Politieke communicatie en journalistiek - Communicatiewetenschappen
Week 1
Politieke communicatie: de interacties tussen politiek, media en publiek. Het gaat om
relaties tussen politieke actoren, media/journalisten en burgers.
>Welke vraag staat centraal?
Wie geeft richting aan bij deze relaties? Wie controleert wie?
De vrije media is essentieel om een democratie na te streven.
>Wat zijn de functies van de media in een ideale democratie? (McNair, 2011)
informatie: toezicht houden op het informatieproces, media moet mensen informeren over
dingen die gebeuren in samenleving en politiek
educatie: uitleggen wat informatie betekent, ook uitleggen waarom en wie er bij
betrokken is en wie er de gevolgen ondervind, dus niet enkel doorgeven maar ook
uitleggen platform: media is een virtuele plaats waar ideeën kunnen worden uitgewisseld,
het zorgt voor publieke sfeer: een plaats in de samenleving waar ideeën bij elkaar komen
en tegen elkaar botsen en uiteindelijk tot een conclusie komen
waakhond: we verwachten dat media ons correct informeren, we rekenen op journalisten,
dat is onze controle
kanaal: via media bereik je veel mensen, politici hebben de mogelijkheid om via media hun
visie bekend te maken bij bevolking
>Wat is het verschil tussen platformfunctie en kanaalfunctie?
platform: zorgt ervoor dat ideeën bij elkaar komen, meningen worden uitgewisseld
kanaal: zorgt ervoor dat de boodschap wordt doorgegeven
Journalisten volgen niet altijd deze functies op, er zijn verschillende rollen van journalisten…
Er zijn 4 rolopvattingen (David Weaver)
disseminator: enkel informatie verspreiden, en niet meer.
interpreter: uitleggen en duiden (hangt samen met educatiefunctie)
adversarial: kritische houding aannemen ten opzichte van machtige mensen, ze vertrouwen
niemand tot dat het bewezen is dat het wel het geval is, ze gaan niet zomaar uit van
overheid/bedrijven/machtige actoren.. ze gaan er niet vanuit dat ze het automatisch goed
voor hebben met maatschappij, deze rolopvatting zorgt ervoor dat ze extra kritisch
onderzoek doen (hangt samen met waakhondfunctie)
populist mobilizer: deze functie is afhankelijk van hoe samenleving is ingedeeld, de
journalist probeert actief mensen te betrekken, actief opzoek gaan naar meningen en
journalisten wachten daarbij niet op informatie voorbeeld: arme mensen die niet vaak hun
mening uiten, zij worden opgezocht door journalisten
,>Wanneer spreekt men van een autoritair systeem?
Wanneer democratie minder een rol speelt, als de populist mobilizer geen rol speelt bij
journalisten.
>Wie is er heel negatief over de journalistiek?
Benett, over de VS. , Politics of illusion
Negative campaigning: kenmerken van een bericht die voor een bepaalde toon van
berichtgeving zorgen; het aanvallen van een andermans
ideeën/programma’s/beleid/vermeldingen.
Positive campaigning: kenmerken van een bericht die voor een bepaalde toon van
berichtgeving zorgen; het promoten van je eigen ideeën/programma’s/beleid/vermeldingen
>Wat wordt er bedoeld met ‘toon’?
De richting van het bericht: voor wie de berichtgeving is bedoeld, bepaald of het positief of
negatief is. ‘is de richting naar andere toe of jezelf?’
>Wanneer is iets positief of negatief?
Dat is te bepalen door de proportie aan negatieve of positieve berichten in een
campagne. Je kan een gemiddelde bepalen.
>Wat zijn de soorten negative campaigning?
policy attacks: het aanvallen van het plan van de tegenstander
character attacks: persoonlijke eigenschappen van de tegenstander, worden negatief belicht
>Is negatieve berichtgeving hetzelfde als negatieve campagne?
Nee, als je duidt op negatieve berichtgeving dat behoort tot negatieve campagne, moet het
bericht aanvallend bedoeld zijn naar een ander.
>Waarom zou er aan negatieve campaigning gedaan worden?
Je brengt jezelf omhoog door andermans positie te verminderen
>Wat zijn de soorten negativiteit, los van negative campaigning?
incivility: onbeschaafdheid: het gebruiken van bijvoeglijke naamwoorden in een scherpe
ongunstige harde manier, waardoor kandidaten worden beschreven of hun beleid of hun
persoonlijke eigenschappen worden beschreven is dit niet negative campaigning?
(Fridkinand Kenney 2011: 311-312)
negative emotional appeals: het opwekken van angst bij het publiek door negatieve emoties
te gebruiken voorbeeld: ‘anders gaan de mexicanen ons aanvallen!!’
populism: anti-elitism en anti-intellectualism dat is wanneer mensen (denk aan populistische
politici) beroep doen op het gezond verstand van de gewone mensen om uitspraken van
experts en "elites' als onwaar af te doen. Het creëert een sfeer waarin mensen experten en
,gestudeerde mensen niet meer (willen) geloven. Je kan hier mooie voorbeeld van vinden in
verband met het coronavirus
>Wat blijkt uit onderzoek over negatieve campagnes?
