Samenvatting
Samenvatting Blok 3.5 Memory Thema 2
- Instelling
- Erasmus Universiteit Rotterdam (EUR)
Samenvatting Thema 2 van Blok 3.5 Memory
[Meer zien]Voorbeeld 2 van de 35 pagina's
Voorbeeld 2 van de 35 pagina's
In winkelwagengesponsord bericht van onze partner
1 beoordeling
Door: sjveld96 • 4 jaar geleden
Voorbeeld van de inhoud
Anouk AntonissenThema 2: Long-term memory
Literatuur:
- Neath en Surprenant – Hoofdstuk 5 (2003).
- Neath en Surprenant – Hoofdstuk 6 (2003).
- Radvansky, G.A. (2011).
- Roediger en Karpicke (2006).
- Cepeda et al. (2008).
- De Jonge et al. (2012).
Studievragen:
1. Does deep processing always result in better memory performance than shallow processing?
2. Our memory is not perfect. People often fail to recall newly learned information. Say you want to learn
new words in a foreign language or learn the names of brain structures. What could you do to improve
learning and long-term retention?
Neath, I., & Surprenant, A.M. (2003). Perspectives on processing (chapter 5). In Human memory (2nd ed.,
pp. 96-111). Belmont, CA: Wadsworth.
Levels of Processing
Craik & Lockhart (1972) waren de eersten die een gedetailleerde benadering suggereerden waarin het type
verwerking belangrijker was dan de onderliggende theoretische structuur. Zij bedachten vier
kernassumpties:
1. Zij conceptualiseren het geheugen als het resultaat van een serie van analyses. Elke analyse wordt
uitgevoerd op een dieper level dan de vorige, en ze worden uitgevoerd op informatie die nog verwerkt
moet worden. Het niveau van verwerking kan beter gezien worden als een continuüm, dan als een
discreet level. Dit continuüm loopt van ondiepe verwerking (bijvoorbeeld het focussen op perceptuele
karakteristieken) tot diepe verwerking (processen die betekenis omvatten).
2. Zij namen aan dat: hoe dieper het level van verwerking, hoe meer duurzaam de resulterende herinnering
is. Zij zeggen dus dat wanneer een item voor een lange tijd herinnert moet worden, het beter is om diepe
verwerking te gebruiken in plaats van ondiepe verwerking.
3. De benadering die kijkt naar het level van verwerking (= levels of processing view) gaat ervan uit dat
herhaling relatief onbelangrijk kan zijn. Zij zeggen dat verbeteringen in het geheugen komen door het
verwerken en analyseren op een dieper niveau, en niet door een item constant te herhalen. Herhaling is
alleen gunstig om het feit dat het een dieper level van verwerking induceert. Dit type van herhaling
(elaborative rehearsal) zal het geheugen verbeteren, maar andere types (maintenance rehearsal) zullen
dit niet.
4. De laatste assumptie gaat over hoe het geheugen zou moeten worden bestudeerd. Omdat de nadruk in
deze benadering ligt op het niveau van verwerking in plaats van op de structuur, beargumenteerde Craik
& Lockhart dat onderzoek het meest informatief zou zijn als de onderzoeker controle heeft over de
verwerking. Zij moeten daarom gebruik maken van incidental learning. Hierbij is de proefpersoon
onbewust dat het materiaal wat wordt bestudeerd, later ook wordt getest. Een implicatie is dat de de
bedoeling om te leren niet echt een belangrijke variabele is in het geheugenonderzoek.
Onderzoek van Hyde & Jenkins (1973) gebruikte verschillende condities met ondiepe verwerking en diepe
verwerking.
- Zo was er een conditie waar personen de aangenaamheid van een woord moesten beoordelen, een
conditie waarbij het woord gecontroleerd moest worden op de letters E&G, een conditie die moest
oordelen hoe algemeen voorkomend het woord was, een conditie waarbij ze spraakgedeeltes in het
woord moesten onderscheiden en een controlegroep.
- De helft van de proefpersonen binnen een conditie werd wel ingelicht over een geheugentest (the
intentional group), en de andere helft niet (the incidental group). Uit dit onderzoek komen drie belangrijke
bevindingen:
1) Wanneer er wordt gekeken naar de incidental group, of de groep die verwerking op een dieper
niveau doet, bleek dat zij meer woorden konden recallen. Bijvoorbeeld, de groep die de
aangenaamheid van de woorden moesten beoordelen, kon meer ophalen dan de groep die de
woorden moesten controleren op de letters E/G.
