Brein en cognitie 1
2 What Is the Nervous System's Functional Anatomy
Paragraaf 2-1:
Neuroplasticiteit is het veranderen van het zenuwstelsel door veranderingen in de omgeving.
Fenotypische plasticiteit is de capaciteit van een individu om meerdere fenotypes te ontwikkelen.
Centrale zenuwstelsel: brein en ruggengraat en bemiddelt gedrag
Somatische zenuwstelsel: spinale en hersenzenuwen die informatie versturen.
Autonome zenuwstelsel: symphatisch en parasymptaisch
Enterische zenuwstelsel: valt onder autonoom en reguleert de vertering.
Sensorische informatie komt altijd binnen en motorische informatie gaat altijd naar buiten.
Als je de schedel opent, kom je als eerst het hersenvlies tegen. De buitenste laag is de dura mater,
de middelste laag is de arachnoid layer (spinnenweb) en de binnenste laag is de pia mater. Tussen
deze lagen zit hersenvocht.
Het brein is onderverdeeld in de linker- en rechterhemisfeer. De buitenste laag van de hersenen is
de hersenschors, die bestaat uit hobbels (gyri), scheuren (sulcus) en fissuren. De longtidunale spleet
loopt tussen de hersenhelften en de laterale spleet loopt langs de zijkant. Deze plooien delen de
hersenen in gebieden in. Voorin je hersenen liggen de frontale kwabben, deze vormen de
uitvoerende macht en maken keuzes. De pariëtale kwab ligt aan de bovenkant van de hersenen en
zorgen voor beweging. Aan de zijkant van de hersenen liggen de temporale kwabben. Deze
verwerken emotie, gezichten, taal, geluid en muziek. Achter in de hersenen ligt de occipitale kwab
en deze is verantwoordelijk voor zicht. De hersenstam is verantwoordelijk voor hartslag,
ademhaling, slapen en eten. Hieruit steken hersenzenuwen die naar het somatische zenuwstelsel
lopen.
De grijze massa bestaat uit cellichamen en bloedvaten, de witte massa bestaat uit zenuwen
omvangen door myelineschedes. In de laterale ventrikels zit hersenvocht en zijn verbonden met het
derde en vierde ventrikel.
Je hebt twee soorten cellen in de hersenen. Neuronen zorgen voor communicatie en gliacellen
reguleren de activiteit van neuronen. Veel axonen bij elkaar vormen een zenuw of een weg.
Paragraaf 2-2:
Het zenuwstelsel begint in het embryo als een vel cellen en ontwikkelt zich tot een holle buis. Deze
buis ontwikkelt zich weer in drie gebieden: de voorhersenen (prosencephalon), middenhersenen
(mesencephalon) en achterhersenen (rhombencephalon). Pagina 46, afbeelding 2-14
Paragraaf 2-3:
Het ruggenmerg voert vaak de beweging uit, dit kon olv het brein, maar ook door het sns. Spinale
zenuwen dragen sensorische informatie over naar de hersenen en motorische informatie naar de
spieren. De breinstam is verdeeld in de achter-, middenhersenen en de diencephalon.
De achterhersenen controleren motorische functies. Kleine hersenen zijn hier een belangrijk
onderdeel van en deze ontwikkelen zich met beweging. Hoe meer beweging -> grotere kleine
,hersenen. De reticulaire formatie is een mengsel van neuronen en zenuwen. De pons is de brug
tussen de kleine hersenen en de rest van de hersenen. De medulla reguleert de ademhaling.
De middenhersenen
Paragraaf 2-4:
Hersenzenuwen hebben afferente functies, zoals sensorische input vanuit de ogen/neus naar de
hersenen. Ze kunnen ook efferente functies hebben, zoals motorische controle van gezichtsspieren.
Sommige hersenzenuwen zijn beide, bijvoorbeeld de modulatie van emotie in het gezicht.
Het ruggenmerg is onderverdeeld in vijf groepen wervels. De cervical, thoracic, lumbar, sacral en het
coccygeal segment. Iedere groep is weer verdeeld in segmenten (dermatoom). Iedere dermatoom
heeft een sensorische en motorische zenuw. Deze noem je ook wel spinale of perifere zenuwen.
Sensorische zenuwvezels komen aan de achterkant binnen en zijn afferent. Motorische zenuwvezels
liggen aan de voorkant en sturen de spieren aan, deze zijn efferent. Het ruggenmerg is aan de
buitenkant wit en aan de binnenkant grijs. De wet van Bell en Magendie zegt dat het
achterste/dorsale ruggenmerg sensorisch is en het voorste/ventrale ruggemerg motorisch is.
Paragraaf 2-5:
Het automatische zenuwstel (ANS), zorgt voor de functie van de ingewanden. Dit gebeurt allemaal
onbewust. Het sympathische zenuwstelsel zorgt voor het lichaam in actie en het parasympathische
zenuwstelsel zorgt voor het lichaam in rust. Activering van het sympathische stelsel begint in de
thoracale en de lumbala spinale koordregio's. Het ruggenmerg is direct verbonden met de autonome
controlecentra (ganglia). Dit is een soort minibrein en ligt in de buurt van het ruggenmerg. Het
parasympathische stelsel is verbonden met het sacrale gebied, maar meer met de drie
hersenzenuwen. De ganglia liggen hier dichtbij de doelorganen.