Over het algemeen vinden mensen negative campaigning niet leuk.
Er is een link tussen de mate van negativiteit en de mate van hoe interessant een bepaalde
campagne is.
>Wat voor soort politieke systemen zijn er en hoe staan zij in relatie tot negative
campaigning?
minderheidssysteem: er zijn meestal 2 partijen die vechten voor de winst, waardoor
negative campaigning ervoor kan zorgen dat er meer steun komt voor de éne partij die
zichzelf omhoog brengen door de andere partij aan te vallen
>Hoe kan dit effect worden afgezwakt?
Het kan zo zijn dat mensen negative campaigning niet leuk vinden en daardoor hun hele
stem niet inzetten, waardoor dit effect niet van toepassing is.
proportioneel systeem: er zijn meerdere partijen en elke stem telt, hierdoor kan de
aangevallen partij en de aanvallende partij door negative campaigning verliezen, omdat er
de mogelijkheid is om op een andere partij te stemmen.
>Hoe wordt de werking van negative campaigning dan genoemd?
backlash-effect: het negatief zijn in de campagne kan negatief terugkomen, als een
boomerang in het gezicht van de aanvaller.
>Wat kan er nog meer bereikt worden, naast het winnen van politieke steun? (Hasselmayer
et all, 2019)
media aandacht, omdat media van negativiteit houdt, dat is de media logica.
>Wie hebben er voornamelijk baat bij?
tweederangspolitici, zij kunnen hierdoor aandacht krijgen, dit heet: rank-and-file politicians
>Waarom kan men beter de issues van de ander aanvallen?
dit is interessanter voor de media vanwege…
issue-ownership: bepaalde politieke actoren worden gezien als competent om bepaalde
issues uit te voeren voorbeeld: groene partijen & klimaat, rechtse partijen & immigratie
wanneer zij over deze thema’s blijven praten, is dit minder interessant en verrassend.
>Wordt hierdoor ook politieke steun verbeterd?
Nee, het ineens praten over andere thema’s is enkel verrassend en dat zorgt voor media-
aandacht.
voorbeeld: greenpeace kan beter aanvallen op een thema zoals economie, in plaats van
wéér het milieu.
, >Wat zijn de overwegingen van negative campaigning?
Als je een oppositiepartij bent; zij hebben het minder over zichzelf, want deze partijen
zitten niet in de regering, ook hebben deze partijen ‘niks te verliezen’. De grote partijen in
de regering die hebben meer te verliezen wanneer er een back-lash effect optreedt, dat
risico moeten zijn beter niet nemen.
Als je achterstaat in peilingen; dan heb je minder kiezers te verliezen, wanneer je andere
partijen die boven jou staan aanvalt.
Bij weinig partijen; dan minder snel het backlash-effect, waarbij de aanvallende en
aangevallen partij beide hun steun verliezen en er gemakkelijk een andere partij wordt
gekozen
Over ander onderwerpen; dan heb je media-aandacht, slim als er veel partijen zijn, dan heb
je in ieder geval aandacht
Over eigen onderwerpen; als je wil dat jouw onderwerp centraal komt te staan bij de
verkiezingen, kan je overwegen om vroeg in de campagnes al aan te vallen op jouw thema’s
Wanneer andere partijen eerst negatief waren; je moet zorgen dat jij later begint dan de
andere, dan heb jij niet zelf het backlash-effect veroorzaakt, Ook hebben andere partijen
geen kans hebben om te reageren als je laat aanvalt, je moet dit alleen niet te laat doen, dan
kom je ongeloofwaardig/wanhopig over als je aanvalt.
>Wat zijn de conclusies? (Valli & Nai,
2020) Het gebeurd overal, niet alleen VS
oppositie kandidaten doen het vaker
extreme kandidaten doen het vaker
rechtse kandidaten doen het vaker
Er is minder negative campaigning, indien er bepaalde interacties zijn met politieke
systemen & indien er meer vrouwen in het parlement zitten
>Wat is de algemene evaluatie?
mensen vinden het interessant, maar houden er niet van als mensen het doen..
het moet slim worden ingezet, het kan krachtig werken als dit gebeurd…
je kan er één keer meer mensen iets laten doen in gedrag, maar het algemene beeld wordt
wel negatief.. je wil ook niet dat de politiek iets negatiefs wordt.
effecten zijn beperkt en alleen in bepaalde omstandigheden…
het kan leiden tot polarisatie; conflict, dus let erop dat de samenleving wel nog goed blijft.
tenslotte: als je het doet… kan soms nuttig zijn, kan voordelen hebben, maar doe het slim.