Multicultural Education: Dimensions and paradigms
- Introduction:
o Artikel gaat over de etnische bewegingen die school hervormingen hebben bewerkstelligd;
o De diversiteit in de wereld is steeds groter door historische ontwikkelingen (zoals migranten uit
koloniën), dergelijke diversiteit bestaat nu overal op de wereld en is te vinden in ras, etniciteit,
culturen, talen en religies;
- Worldwide immigration and education:
o Vanwege alle wereldwijde migratie rijzen er vragen over complexe onderwerpen zoals
burgerschap, rechten, democratie en onderwijs;
o Een trend is het creëren van onderwijs gericht op het ontwikkelen van kosmopolitische burgers in
een wereldwijde gemeenschap;
- The assimilationist and liberal vision of society:
o Er bestond een assimilatie ideologie in de Westerse wereld, d.w.z. dat leden van een niet-
dominante groep zich mengen met de dominante groep en daar de cultuur van overnemen,
terwijl de eigen cultuur wordt losgelaten en contact met de andere leden van de eigen groep niet
wordt nagestreefd op basis van afkomst, er moet zodoende een algemene gedeelde nationale
cultuur ontstaan waarin alle individuelen geassimileerd zijn en waarin het politieke beleid vrij is
van vragen over ras en etniciteit;
- The rise of ethnic revitalization movements:
o De liberale beweging en de assimilatie drang had behoorlijke beperkingen en de samenleving,
eerst probeerde etnische groeperingen zich eraan te conformeren, maar op een gegeven
moment werkte het vooral goed voor de witte etnische groepen en niet voor de niet-witte
etnische groeperingen, er werd hen vaak de mogelijkheid tot stemmen, goed onderwijs en
deelname aan de politiek ontzegd, deze structurele uitsluiting heeft geleid tot etnische
revitaliseringsbewegingen in de jaren 60 en 70;
o De overheden hebben toen geprobeerd om de sociale en economische status van etnische
minderheden te verbeteren, maar daardoor ontstonden er ook andere verwachtingen die sneller
opliepen dat de verbeteringen, ook dit heeft geleid tot meer bewegingen die strijden voor
gelijkheid, de assimilatie aanpak heeft dus niet gewerkt en gaat voorbij aan de spirituele en
gemeenschapsbehoeftes van etnische culturen;
- The rise and characteristics of multicultural education:
o Multicultureel onderwijs is een aanpak naar schoolhervorming ontwikkeld om gelijkheid te
bevorderen voor studenten van verschillende rassen, etniciteit, culturen, sociale klassen en
taalgroepen, het gaat dan vooral om het creëren van gelijke kansen tot leren;
o Op scholen en in hun curricula wordt de ongelijkheid vaak weerspiegeld, daardoor blijft er een
kloof bestaan tussen de dominante groep en de minder dominante groeperingen, daarom is er
vanuit de minder dominante groeperingen de roep gekomen tot het integreren van hun culturen
en daarmee hun academische prestaties te verbeteren;
o Veel van de eerste hervormingen zijn snel en gehaast opgezet om het protest en ontevredenheid
tegen te gaan, maar er werden maar weinig echt structurele veranderingen doorgevoerd op
scholen, toen daarna de kloof bleef bestaan zijn onderwijskundigen pas gaan kijken naar meer
diepgaande structurele veranderingen, daardoor veranderde het doel van multicultureel
onderwijs en werd de reikwijdte verbreed naar meerdere variabelen in scholen (zoals attitudes
en verwachtingen, testen, de taal en de normen en waarden);
o Het uiteindelijke doel is dan vervolgens geworden om leerlingen onderwijskundige ervaringen te
bieden terwijl ze toch de verbinding met hun eigen cultuur en gemeenschap houden, evenals dat
zij de kennis en vaardigheden en het culturele kapitaal leren om te kunnen functioneren in de
nationale cultuur en gemeenschap;
Intercultural education: andere term, vooral uit Europa, gaat om de wens tot interactie
van verschillende culturen;
, Antiracist education: andere term, vooral in Engeland en Canada, stellen dat het
multiculturele onderwijs niet genoeg aandacht biedt aan de institutionele structuren die
ervoor zorgen dat etnische groepen onderdrukt blijven;
Dit onderscheid is uiteindelijk in elkaar opgegaan;
