Ju.Va M2.1 opdracht 3 Her. Yusuf Ceyhan 1192380. RE1J
1:De rechtsvraag is: Leidt het niet meewerken aan de DNA test door Dolf tot een onrechtmatige daad
jegens Marit in de zin van art.6:162 BW, waardoor Marit schadevergoeding/ een dwangsom kan eisen,
(als Dolf niet meewerkt aan de DNA test)? 2:
Rv1: Er wordt een onrechtmatige daad gepleegd
Rv2: De onrechtmatige daad kan de pleger toegerekend worden
Rv3: Er is sprake van schade
Rv4: Er is sprake van een verband tussen de onrechtmatige daad en de schade
Rv5: Er is voldaan aan de relativiteitsvereiste
Rg: Degene die de onrechtmatige daad pleegt, is verplicht de schade te vergoeden
Marits biologische vader is niet Ronald Wassink, maar een andere man genaamd
Dolf Dingemans.
Marit heeft via internet het woonadres van Dolf gevonden en heeft hem bezocht.
Dolf heeft bevestigd dat hij een relatie heeft gehad met Marits moeder, maar ontkent
de biologische vader te zijn.
Marit wil graag de zekerheid krijgen dat Dolf haar biologische vader is en wil een
DNA-test doen.
Dolf weigert mee te werken aan de DNA-test en vindt dit een inbreuk op zijn privacy
en familieleven.
Marit vindt dat zij het recht heeft om haar afstamming te kennen en verwijst naar
artikel 8 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM).
In een rechtszaak waarin de biologische vader van een kind niet bekend was, oordeelde de rechtbank
dat de vermoedelijke vader verplicht was om mee te werken aan een DNA-test en dat de gedaagde
(vader)onrechtmatig handelde jegens de eiser(kind), als hij niet meewerkte aan de DNA test: nalaten
met hetgeen volgens ongeschreven recht in het maatschappelijk verkeer betaamt. 1 De rechtbank
overwoog namelijk dat het belang van het kind om te weten van wie het afstamt zwaarder woog dan
het belang van de vader om dit verborgen te houden. Hierbij werd rekening gehouden met het feit dat
de inbreuk op de lichamelijke integriteit van de vader minimaal was, omdat alleen afname van
wangslijmvlies nodig was voor de test.
In hoger beroep oordeelde het hof echter anders. Het hof vond dat het belang van het kind weliswaar
zwaarder woog, maar dat er uitzonderingen op dit principe mogelijk waren. In dit geval was de
vermoedelijke vader al oud en zou het verplichten van een DNA-test belastend voor hem zijn.
Bovendien had de man geen behoefte aan contact met de familie en had hij de informatie niet nodig
voor bijvoorbeeld een erfelijke ziekte. Om deze redenen wees het hof de vordering van de man af.
De Hoge Raad oordeelde dat er twee grondrechten tegenover elkaar stonden: het recht van het kind
om te weten van wie het afstamt, en het recht van de ouder om dit verborgen te houden en niet
vrijwillig een DNA-test af te nemen. Het recht van het kind op informatie over de eigen biologische
afstamming werd beschermd door internationale mensenrechtenverdragen, waaronder artikel 8 van
het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Dit recht was van fundamenteel belang voor de
vorming en ontwikkeling van de identiteit en persoonlijkheid van het kind. Tegenover dit recht stond
het recht van de vermoedelijke ouder om de afstammingsrelatie verborgen te houden. Indien deze
rechten met elkaar in botsing kwamen, moest er door middel van een belangenafweging worden
vastgesteld welk recht zwaarder woog. Hierbij kregen de lidstaten een zekere ruimte voor eigen
interpretatie. De Hoge Raad oordeelde dat het recht van het kind om te weten van wie het afstamt
zwaarder woog dan het recht van de vermoedelijke ouder om dit verborgen te houden. Dit gold ook als
hiervoor een DNA-test nodig was. Er waren weliswaar uitzonderingen mogelijk, maar het hof had deze
onvoldoende gemotiveerd in de betreffende zaak. De vader is dus in beginsel verplicht mee te werken
aan deze DNA-test, tenzij er uitzonderlijke omstandigheden van toepassing zijn. Deze rechterlijke
uitspraak is relevant, omdat de relevante feiten volkomen hetzelfde zijn als die in deze casus. 2
1
ECLI:NL:RBAMS:2018:5921 r.o.v. 4.10
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper saynceyhan. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €8,99. Je zit daarna nergens aan vast.