Een zeer uitgebreide samenvatting van de literatuur van Functionele Neuroanatomie, om een goed inzicht te krijgen in de structuren met behulp van veel illustrerende afbeeldingen en voorbeelden. Alle literatuur is inbegrepen. Met deze samenvatting hebben vele mensen dikke voldoendes kunnen scoren en...
Taak
1:
Organization
of
Cerebral
Cortex
and
Brain
Networks
Taak
2:
Functional
Neuroanatomy
of
Voluntary
Motor
Control
Taak
3:
Controlled
Selection
and
Initiation
of
Movements.
Taak
4:
Controlled
Execution
of
Movements
Taak
5:
The
Emotional
Brain
,Taak
1
–
Organization
of
Cerebral
Cortex
and
Brain
Networks
Zilles,
K.,
Amunts,
K.
(2010).
Centenary
of
Brodmann’s
Map
–
Conception
and
Fate.
Abstract:
In
1909
kwam
Brodmann
met
een
van
de
meest
invloedrijke
maps
in
neurowetenschap.
• Brodmanns
map:
deelt
de
cerebrale
cortex
op
in
43
gebieden
(53
origineel),
zoals
dit
zichtbaar
is
op
histologische
secties
van
‘stained’
oftewel
gekleurde
cellichamen.
Er
was
nu
een
neuro-‐
anatomische
benadering
die
ontogentische
en
pathologische
aspecten
liet
zien,
maar
ook
structurele
en
functionele
correlaties.
Honderd
jaar
later
wordt
deze
map
nog
steeds
gebruikt.
• Eerst
kwamen
Gall
en
Spurzheim
met
correlaties
tussen
verschillende
breingebieden.
gebieden
in
de
cerebrale
cortex
en
linkten
hier
een
cognitieve
theorie
aan
à
dit
was
de
eerste
theorie
die
laesies
linkte
aan
het
verlies
van
verschillende
spraakfuncties.
• Er
ontstond
een
debat
tussen:
o Holistische
concept:
gehele
cerebrale
cortex
is
belangrijk
bij
uitvoering
alle
breinfuncties.
o Lokalistische
concept:
specifieke
breinfuncties
worden
uitgevoerd
door
specifieke
gebieden
in
het
brein.
o Brodmann
kwam
met
zijn
map
in
het
midden
van
dit
debat.
• Tijdens
volgende
3
decennia,
deden
Foerster,
Campbell,
Smith,
Economo
&
Koskinas
veel
pogingen
om
anatomische
en
functionele
correlaties
tussen
gebieden
de
ontdekking
en
probeerden
een
scheiding
te
maken
in
de
corticale
eenheden.
• Brodmann:
werd
geïnspireerd
door
Darwinisme
en
Vogt
om
cerebrale
cortex
in
microstrucutrele
en
functionele
units
op
te
delen
à
Brodmann
integreerde
evolutionaire
ideeën
en
de
histologische
analyse
van
de
cortex
in
de
functionele
lokalisatie.
o Cytoarchitectuur
(=
schikking
van
cellen
in
weefsel
en
specifieke
gebieden
van
de
cerebrale
cortex
kenmerken)
–
meer
dan
lokalisatie:
evolutie
van
het
brein
werd
bekeken
in
lab
van
Brodmann
en
Vogt
à
er
zijn
fylogenetisch
oudere
(paleo-‐
en
archicorticale)
en
recentere
(neocorticale)
onderverdelingen
in
het
brein.
§ Paleo-‐
en
archicorticale
gebieden:
verschillen
van
de
structuur
van
die
neocortex,
die
6
lagen
heeft
à
deze
gebieden
hebben
meer
of
minder
lagen.
o Verdeling
van
cellichamen
in
grijze
materie
van
voorbrein,
de
vorming
v.
corticale
lagen,
aanwezigheid
v.
celtypes
en
schikking
v.
cellen
in
clusters
+
kolommen
waren
kenmerken
die
Brodmann
in
staat
stelden
om
de
cerebrale
cortex
op
te
delen
in
gebieden.
o Brodmann
gebruikte
een
nummersysteem
om
de
overeenkomsten
tussen
corticale
gebieden
aan
te
geven
van
verschillende
zoogdieren
à
worden
dus
vergeleken
om
cytoarchitectuur
een
soort
van
topografie
te
maken
à
Brodmann
stelt
dat
verdeling
van
brein
alleen
begrepen
kan
worden
door
vergelijking
tussen
zoogdierbreinen
te
maken.
o Kritiek
op
Huxley:
was
dat
Huxley
verschil
tussen
mensen
en
apen
maar
klein
is.
• Brodmann’s
map
van
menselijke
cortex:
heeft
43
cytoarchitectonische
gebieden
à
toch
zijn
er
53
gebieden
door
vergelijking.
