Samenvatting
Burgerlijk procesrecht samenvatting verplichte artikelen
- Instelling
- Tilburg University (UVT)
Diverse verplichte artikelen burgerlijk procesrecht 2012.
[Meer zien]Voorbeeld 2 van de 10 pagina's
Voorbeeld 2 van de 10 pagina's
In winkelwagengesponsord bericht van onze partner
1 beoordeling
Door: Marinan • 11 jaar geleden
Voorbeeld van de inhoud
Artikelen Burgerlijk ProcesrechtHoorcollege 1
Corstens en Kuiper: Help! Het EHRM verdrinkt!
Op 13 maart 2012 vindt een beleidsdebat plaats in de Eerste Kamer over de toekomst, rol en bevoegdheden van
het Europees Hof voor de Rechten van de Mens en de toetreding van de EU tot het Europees Verdrag tot
bescherming van de rechten van de mens. Het debat zal gevoerd worden met de ministers van Veiligheid en
Justitie, van Buitenlandse Zaken en van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties.
Een noodkreet als titel: elk ander begin doet te weinig recht aan de schaal en de urgentie van het
werklastprobleem van het EHRM. Een bult van meer dan 150 000 zaken ligt in Straatsburg te wachten op een
beslissing. Constructieve oplossingen hebben we nodig en de politieke wil om deze, ook als ze geld kosten, door te
voeren.
Het goed functioneren van het EHRM is veel te belangrijk: ‘too important to fail’;kijk maar naar het
rechtspraakoverzicht in het jaarverslag van het EHRM. Het zijn samenvattingen van arresten in steeds een enkel
zinnetje, maar de daarin te vinden dwarsdoorsnede van de EHRM-rechtspraak maakt een ding glashelder: ernstige
schendingen van mensenrechten komen nog steeds veel voor en worden in de nationale rechtsordes onvoldoende
gerepareerd. Het opheffen van dit fundamentele tekortschieten van verdragslanden behoort hoge prioriteit te
hebben. Onontkoombaar is de conclusie dat individuele rechtsbescherming, zoals het EHRM biedt, hoognodig is.
Overigens hebben we het werklastprobleem zien aankomen. De president van het EHRM sprak van de
onvermijdelijke consequentie van de uitbreiding van de Raad van Europa met prille democratieën uit het
voormalig communistische Oost-Europa. De vraag waar het dus eigenlijk om gaat is wat de verdragslanden
ervoor over hebben om de belofte aan inwoners waar te maken dat hun mensenrechten gerespecteerd worden.
Zorgwekkend is, dat juist nu het Hof alle steun nodig heeft, een discussie opsteekt waarin de werklast in verband
wordt gebracht met de door sommigen te ruim geachte interpretatie van bepaalde verdragsrechten. Natuurlijk moet
ook die laatste discussie worden gevoerd. Er is in binnen- en buitenland niet altijd zonder grond kritiek geuit op
onderdelen van de rechtspraak van het EHRM. Maar er moet tegen worden gewaarschuwd beide discussies te
vermengen. Het klinkt dan al snel als: ‘eigen schuld, dikke bult’, letterlijk en figuurlijk.
De bereidheid van regeringen van de verdragslanden om het werklastprobleem op te lossen mag nooit afhankelijk
gesteld van enigerlei toezegging van het EHRM het verdrag voortaan te interpreteren op de wijze die de
desbetreffende regering zint. Zo ver mag het nooit komen. Als ergens niet – noch in normatieve noch in empirische
zin – mag gelden ‘wiens brood men eet, diens woord men spreekt’, dan is het in de rechtspraak. In zoverre is
Montesquieu’s idee van machtenscheiding echt geen spat verouderd.
Het scheiden van de discussie over de werklast van die over de interpretatie van verdragsrechten doet ook recht
aan wat er aan de hand is. Feitelijk is het niet zo dat een groot deel van de aanhangige zaken voortvloeit uit
rechtspraak waarvan de inhoud nu ter discussie wordt gesteld. Dat zullen ook de meest vehemente critici moeten
erkennen. De oplossing van het werklastprobleem zit dus niet daar. Waar dan wel?
Zaaksaanbod – afdoeningscapaciteit ≤ 0: zo eenvoudig is de formule voor een gezond EHRM. Ook nu het 14e
protocol in werking is getreden is die situatie nog niet bereikt. Weliswaar steeg de afdoeningscapaciteit explosief.