o Tenslotte was er in beginsel vooral een nadruk op ras, etniciteit en taal, maar nu ook op sekse en
seksuele voorkeur (homosexualiteit, etc.);
- The dimensions of multicultural education:
o Multicultureel onderwijs bestaat uit de volgende 5 dimensies:
Content integration: gaat om de mate waarin leerkrachten in hun praktijk voorbeelden
en inhoud halen uit een verscheidenheid aan culturen;
Knowledge construction: leerkrachten helpen leerlingen om te begrijpen, onderzoeken
en te bepalen hoe de impliciete culturele aannames, referentiekaders, perspectieven en
vooroordelen van invloed zijn op de manier waarop kennis wordt opgebouwd;
Prejudice reduction: gaat om de karakteristieken van de raciale houdingen van
leerlingen en hoe die aangepast kunnen worden;
Equity pedagogy: verwijst naar een lespraktijk waarin elke leerling voor de leerkracht
gelijk is, ongeacht ras, etniciteit, cultuur, sekse en sociale klasse;
Empowering school culture: gaat om het creëren van een schoolcultuur die leerlingen
van alle rassen, etniciteit en seksen ondersteunt in hun leerproces;
- Ethinc revitalization movements, the schools, and response paradigms:
o De ontwikkeling van protestbewegingen laat verschillende types en patronen zien van reacties op
instituties, deze patronen worden ook wel paradigmas genoemd, een paradigma verwijst naar
alle overtuigingen, waardes, technieken, en dergelijke gedeeld door leden van een gemeenschap;
o Deze response paradigma’s kunnen in algemene zin gerelateerd worden aan bepaalde fases van
protestbewegingen, de fases zijn als volgt:
,-
o De volgende response paradigma’s worden genoemd: (zie volgende pagina);
,-
-
, - The need for a multi-factor paradigm:
o School speelt een kleine maar significante rol in het creere van gelijke onderwijskundige kansen,
het is daarbij van belang een holitische benadering aan te meten, waarbij school wordt
geconceptualiseerd als een samenhangend geheel en sociaal systeem, je kan dus niet wegkomen
met maar 1 factor aanpassen, maar je moet alles onder de loep nemen;
o Op die manier wordt school gezien als een microcultuur met zijn eigen normen, waarden, rollen,
stratificaties en doelen, net als elk ander cultuur systeem;
o Dit is de totale schoolomgeving:
o
o Zo ga je van assimilatie naar acculturatie waarbij een cultuur wel aangepast wordt, maar zijn
essentie behoudt, groepen met diverse culturen houden hun eigen identiteit maar leven met
elkaar in vredevolle interactie.
Samenvatting Ghorashi week 1
Historisch overzicht van de manieren waarop in de loop der jaren in het publieke domein over migratie en
integratieproblematiek gedacht is.
Inleiding
Komst van nieuwe migranten vanaf het begin al categoraal. Bestaande uit twee componenten:
1. migranten sociaal-cultureel gezien per definitie afwijken van de Nederlandse norm.
Waarbij een statische en essentialistische benaderingswijze de culturele inhoud als
allesbepalend wordt gezien. Daardoor weinig ruimte voor individuele interpretaties van
en creativiteit ten opzichte van culturele achtergrond
, 2. migranten bij voorbaat een sociaal-economische achterstand hebben. Minorisering
kernbegrip; steeds weer zou een zekere betekenis worden toegekend aan sociaal-culturele
eigenschappen van mensen, waardoor een meerderheid en minderheden ontstaan.
Inmiddels idee van harde aanpak wat integratie bevorderend zou moeten zijn. Toch inhoudelijk weinig
veranderd beaamt Ghorashi omdat het categorale denken met een sterk sociaal-culturele en sociaal-
economische componenten cruciale componenten zijn in het denken over migranten problematiek.
In het beleid verschoof de focus van groep naar individu. In praktijk juist op basis van groepen vorm
gegeven.
Minorisering, verzuiling en verzorgingsstaat
- De constructie van zuilen heeft bijgedragen aan het categorale denken over migranten.
Door de nadruk op zij en wij in de zuilenconstructie is de basis gelegd over het denken
over cultuurverschil en etnische grenzen bepaald. Dit heeft geleid tot culturele contrasten
wat het bijna onmogelijk maakt om de individuele migrant los te zien van een etnische
culturele achtergrond.
