Onderzoeksvoorstel kwalitatief onderzoek
Naam:Anoniem
Studentnummer: anoniem
Introductie (+/- 1 tot 1.5 A4)
Aanleiding: De aanleiding komt voort uit de eerder gemaakte CAT en
onderwerp danstherapie. Met als onderzoekersvraag: Hoe ervaren de
patiënten met Parkinson de danstherapie?
Inleiding: De ziekte van Parkinson is een veel voorkomende neurologische en
degeneratieve aandoening welke vaak begint rond het 50 e levensjaar en
gemiddeld 2 tot 3 op de 100 mensen ouder dan 65 jaar treft (Hidalgo-Agudo et
al., 2020; Sharp & Hewitt, 2014). De verwachting is echter dat, o.a. vanwege
een toenemende vergrijzing, de prevalentie rond 2030 zou kunnen
verdubbelen t.o.v. het huidige aantal (Hidalgo-Agudo et al., 2020). Bij de ziekte
van Parkinson is de werking van de basale kernen verminderd doordat de
cellen in de substantie nigra als gevolg van deze ziekte worden aangetast
(Heijmans et al., 2019). Deze cellen produceren dopamine, een belangrijke
neurotransmitter in het brein, welke o.a. een rol speelt in de communicatie
tussen de verschillende kernen van de basale kernen (Haber, 2014). Als gevolg
hiervan ontstaan er problemen binnen functies waarbij de basale kernen nauw
betrokken zijn. Vooral binnen het fysieke motorische domein ontstaan
problemen, zoals tremor, rigiditeit, bradykinesie en balansproblemen
(Heijmans et al., 2019). Echter ook binnen het psychische domein zijn er vaak
klachten, zoals bradyfrenie, depressie en slaapstoornissen (Jellinger, 2015). Als
behandeling wordt vaak gekozen voor medicatie en fysiotherapie. Binnen de
fysiotherapie ligt de aandacht op de fysieke capaciteit, de arm- en
handvaardigheid, transfers, de balans en het lopen (KNGF richtlijn Parkinson,
2017). Ter verbetering van deze aandachtsgebieden kan o.a. danstherapie
ingezet worden. Door de externe cues van de muziek, kunnen bewegingen
makkelijker worden uitgevoerd door parkinsonpatiënten (Shanahan et al.,
2017). Daarnaast zou het de therapie leuker maken (Shanahan et al., 2017)
waardoor de therapietrouw verhoogt (Lötzke et al., 2015). Uit verschillende
onderzoeken blijkt dat dansen de kwaliteit van leven verbetert van patiënten
met de ziekte van Parkinson (McNeely et al., 2015; Heiberger et al., 2011).
Uit kwalitatief onderzoek van Rocha et al. (2017) blijkt dat patiënten aangeven
zich beter te kunnen ‘focussen’ op hun bewegingen onder begeleiding van
muziek. Daarnaast vinden ze het fijn dat de focus minder ligt op de ziekte bij
de dansbewegingen, maar meer op het stimuleren van hun eigen creativiteit.
Ze zijn hierdoor minder met hun ziekte bezig (Rocha et al., 2017). In de
kwalitatieve studie van Bognar et al. (2017) gaven de patiënten aan dat
danstherapie hen de mogelijkheid geeft tot sociale interactie met lotgenoten,
non-verbale communicatie en het herstellen van de eigen identiteit. Daarnaast
gaven ze aan dat het hen een zingeving geeft. Wanneer bij het dansen
gedanst wordt met de eigen partner, stimuleert dit ook de band tussen hen
(Bek et al., 2020).
Bewegen op muziek kan als aanvullende therapie ingezet worden naast
fysiotherapeutische oefentherapie (Kalyani et al., 2019; KNGF richtlijn
Parkinson, 2017). Bij dansschool ‘de Danspark’ wordt hier invulling aan
gegeven. Dansschool de Danspark wordt gevormd door verschillende
, dansdocenten die op verschillende plekken in het land danslessen verzorgen
voor parkinsonpatiënten. Daarvoor wordt op locatie een ruimte gehuurd door
de dansschool. Ook is er een mogelijkheid om dit programma online te volgen.
Parksinon patiënten komen hier vaak op aanraden van hun fysiotherapeut of
behandelend arts.
Probleemstelling (+/- 0.5 A4)
Probleemstelling De huidige literatuur laat blijken dat dansen een positief
effect heeft bij patiënten met Parkinson op verschillende
domeinen (McNeely et al., 2015; Heiberger et al., 2011;
Shanahan et al., 2017; Lötzke et al., 2015). Bij dansschool
de Danspark zijn ze benieuwd hoe hun danslessen worden
ervaren door de patiënten. Hier hebben ze nog geen
duidelijk inzicht in. Aangezien het stimuleren van het
plezier in bewegen en daarmee een verhoogde
therapietrouw een belangrijk doel is van de danslessen
(Shanahan et al., 2017; Lötzke et al., 2015), is het van
belang om te bevragen hoe de Parkinson patiënten deze
danslessen ervaren om o.a. te bepalen of deze ze
inderdaad het plezier geeft in bewegen.
Vraagstelling Hoe ervaren de patiënten met Parkinson de danslessen bij
dansschool ‘de Danspark’?
Doelstelling Het doel van dit kwalitatieve onderzoek is een beeld krijgen
in de ervaringen van de patiënten met Parkinson die
danslessen volgen bij dansschool ‘de Danspark’. Hiermee
kan feedback gegeven worden over deze lessen aan de
dansschool, waarmee zij hun danslessen eventueel kunnen
verbeteren om de therapie te optimaliseren.
Methode
Design Voor dit kwalitatieve onderzoek is gebruik gemaakt van de
fenomenologisch onderzoeksmethode. Volgens deze
methode
worden inzichten verkregen in ervaringen van patiënten met
Parkinson na het volgen van danslessen (Adams & van
Manen, 2017). Daarnaast is de methode opgebouwd volgens
de COREQ checklist (Tong et al., 2007).
Participanten & De populatie bestaat uit parkinson patiënten die danslessen
Setting volgen of hebben gevolgd bij dansschool de Danspark. De
participanten worden volgens ‘criterion sampling’
geselecteerd (Moser & Korstjens, 2018). Voor de selectie van
deelnemers zijn de volgende criteria gebruikt.
Inclusiecriteria:
• Patiënten met Parkinson die minimaal 6 weken danslessen
hebben gevolgd bij dansschool de Danspark.
• Patiënten begrijpen en spreken de Nederlandse taal.
Exclusiecriteria:
• Patiënten met cognitieve problemen.
• Patiënten die geen informed consent willen tekenen.
