Dit document omvat een samenvatting van alle 9 verplichte artikelen voor het vak Introduction to Cognitive Behavioural Therapies. Alle artikelen zijn in het Engels samengevat, behalve de eerste: die is in het Nederlands. Deze samenvatting kan als vervanging dienen voor de artikelen.
Jansen, A. (1998). A learning model of binge eating: Cue reactivity and cue exposure.
Behaviour Research and Therapy, 36, 257-272
1. Introductie
Tijdens exposure wordt de cue gepresenteerd en het bijbehorende angst en/of
vermijdingsgedrag voorkomen. De hypothese van dit artikel is dat craving en overmatig
eten (binge eating) net als angst en vermijdingsgedrag getriggered wordt door een cue
en dus goed behandeld kan worden met exposure. Een eetbinge is het overmatig eten
in een korte periode waarin de persoon hier geen controle op kan uitoefenen. Voor de
binge zijn er sterke gevoelens van craving en na de binge voelt men zich schuldig.
2. Cue reactiviteit
Binge-eten kan worden gezien als een drugsverslaving. Terugval komt hierbij veel voor.
Als men na het afkicken terugkomt in een situatie waarin hij of zij vroeger drugs
gebruikte wordt hij of zij geconfronteerd met de herinneringen hieraan en wordt de
craving groter. Cue reactiviteit is de reactie die men heeft op een cue. Dit gedrag is
meestal klassiek geconditioneerd. Cues, zoals smaak, inname rituelen en de omgeving,
die bijna altijd aanwezig waren tijdens het gebruik van drugs zullen uiteindelijk de
effecten van de drugs voorspellen. Bij binge-eten is dit net zo. Cues die niet altijd
aanwezig zijn tijdens een binge hebben minder invloed op het krijgen van een binge.
Er zijn drie modellen ontwikkeld die de relatie tussen drugsverslaving en klassieke
conditionering hebben uitgewerkt. Deze modellen hebben één gezamenlijke aanname,
namelijk dat cue reactiviteit terugval voorspelt. Cues, de geconditioneerde stimuli,
lokken een reactie uit (cue-reactiviteit). Deze reactie is de geconditioneerde respons.
1. Het geconditioneerde ontwenningmodel van Wikler stelt dat de
geconditioneerde respons (CR) hetzelfde is als de ongecondtioneerde staat van
ontwenning.
2. Het geconditioneerde compensatie respons model van Siegel stelt dat de
CR is het tegenovergestelde van de ongeconditioneerde effecten van de drug.
3. Het geconditioneerde appetitief motivatie model van Stewart zegt dat de
CR hetzelfde is als de ongeconditioneerde effecten van de drug.
,Deze drie klassieke conditioneringsmodellen over terugval stellen dat als men een
langere tijd cues uit de omgeving (CS) associëren met drugsgebruik (US), deze cues het
drugsgebruik beïnvloeden. Ze zorgen voor fysieke reacties in de verslaafde, zoals
craving, wat ervoor zorgt dat men daardoor sneller terugvalt in het drugsgebruik.
3. Binge eating and cue reactivity
Binge-eten kan je vergelijken met een drugsverslaving. Hierbij is de voedselinname de
ongeconditioneerde stimulus (US), de metabolische reactie op het eten de
ongeconditioneerde respons (UR). Cues van eten, zoals geur en smaak, kunnen een
geconditioneerde stimulus worden (CS). Deze cues kunnen cue-reactiviteit oproepen,
dit zijn dan de geconditioneerde reacties (CR). Het wordt aangenomen dat de
aangeleerde cue-reactiviteit zorgt voor een verhoging van de kans op binge-eten. Een
sterke US geeft veel cue-reactivity (CR), wat leidt tot een sterke conditionering.
4. Predicties
De aannames van het klassieke conditioneringsmodel zijn:
1. Voedselinname (US) in combinatie met sterke cues vanuit de omgeving (CS)
leiden tot cue reactiviteit; een enorme drang om te willen eten.
2. Alleen al aan de gedachte van CS zal leiden tot cue-reactiviteit.
3. Het uitlokken van cue-reactiviteit bij normale eters leidt tot een enorme drang om
te gaan eten.
4. Behandelingen die de cue-reactiviteit niet kunnen verlagen hebben grotere
terugvallen dan behandelingen die de cue-reactiviteit wel kunnen verlagen.