- Nieuwe islamitische zuil; kwamen in verwarrend spanningsveld terecht. En de habitus
van de verzuiling creëerde juist ruimte voor deze migranten om hun eigen cultuur te
behouden
- Ook de verzorgingsstaat heeft bijgedragen in het categorale denken doordat een
verzorgingsstaat zelfs zeer actieve en bekwame mensen te snel tot hulpeloze wezens
worden gereduceerd.
Wat is er dan wel veranderd?
- Post-Fortuyn periode: nadruk op negatieve gevolgen van culturele contrasten of
culturalisering veel sterker dan voorheen
- Islamisering zichtbaarder: maatschappelijke problemen niet alleen gereduceerd worden
tot cultuur maar ook tot de veronderstelde essentie van de Islam als religie,
- Het nieuwe realisme (2000); verschuiving in de toon waarin moet kunnen worden gezegd
wat er wordt gedacht (in verlengde van categoraal denken) -> bespreekbaarheidsideologie
.
- Hyperrealisme: denken in termen van culturele contrasten dat wordt gekoppeld aan angst
en onbehagen gegroeid is.
*wij-zij denken blijft als categoraal denken de basisasumptie blijft.
Voorbij het categorale denken:
Etnische grenzen tussen groepen moeten vooral worden gezien als een constructie die situationeel,
contextueel en veranderlijk is, en niet als iets wat afhankelijk is van de essentie van de verschillende
culturen.
Non-essentialistische benadering (meer ruimte voor analyse van individuele handelen ten opzichte van
eigen cultuur): Identiteit kan door ervaringen in verleden en heden steeds nieuwe vormen aannemen.
, mensen zijn in staat zich open te stellen en culturele habitus te bekritiseren. Voorwaarde
reflectie en vernieuwing is gevoel van veiligheid, gevoel van erkenning in wie zij zijn.
erkenning kan de mogelijkheid bieden tot een positieve zelfdefinitie van individuen en
groepen.
Werken aan een cultuur van democratie
Democratie gaat om de ruimte van de minderheid. Gaat niet allereerst om gelijkheid, maar eerder om de
erkenning van verschil of anders-zijn.
Is een basishouding voor nodig waarbij je bij voorbaat accepteert dat de ander anders mag zijn.
basisvoorwaarde voor deze levensstijl is tolerantie: niet alleen ruimte laten, maar ook
ruimte maken! Het creëren van een gemeenschappelijke tussenruimte is essentieel voor
de verbinding en ontmoeting in het nieuwe NL.
Ruimte moet worden bewaakt; mensen zijn bereid zich in te zetten om de vrijheid en de
ruimte van de ander te bewaken en desnoods te verdedigen
Ruimte maken voor culturele hybriden
Door ruimte en erkenning te bieden aan deze groep wordt het mogelijk om radicale groepen te
marginaliseren. Zij staan voor verandering, vrijheid. Kiezen bewust wat ze van hun cultuur willen
koesteren en wat niet.
Ruimte maken voor maatschappelijk dialoog en ontmoeting
Belangrijkste condities hiervoor: openheid en nieuwsgierigheid.
- Epoche als voorwaarde voor interculturele dialoog; we kunnen niet naar de ander
luisteren zonder tijdelijk achter onze eigen overtuigingen een vraagteken te zetten.
Ruimte maken nieuwe vorm van Nederlanderschap
Van off-off scenario naar en-en scenario (hybride vorming): als mensen zich veilig voelen kunnen ze meer
van diverse culturen worden door het mooiste uit die culturen te selecteren.
Het huidige off-off scenarie te maken met dat de Nederlandse identiteit te dik is.
In het nieuwe ontzuilde NL gaat het om het creëren van ruimte en een stap op zij zetten door zowel de
nieuwe als de autochtone Nederlanders. Alleen dan kunnen definities her geformuleerd worden,
verbindingen tussen diverse culturen gelegd worden en ruimte voor experimenteren en vernieuwing
mogelijk.
Inclusieve samenleving en emancipatie
Vrouwen als belangrijkste verantwoordelijkheden gezien voor cultuurverandering binnen het gezin.