Maar nog steeds is die niet toereikend om de instroom het hoofd te bieden. Vorig jaar deed het EHRM 52 188
zaken af. Er kwamen evenwel 64 500 nieuwe zaken binnen. Het probleem lijkt tegenwoordig minder te zitten in
de bulk van evident ongegronde of niet-ontvankelijke klachten. Deze kunnen enkelvoudig worden afgedaan metbeperkt
tijdsbeslag voor de rechters. Het echte probleem is gelegen in de zaken waarin terecht wordt geklaagd
over een verdragsschending. Die laatste categorie van zaken is bewerkelijk. Dit wordt weerspiegeld in de
statistiek. Het zojuist genoemde aantal afgedane zaken bestaat voor 50 677 uit enkelvoudig niet-ontvankelijk
verklaarde zaken of zaken die van de rol gevoerd konden worden en voor 1157 uit inhoudelijke beslissingen.[4]
Dit getal, in samenhang met de wetenschap dat van de 150 000 aanhangige zaken in zo’n 30 000 een inhoudelijke
beslissing vereist is, drukt ons nog eens met de neus op het feit dat nu en met spoed naar oplossingen moet
worden gezocht. Dit getal duidt erop dat de lidstaten zich niet adequaat van hun verdragsverantwoordelijkheden
kwijten. Vooral de zogenaamde ‘repetitive cases’ waarin eerdere beslissingen worden herhaald omdat lidstaten
daarop niet adequaat hebben gereageerd zouden niet moeten voorkomen. Het systeem van het EVRM staat of valt
met de verdragstrouw van de aangesloten landen. Nemen zij onvoldoende hun verantwoordelijkheid, talmen zij met
aanpassing van de nationale wetgeving als de rechtspraak van het EHRM op de noodzaak daarvan heeft
gewezen, dan raakt het EHRM gemakkelijk bedolven onder een stortvloed aan klachten.
30 000 zaken die op een inhoudelijke beslissing wachten en een afdoeningscapaciteit voor deze zaken van
omstreeks 1500 per jaar. Het is het failliet van het verdrag als iemand met een terechte klacht minstens 10 jaar op
een beslissing zal moeten wachten. Wetenschap, politiek en praktijk zullen hun krachten moeten bundelen.
Gelukkig realiseert men zich dit. Graag vestigen wij hier de aandacht op een door prof. Janneke Gerards en prof.
Ashley Terlouw genomen initiatief waarbij zij ook een beroep hebben gedaan op in de praktijk werkzame
, deskundigen. Deze week verschijnt onder hun redactie de bundel Amicus Curiae waarin meer dan dertig betrokken
deskundigen hun gedachten laten gaan over mogelijke oplossingen. Met de bundel beoogt de redactie een impuls
te geven aan een constructieve discussie over de problematiek van het EHRM. Hoe meer goede ideeën hoe beter.
De lezers van dit blad roepen wij graag op mee te denken.
De bijdragen van de andere auteurs hebben ook wij nog niet gezien. Daarom volgen hier alleen een paar
voorstellen uit onze eigen bijdrage aan deze bundel. Wij menen dat incidentele en structurele maatregelen nodig
zijn. Om de achterstand weg te werken zouden de verdragslanden incidenteel een groot aantal
hooggekwalificeerde juristen tijdelijk ter beschikking van het Hof moeten stellen. Om structureel een goed
functioneren te verzekeren zou het Hof zijn werkwijzen veel eenvoudiger zelf moeten kunnen aanpassen. Ook zou
verplichte procesvertegenwoordiging moeten worden ingevoerd, vergezeld van specialisatieeisen en
contingentering van het aantal klachten dat de balie van een bepaald land mag indienen. Zo wordt de balie
medeverantwoordelijk voor het zaaksaanbod. Dit kan natuurlijk alleen bij landen met een onafhankelijke balie en
een behoorlijk stelsel van gefinancierde rechtshulp. Het belangrijkste is echter dat de lidstaten veel krachtiger hun
verantwoordelijkheid nemen voor een EVRM-conforme inrichting van de nationale rechtsordes en dat zij elkaar
hierop aanspreken. Men zou hier kunnen denken aan een boetemechanisme, zodat de financiering van het Hof
langs deze weg in verband wordt gebracht met het gebruik van het individueel klachtrecht.
We wisten dat de grote uitbreiding van de Raad van Europa het Hof voor problemen zou stellen. Nu komt het
erop aan die problemen gezamenlijk – wetenschap, politiek en praktijk – met volle inzet te lijf te gaan. Daarbij
moeten we ook in economisch moeilijke tijden niet bereid zijn af te doen aan de waarborgen die het EHRM biedt.
Mag het garanderen van mensenrechten door het Hof iets meer kosten dan de huidige € 0,08 per inwoner per jaar?
