Samenvatting Theorie van de Kraal
Kraal
- 1.4 (blz 25):
Fascisme kan niet snel fascisme genoemd worden, das te heftig net als racisme en seksisme.
Fascisme is voor de witte man iets om ontlast te worden van alles wat niet de witte man is.
- 1.5 (blz 28):
Europa blijft een strijd om controle hebben ondanks de ‘pauze’ die de verzorgingsstaat heet.
De ‘witheid’ van mensen verzetten zich en verdedigen hun ‘witheid’, waardoor het juist
duidelijk wordt dat we zonder kunnen. Bevrijding is anti-wit.
- 1.6 (blz 35):
Fascisme wil de orde van de kraal redden. De fictie dat fascisme een dreigende reactie is doet
werk voor de orde omdat wij het huidige geweld accepteren om het grote geweld van de
reactie voor te zijn. Fascisme wil de rol van underdog, de onderdrukten stelen. Het
fascistische angstbeeld (politiek correct links) legitimeert de orde dmv het angstbeeld te
belichamen.
- 1.7 (blz 40):
Kritiek is een modaliteit (vorm) van kraaldenken. Kritiek is orde geworden. Rechts heeft
geen ideeën, alleen maar taal waarmee ze door pure performance betekenis geven, spektakel.
Fascisme is de oorlog tegen het nieuwe, fascisten kunnen niet denken, want denken is altijd
nieuw.
Randmensen
- 2.1 (blz 51):
Randmensen zijn mensen die binnen de randen van de kraal en orde leven. De randen zijn
scherp voor mensen die deze niet respecteren. Subject-zijn is denken randen te hebben.
Wanneer mensen die niet binnen de randen passen erbuiten worden gehouden, is alles goed.
Modern zijn is een leegte met herhaling. Onder moderne condities (van de kraal) woedt in
iedereen altijd de fascistische strijd.
- 2.2 (blz 60):
Normaliteit (sekse, gender en ras en klasse) laat ons in onze absurditeit dolen in denkbeeldige
holtes: subjectivering: in jezelf opgesloten zijn in je holte. Liberalisme is: iedereen z’n eigen
grot.
- 2.3 (blz 62):
Liberale subjecten vinden hun randen in universalismen (individu met rechten) en
naturalismen (natuur, geslacht kleur enzo). Mensen met de juiste naturalismen hebben ook
die universalismen. Liberalisme is een voorstadium van fascisme (omdat sommige niet,
sommige wel). Fascisten gaan terug naar de natuur, heteronormativiteit. Onvolledigheid
neemt de plaats in van ongelijkheid. Ongelijkheid als reden voor autoriteit betekent dat
autoriteit draait om het verdelen van buit. Daarom is ongelijkheid het verdwijnpunt van het
politieke denken. Pas wie breekt met ongelijkheid als politieke waarde, kan beginnen met
1
, mobiliseren tegen liberalisme en fascisme. Zolang subjecten denken randen te hebben, nemen
ze nog meer kapitaal weg uit de kraal dmv witheid en dominantie door mannen.
- 2.4 (blz 69):
Klasse plaatst ongelijkheid aan de wortel van politiek. Klasse in de kraalfantasie is dat
iemand in ruil voor iets van het leven maken, een innovatie, waardoor je met rust gelaten
wordt. Klasse is de limiet van alle politiek en beschrijft de randen waarin alle strijd zich
afspeelt, hier moet aan ontsnapt worden. Rechts naturaliseert de positionaliteit van politiek (je
bent wat je bent). Rechts wil je laten geloven en in ruil daarvan (hoe klein of laag ook)
deelgenoot maken. Het beginpunt in ongelijkheidsdenken: alles is er altijd al en het is altijd al
verdeeld, het is alleen meer of minder eerlijk verdeeld. Iedereen die zich in een positie binnen
een verdeling waant, is al te laat en wie vanuit een positie opereert is gevangen.
- 2.5 (blz 76):
Rechts en liberalen zeggen snel: identiteitspolitiek! Identiteitspolitiek betreft een afwijzing
van inclusie en emancipatie, van de noodzaak om te voldoen. Witte mannen blijven zich
beroepen op klasse en daarmee alles wat op basis van een ongelijke verdeling van hun is. Ze
zijn niet gewend tegen de kraal in te gaan, dit komt door de witheid. Wat daarom doorbroken
moet worden is de saamhorigheid aan witheid zelf.
- 2.6 (blz 82):
In de war zijn en woekeren is leven en dat is een mens. Haat heeft een verklaring voor
geweld en dat is verschil. Haat is wat we voelen wanneer we zoeken naar een grond voor
geweld en ons vastgrijpen aan verschil dat zal moeten worden beheerst. Haat is kraaleffect
nummer 1. De witte man heeft geweld als principe en houdt dit alleen vol omdat de kraal
pleisters geeft en laat delen en consumeren. Maar dat komt nu in het gedrang en de haat gaat
naar pakken wat je pakken kan. En dat is makkelijk om iedereen die lager is te haten.
- 2.7 (blz 92):
We worden niet helemaal gevangen door de orde, iets ontsnapt. En daarom woekeren we
altijd. We hebben geen positie, we worden in compositie. We worden meer.
- 2.8 (blz 95):
Wij willen de beëindiging van de orde, het voortzetten van onze vrije compositie, die altijd
woekert.
Schulden
- 3.1 (blz 97):
We leven onder de terreur van economie. Dit begint altijd met de magische verschijning van
startkapitaal, en her eindigt met de schuld, want de schaarste. Economie is inleiding van de
schaarste. Schaarste veronderstelt oneindige behoeften, en beperkte middelen. Hier kan alleen
door productie van nieuwe schaarste aan ontkomen worden. De schaarste is het organiserende
gebrek in het midden van de kraal. Politiek is verdeling van ongelijkheid door de
onvermijdelijke uitstoot van ‘de economie’ en daar is niets aan te doen.
2