Elk
gebied
in
menselijke
map
heeft
een
nummer
tussen
1
en
53.
o Nummer
12-‐16
en
48-‐51
niet
zichtbaar
op
menselijke
map
à
deze
gebieden
zijn
niet
identificeerbaar
bij
mensen,
enkel
meer
ontwikkeld
bij
andere
zoogdiersoorten.
Dit
geldt
vooral
voor
olfactory,
limbische
en
insular
cortex
(is
opgedeeld
in
3
of
4
gebieden
bij
oude
apen,
maar
bij
mensen
zijn
deze
gebieden
niet
te
vinden).
o Polymorfisme
(verschillende
vormen)
en
connectiviteit
tussen
cellen
en
gebieden
is
bij
mensen
complexer
dan
bij
apen.
Daarbij
dacht
Brodmann
dat
er
cytoarchitectonische
verschillen
zouden
zijn
tussen
verschillende
rassen
mensen
(verschillende
opdelingen).
o In
1914
kwam
er
een
grote
review
uit
(monograph),
waar
cytoarchitectonische
verdeling
instond,
gebaseerd
op
electrofysiologische
observaties
bij
dieren
en
pathologische
mensenbreinen
laesies
à
hij
schreef
over
neurologische
en
psychiatrische
ziektes
die
werden
veroorzaakt
door
pathologische
gebeurtenissen
tijdens
ontwikkeling
v.
cerebrale
cortex
en
stelde
dat
specifieke
verstoringen
belangrijk
zijn
bij
begrijpen
van
breinziektes.
,• Mapping
na
Brodmann:
het
lot
van
de
map
van
Brodmann
laat
veranderende
neurowetenschap-‐
pelijke
concepten
zien
in
de
laatste
100
jaar.
o Na
monograph
benadrukt
Brodmann
zijn
benadering
voor
neurologie
en
psychiatrie.
o Neurologie:
Vogt
komt
met
architectuur
van
myeline
à
myeloarchitectonische
map:
map
van
200
gebieden
à
Brodmann’s
map
werd
verder
onderverdeeld
op
basis
van
de
specifieke
architectuur
van
intracorticale
zenuwvezels.
Onderverdeling
van
myeloarchitectuur
(Vogt)
en
cytoarchitectuur
(Brodmann)
zijn
vergelijkbaar.
o Von
Economo
&
Koskinas
(1925):
komen
ook
met
beschrijving
van
cytoarchitectuur
van
de
menselijke
cerebrale
cortex
à
verdere
beschrijving
en
tribuut
aan
Brodmann.
Hierbij
kwamen
deze
auteurs
met
nog
meer
gebieden
dan
Brodmann.
§ Classificatiesysteem:
bestaat
uit
een
letter
voor
een
bepaalde
kwab
van
het
voorbrein
waarin
het
gebied
ligt;
tweede
letter
voor
grote
type
cytoarchitectuur;
en
een
derde
letter
voor
specifieke
informatie
over
(sub)gebied.
o In
eerste
deel
van
20e
eeuw:
was
Brodmann
benadering
de
basis
van
onderzoeken
van
cerebrale
cortex
van
Russische
school
à
alle
maps
gebruikten
gelijke
opdeling
van
brein
à
toch
verschilden
ze
in
specifieke
deling
en
aantal
corticale
gebieden.
• Kritiek
van
Bailey
&
von
Bonin:
trokken
Brodmann
in
twijfel
à
maakten
foto’s
van
300
gebieden
in
cerebrale
cortex
en
gooiden
deze
door
elkaar
à
alleen
gebieden
waarvan
men
wist
waar
het
geplaatst
werd
in
de
cortex
werden
behouden
à
er
werd
hard
gefaald:
meeste
breingebieden
kunnen
niet
van
elkaar
onderscheiden
worden
door
hun
cytoarchitectonische
criteria
à
er
is
meer
nodig.
Kritiek
op
Brodmann:
o Cyto-‐
en
myeloarchitectuur:
was
een
te
overdreven
onderverdeling.
o Geen
onafhankelijkheid
van
observator,
reproduceerbaarheid
en
objectiviteit.
• Kritiek
van
Lashley
&
Clarke:
er
is
veel
individuele
variatie
in
de
architectonische
structuur
van
gebieden
à
intersubject
validiteit
is
dus
erg
laag.