Tyler, Citizen discontent with legal procedures
Zie samenvatting Jaap
Hoorcollege 3
Van der Linden, de civiele sitting central, hoofdstuk 10 & samenvatting
Wat is een goede zittingsaanpak voor comparitierechters vanuit het perspectief van rechtvaardigheid en doelbereik?
In dit hoofdstuk breng ik in kaart wat een goede zittingsaanpak zou kunnen zijn door in totaal zeven (elkaar aanvullende)
voorstellen te doen voor de werkwijze van comparitierechters. Ik kwalificeer daarbij een werkwijze als ‘goed’ als die
werkwijze waarschijnlijk leidt tot een hogere ervaren (procedurele, interpersoonlijke en/of informatieve) rechtvaardigheid,
tot een hoger bereik van wettelijke doelen en/of tot het formuleren van doelen (verwachtingen) door partijen en
advocaten die aansluiten bij wat er gaat gebeuren op de zitting, waardoor deze persoonlijke doelen (verwachtingen)
waarschijnlijk in hogere mate bereikt worden. Ik toets niet
aan andere criteria die relevant zouden kunnen zijn bij het ontwikkelen van een goede zittingsaanpak, zoals snelheid en
kosten.
Bij de voorstellen in dit hoofdstuk heb ik mij laten inspireren door de verbetervoorstellen uit hoofdstuk 9. Ik vermeld bij
ieder voorstel welke verbetervoorstellen uit het voorgaande hoofdstuk dat betreft. Ook geef ik bij ieder voorstel in dit
hoofdstuk aan, hoe het mogelijk concreet kan worden uitgewerkt in de praktijk.
Ik doe voor ieder aandachtspunt uit hoofdstuk 8 enkele voorstellen, die samen invulling geven aan een goede
zittingsaanpak. Ik ga dan ook achtereenvolgens in op voorstellen die betrekking hebben op een betere
informatievoorziening rondom de zitting (voorstellen 1 en 2), op een betere communicatie en afstemming ter zitting
(voorstellen 3, 4 en 5) en op het verbeteren van het beproeven van een schikking (voorstellen 6 en 7). De voorstellen voor
een goede zittingsaanpak vloeien, voor alle duidelijkheid, niet één op één voort uit het empirisch onderzoek, want de
daarbij verzamelde data – die waren toegespitst op de huidige zittingspraktijk –
zijn daar op zichzelf niet toereikend voor.
Conclusie:
De zitting is langzamerhand binnen en buiten Nederland een centrale stap in de civiele en andere procedures bij
rechtbanken geworden. Er is inmiddels veel onderzoek gedaan naar de vraag wat burgers belangrijk vinden in een
procedure, naar de door hen ervaren rechtvaardigheid (verhaal doen, respectvolle behandeling, goede informatie). Uit mijn
onderzoek komt naar voren dat partijen en advocaten in het algemeen te spreken zijn over de ervaren rechtvaardigheid
tijdens de zitting, maar dat het (ook op het vlak van doelbereik) een stuk beter kan.
Er is nog een aantal elementen dat niet is meegenomen in dit onderzoek en dat het beeld van de zitting nog zou kunnen
aanvullen. Hierbij denk ik bijvoorbeeld aan de tevredenheid van partijen over de uitkomst van de procedure en de kosten
en tijd die met mijn voorstellen gemoeid zijn. Ten slotte dient de vraag zich aan hoe de resultaten eruit zouden zien als de
procesdeelnemers niet alleen de zitting zouden beoordelen, zoals in dit onderzoek, maar als er gevraagd zou worden naar
hun ervaringen met de totale procedure (van dagvaarding tot eindvonnis). Zou dat plaatje er negatiever uitzien? De zitting
is uiteindelijk het meest interactieve deel van de procedure en vaak het enige moment waarop partijen direct in contact
komen met de rechter.
Dit zijn jouw voordelen als je samenvattingen koopt bij Stuvia:
Bewezen kwaliteit door reviews
Studenten hebben al meer dan 850.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet jij zeker dat je de beste keuze maakt!
In een paar klikken geregeld
Geen gedoe — betaal gewoon eenmalig met iDeal, creditcard of je Stuvia-tegoed en je bent klaar. Geen abonnement nodig.
Direct to-the-point
Studenten maken samenvattingen voor studenten. Dat betekent: actuele inhoud waar jij écht wat aan hebt. Geen overbodige details!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper chantalleesmans. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €3,99. Je zit daarna nergens aan vast.
Is Stuvia te vertrouwen?
4,6 sterren op Google & Trustpilot (+1000 reviews)
Afgelopen 30 dagen zijn er 64405 samenvattingen verkocht
Opgericht in 2010, al 15 jaar dé plek om samenvattingen te kopen