiewerk. Dit door het
aanmoedigen en faciliteren van private organisaties om zich de politietaak van de overheid eigen te
maken (aanbieden als verzorgen). Passieve aanmoediging is in de eerste plaats gekomen door het
creëren van een juridische ruimte waarin niet-statelijke auspiciën zich kunnen uitbreiden. Overheden
kunnen mensen zelfs in staat stellen om de dwingende macht van de politie te delen. Ze doen dit
wanneer ze toestaan dat particulieren worden bewapend voor hun eigen verdediging. Dit ondermijnd
niet alleen het monopolie van het gebruik van macht, maar versterkt ook het idee dat de publieke
politietaak inadequaat is. Daarnaast heeft de overheid het ook actief aangemoedigd door de groei van
private organisaties te sponsoren. Vanuit het inzicht dat criminaliteit niet kan worden voorkomen of
opgelost zonder de actieve hulp van het publiek, hebben politiediensten wijken gemobiliseerd voor
hun eigen verdediging. Het idee van community policing gaat over het bemoedigen van de
buurtbewoners om verantwoordelijkheid te delen met de staat. Particuliere beveiligingsbedrijven die
voor de staat werken, moeten worden onderscheiden van goedkope quasi-politieagenten die zij aan zij
met de openbare politie werken (stadswacht in NL). Verder hebben regeringen voorschriften
uitgevaardigd die particulieren verplichten om op een manier te handelen die de openbare veiligheid
verbetert. Ten derde hebben regeringen activiteiten die voorheen door de openbare politie werden
uitgevoerd, gedelegeerd aan particuliere aannemers. Tot slot nodigt de overheid bedrijven uit om met
hen samen te werken ter verbetering van de openbare politie. Het monopolie van de overheid op het
politiewerk is uitgehold omdat het niet het soort effectieve, op de consumentgerichte veiligheid heeft
geboden dat particuliere auspiciën en leveranciers hebben bewezen te kunnen geven.
Hoofdstuk 3: Aanbieders
Commerciële veiligheidsbedrijven
Het archetypische particuliere beveiligingsbedrijf is er een dat geüniformeerd beveiligingspersoneel
levert om te bewaken en te patrouilleren (zoals in het winkelcentrum, sportstadiums, bodyguards). Ze
beschermen ook particuliere woningen en bedrijven die niet toegankelijk zijn voor het grote publiek,
zoals gated communities en fabrieken. Al deze functioneel gevarieerde bedrijven bieden zich via de
markt aan en vullen lacunes in de politie op die overheden niet kunnen of willen opvullen.
Non-gouvernementele auspices
Zowel particuliere groepen als individuen kunnen de beveiliging in eigen handen nemen, als
aanvulling op of vervanging van de bescherming die overheden bieden. Ze kunnen besluiten om
zelfbescherming te bieden, dienstverlener te worden of commerciële bedrijven in te huren. Particuliere
auspiciën die in hun eigen illegale belang opereren, creëren een publiek goed (criminele organisaties).
Individuen
Individuen worden aanbieders van politiediensten wanneer ze namens anderen beschermende acties
ondernemen, zoals vrijwillig surveilleren op straat. Individuen kunnen ook zelf beschermende acties
ondernemen. Omdat we politiewerk hebben gedefinieerd als een collectieve actie voor collectief
voordeel, kwalificeren zelfverdedigingsactiviteiten individuen niet als aanbieders van politiewerk.
Individuen kunnen zowel de auspiciën als de aanbieders van het politiewerk zijn, niet noodzakelijk
tegelijkertijd.
De overheid
Een van de meest merkwaardige ontwikkelingen van het moderne politiewerk is dat de openbare
politie optreedt als particuliere leveranciers van bescherming. De veronderstelling achter
overheidspolitie is dat het voor iedereen in gelijke mate beschikbaar is op basis van burgerschap.
Steeds vaker biedt de openbare politie echter haar diensten aan via de marktplaats met
winstoogmerk. Dit gebeurt in twee vormen:
1) Sommige regeringen staan individuele officieren toe om buiten dienst te werken voor
privébelangen in hun officiële uniformen als zichtbare politie;
2) Veel politiediensten, vooral in Noord-Amerika, brengen nu kosten in rekening voor diensten
die ze voorheen gratis verleenden, zoals het reageren op inbraakalarmen en het regelen van
het verkeer rond bouwwerven. Ze doen dat met het argument dat, omdat deze inspanningen
een commercieel belang onevenredig ten goede komen, het grote publiek de kosten niet zou
moeten dragen.
, Op deze manier is het winstoogmerk de toewijzing van openbare politiediensten gaan beïnvloeden. In
al deze voorbeelden wordt openbare politiezorg niet langer behandeld als een publiek goed, dat voor
iedereen gelijkelijk beschikbaar is en betaald wordt door algemene belastinginkomsten. Het is een
door de overheid gecreëerde dienst geworden die als handelsartikel via markten kan worden verkocht.
