Samenvatting van de artikelen voor de cursus Introductie in de Geschiedenis van de Oudheid (jaar 1) aan Universiteit Utrecht. De samenvatting bevat de volgende artikelen:
Assyrian kings, Neo-Assyrian period, Cogan/
Adû, Villard/
The deeds of Ancient Mesopotamian Kings, Liverani/
The Case of Cy...
Cogan Assyrian kings, Neo-Assyrian period
De 9e eeuwse koningen Ashurnasirpal II en zijn zoon Shalmaneser III gebruikten Assyriës
militaire macht om het land-locked land te openen voor de markten van landen die rijk waren
aan bronnen. Om de macht te behouden in overwonnen landen en aan vakmannen te
komen deporteerden ze de bevolking naar andere gebieden. Interne zwakheid, de rivaliteit
tussen erfgenamen van de troon en de opkomst van ambitieuze regionale gouverneurs in
het bijzonder, verzwakte de Assyrische dominantie tot het midden van de 8e eeuw.
Tiglath-Pileser III wordt gezien als de stichter van het Nieuw-Assyrische Rijk, omdat hij de
methodes van imperiale controle vaststelde die voor het grootste deel in stand bleven tot de
val van Nineveh in 612. Hij herstelde de gecentraliseerde macht. Overwonnen
grondgebieden werden provincies en hun bewoners werden gedeporteerd en vervangen met
gedeporteerden van andere plekken. De gedeporteerden werden als burger gezien.
Na de dood van Shalmaneser V, de opvolger van Tiglath-Pileser III, breidde Sargon II de
Assyrische grenzen richting het oosten en noorden uit. Hoewel hij Babylonië aan het begin
van zijn heerschappij verloor, versloeg hij later de Chaldese heerser en werd ontvangen als
redder door de Babylonische elite.
Na zijn dood focuste zijn zoon Sennacherib op consolidatie en niet territoriale expansie.
Opstanden in Babylonië leidde ertoe dat hij Babylon verwoestte, een stap die decennia lang
de relaties tussen Assyrië en Babylonië zou bemoeilijken.
Zijn zoon Esarhaddon trachtte de relatie met Babylonië weer op te bouwen door de stad en
zijn cultus te herbouwen. Hij ondernam veldtochten naar de Nijl Vallei en slaagde er bij zijn
tweede poging in om Egypte deel te maken van het Assyrische Rijk. Egypte kwam al snel in
opstand en op zijn derde veldtocht naar Egypte overleed Esarhaddon. Zijn zoon ondernam
ook veldtochten, maar Egypte slaagde erin onafhankelijk te worden.
Esarhaddon verdeelde het rijk over zijn twee zonen: Ashurbanipal werd koning van Assyrië
en zijn broer Shamash-shum-ukin werd koning van Babylonië. Deze regeling eindigde toen
Shamash-shum-ukin rebelleerde. Ashurbanipal sloeg de opstand neer en name Babylon in.
De worsteling die ontstond over de troonopvolging na de dood van Ashurbanipal leidde ertoe
dat Babylon rebelleerde. De zelfuitgeroepen koning Nabopolassar vocht een decennium
tegen Assyrië, tegen het einde aan in een alliantie met de Meden. Samen versloegen ze
Assyrië.
Villard Adû
Het woord adê duidt op een formele overeenkomst gezworen voor de goden. Het werd een
van de meest belangrijke termen in de politieke vocabulair van het Nieuw-Assyrische Rijk. In
Assyrische theorie representeerde de adê een unilaterale overeenkomst: de Assyrische
koning verleende een gunst aan een partij, die in ruil daarvoor zijn ondergeschiktheid
erkende. In de praktijk waren sommige adê bilateraal, gesloten tussen partijen van gelijke
status. De meeste buitenlandse heersers betrokken bij adê verdragen waren vazallen van
Assyrië. Een voorbeeld hiervan in het verdrag dat Esarhaddon het koninkrijk van Tyre
oplegde in 676 v.C. De adê kan ook voorkomen in de vorm van een eed van loyaliteit
opgelegd op de Assyrische populatie, in het bijzonder wanneer een nieuwe koning toetreedt
of aanstelling van een kroonprins.
