Samenvattingen weekartikelen CA3
Week 1
Geen artikelen.
Week 2 artikelen CA3
The West and the Rest: Discourse and Power – Stuart Hall
Wat is het verschil tussen ‘het Westen’ en ‘de rest’? Oppassen met het gebruiken van deze
terminologie. Wat betekent ‘het Westen’? Wie of wat hoort daar wel of niet bij? Het is een
complex concept, zonder simpele, eenzijdige betekenis. Het is een idee, een sociaal
construct.
Het discourse van het westen volgt uit een reeks eerdere discoursen en kan als een
synoniem van het woord ‘modern’ gezien worden. Door het ontstaan van “westerse”
samenlevingen ontstond ‘het westen’. ‘Het westen’ en ‘de rest’ is lang geleden gecreëerd.
Het werd een concept dat zichzelf versterkte. Het werd zowel de organiserende factor in een
systeem van wereldwijde machtsrelaties als de organiserende factor in de manier van
denken en spreken. Diens betekenissen zijn veranderlijk.
De discourse ‘het westen’ heeft verschillende functies;
1. Het karakteriseren en classificeren van gemeenschappen
2. Het creëren van een beeld. Het is een deel van onze taal, en daarmee een systeem
van representatie
3. Het creëert een standaard, een model voor vergelijking
Het verschil in betekenissen in van groot belang. Een woord op zichzelf staand betekent niks,
het heeft betekenisgeving nodig. Deze betekenisgeving ontstaat uit relaties met andere
‘objecten’. Er ontstaat een discursive formation, doordat de verschillende statements samen
‘passen’ doordat ze allen in relatie tot elkaar staan.
Een belangrijke kanttekening hierbij is dat er in grote mate sprake is van homogenisatie.
Zowel ‘het westen’ als ‘de rest’ wordt als één geheel gezien, terwijl er binnen deze discourse
een grote verscheidenheid is aan invullingen.
Een tweede belangrijke kanttekening is de invloed die macht heeft binnen het creëren en
onderhouden van discoursen. Er is geen sprake van een “onschuldig” discours, omdat de
relatie tussen het westen en de rest niet vanuit een onschuldig milieu is ontstaan. Macht
ontstaat uit een discourse, maar onderhoudt het vervolgens ook weer door manier van
representatie.
,From Cabinets of Curiosity to the ‘Hottentot Venus’: A Long History of Human Zoos
Het artikel duikt in het verhaal van Saartje Baartman, en welke veranderingen zij te weeg
heeft gebracht.
Voor Saartje Baartman – hottentot venus - ; was er sprake van cabinets of curiosity. Zij waren
de voorlopers van de natuurgeschiedenis musea. Het doel hiervan was het classificeren van
objecten, beginnend met goddelijke objecten en natuurwerk tot menselijke uitvindingen.
Het bezit van levende wezens was uitzonderlijk.
In de 18e eeuw ontstond een antropologisch veld dat ‘monsters’ opnam in hun systeem. Er
werd een basis gelegd voor de rassenleer. De (culturele) verschillen tussen de mens werd
geweid aan een raciale oorsprong. De ‘monsters’ daagden de limiet van de categorie ‘de
mens’ uit, exoticness and otherness. Ze presenteerden de limiet tussen normaal en
abnormaal.
Begin 19e eeuw kwam de Hottentot Venus in beeld. Een object van entertainment, media
interesse, seksuele fantasie en wetenschap. Ze werd gezien als de missende link tussen de
mens en de aap. Ze waren het bewijs van degeneratie van de menselijke soort. De Hottentot
Venus werd bekend voor haar dubbele identiteit, die van vrouwelijkheid en die van
‘savages’. Ze zat met een contract vast aan een dieren tentoonsteller.
De Hottentot Venus heeft een belangrijke plaatsgenomen in de representatie van ‘de ander’.
Ze werd als inferieur beschouwd en had geen eigen rechten.
Extra artikel over Baartman: The significance of Sarah Baartman - BBC News
“Jean Burgess, a chief from the Khoikhoi group that Baartman was from, argued that
Beyonce lacked "the basic human dignity to be worthy of writing Sarah's story, let
alone playing the part". But Jack Devnarain, chairman of the South African Guild of
Actors, said filmmakers had the ""right to tell the stories of people you find
fascinating and that's what we must be careful not to object to". Even in denying any
link to a film, Beyonce's representative said: "This is an important story that should
be told."”
, Week 3 artikelen CA3
“Race and the Culture of Anthropology”
Culturele antropologie komt voort uit een racistisch beginsel. Er wordt niet genoeg stil
gestaan bij de racistische aard van de discipline. De term ‘cultuur’ is niet correct, het is een
vervanging van een ras. Cultuur werd gebruikt als een duidelijke reden om ras achter ons te
laten voor menselijk verschillen.
“Culture became everything race was not, and race was seen to be what culture was
not: given, unchangeable, biology.”
Als cultuur een geheel is van sociaal verkregen eigenschappen, dan zou ras er geen invloed
op kunnen hebben.
“Race is a scientific field of study" (1940:18) which has "nothing to do with the superiority
and inferiority of given races.... It distinguishes between a group of people who constitute a
nation and a group of people who constitute a biological type (race)".
Echter, door ras toe te schrijven aan biologie wordt de rassentheorie niet ontkend. Hoewel
de insteek was om discriminatie te voorkomen en uit te sluiten, werd dit niet voorkomen
door ras en cultuur als aparte entiteiten te zien.
Boas probeerde racisme te ontkennen door voorstander van interraciale huwelijk en
menging van het ‘bloed’ te zijn. Een progressief denkbeeld destijds. Boas stelde bloed gelijk
aan rassenongelijkheid. Het idee was dat kleur een groter probleem was racisme, dit was
opgelost als kleur verdween. Boas stelde daarnaast dat het begrip van ras verkeerd gebruikt
was en de biologische verklaring ervan verkeerd begrepen. Wanneer er sprake zou zijn van
goede wetenschap zou de negatieve waarde van racisme verdwijnen.
Waar Boas kleur (en daarmee racisme) wilde laten verdwijnen d.m.v. ‘bloedvermenging’,
probeert Benedict het geen waarde toe te kennen. Er was volgens haar geen goede
wetenschappelijk onderzoek naar ras en het was de culturele bevooroordeling die ras in
racisme veranderde. De historische negatieve waarde van ras wordt in beide gevallen niet
ontkent en ras werd ook niet gezien als verklaring voor menselijke verschillen, echter de
rassentheorie werd niet ontkend.
Ras wordt eind 1900 verplaatst door etnische groepen, wat op zijn plaats weer verwisselbaar
is met de term ‘cultuur. Hierdoor werd cultuur een substituut voor ras!
We moeten erkennen dat de categorieën biologie en cultuur zelf culturele constructen zijn.
Niet alleen het erkennen hiervan, maar ook inzien hoe deze constructen zijn vormgegeven is
van belang. Het zijn daarom ook geen statische, maar fluïde constructen.