Zonder nauwkeurig onderzoek is het moeilijk geworden om vast te stellen of het politiewerk wordt
uitgevoerd door een overheid die beëdigd personeel gebruikt, door een overheid die een particulier
beveiligingsbedrijf gebruikt, door een particulier beveiligingsbedrijf dat civiele werknemers gebruikt,
door een particulier bedrijf dat gebruik maakt van openbare politie, of door een overheid die burgers in
dienst heeft. De scheiding tussen de publieke en private politietaak wordt in toenemende mate
betekenisloos. Zowel publieke als private bedrijven hebben verantwoordelijkheid genomen voor de
autoriteit over en het bieden van de politietaak. De rol van de overheid is ook niet meer exclusief
gericht op de publieke taak. Het staat politietoezicht toe, moedigt niet-gouvernementele groepen aan
om politietoezicht toe te staan en biedt politiediensten aan gespecialiseerde consumenten op basis
van een vergoeding per service. Tegenwoordig wordt politie niet alleen 'geprivatiseerd'. Het wordt
geherstructureerd door de ontwikkeling van nieuwe groepen als zowel aanstichters als aanbieders van
politiewerk. Het publieke en het private worden op nieuwe manieren gecombineerd, manieren die het
soms moeilijk maken om publiek en privaat te scheiden.
Hoofdstuk 4: Mentaliteiten
Het karakter van de politietaak, de activiteiten en praktijken, is ook aan het veranderen. Het is
belangrijk om de taken die de politie op zich neemt te onderscheiden van de mentaliteit die zij
aanneemt. Hoewel verschillende auspiciën verschillende soorten diensten van hun providers kunnen
vereisen, kunnen de functies door verschillende providers verschillend worden uitgevoerd. De private
bedrijven voeren nu ook alle taken uit die eerst exclusief toegeschreven waren aan de publieke politie.
De taken van de politie zijn in toenemende mate verdeeld tussen publieke en private aanbieders. De
twee basistaken van de politie zijn surveillance en opsporing. Vandaag de dag is het waarschijnlijk dat
het werkende en consumerende publiek in de loop van een dag privé beveiligingspersoneel ziet
bewaken en patrouilleren als de openbare politie. Naast het zorgen voor een zichtbare aanwezigheid,
reageert de particuliere politie noodzakelijkerwijs op noodsituaties en, wanneer er misdaden
plaatsvinden, bewaart ze bewijsmateriaal en houdt ze verdachten vast totdat de openbare politie
arriveert. De private organisaties hebben echter een belangrijk voordeel, namelijk dat ze kunnen
afwijzen en kiezen. Er bestaat het idee dat de private organisaties meer bezig zijn met preventie dan
met vergelding. Het richt zich minder op mensen die zich onredelijk gedragen en meer op redelijke
mensen die zich zullen houden aan richtlijnen die misdaad en wanorde verminderen. Door de nadruk
te leggen op de verantwoordelijkheden van iedereen, probeert de particuliere beveiliging een
omgeving van discipline en orde te creëren die de mogelijkheden voor misdaad beperkt. Zij kan op
basis van maatschappelijke criteria die niet wettelijk verantwoord hoeven te worden, voorbarig
optreden. Particuliere agenten kunnen bannen door regulering op basis van vermoedelijke tekenen
van afwijkend gedrag en wanorde en hoeven zich niet te richten op illegaal gedrag volgens de wet. De
publieke politietaak is zowel gericht op de toekomst als op het verleden: bestraffen en preventie. De
nieuwe aanbieders zijn meer geïnteresseerd in het beperken van de kosten dan het vervullen van
wettelijke normen.
De manier waarop recht wordt gedaan, heeft invloed op het behalen van veiligheid. Conferenties over
herstelrecht proberen alle partijen tot afspraken te maken die de kans op recidive verkleinen. De les is
dat veiligheid en gerechtigheid nauw met elkaar verbonden zijn, maar niet uitsluitend door middel van
straf. De publieke politie gebruikt nu ook technologische toepassingen zoals de private organisaties
dat doen. Het is de moeite waard om op te merken dat de mentaliteit die gepaard gaat met particulier
politiewerk al vele jaren actief is in een sector van het overheidspolitiewerk; namelijk de politie van
militair personeel. Tot slot, kunnen openbare en particuliere politiediensten evolueren naar een
taakverdeling waarbij de openbare politie zich in toenemende mate specialiseert in onderzoeken en
contra-operaties, terwijl de particuliere politie gedecentraliseerde, full-service aanbieders van zichtbare
misdaadpreventie wordt. De private organisaties richten zich op preventie en risicovermindering in
plaats van straf en ordehandhaving. Er ontstaat echter een probleem wanneer dit verdeelt wordt
gebaseerd op klasse (rijk = privaat, arm = publiek).
Hoofdstuk 5: verklaringen
De verklaringen voor de scheiding van de politietaak kunnen ingedeeld worden in 7 categorieën:
1) Prestaties van de overheid = het falen van het presteren van de overheid om adequate
bescherming te bieden. Dit heeft te maken met een aantal elementen; verlies van vertrouwen
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper ewubs24. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €10,39. Je zit daarna nergens aan vast.
Is Stuvia te vertrouwen?
4,6 sterren op Google & Trustpilot (+1000 reviews)
Afgelopen 30 dagen zijn er 50155 samenvattingen verkocht
Opgericht in 2010, al 15 jaar dé plek om samenvattingen te kopen