Het diner
Titelverklaring:
Het gehele verhaal speelt zich af tijdens een diner waarbij twee broers met hun echtgenoten een
afspraak moeten maken over de kwestie waarbij hun kinderen zijn betrokken.
Hoofdpersonen:
Paul lohman (vader), is een ex-geschiedenis leraar die in het verleden een aantal keren flink uit zijn
dak gegaan is als hij een woedeaanval kreeg. Hij is uit het onderwijs gegaan, maar hij heeft zijn
gevoelens niet altijd onder controle. Zo heeft hij zijn broer eens een pan macaroni op de kop
geslagen en hij heeft de rector van de school van Michel keihard in zijn gezicht geslagen. Hij slikt
pillen voor zijn driftaanvallen. Hij doet redelijk cynisch over het restaurant waar ze eten: kleine
porties en grote prijzen. Sinds kort weet hij dankzij de televisie-uitzending bij “ Opsporing verzocht"
dat zijn zoon wordt gezocht voor een aanval op een zwerfster. Maar hij staat altijd loyaal achter zijn
kind.
Serge Lohman (broer van Paul), staat in het boek het meest bekend als presidentskandidaat. De
verkiezingen komen er aan en Serge staat op het punt minister-president te worden.
Serge is al achttien jaar getrouwd met Babette. Samen hebben ze twee kinderen Rick en een dochter.
Ook hebben ze een jongen geadopteerd uit Burkina Faso. Zijn echte naam is Beau, maar de meeste
noemen hem “Faso”. Serge en Babette hebben Beau leren kennen via een ontwikkelingsproject.
Later hebben ze hem geadopteerd. Het gaf Serge een gezicht: die politicus met die geadopteerde
zoon uit Afrika.
“Vroeger ging het met Serge en vriendinnetjes meestal zo dat ze het na een paar maanden wel weer
gezien hadden; er zat een saaie en rechtlijnige kant aan die aantrekkelijkheid, ze raakten al snel op
zijn “leuke kop”uitgekeken.”blz. 62
In bovenstaand citaat wordt beschreven hoe Serge volgens Paul in zijn jeugd was. Buiten de politiek
heeft Serge nog een liefde, Frankrijk, van croissants en stokbrood tot franse films. Deze passie delen
Babette en Serge samen, ze hebben dan ook een vakantiehuis in de Dordogne. Het gezin rijdt ook in
een van de duurdere modellen van Peugeot.
Serge heeft zelf nog een Franse hobby, wijn. Volgens Babette en Paul valt het allemaal wel mee en is
het slechts vanuit het oogpunt om de verkiezingen te winnen. Serge zelf vindt dat hij er veel verstand
van heeft. Wijnen proeven in het Loire-dal hoort er volgens hem dan ook bij. Uit onderstaand citaat
blijkt dat Paul het allemaal wel vindt meevallen:
“Serge had de wijn uitgezocht, met onze instemming, dat nog wel, maar toch was dit verstand-van-
wijn-hebben iets wat mij mateloos irriteerde..” blz. 44
Paul beschrijft Serge op twee verschillende manieren. Op campagnetijd in de buitenwereld is Serge
iemand die de hele tijd straalt. Hij lacht altijd, dat vinden de mensen leuk.
“Als Serge leraar zou zijn, zou hij een leraar zijn die ook weleens “kut” of “cool” zegt, de leraar zonder
stropdas en de leraar die op schoolreisje ook een beetje dronken wordt. “
Maar Serge kent ook zo zijn andere kant, zoals hij is als hij ergens privé is. Hij straalt niet meer en het
belangrijkste, hij kijkt de mensen niet meer aan.
Een karaktertrek die Serge goed omschrijft is arrogant. In zijn dagelijkse manier van doen is Serge
volgens zijn broer arrogant. Dit wordt niet letterlijk beschreven, maar Paul heeft er meerdere malen
moeite mee dat Serge zich als presidentskandidaat zo gedraagt. Zo gaat Serge er vanuit dat hij overal
in elk restaurant binnen kan lopen, “ze hebben altijd wel een plaatje vrij voor mensen zoals ik”.