1
, Anouk Antonissen
2) Participanten in de incidental aangenaamheid conditie recallen evenveel, als niet meer, woorden dan
de participanten in de intentional controlegroep. Deze bevinding toont aan dat er nog andere
variabelen belangrijk zijn naast de bedoeling om te leren.
3) Er was een klein verschil in prestatie tussen de incidental en incidental groepen die dezelfde
georiënteerde instructies kregen. Bijvoorbeeld, de participanten die spraakgedeeltes moest
onderscheiden recallen evenveel woorden, ongeacht of zij wisten van de recall test of niet.
DUS, Dit onderzoek ondersteunde veel van bovenstaande assumpties, gemaakt door Craik &
Lockhart.
Onderzoek van Craik & Watkins toonde aan dat
recall ongecorreleerd is met hoe lang het herhaald
is door middel van maintenance rehearsal
(kernassumptie 3). Dit resultaat is een probleem
voor het modale model van geheugen omdat het
suggereert dat tijd gespendeerd in het
kortetermijngeheugen ongerelateerd is aan de
daaropvolgende recall taak.
Tabel 5.1 (p.100) illustreert hoe hoe dezelfde
resultaten door twee heel verschillende benaderingen geïnterpreteerd kunnen worden. Volgens het modale
model is het de structuur van een herinnering die de proportie bepaald. Wanneer de korte termijn store wordt
gebruikt, zal de code fonologisch zijn en de capaciteit redelijk klein. Herhaling zal het item in de store
houden, want zonder deze herhaling is de maximale duur maar 30 seconden.
Volgens de levels of processing benadering zal een persoon die een item op het fonologische niveau
verwerkt, dit item helemaal niet lang kunnen herinneren.
Hoewel levels of processing als een theoretische omschrijving goed kan zijn voor vele experimentele
bevindingen – inclusief sommigen die het modale model niet kan verklaren – heeft het toch twee grote
problemen:
- Een van de kernassumpties is circular. Er wordt vanuit gegaan dat diepere levels van verwerking leiden
tot beter geheugen, en wanneer er een beter geheugen is, schrijven we dit toe aan diepere verwerking.
Er is geen onafhankelijke methode om te bepalen welk proces meer ondiep of diep is dan een ander
proces. Het gebrek aan een objectieve definitie van het niveau zou nog overwonnen kunnen worden, als
er niet een tweede groot probleem was.
- Het tweede probleem is met betrekking tot omissie (omission). De benadering focust vooral op het
coderen en zegt vrijwel niks over het ophalen van informatie. De tweede grote verwerkingsbenadering in
1970 (Transfer appropriate processing) begon met het herstellen van deze omissie.
Ondanks de grote problemen, heeft de levels of processing benadering toch een enorme impact gehad op
het veld en onderzoek van geheugen.
Transfer Appropriate Processing
Het principiële verschil tussen de levels of processing benadering en de transfer appropriate processing
benadering is dat de latere versie ook uitspraken doet over het ophalen van herinneringen (dit was een
groot kritiekpunt op de eerste benadering). Volgens deze stroming leidt een proces tot betere prestatie, niet
omdat het op een dieper niveau wordt verwerkt, maar omdat het geschikt is voor het soort test dat zal
worden uitgevoerd. Over het algemeen leiden diepe taken tot een betere prestatie dan ondiepe taken doen
op een free recall test. MAAR, free recall is niet de enige manier om het geheugen te testen.
Onderzoek van Morris, Bransford en Franks (1977) toonde aan dat – op een standaard herkenning test –
de diepere taak tot een betere prestatie leidde dan de ondiepe taak. Bij een andere conditie bleek echter dat
de ondiepe taak leidde tot een betere prestatie. De levels of processing benadering gaat ervan uit dat
alles wat op een dieper niveau wordt verwerkt, zal leiden tot een betere prestatie. Dit onderzoek toont echter
aan dat dit niet voor alle taken geldt. De onderzoekers interpreteerden deze resultaten als ondersteuning
voor de transfer appropriate processing benadering: een type van verwerking zal leiden tot een betere
geheugenprestatie als het geschikt is voor het soort test dat wordt uitgevoerd, geen enkel type van
verwerking is goed voor alle soorten testen.
2
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper anoukantonissen. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €6,49. Je zit daarna nergens aan vast.
Is Stuvia te vertrouwen?
4,6 sterren op Google & Trustpilot (+1000 reviews)
Afgelopen 30 dagen zijn er 53340 samenvattingen verkocht
Opgericht in 2010, al 14 jaar dé plek om samenvattingen te kopen