Performance Assessment 1
Beoordelingscriteria
Basishouding
- Je kijkt de patiënt aan, maar past dit aan als de patiënt hier niet goed op reageert
- Je staat of zit op een gepaste en prettig afstand voor de patiënt
- Je hebt oog voor de gevoelens, gedrag en zorgen van de patiënt en kan hiermee
omgaan
- Je praat op gepaste tijden en stemt af op de energie/ emotie van de patiënt, maakt
gebruik van het inzicht in de beroepscode om zijn moreel handelen te
vertegenwoordigen
Gespreksvaardigheden
- Je stelt jezelf voor met je naam, functie en vertelt wat je komt doen
- Je wisselt regelmatig af tussen open en gesloten vragen
- Je geeft aansluitende gevoelsreflecties in het gesprek
- Je ondersteunt en bekrachtigt op gepaste momenten in het gesprek en gaat verder
met de gekregen informatie
- Je vat tussentijds samen en geeft een afrondende samenvatting aan het einde
o ‘Dus als ik het goed begrijp’
o ‘Als ik dit gesprek mag samenvatten dan’
Verpleegproblemen uitvragen en indiceren
- Je vraagt regelmatig gericht door
- Je toetst of de patiënt het goed begrepen heeft
- Je vraagt regelmatig bevestiging van het probleem aan de patiënt en gaat indien het
niet klopt op zoek naar de juiste bevestiging
Voorbeeld gesprek
1. Voorstellen: voornaam + achternaam + functie (verpleegkundige in opleiding)
2. Vragen: hoe gaat het met u? heeft u goed geslapen? hoe voelt u zich?
3. Vragen: mag ik naast u komen zitten?
4. Vragen: wat kan ik voor u betekenen? Praten over: familie/kinderen →
ecomapping.Vragen afwisselen; open en gesloten vragen, RBS; reflecteren,
bekrachtigen en samenvatten.
5. Brug slaan: is het goed als ik even de handelingen uitvoer die ik van de arts moet
doen? we waren goed in gesprek, zullen we op een later moment verder praten?
6. Patiënt voorbereiden op handeling(en) en vertellen wat je doet en waarom.
7. Afscheid nemen, vragen: kan ik nog iets voor u doen? + zeggen dat je op een later
moment weer langs komt.
Verpleegtechnische vaardigheden
- Je voert de verpleegtechnische handeling correct uit aan de hand van de
beoordelingslijsten. Je licht de handeling toe aan de patiënt en je evalueert de
handeling met de patiënt. Je vertelt wat je gaat doen, waarom je dat gaat doen en bij
metingen noem je de uitkomst hardop.
Reflecteren op de situatie en zichzelf
- Je kan 2 positieve punten benoemen en analyseren waarom deze goed gingen. →
Bijvoorbeeld: Ik heb mij aan het protocol gehouden en ben niets vergeten, ik heb
ORBS gebruikt, ik heb verpleegproblemen in kaart kunnen brengen door open vragen
te stellen en door te vragen, ik heb meneer/mevrouw kunnen helpen door te luisteren,
gepast advies te geven en hem/haar een goed gevoel te geven.
, - Je kan 2 ontwikkel punten benoemen en analyseren waarom deze minder goed
gingen. → Bijvoorbeeld: Ik ben … vergeten, ik heb … niet gebruikt, ik heb over … niet
door kunnen vragen. Doordat ik voor mijn gevoel te weinig tijd had, ik nog over …
wilde praten, ik niet wist hoe ik daarover moest doorvragen, ik niet wist hoe ik dat
moest doen.
- Je legt de focus van de reflectie bij alle mogelijke factoren. → Bijvoorbeeld: ik had
beter de protocollen moeten doornemen, ik had meer moeten oefenen met ORBS, de
patiënt had erg veel te vertellen, bij handelingen; ruimte, materiaal etc.
- Je kan verschillende mogelijkheden van onderzoeken benoemen, kan benoemen wat
haar mogelijkheden zijn in ontwikkelpunten, kan meerdere punten die ze de volgende
keer anders wil doen benoemen, kan vergelijken en beargumenteren hoe dit aan te
pakken om de situatie te optimaliseren. → noemen wat beter kan, bijvoorbeeld:
ORBS, bepaalde handeling, reageren op patiënt. Door: protocollen door te nemen,
handelingen te oefenen, tijdens COVA met simulatiepatiënten te oefenen.
Evalueren debriefing
- Je kan meer dan 2 opvallende punten benoemen en belangrijke elementen
toelichten. → opvallende punten bij patiënt, bijvoorbeeld: neerslachtig, verdrietig,
houding etc.
Klinisch redeneren/ verpleegkundig proces
- Je kan alle verzamelde gegevens ordenen, prioriteren en terug laten komen bij het
analyseren van de mogelijke problemen en interventies
- Je kan twee anatomische en/of fysiologische problemen benoemen en toelichten en
de ernst inschatten. → Wat functioneert er niet in weefsels en cellen? Wat
functioneert er lichamelijk niet?
- Je kan twee psychosociale en twee sociale problemen benoemen en de ernst
inschatten → psychosociaal: gevoelens en gedachte, sociaal: met andere mensen of
instanties.