Liverani The deeds of Ancient Mesopotamian Kings
Er zijn twee manieren om de geschiedenis van Mesopotamië te onderzoeken:
● Door primaire bronnen om de ontwikkeling van sociaal-economische, politieke en
culturele relaties te reconstrueren.
, Geeft een alledaags beeld van Mesopotamië.
● De historische samenvattingen van de koninklijke inscripties.
Zeer overdreven, eenzijdig en onbetrouwbaar beeld van Mesopotamië. Het gebruik
van deze teksten door historici vereist begrip van hun achtergrond en doelen.
De koninklijke inscripties adresseren een ideologisch publiek: de goden en toekomstige
koningen. De goden moeten worden verteld hoe succesvol de man was die ze hadden
geselecteerd om te heersen. De toekomstige koningen moesten leren hoe ze zich moesten
gedragen in moeilijke omstandigheden en hadden de taak te zorgen voor de oude inscripties
om hun voorgangers overleving na de dood te verzekeren.
Als we de inscripties lezen en analyseren krijgen we echter een ander antwoord: ze waren
geschreven voor huidige doeleinden. Ze waren geschreven om bekend te worden aan
onderdanen en vijanden.
In de vorm die wij het nu hebben was een inscriptie slechts beschikbaar voor weinig
mensen. Dit ‘innerlijke’ publiek bestaat uit officiëlen, priesters, hovelingen en administratief
personeel. Zij zijn de enigen die de tekst in detail moeten begrijpen. Een tweede, wijder
publiek zijn de Assyriërs die in de steden leven. Hoewel ze geen toegang hebben tot de
inscripties, krijgen ze toegang tot de inhoud van het bericht door bijvoorbeeld orale
overlevering. Op deze manier verliest het bericht een deel van de politieke betekenis maar
blijft bruikbaar voor het doel van mobilisatie. Een derde groep die in de periferie zit zijn
vrouwen en dorpelingen. Hen zal het bericht alleen vervormd bereiken en slechts met de
essentiële feiten. De vijanden zijn de geadresseerden van het bericht.
De schrijvers hadden niet veel ruimte om literair talent te tonen. De inscripties hadden hele
vaste modellen die waren gebaseerd op voorgaande inscripties. Als er individualistische
kenmerken naar voren komen dan behoren ze altijd tot de koning. Er is een evolutie in de
samenstelling, woordkeus en stijl van de inscripties, maar dit is een langzaam proces.
Sumerisch en Oud-Babylonisch
De meest duidelijke ontwikkeling is te zien in de ideologische ontwikkeling van het
koningschap. De vroegste inscripties zijn erg korte opschriften over objecten gewijd aan de
goden. In het midden van het 3e millennium vinden we meer uitgebreide ‘historische teksten’
waarin het handelen van de koning wordt verklaard.
Tijdens de Akkadische dynastie wordt een propagandistisch apparaat opgezet voor
inscripties. In deze inscripties worden de Akkadische heersers heroïsch voorgesteld en zijn
de goden slechts gereduceerd tot symbolen. Het heroïsche koningschap van Akkad bleef
een model dat geïmiteerd werd tot de periodes van Ur III en Isin-Larsa in Zuid-Mesopotamië
die de heropleving van een cultisch koningschap zagen. Deze was meer geïnteresseerd in
het welzijn van het land dan de militaire macht en expansie.
De Neo-Sumerische en Oud-Babylonische koningen in het zuiden baseerden hun koninklijke
imago op hun prestige onder het volk, wat culmineerde in zelf-vergoddelijking. Koningen in
het noorden (Akkad) behielden de Akkadische traditie van militaire prestaties en heroïsch
gedrag.
