THEORETISCHE PEDAGOGIEK
Alison Gopnik – The Gardener and the Carpenter
Inhoud
Theoretische Pedagogiek..................................................................................................................................1
The gardener and the carpenter – Gopnik................................................................................................................2
Hoofdstuk 1 – Against Parenting...........................................................................................................................3
Hoofdstuk 2 – The Evolution of Childhood...........................................................................................................5
Hoofdstuk 3 - The Evolution of Love.....................................................................................................................7
Hoofdstuk 4 – Learning Through Looking...........................................................................................................10
Hoofdstuk 5 – Learning Through Listening.........................................................................................................13
Hoofdstuk 6 – The Work of Play..........................................................................................................................15
Hoofdstuk 7 – Growing Up..................................................................................................................................17
Hoofdstuk 8 – The Future and the Past: Children and Technology....................................................................19
Hoofdstuk 9 – The Value of Children..................................................................................................................21
,THE GARDENER AND THE CARPENTER – GOPNIK
PARENTING – BEING A PARENT
Zorgen voor kinderen is een politiek onderwerp, maar ook een wetenschappelijk en persoonlijk onderwerp.
‘Parenting’: Je kind beter, gelukkiger en succesvoller maken. Het doel van een ouder is je kind tot een bepaald
persoon maken.
‘To be a parent’: voor een kind zorgen, deel zijn van een diepgaande en unieke menselijke relatie en een
bepaald soort liefde. Dit geldt niet alleen voor biologische ouders, maar ook voor andere verzorgers.
Freud & Elvis: liefde en werk zijn de twee dingen die het leven de moeite waard maken.
Je kwaliteiten als ouder worden beoordeeld door het kind dat je creëert.
Het doel van liefde is niet om de mensen van wie we houden te veranderen, maar om hen te geven wat ze
nodig hebben om zich goed te ontwikkelen. Het liefhebben van kinderen heeft als doel om ze een rijke,
stabiele, veilige omgeving te bieden waarin variatie, innovatie en nieuwigheid kunnen bloeien.
4 paradoxen:
- Afhankelijkheid en onafhankelijkheid
- Specificiteit en universaliteit
- Werk en spel
- Traditie en innovatie
THE PARADOXES OF LOVE
Paradox 1: Het eerste dilemma komt voort uit de spanning tussen afhankelijkheid en onafhankelijkheid.
Ouders moeten verantwoordelijkheid op zich nemen voor de meest afhankelijke wezens (baby’s), maar
tegelijkertijd moeten ze de baby opvoeden tot een volkomen onafhankelijk en autonome volwassene.
In de eerste jaren van een kind hebben ouders meer controle over hun leven dan zij zelf, maar ouders hebben
juist geen meer over het leven van hun kind wanneer ze volwassen zijn.
Deze spanning valt vooral op in de adolescentie. Kinderen worden autonoom en onafhankelijk van de ouders,
maar ook zijn ze deel van een nieuwe generatie die autonoom en onafhankelijk is van de vorige.
Paradox 2: De tweede spanning komt voort uit de specificiteit van de liefde van ouders voor kinderen. Ouders
geven om hun eigen kinderen op een speciale manier. Het welzijn van je kind is ongeveer het belangrijkste wat
er bestaat.
Eerlijkheid, gelijkheid en rechtvaardigheid zouden dingen moeten zijn die gelden voor iedereen. Het idee van
een wet is dat hetzelfde geldt voor iedereen. Maar als ouder geef je het meest om je eigen kinderen, meer dan
om kinderen in het algemeen.
THE PARADOXES OF LEARNING
De andere paradoxen gaan over de manier hoe kinderen van volwassenen leren. In de wereld bepaalt school
iemand zijn succes. Hierdoor is opvoeding vaak gericht op het leren van kinderen (meer, beter en sneller).
Paradox 1: betreft spel en werk. Kinderen leren door te spelen, maar hoe en waarom? Spelen is een daad van
spontane uitbundigheid die niet is ontworpen om iets specifieks te bereiken. Toch suggereert men dat het
spelen een speciale functie zou vervullen. Bijna iedereen vindt dat kinderen tijd moeten hebben om te spelen,
maar dit is juist 1 van de eerste dingen die verdwijnt wanneer we het leven van kinderen gaan reguleren.