Cognitieve gedragstherapie met in vivo exposure is de beste behandeling voor boulimia
nervosa. CBT doorbreekt klassiek geconditioneerde reacties, omdat een doel van de
behandeling is om een normaal eetpatroon te ontwikkelen. Dit zorgt voor een
vermindering van de relatie tussen cues en binge-eten, omdat het soort eten nu ook
zonder de cues gegeten wordt. Uiteindelijk zal de cue reactiviteit afnemen en daarmee
ook de behoefte om te eten.
5. Cue-exposure met gedragspreventie: Praktische aspecten
Het leermodel van binge-eten stelt dat cues uit de omgeving reactiviteit uitlokken,
zolang de cues betrouwbare voorspellers zijn voor binge-eten. Dus zolang de CS
systematisch versterkt worden door de US. Het model voorspelt dat cue-reactiviteit
,uitdooft wanneer de CS-US relatie verbroken wordt. Deze relatie wordt verbroken als
men wel wordt blootgesteld aan de cues, maar het binge-eten wat daar normaal op volgt
vermijdt. Deze vorm van behandeling komt overeen met de behandeling voor fobieën en
OCD. Tijdens de exposure worden de cues gepresenteerd, terwijl eten wordt vermeden
(response prevention). Het doel van de exposure is om een sterke eetbehoefte op te
wekken. Een nadeel is dat de therapeut tijdens deze sessies een veiligheidssignaal is;
een cue om niet te gaan eten. De patiënt moet het uiteindelijk ook zonder de therapeut
kunnen.
De exposures werken beter in vivo dan in vitro. Exposure werkt bij binge-eten beter
met flooding. Het zorgt voor grotere craving, waardoor het negeren van deze craving een
groter effect heeft dan wanneer de craving minder groot zou zijn. Exposures van 50-90
minuten werken het best. De exposure sessies moeten vaak voorkomen en snel achter
elkaar. Vijf keer per week werkt beter dan minder keer per week.
6. Cue-exposure met gedragspreventie: Empirisch bewijs
Drummond & Glautier (1994) vonden dat proefpersonen die exposure ondergingen hun
binge-eten beter onder controle kregen dan proefpersonen die geen exposure kregen. Ze
hadden minder terugval en aten minder. Er waren geen verschillen gevonden in uitval
tussen beide behandelmethoden.
Monti et al. (1993) vonden deze verschillen echter wel. Zij vonden hogere uitval in de
groep die behandeld werd met exposure en copingstraining in vergelijking met de
controlegroep die een standaardbehandeling kreeg. Cue exposure leidt tot significante
dalingen in craving, terwijl de fysiologische reacties op cues niet verdwenen. Cue
exposure werkt vooral voor het verminderen van de behoefte om te eten tijdens de
behandeling.
Er zijn dus twee manieren om de relatie tussen CS-US te doorbreken. (1) Ten eerste
mensen craving laten opwekken en het niet mogen eten. (2) Ten tweede mensen het
eten wat ze tijdens een binge eten laten eten op plekken waar ze het normaal niet
zouden eten. Het conditioneringsmodel voorspelt dat cue reactiviteit en craving niet
vermindert bij het vermijden van de cues. Alleen exposure van de cues in combinatie met
preventie van binge-eten zal craving doen afnemen.
7. Conclusie
Het leermodel stelt dat cues die vooraf gaan aan het binge-eten (geur, smaak, enz.)
geconditioneerde stimuli worden die cue-reactiviteit/geconditioneerde reacties uitlokt.
Als men leidt aan binge-eten, zal diegene ook sneller een depressie hebben.
, Het is niet slim om cue exposure te combineren met antidepressiva. Hoewel
antidepressiva zorgt voor een verminderde craving, en dus waarschijnlijk cue reactiviteit
verminderen, zorgt dit er ook voor dat de associatie tussen cues en binge-eten in stand
blijft. Zodra er gestopt wordt met antidepressiva wordt de cue-reactiviteit weer hoger en
zal er een verhoging in binge-eten komen.
Patiënten met anorexia moeten niet aan cue exposure doen. Hun binge-eten is het enige
voedsel wat ze binnen krijgen. Patiënten met boulimia moeten ook geen cue exposure
doen. Hierdoor leer je ze eten af te wijzen en kan dit doorschieten naar anorexia.
De beste behandeling is een combinatie van cue exposure met interventies die het doel
hebben een normaal eetpatroon te ontwikkelen en dysfunctionele gedachten uit te
schakelen. Bing-eten moet worden behandeld met cue exposure. Dysfuntionele
gedachten moeten worden behandeld met CBT.
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper psychologiesamenvatter. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €4,49. Je zit daarna nergens aan vast.
