Samenvatting
Samenvatting Nederlandse vertaling literatuur CIDS Final Exam
- Instelling
- Universiteit Van Amsterdam (UvA)
Nederlandse vertaling van de artikelen voor Final examn
[Meer zien]Voorbeeld 4 van de 79 pagina's
Voorbeeld 4 van de 79 pagina's
In winkelwagengesponsord bericht van onze partner
Voorbeeld van de inhoud
Final exam Clinical Interviewing and Diagnostic Skills UVA 25-03-2024 12:00 - 14:00Week 2
Slade (2020) chapter 9. The personal recovery framework
In dit hoofdstuk ontwikkelen we een overkoepelend Persoonlijk Herstelkader, waarin de processen
van persoonlijk herstel worden beschreven.
Het kader is bedoeld om theoretisch onderbouwd, empirisch geïnformeerd en breed toepasbaar te zijn.
Het wordt ondersteund door een constructivistische epistemologie (beschreven in Hoofdstuk 4), die
wijst op de veranderende en onderhandelde aard van ervaringen. Daarom is dit kader niet bedoeld als
voorschrijvend voor wat herstel is, aangezien er geen invariante generaliseerbare theorie of model kan
zijn. Het doel is eerder om een trans-theoretisch kader te bieden om geestelijke
gezondheidsprofessionals te begeleiden bij het ondersteunen van persoonlijk herstel. Een doel is om te
identificeren hoe klinische modellen herstel kunnen helpen en belemmeren. Een ander doel, in lijn
met de besproken kwesties in Hoofdstuk 2, is om de aandacht te richten op de persoon in plaats van de
ziekte, en op de persoon in hun sociale context in plaats van de-individualisatie van het individu.
Empirische grondslagen
Het kader zal gebaseerd zijn op empirisch onderzoek naar de domeinen en fasen van persoonlijk
herstel.
De domeinen van persoonlijk herstel
Diverse auteurs identificeren sleuteldomeinen die relevant zijn voor persoonlijk herstel. Leroy Spaniol
en collega's identificeren vier negatieve gevolgen van het krijgen van een diagnose van een
psychische aandoening:
● Verlies van zelfgevoel, vervangen door een identiteit als een mentale patiënt
● Verlies van macht, inclusief agency, keuze en persoonlijke waarden
● Verlies van betekenis, bijvoorbeeld door het verlies van gewaardeerde sociale rollen
● Verlies van hoop, leidend tot opgeven en terugtrekking.
● Ruth Ralph heeft vier processen geëxtraheerd uit een overzicht van persoonlijke
verslagen:
● Interne factoren, zoals ontwaking, inzicht en vastberadenheid
● Zelfmanagement, inclusief het omgaan met moeilijkheden
● Externe factoren, vooral de verbinding met anderen die hoop uitdrukken voor de
persoon
● Empowerment, het combineren van interne kracht en verbondenheid met anderen.
Larry Davidson en collega's hebben gepubliceerde kwalitatieve verslagen van herstel beoordeeld en
gemeenschappelijke thema's geïdentificeerd, waaronder het herdefiniëren van het zelf, ondersteund
worden door anderen, vernieuwing van een gevoel van hoop en toewijding, acceptatie van ziekte,
betrokken zijn bij betekenisvolle activiteiten en uitgebreide sociale rollen, omgaan met symptomen,
hervatten van controle over en verantwoordelijkheid voor het eigen leven, het overwinnen van stigma,
en het uitoefenen van burgerschap.