- Je kan minstens 3 verpleegproblemen en diagnoses formuleren, prioriteren en
beargumenteren. → verpleegprobleem: PES
- Je kan minstens 3 verpleegkundige interventies benoemen en prioriteren waarvan 1
psychosociale interventie.
- Je kan classificatiesystemen benoemen, toelichten en beargumenteren. →
Nanda: diagnose
- NANDA-International is een classificatiestelsel voor verpleegkundige diagnose ter
ondersteuning van het klinische redeneren. Verpleegkundige diagnosen zijn
samengesteld uit een diagnoselabel (vaak het probleem, P), een definitie, bepalende
kenmerken (S) en risicofactoren en samenhangende factoren (E) indien van
toepassing. De diagnoses zijn gegroepeerd in 13 domeinen, er zijn 141 concepten
en elk concept kan bestaan uit meerdere verpleegkundige diagnoses.
NIC: interventies
- NIC (Nursing Intervention Classification) is een classificatie van verpleegkundige
interventies (handelingen en verrichtingen). Een verpleegkundige interventie is elke
behandeling die een verpleegkundige op grond van haar deskundige oordeel en
klinische kennis uitvoert.
NOC: uitkomsten
- NOC (Nursing Outcome Classification) is een classificatie van zorgresultaten.
Hiermee kunnen verpleegkundigen en andere zorgverleners de toestand beoordelen
en de voortgang volgen van patiënten, mantelzorgers, gezinnen of gemeenschappen.
Verpleegkundige zorgresultaten beschrijven de toestand, gedragingen, opvattingen of
belevingen van een patiënt die het gevolg zijn van verpleegkundige interventies.
, Omaha: problemen, interventies en resultaten.
- Het Omaha System is een classificatie van problemen (aandachtsgebieden),
interventies (acties) en zorgresultaten. Deze drie samenhangende componenten
vormen de basis voor het Omaha Systeem. Ze zijn gebaseerd op een classificatie
van 42 aandachtsgebieden, verdeeld over 4 domeinen; psychosociaal, omgeving,
gezondheidsgerelateerd gedrag en fysiologisch. Elk gebied kent een unieke set
signalen en symptomen (variërend van 4 tot 18 per gebied) die een tekort, stoornis of
beperking op dat gebied definiëren. Per gebied kan een meting worden gedaan
m.b.v. 5-punts beoordelingsschaal waarmee uitkomsten/zorgresultaten gemeten
kunnen worden. De beoordelingsschalen zijn gericht op status (ernst signalen),
kennis en gedrag. Voor ieder aandachtsgebied kunnen acties worden omschreven.
ICF: diagnose
- ICF beschrijft hoe mensen omgaan met hun gezondheidstoestand. Dit wordt
beschreven vanuit een aantal domeinen: lichaamsfuncties, anatomische
eigenschappen, activiteiten en participatie, externe factoren. Gezondheid wordt
daarmee beschreven vanuit lichamelijk, individueel en maatschappelijk perspectief en
ICF gebruikt externe factoren om de mens en zijn gezondheidstoestand in een
bepaalde context te plaatsen. De ICF is van nut voor het begrijpen en meten van
gezondheidsuitkomsten en kan worden gebruikt in klinische situaties, in allerlei
zorginstellingen en in gezondheidsonderzoek op individueel en bevolkingsniveau.
- Gebruikt bij een holistische visie, past het beste bij de definitie van Huber
- Je kan screeningsinstrumenten benoemen, toelichten en beargumenteren →
Rode Vlaggen
Bij polyfarmacie. Een signaleringsinstrument ontwikkelen waarmee verzorgenden en
helpenden problemen bij medicatiegebruik van thuiswonende ouderen kunnen voorkomen of
vroegtijdig opsporen.
EDIZ/CSI
EDIZ: Mantelzorgers zijn vaak zwaar belast door de combinatie van zorg, werk en eigen
gezin. Meetinstrument EDIZ helpt de belasting van mantelzorgers van mensen met dementie
in kaart te brengen. Het bestaat uit een vragenlijst en staat voor Ervaren Druk door Informele
Zorg. De EDIZ is wetenschappelijk gevalideerd. Uit de vragenlijst komt of de mantelzorger;
veel, matig of (nog) weinig druk ervaart.
CSI: CSI staat voor Caregiver Strain Index, een vragenlijst waarmee overbelasting door
mantelzorg gemeten kan worden. De CSI omvat dertien vragen die met ja of nee kunnen
worden beantwoord. Een score van zeven of hoger betekent overbelasting. De CSI is snel
en makkelijk af te nemen.
DOS
De DOS-schaal (Delirium Observatie Screening) is een hulpmiddel om te bepalen of er sprke
is van een delier. De schaal bestaat uit dertien vragen waarop gescoord wordt met een ja (1
punt) of nee (0 punten), tenzij anders aangegeven wordt. De observatie worden driemaal per
dag (bijvoorbeeld tijdens drie diensten) uitgevoerd om te kunnen vaststellen of er symptomen
van een delier bestaan.
De cliënt:
- zakt weg tijdens een gesprek of bezigheden,
- is snel afgeleid door prikkels uit de omgeving,
- heeft aandacht voor een gesprek of handeling (ja = 0, nee = 1),
- maakt een vraag of antwoord niet af,
- geeft antwoorden die niet passen bij de vraag,
- reageert traag op opdrachten,
