Trauma aangezicht
Het aangezicht, ook wel bekend als het gezicht, is het voorste deel van het hoofd dat bestaat uit
verschillende anatomische structuren die betrokken zijn bij functies zoals zintuiglijke waarneming
(zoals zien, horen en ruiken), communicatie (zoals spreken en expressie) en het eten van voedsel.
Hieronder vind je een beschrijving van de anatomie en fysiologie van het aangezicht:
1. Huid : de buitenste laag van het aangezicht bestaat uit de huid, die bescherming biedt tegen
externe invloeden, zoals UV-straling, bacteriën en mechanische schade. De huid bevat ook talgklieren
en haarzakjes.
2. Ogen : de ogen zijn de zintuigelijke organen voor het zien en bevinden zich aan de voorzijde van
het aangezicht. Ze bestaan uit verschillende delen, waaronder de oogbol, het netvlies, de lens, het
hoornvlies, de iris en de pupil. Het oog vangt licht op en zet dit om in elektrische signalen die door de
oogzenuw naar de hersenen worden gestuurd voor visuele verwerking.
3. Neus : de neus is het zintuigelijke orgaan voor het ruiken en bevindt zich centraal op het gezicht,
net onder de ogen. Het bestaat uit de neusgaten, het neustussenschot en het olfactorische epitheel,
dat geurwaarneming mogelijk maakt door geurmoleculen op te vangen en naar de hersenen te
sturen.
4. Mond : de mond is het orgaan voor voedselinname, spraak en expressie. Het bevat verschillende
structuren, waaronder de lippen, tanden, tong, tandvlees, gehemelte en de mondholte. Tijdens de
spijsvertering wordt voedsel gekauwd en vermengd met speeksel, waarna het wordt doorgeslikt en
verder wordt afgebroken in het maag-darmkanaal.
5. Oren : de oren bevinden zich aan beide zijden van het hoofd, net boven de kaaklijn. Ze bestaan uit
het uitwendige oor (auricle of pinna), het middenoor (trommelvlies en gehoorbeentjes) en het
binnenoor (slakkenhuis en evenwichtsorganen). De oren zijn verantwoordelijk voor het horen en het
handhaven van het evenwicht.
6. Spieren en zenuwen: het aangezicht wordt geanimeerd door verschillende spieren, zoals de
gezichtspieren, die verantwoordelijk zijn voor het maken van expressies zoals lachen, fronsen en
knipogen. De zenuwen die het aangezicht innerveren, zoals de aangezichtzenuw (craniale zenuw VII),
spelen een cruciale rol bij het reguleren van spieractiviteit en het overbrengen van sensorische
informatie.
Trauma aan het aangezicht kan leiden tot diverse pathologische gevolgen, waaronder botbreuken,
weke delen letsels, gelaatvorming, oogletsel, neurologische complicaties, infecties en functionele
problemen. Dit kan resulteren in pijn, zwelling, misvorming, verminderd functioneren en zelfs
permanente schade zoals blindheid. Behandeling kan variëren van chirurgische ingrepen tot
revalidatie, afhankelijk van de ernst van het letsel.
Triagevragen:
· Wat is er gebeurd (hoog-energetisch trauma)?
· Komt er bloed of helder vocht uit een van de oren?
· Is de patiënt apathisch; reageert hij sloom en minder alert? AVPU?