Lapsley en collega's organiseerden de bevindingen van hun narratief onderzoek met 40
Nieuw-Zeelandse mensen in herstel in de HEART-acroniem:
● Hoop
● Eigenwaarde (zelfwaardering)
● Agency (eigen vermogen)
● Relatie
● Overgangen in identiteit, bestaande uit
● Persoonlijke identiteit
● Māori-identiteit
1
, ● Culturele identiteit (anders dan Māori)
● Verwerven van lesbische of homoseksuele identiteiten
● Achterlaten van ziekte-identiteiten
● Een bijzonder relevant kader werd ontwikkeld door Retta Andresen en collega's op
basis van een beoordeling van consumentenverslagen van herstel. Ze haalden vier
opkomende thema's eruit:
● Hoop als een veelvoorkomend zelfgerapporteerd onderdeel van herstel
● Zelfidentiteit, inclusief huidig en toekomstig zelfbeeld
● Betekenis in het leven, inclusief levensdoel en doelen
● Verantwoordelijkheid - het vermogen om persoonlijke verantwoordelijkheid te nemen
voor het eigen herstel.
Door deze en andere verslagen samen te voegen, worden in Tabel 9.1 vier belangrijke domeinen
voorgesteld die betrokken zijn bij persoonlijk herstel.
De fasen van persoonlijk herstel
Verschillende studies hebben de fasen in kaart gebracht die mensen die herstellen van een psychische
aandoening doorgaans doorlopen. Davidson en Strauss interviewden gedurende een periode van 3 jaar
66 mensen met een psychische aandoening om de processen te onderzoeken die betrokken zijn bij het
opnieuw opbouwen van een gevoel van zelf in herstel. Ze identificeerden vier fasen:
1. Ontdekken van de mogelijkheid om agency te ervaren
2. Evalueren van de eigen sterke punten en beperkingen
3. Aspecten van het zelf in actie brengen
4. Dit verbeterde zelfgevoel gebruiken als hulpmiddel bij herstel.
Baxter en Diehl interviewden 40 mensen over hun herstelervaringen en identificeerden drie
psychologische gebeurtenissen:
1. Crisis, gevolgd door een fase van herstel, vergezeld van ontkenning, verwarring en
wanhoop
2
, 2. Besluit om verder te gaan, gevolgd door het herbouwen van het vermogen om
normale levensrollen te hervatten, het ondergaan van tegenslagen en het ontwikkelen
van een meer geïntegreerd zelfbeeld
3. Ontwaken tot een herstructureerde persoonlijkheid, gevolgd door de fase van herstel
en het opbouwen van gezonde onderlinge afhankelijkheid - een fase die wordt
gekenmerkt door toekomstige doelen, zinvol werk, pleitbezorging en plezier.
Young en Ensing synthetiseerden de opvattingen van 18 mensen met een psychische aandoening die
zelfstandig woonden om drie fasen te identificeren:
1. Het starten van herstel, waarbij het accepteren van de ziekte, het vinden van hoop en
de wens om te veranderen betrokken zijn
2. Het terugkrijgen van wat verloren is gegaan en vooruitgang boeken, inclusief
verantwoordelijkheid nemen, zelfherdefiniëring en een terugkeer naar
basisfunctioneren
3. Het verbeteren van de kwaliteit van leven, waarbij een algeheel gevoel van welzijn en
streven naar nieuwe mogelijkheden betrokken zijn.
Pettie en Triolo ontwikkelden een gedetailleerd begrip van herstel bij twee mensen, wat leidde tot het
voorstellen van twee fasen:
1. 'Waarom ik?' gevolgd door de zoektocht naar de betekenis van de ziekte
2. ‘Wat nu?' gevolgd door de taak om een nieuwe identiteit en een positief zelfbeeld te
ontwikkelen.
Spaniol en collega's voerden een longitudinaal kwalitatief onderzoek uit naar de herstelervaringen van
12 mensen en identificeerden vier fasen:
1. Overweldigd door de handicap, zich verward voelen, het gevoel hebben het leven niet
onder controle te hebben, gebrek aan zelfvertrouwen en verbinding met anderen
2. Worstelen met de handicap, waarbij het vinden van een verklaring voor de ziekte,
leren omgaan, angst voor falen en het opbouwen van krachten betrokken zijn
3. Leven met de handicap - beheren ervan, een sterker zelfgevoel ontwikkelen, meer
zinvolle rollen en een bevredigend leven binnen de beperkingen van de handicap
4. Leven voorbij de handicap - een bijdragend leven leiden, onbeperkt door de handicap,
met een gevoel van betekenis en doel in het leven.