Tegelijkertijd is er een groeiende aandacht voor de achterstand va migrantenvrouwen en bij
migrantenvrouwen gaat het er dan met name om dat slachtoffers gered zouden moeten worden.
Benaderen vanuit cultuur sensitieve benadering van emancipatie zou veel meer aandacht moeten besteden
aan de strategieën van de vrouwen zelf. Een voorwaarde is ook hier ‘een cultuur van erkenning.’ Mensen
, moeten het gevoel hebben in hun waarde te worden gelaten voordat ze ongewenste culturele patronen
kunnen/willen doorbreken. Daarom ook hier van belang een stap op zij te zetten en ruimte te maken voor
de diverse strategieën waarop vrouwen kiezen hun eigen emancipatie vorm te geven.
Emancipatiekracht als potentie van de toekomst
Enorme participatiekracht bij jonge nieuwe Nederlanders. Belangrijkste is open staan voor alle mogelijke
factoren en een tussenruimte creëren om cultuursensitief te handelen. Dan is er ruimte voor een inclusieve
samenleving waarin de basiscultuur als basishouding door iedereen wordt bewaakt. De focus op ‘eigen
cultuur’ als verklaring voor problemen leidt juist tot het verzamelen van mensen binnen etnische grenzen
om hun cultuur te verdedigen, dit werkt radicalisering in de hand ipv een inclusieve samenleving.
Paradoxen van culturele erkenning: Management van Diversiteit in Nieuw Nederland
- Er is een clash of civilazations geweest, Nederland is zo een harde en gesloten samenleving geworden, dit
heeft geleid tot assimilatiedwang;
- Kracht een democratie ligt echter in de ruimte voor het anders-zijn, culturele erkenning is noodzakelijk
voor een cultuur van democratie, er moet ruimte zijn voor minderheden;
- Een democratische houding houdt in dat je bij voorbaat accepteert dat de ander anders mag zijn, een
democratische structuur is niet veel waard zonder een democratische cultuur, en deze is alleen mogelijk
wanneer het vertrekpunt niet het ik maar de ander is, dit vraagt om tolerantie, dit heeft zich geuit in
(management van diversiteit):
o Ruimte laten;
o Ruimte maken;
o Ruimte bewaken;
- Epoche: een volgende stap, d.w.z. een tijdelijke opschorting van de waarheid van het eigen oordeel, dit
betekent niet twijfel aan de eigen ideeën, maar een aanzet tot een gemeenschappelijke ruimte om te
kunnen luisteren en de ander te kunnen naderen;
- Wat betekent dit voor de toekomst:
o Burgers moeten hun rechten en plichten goed kennen en ze moeten verder denken dan eigen
belang;
o Men moet accepteren dat we niet allemaal perfect zijn;
o We moeten meer oog hebben voor wat mensen kunnen dan voor wat mensen niet kunnen (geen
nadruk op achterstand en afwijking en tekorten, maar op talenten en krachten);
- Hoe verder:
o Categoriseren zal altijd blijven, maar we moeten ervoor waken dat we de categorieën niet tot
dichotomieën maken die elkaar bij voorbaat uitsluiten;
o Een belangrijk praktisch punt is het vertrekpunt: vertrek je vanuit jezelf of vanuit de ander, ofwel
gaan we categoriseren of bieden we ruimte; staan verbindingen centraal of de grenzen van het
verschil;
- Uit artikel belangrijke begrippen:
o Culturalisering: de tendens waarin het cultuur verschil tussen diverse etnische groepen als de
meest doorslaggevende factor wordt gezien in het verklaren van maatschappelijke problemen;
o Het categorale denken is consistent aanwezig in het beleid, dit heeft 2 componenten:
Culturaliseringsaspect: oorzaak van problemen rondom migranten uitdrukkelijk
toeschrijven aan culturele verschillen, komt door categorisch denken;
Achterstandsdenken: ook wel sociaal-economische non-conformiteit, men gaat ervan uit
dat de overige culturen een achterstand hebben om de dominante cultuur;
o Minorisering: de sociale constructie van etnische minderheden;
o Verzuiling: constructie van zuilen of ‘eigen werelden’, het zijn gescheiden institutionele
complexen van godsdienstig of ideologisch gemotiveerde instituties en leden die in verschillende
maatschappelijke sectoren langs dezelfde scheidslijnen zijn afgebakend;