De meeste arrogantie is nog wel zichtbaar bij de beslissing die gemaakt moet worden. Het diner is
,gepland om te beslissen hoe het nou verder moet met de toekomst van hun zonen. Serge heeft
echter van te voren zonder overleg met Paul en Claire besloten alles naar buiten te brengen en zich
terug te trekken uit de politiek. Deze beslissing heeft hij (naar mijn mening) genomen door zijn
arrogantie. Hij heeft niet gevoeld dat het een beslissing van de vier ouders moest zijn, maar dat hij de
beslissing moest nemen, omdat het hem het meest kon beïnvloeden.
Egoïstisch is Serge bepaald niet. Hij wil zich terug trekken uit de politiek, alleen omdat zijn zoon
onder de geheimhouding lijdt. Alleen omdat zijn zoon aangeeft moeilijk te kunnen, verder geeft hij
zijn eigen carrière op.
Babette Lohman (vrouw van Serge), is veel slimmer dan haar echtgenote Serge, vindt Paul. Ze heeft
hem helemaal door. Ze doet heel sarcastisch over zijn manier van doen (bijvoorbeeld over zijn
plotselinge hobby van wijnkenner). Maar aan het einde van de roman wil ze liever niet dat Serge zij
terugtreden als lijsttrekker bekend maakt. Ze vindt het wel leuk om in de schijnwerpers te staan als
de vrouw van. Ze is flink van postuur; alles aan haar is groot, maar het is wel in proporties. Tijdens
het nagerecht doet Babette heel arrogant tegen de ober van het restaurant. Ze wil dat hij het
terugneemt en maakt een beschamende scène.
Claire Lohman (vrouw van Paul), is volgens de verteller, ook slimmer dan hij is. Ze is ook stiekem.
Want op de avond van het diner weet zij al dat haar zoon iets gaat uithalen, wat niet door de beugel
kan. Ze heeft echter niets aan Paul verteld. Al eerder in haar huwelijk heeft ze informatie
achtergehouden bijv. over de vruchtwaterpunctie in het verleden. Ze heeft natuurlijk willen weten of
hij een genetische afwijking had. Maar dat kan ook meteen betekenen dat Michel niet de biologische
zoon van Paul is (er word hier ook geen antwoord op gegeven in het boek, want Paul besluit het
vruchtwaterpunctie bericht van de dokter niet te lezen, zie samenvatting).
Michel Lohman, is de zoon van Paul en Claire. Hij is (bijna) zestien jaar en heeft een goede band met
zijn neven Rick en Beau. Ze zitten met z’n drieën op dezelfde middelbare school.
Michel gebruikt net zoals zijn vader zijn agressiviteit om zich zelf te beschermen.
De meeste agressiviteit van hem komt toch wel tijdens het incident met de zwerver naar voren.
Michel en zijn neef Rick willen na een schoolfeest pinnen in een pinhokje, maar de zwerver ligt in de
weg. De jongens gaan steeds heftiger tekeer en steken uiteindelijk een jerrycan in de brand,
vermoedelijk overleeft de zwever dit niet. De agressiviteit komt hier zeker duidelijk naar voren. Een
van hen heeft een aansteker mee en de makkelijkste optie is dan diegene in de brand steken. De
neven kiezen voor een andere tactiek en beginnen met het beledigen wat van kwaad tot erg
schoppen wordt. De agressiviteit is ook in onderstaand citaat duidelijk zichtbaar.
“Kop houden, zeg ik! Hij heeft geeft een harde schop tegen de slaapzak.. Er is bloed.” Blz. 140
Er is echter ook een zachte kan van Michel. Hij houdt namelijk erg van zijn vader. Dit komt door de
opvoeding van Michel, hij is altijd beschermd door zijn vader. Deze vader zoon liefde is een motief op
zich. Dit motief keert namelijk meerdere keren in het verhaal terug.