In een poging om deze studies samen te vatten, stelden Retta Andresen en collega's vijf fasen voor
zoals weergegeven in Box 9.1.
Een alternatieve formulering wordt gegeven door het National Institute of Mental Health for England
(NIMHE), afgeleid van eerder werk in Ohio. Zij identificeren vier niveaus, zoals weergegeven in Box
9.2.
3
, Een fasemodel werd ook ontwikkeld door een groep consumenten in de Verenigde Staten. Het door de
Recovery Advisory Group voorgestelde Herstelmodel stelde niet-lineaire ontwikkeling voor via zes
fasen:
1. Angst - beschreven als het dieptepunt
2. Ontwaking - een keerpunt
3. Inzicht - het begin van hoop
4. Actieplan - een weg vinden
5. Gedreven toewijding - om gezond te worden
6. Welzijn, empowerment, herstel.
Elk fasemodel heeft noodzakelijkerwijs minstens twee tekortkomingen. Ten eerste legt het een
volgorde op aan menselijke groei en ontwikkeling die mogelijk niet overeenkomt met de ervaringen
van sommige mensen. Met andere woorden, de externe geldigheid ervan is beperkt. Een beeld van een
spiraal in plaats van lineaire fasen kan een meer behulpzame metafoor zijn. Ten tweede kan het
gemakkelijk worden gezien als een model voor wat zou moeten gebeuren, met als gevolg gevoelens
van falen bij mensen die ogenschijnlijk niet herstellen. Het antwoord op deze zorgen is om
onderscheid te maken tussen een kaart en een route. Het aanbieden van een kaart van het terrein
schrijft niet voor wat de beste manier is om er doorheen te gaan. Op dezelfde manier heeft het
verschaffen van een synthese van de soorten domeinen en processen die betrokken zijn bij de
herstelreis van anderen waarde op een algemene manier, maar geeft het geen geïndividualiseerde lijst
met instructies om te volgen. Elke persoon moet zijn eigen weg voorwaarts vinden.
Stage modellen van herstel hebben verschillende belangrijke klinische voordelen:
1. Ze dragen bij aan therapeutisch optimisme. Het feit dat vastgestelde paden naar herstel
zichtbaarder worden, bestrijdt de illusie van de clinici dat niemand herstelt (ondersteund door
het bewijs dat clinici alleen mensen zien wanneer ze in crisis zijn en niet wanneer ze gezond
zijn), en heeft het potentieel om invloed uit te oefenen op de (vaak impliciete) prognostische
communicatie in klinische gesprekken.
2. Ze bieden een manier om zowel vooruitgang als het ontbreken van waarneembare
vooruitgang op een niet-stigmatiserende en niet-pathologiserende manier te begrijpen.
3. Ze helpen clinici om verfijnder ondersteuning te bieden die is afgestemd op het stadium
van herstel van de persoon, waarbij verschillende soorten acties nodig zijn om mensen in
verschillende herstelstadia te ondersteunen. Bijvoorbeeld, iemand aanmoedigen die hoop mist
om persoonlijke verantwoordelijkheid te nemen, kan eenvoudigweg de gevoelens van falen en
wanhoop accentueren. Dus, op basis van de geleefde ervaring van mensen met een psychische
aandoening, is het mogelijk geweest om gemeenschappelijke domeinen en fasen te
identificeren die betrokken zijn bij een reis van persoonlijk herstel.
4
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper SCG. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €3,48. Je zit daarna nergens aan vast.
Is Stuvia te vertrouwen?
4,6 sterren op Google & Trustpilot (+1000 reviews)
Afgelopen 30 dagen zijn er 77858 samenvattingen verkocht
Opgericht in 2010, al 14 jaar dé plek om samenvattingen te kopen