• Terugkeer
van
Brodmann
map
en
vertrouwen:
kwam
onverwachts
door
nieuwe
functionele
en
structurele
neuroimaging
technieken
in
1980.
o Dit
weerlegt
kritiek
van
Bailey
&
Bonin:
beelden
bekijken
van
menselijk
brein
tijdens
specifieke
experimentele
taken
en
het
verwerven
van
functionele
en
architectonische
data
leidde
tot
mogelijkheid
om
architectonische
units
te
linken
aan
hun
functie.
o Brodmann’s
map
nuttig
voor
stereotaxic
atlas:
hierbij
was
het
noodzakelijk
dat
originele
2D-‐map
omgezet
werd
in
3D
à
officiele
map
heeft
geen
informatie
over
intrasulcale
oppervlakte
à
atlassen
moesten
dus
gokken
waar
grenzen
waren
in
het
brein
à
dit
is
een
groot
probleem:
intersulcale
oppervlakte
is
2/3
van
corticale
oppervlakte.
o Stereotaxic
atlas
van
Talairach
&
Tournoux:
is
populairste
voorbeeld
van
het
herstel
van
Brodmann’s
map
in
stereotaxis
atlas
à
er
werd
lang
gedacht
dat
de
sulci
grenzen
moesten
zijn
van
de
cytoarchitecture
gebieden,
maar
dit
was
niet
zo
à
sulci
moesten
apart
worden
gezien
van
de
bestaande
breingebieden.
o Brodmann’s
versie
werd
aangepast
op
bevindingen
van
Talairach
&
Tournoux
en
deze
map
wordt
heel
veel
gebruikt
in
neuroimaging
literatuurom
“Broddman’s
area’s”
te
beschrijven
à
deze
beelden
kunnen
verkeerd
geïnterpreteerd
worden
als
je
de
tekst
er
niet
bij
hebt:
sommige
gebieden
zijn
redelijk
verborgen
maar
staan
wel
goed
afgedrukt.
• Let
op:
gebruiken
Brodmann’s
map
als
lokalisatiemap
kan
leiden
tot
verkeerde
architectonische
lokalisaties
à
map
heeft
geen
intersubject
variabiliteit
heeft
v.
corticale
gebieden.
• Lokalisatie
kan
dus
alleen
in
waarschijnlijkheden
uitgedrukt
worden,
omdat
cytoarchitectonische
grenzen
en
activaties
van
foci
heel
variabel
zijn
tussen
individuen.
• Nieuwe
technieken
lieten
zwakheden
Brodmann’s
map
zien
en
verder
onderzoek
vulde
dit
aan
met
vele
intersubject
data
van
gebieden,
grenzen,
connectiviteit,
moleculaire
en
functionele
aspecten
à
Brodmann’s
map
werd
weer
krachtiger
doordat
het
een
multimodal
breinmap
werd.
, • Relatie
tussen
cytoarchitectuur
en
connectiviteit
is
vergroot
door
diffysion
tensor
imaging
en
fibre
tracking
à
als
deze
methodes
beter
ontwikkelen,
zullen
modellen
ook
beter
worden.
• Het
duurt
dus
nog
lang
tot
de
map
van
Broddman
tot
in
detail
zal
kloppen.
Conclusie:
het
doel
van
architectonische
breinmapping
is
een
microstructureel
kader
ontwerpen
door
een
multimodale
analyse
van
de
cerebrale
cortex.
Brodmann
was
de
pioneer
en
heeft
nog
steeds
een
grote
impact
op
dit
gebied
à
het
vormt
de
basis
voor
huidige
analyses
van
relaties
in
het
brein.
Resultaten
van
deze
maps
over
afgelopen
100
jaar
laten
de
microstructurele
scheiding
van
de
cerebrale
cortex
zien
en
de
implicaties
bij
het
begrijpen
van
psychologische
en
pathologische
aspecten.
à
Map
van
Brodmann
is
niet
een
lokalisatievoorwerp,
maar
een
vergelijkende,
organische
theorie
over
de
cerebrale
cortex,
gebaseerd
op
de
anatomische
kenmerken.
Box
1
–
Brodmann’s
map:
is
een
tekening
van
de
lateriale
en
mediale
kijk
op
een
schematisch
menselijk
brein.
Laat
de
delen
van
de
cerebrale
cortex
zien
in
43
corticale
gebieden,
die
horen
tot
11
regio’s.
Regionale
verschillen
in
corticale
structuur
zijn
in
beschouwing
genomen
(gyri,
positie,
grootte,
dichtheid
en
verdeling
van
cellen)
à
dit
worden
de
cytoarchitectonische
verschillen
genoemd.
De
histologische
verschillen,
oftewel
details
van
enkele
cellen,
zijn
hierbij
niet
in
beschouwing
genomen!
Brodmann
dacht
dat
elk
van
deze
gebieden
een
specifieke
functie
had
à
dit
kon
in
zijn
tijd
niet
getest
worden.
Recente
onderzoeken
laten
zien
dat
dit
niet
klopt.
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper PsychMAAS. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €5,44. Je zit daarna nergens aan vast.