Kassite en Midden Assyrisch
Na de ‘klassieke’ prestatie van de Oud-Babylonische periode, zijn de koninklijke inscripties
van de Kassite dynastie bijna insignificant als manier om het imago van de koning en zijn
historische prestaties te vieren. In de zeer internationale wereld in die tijd zijn de meest
significante inscripties de oorlogsverklaringen. Deze zijn significant omdat de koning in
, slechts een paar woorden alle redenen dat hij gelijk heeft en de schuld van de vijand moet
verklaren, zodat de goden hem steunen en het andere land in de steek laten.
Tegelijkertijd wordt de Midden Assyrische koning het midden van uitbreiding en verbetering
van oude en nieuwe literaire middelen in dienst van het paleis. Aan de ene kant worden de
inscripties nog langer en complexer. Aan de andere kant worden de daden van de koningen
met andere composities geprezen in de vorm van kronieken.
Neo-Assyrisch
De verdere ontwikkelingen van de annalistische inscripties onder de Assyrische koningen
geven de meest belangrijke politieke toespraken van Mesopotamië, waarin de problemen
van politieke communicatie in het oude Nabije Oosten bestudeerd kunnen worden.
Neo-Babylonisch
In de Neo-Babylonische periode zijn de inscripties een compromis tussen de lokale traditie
van de cultische inscripties van Kassite en Midden Babylonische inscripties, en het model
van de Neo-Assyrische historische narratieven.
Niet alle koningen konden of hadden het nodig om feestelijke berichten te verspreiden. Ten
eerste leefden en heersten de meeste koningen niet lang genoeg om iets te hebben om te
vieren. Daarnaast hadden velen te maken met interne politieke of economische
moeilijkheden waardoor ze de nodige middelen voor een viering niet konden opbrengen.
Er is een verband tussen succes en legitimiteit. Succes genereert legitimiteit en acceptatie.
Legitimiteit betekent ideologisch gezien een correcte keten van relaties van god naar koning
en van koning naar de bevolking. Als een nieuwe koning de zoon van een eerdere heerser
is, is er geen speciaal bewijs van legitimiteit nodig en zal de bevolking rustig blijven tot of in
het geval dat er een probleem ontstaat. Maar als een koning zijn positie bereikt door een
ongewone procedure, dan moet hij zichzelf op verschillende manieren legitimeren.
De meest belangrijke legitimatie komt van goed heersen en wordt daardoor dus pas bekend
na, en niet voor, het uitoefenen van macht.
Het vieren van de normale, dagelijkse activiteit van de overheid bestaat hoofdzakelijk uit 2
sectoren: gebouwen en oorlogen. De succesvolle Mesopotamische koning is afgebeeld als
een meedogenloze bouwer en een zegevierende strijder. De meest voorkomende viering
heeft betrekking tot het bouwen of de restauratie van tempels, of de toewijding van cultische
objecten binnen tempels. Het bouwen van tempels is niet gewijd aan de directe zorg voor
het land en de bevolking, maar aan de zorg voor de goden die ideologisch gezien
verantwoordelijk zijn voor de zorg voor land en bevolking. Dit laat het belang van ideologie
binnen de mesopotamische samenleving zien. Het voeren van oorlog is ook niet direct
gerelateerd aan de welvaart van het land. Het doel is om het imago van de koning ‘zonder
vijanden’ te bevorderen.
De doeleinden van viering en mobilisatie worden het beste gerealiseerd door het gebruik
van hele simpele richtlijnen, meestal gecentreerd rondom het patroon van tegenstelling. Dit
produceert zelf-identificatie en mobilisatie tegenover de vreemdeling. Deze vorm komt het
meest voor ten opzichte van eerdere tijden. Tegenstelling in ruimte is gerelateerd aan het
probleem van mobilisatie door het binnen- en buitenland tegenover elkaar te zetten.
Terwijl mobilisatie van de bevolking de basis en originele reden is voor het schrijven van
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, creditcard of Stuvia-tegoed voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper lfem. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €3,49. Je zit daarna nergens aan vast.