Hieronder een voorbeeld van een van de vader-zoon momenten.
“Hij zette kracht, zoveel kracht had hij nog nooit gebruikt bij een omhelzing, zijn hoofd drukte tegen
mijn borst. ‘Papa’, zei hij. ‘Lieve papa.” Blz. 146
Rick Lohman, De zoon van Babette en Serge en een neef/vriend van Michel. Samen heeft hij met
Michel iets op zijn geweten. Het is een kwajongen, er komt in het boek weinig naar voren over zijn
karakter.
Beau Lohman (Faso), is de geadopteerde zoon uit Afrika van Serge en Babette. Afrika uit Burkina
Faso, daarom word hij Faso genoemd. Hij is een geniepige jongen die chanteren niet uit de weg gaat,
wat hij bij Rick en Michel doet. Hij was bij het incident, maar niet medeplichtig, hij deed er niet aan
mee. Beau is meer een bijpersoon dan een hoofdpersoon.
, Genre:
Psychologische roman
Perspectief:
Ik-figuur, Paul Lohman
Schrijver:
Herman Koch
Auteur:
Herman Huibert Koch (Arnhem, 5 september 1953) is een Nederlandse televisie- en radiomaker,
acteur en schrijver. Als acteur is Koch vooral bekend van de televisieserie Jiskefet.
Eerste druk:
2009
Pagina’s:
292 blz
Tijd:
In het verhaal komen meerdere malen elementen terug die wij in onze huidige maatschappij
veelvoudig gebruiken. Op grond daarvan baseer ik dat dit verhaal in de huidige tijd van tegenwoordig
afspeelt. Wel ga ik aan de hand van één citaat uit het verhaal na vanaf welk jaartal dit verhaal zich
afgespeeld zou kunnen hebben. De mobiele telefoon is al wat jaren uit, maar in het verhaal wordt
gebruik gemaakt van de videofunctie van een mobiele telefoon. Met die functie is de dood van de
zwerver vast gelegd. Deze videofunctie is pas sinds 2003 beschikbaar op een mobiele telefoon.
“Hij had het Nike-mutsje op, zijn zwarte iPod Nano bungelde aan een koordje op zijn borst..” blz. 20
In bovenstaand citaat wordt de “iPod Nano” genoemd. Na wat gegoocheld te hebben blijkt dat de
iPod Nano in 2005 op de markt is gebracht. Dit is de meest recente aanwijzing die er in het boek te
vinden is. Hieruit constateer ik dat dit verhaal zich zeker pas na 2005 heeft afgespeeld.
Verder zijn er nog meerdere andere aanwijzingen, waaronder bijvoorbeeld het merk “DKNY” dat
wordt genoemd. Dit merk en alle andere aanwijzingen geven een ouder jaartal dan 2005 aan. DKNY
is namelijk in 1989 opgericht en valt dus in het niets tegenover 2005.
Er is ook nog een jaar waarvoor het verhaal zich afgespeeld zou moeten hebben. Dit heeft te maken
met het jaartal waarin het boek is uitgebracht, jan. 2009. Nu is Obama de president van de V.S., maar
in het boek wordt George Bush genoemd. G. Bush heeft op 20 jan. 2009 zijn taak als president
neergelegd. Het verhaal speelt zich daarvoor dus af. Hier het citaat waaruit dat duidelijk wordt:
“met George Bush in een leunstoel voor de openhaard.” blz. 242.
Verteltijd
Het is zeer moeilijk om bij dit verhaal de vertelde tijd goed te analyseren. Elk van de 46 hoofdstukken
speelt zich af in een andere tijd dan het hoofdstuk ervoor.
Het diner, waar het verhaal om draait, heeft geen lange tijdsperiode. Sterker nog, het diner duurde
ongeveer naar schatting maar vier uur.