Het enterische zenuwstelsel wordt gezien als het tweede brein. Het bevat veel soort neuronen,
dezelfde chemische stoffen, veel gliacellen en complexe neurale circuits. De ENS neuronen bevinden
zich in de plexus, dit is een weefsellaag in de slokdarm, maag en darmen.
Paragraaf 2-6:
1. Het zenuwstelsel produceert bewegingen in een perceptuele wereld die de hersenen
construeren.
2. Neuroplasticiteit is het kenmerk van het functioneren van het zenuwstelsel.
3. Veel hersencircuits worden gekruist.
4. Het CNS functioneert op meerdere niveaus.
5. De hersenen zijn symmetrisch en asymmetrisch.
6. Hersensystemen zijn hiërarchisch en parallel georganiseerd.
7. Sensorische en motorische afdelingen doordringen het zenuwstelsel.
8. De hersenen verdelen sensorische input voor objectherkenning en beweging.
9. Hersenfuncties zijn gelokaliseerd en gedistribueerd.
10. Het zenuwstelsel werkt door opwinding en remming naast elkaar te plaatsen.
3 Cells of the Nervous System
Paragraaf 3-1:
, Colgi ontdekte dat neuronen de functionele eenheden van het zenuwstelsel zijn en Cajal ontdekt het
netwerk dat neuronen met elkaar vormen. Een neuron heeft een aantal dendrieten en op deze
dendrieten zitten weer stekels. Deze stekels maken contact met andere neuronen en zo krijgen de
dendrieten informatie binnen. Een neuron heeft ook één axon en deze begint aan het uiteinde van
het cellichaam, bij de axonheuvel. Het axon splitst zich op in kleinere takken en op het uiteinde van
iedere tak zit een eindvoetje. Deze raakt bijna de volgende cel en deze spleet noem je de synaps.
Neuroplasticiteit zorgt voor het functioneren van het zenuwstelsel.
Je hebt drie verschillende soorten neuronen. De eerste soort zijn sensorische neuronen en deze
geleiden informatie van de sensorische receptoren naar het CNS. De interneuronen associëren
gevoels- en motoractiviteit in het CNS en de motorische neuronen geleiden informatie van de CNS
naar de spieren toe.
Sensorische neuronen zijn de meest eenvoudige neuronen. Een bipolair neuron heeft een korte
dendriet en een korte axon. Deze brengt de informatie gelijk naar de hersenen. Het
somatosensorische neuron heeft een lange axon en brengt informatie van het lichaam naar het
ruggenmerg. Interneuronen koppelen neuronen aan elkaar. Een stervormige cel heeft vele
dendrieten en één axon. Een piramidevormige cel heeft een piramidevormig cellichaam, één lange
axon, twee sets van dendrieten en loopt van de cortex naar de hersenen. Een purkinje cel heeft een
waaiervorm en loopt van het cerebellum naar de hersenen. Motorneuronen hebben hele lange
axonen en bevinden zich in de breinstam en de ruggengraat. Ze reageren op efferente informatie.
Een neuron reageert op signalen. Er zijn inhiberende- en exhiberende signalen. Een neuron somt alle
signalen op en welk signaal overheest, luistert hij naar.
Gliacellen zijn steuncellen in het zenuwstelsel. Ze helpen neuronen hun taken uit te voeren,
verbinden neuronen met elkaar en geven ze voedingsstoffen en bescherming. Ependymale cellen
bevinden zich op de wanden van ventrikels. Zij produceren hersenvocht en scheiden dit ook uit.
Hersenvocht is een schokdemper, voert afvalstoffen af, helpt het handhaven van de temperatuur en
is een bron van voedingsstoffen. Bij hydrocephalus is de druk van CSF te groot en zwelt je hoofd op.
Astrocyten hechten zich aan bloedvaten, ze houden zo neuronen op hun plaats en scheidden
chemicaliën uit die neuronen gezond houden. Ook ondersteunen ze de bloed-brein barrière en
zorgen ze voor het verbreden en vernauwen van de bloedvaten. Microglia bevinden zich in het
bloed. Ze vallen ziekteverwekkers aan en zorgen voor het repareren van hersencellen.
Oligodendrocyten maken myeline aan in het centrale zenuwstelsel en Schwanncellen maken myeline
aan in het perifere zenuwstelsel. Op moment dat deze beschadigt zijn, kan je MS krijgen.
Als een neuron wordt doorgesneden, sterft het axon. In het perifere stelsel herstellen microgrlia en
de schwann-cellen dit. De Schwann-cellen krimpen en maken vervolgens een nieuw pad langs het
oude axon. Het cellichaam stuurt dan axonscheuten uit, waarvan één het nieuwe axon wordt. In het
centrale zenuwstelsel is herstel niet mogelijk.
Paragraaf 3-2:
Het celmembraan is semipermeabel, oftewel selectief doorlatend. Het scheidt intracellulaire
vloeistof met de extracellulaire vloeistof. De cel is opgevuld met vloeistof bestaande uit water,
zouten en chemicaliën. In het ER worden eiwitten geproduceerd, in het Golgi-systeem worden ze
verder bewerkt, opgeslagen en verstuurd. De mitochondria zijn de energieleveranciers van de cellen
en de lysosomen scheiden afval uit. Het celmembraan bestaat uit fosfolipiden die een polaire kop en
een apolaire staart hebben. De koppen liggen naar elkaar toe en dit vormt het membraan.