Kinderen gaan van ‘vooral spelen’ naar ‘vooral werken’. Deze verandering vereist veranderingen in het brein
van een kind. Ouders, verzorgers en leraren zouden deze transitie moeten behalen op een manier dat de
, voordelen van werk en spelen beide behouden worden. Scholen (de plek die de overgang vooral beheert) doen
dit op beide vlakken slecht.
Paradox 2: betreft traditie en innovatie.
21ste eeuw: de strijd tussen schermen en boeken ontstond. Veel morele en politieke opvattingen (vooral
klassieke, conservatieve opvattingen) benadrukken het belang van het behoud van tradities. Verzorgers geven
tradities door in het opvoeden van hun kinderen. Tegelijkertijd is een van de basisfuncties van de kindertijd om
rekening te houden met innovatie en verandering. In de adolescentie vinden kinderen nieuwe manieren uit om
zich te kleden, dansen, praten of te denken. Hoe moeten we dan eigen cultuur en tradities doorgeven, maar
tegelijkertijd kinderen ook toestaan en aanmoedigen om nieuwe dingen uit te vinden?
Nieuw onderzoek in de evolutiebiologie:
- Cognitiewetenschap: baby’s en zeer jonge kinderen zijn al gevoelig voor sociale normen en tradities.
Deze worden snel overgenomen van de verzorgers. Ook blijkt dat hele jonge kinderen zich al heel
vroeg nieuwe mogelijkheden/manieren kunnen voorstellen.
- Ontwikkelingsneurowetenschap: jonge hersenen zijn heel anders dan oude hersenen. De kindertijd is
ontworpen om een periode van variabiliteit, mogelijkheden, verkenning, innovatie en leren te zijn. Er
is een wisselwerking tussen exploratie en exploitatie & leren en plannen & voorstellen en handelen.
Voor deze wisselwerking hebben nieuwe mensen (baby’s) beschermers: ouders, grootouders oom en
vrienden. Ze maken spel en werk mogelijk, ze geven tradities door en stimuleren innovaties.
THE UNIQUENESS OF CHILDHOOD
Er is geen simpele manier om deze dilemma’s op te lossen. Er is wel een goede manier om deze paradoxen te
benaderen, we moeten erkennen dat ‘een ouder zijn’ een relatie geeft die anders is dan elke andere relatie.
THE CHILD GARDEN
Metafoor van tuinieren: Het zorgen voor kinderen is als het onderhouden van een tuin. Het zijn van een ouder
is als het zijn van een tuinman.
Bij tuinieren creëer je een beschermende ruimte voor planten om te bloeien. Specifieke plannen voor de tuin
worden altijd gedwarsboomd. In tegenstelling tot een goede stoel (carpenter: succes wordt bepaald door het
eindproduct wat wel of niet goed is, is de stoel stevig genoeg?), verandert een goede tuin voortdurend en past
het zich aan aan de wisselende omstandigheden van het weer en aan de seizoenen.
Het zijn van een goede ouder zal er niet voor zorgen dat het kind een slimme of gelukkige volwassene is. Het
kan wel helpen om een nieuwe generatie te creëren die flexibel en veerkrachtig is en beter om kan gaan met
onvoorspelbare veranderingen.
De taak van een ouder is dus niet om een bepaald soort kind te creëren, maar om een beschermende
omgeving met liefde, veiligheid en stabiliteit te bieden waarin kinderen kunnen bloeien.
HOOFDSTUK 1 – AGAINST PARENTING
In de 20ste eeuw vonden in Amerika een aantal sociale veranderingen plaats die ervoor zorgden dat het zijn van
een ouder (en het worden van een ouder) heel anders werd dan hoe het eerder was:
- Kleinere gezinnen
o Mensen hadden al ervaring met het opvoeden van kinderen voordat ze die zelf kregen. Deze
bronnen van wijsheid zijn grotendeels verdwenen. Boeken en websites over opvoeding
werden populair om deze leegte op te vullen.
- Grotere mobiliteit
- Ouders kregen op latere leeftijd voor het eerst kinderen
- Ouders spenderen meer tijd aan werk en school
